Το βιβλίο της Sagan Françoise «Καλημέρα Θλίψη» είναι ένα μικρό κόσμημα διαστροφής, γραμμένο με εκπληκτική γλώσσα. Παρουσίαζε μια νεαρή γυναίκα που διάλυσε τον δεσμό του πατέρα της. Πράγμα ανείπωτο για την εποχή. Η επιτυχία του μυθιστορήματος είχε σαν αποτέλεσμα να δώσει έμπνευση τόσο στη μουσική καθώς το τραγούδι The Soundof Silence του 1964 είναι εμπνευσμένο από αυτό.
Πρόκειται για την ιστορία μιας δεκαεπτάχρονης κόρης καλής οικογενείας που στις καλοκαιρινές διακοπές συνωμοτεί για να εξοντώσει την καθωσπρέπει σύντροφο του πατέρα της. Το κορίτσι είναι γεμάτο ζωντάνια, που ποθεί να αδράξει κάθε ανέμελη στιγμή της νιότης του και αντιμετωπίζει τον έρωτα επιπόλαια, εστιάζοντας κυρίως στη σαρκική ηδονή ενώ από την άλλη πλευρά η σύντροφος του πατέρα είναι μια ώριμη γοητευτική γυναίκα, οργανωτική, αξιοπρεπής, πειθαρχημένη, που ξέρει πλέον τι θέλει
και βρίσκει τον τρόπο να το αποκτήσει. Η κοπέλα μηχανορραφεί εναντίον της, αφού κατανοεί ότι μελλοντικά θα χάσει κάθε δυνατότητα χειραγώγησης του επιπόλαιου, μποέμ πατέρα της.
Αποσπάσματα
Καθίσαμε ως αργά τη νύχτα, μιλώντας για τον έρωτα και τα τερτίπια του.
Για τον πατέρα μου, όλα αυτά ήταν αποκυήματα της φαντασίας. Απέρριπτε
συστηματικά τις έννοιες της πίστης, της σοβαρότητας, της δέσμευσης. Μου
εξηγούσε πως ήταν αυθαίρετες, στείρες.
[…] Αυτή η ιδέα με σαγήνευε: φευγαλέοι έρωτες, βίαιοι και περαστικοί. Δεν
ήμουν σε ηλικία που με μάγευε η πίστη… Την έκτη μέρα, είδα για πρώτη
φορά τον Σιρίλ.
[…] Ήταν ψηλός και στιγμές στιγμές ωραίος, με μια ομορφιά που σε γέμιζε
εμπιστοσύνη. Χωρίς να συμμερίζομαι την απέχθεια του πατέρα μου για την
ασχήμια, πράγμα που μας ανάγκαζε συχνά να συναναστρεφόμαστε
ανόητους ανθρώπους, ένιωθα απέναντι σ’ εκείνους που δεν ήταν
προικισμένοι με φυσική γοητεία ένα είδος συστολής, ένα είδος κενού• η
παραίτησή τους από κάθε προσπάθεια ν’ αρέσουν μου φαινόταν μια
ανάρμοστη αδυναμία… Στις έντεκα και μισή, ο Σιρίλ έφυγε, και τότε
ξεπρόβαλαν στο κακοτράχαλο μονοπάτι ο πατέρας μου και οι γυναίκες του.
[…] Έτρεξα προς τη θάλασσα, βούτηξα, αφήνοντας ένα βαθύ αναστεναγμό
για τις διακοπές, που θα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά δε θα κάναμε πια.
Υπήρχαν όλα τα στοιχεία του δράματος: ένας γόης, μια φτηνοκοκότα και
μια γυναίκα συγκροτημένη.
[…]Όταν ξαναβρισκόμαστε, ο πατέρας μου κι εγώ γελούμε, μιλούμε για τις
κατακτήσεις μας… Είμαστε ευτυχισμένοι.
[…]. Μόνο που όταν πέφτω στο κρεβάτι μου, τα χαράματα, με μόνο το
θόρυβο των αυτοκινήτων στο Παρίσι, η μνήμη μου, καμιά φορά με
προδίνει: το καλοκαίρι ξαναγυρίζει μαζί μ’ όλες του τις αναμνήσεις. Άννα,
Άννα! Ξαναλέω αυτό τ’ όνομα πολύ σιγά και για πολύ ώρα στο σκοτάδι.
Κάτι ανεβαίνει τότε από μέσα μου, που το υποδέχομαι με τ’ όνομά του και
με τα μάτια κλειστά: Καλημέρα Θλίψη.
Η Φρανσουάζ Σαγκάν είχε πολλές γάτες στη ζωή της
*Η Φρανσουάζ Σαγκάν γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1935 [Καζάρ, Γαλλία] και πέθανε στις 24 Σεπτεμβρίου 2004 [Ονφλέρ, Γαλλία].
phgh https://www.womantoc.gr/
https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang
Ενημέρωση και ψυχαγωγία. Επικοινωνία στο dsgroupmedia@gmail.com.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.