ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ: « Άκουσα τον εξής διάλογον μεταξύ ΘΑΝΑΤΟΥ και ΥΠΝΟΥ»

.

ΘΑΝΑΤΟΣ: Καλημέρα, φίλε μου

ΥΠΝΟΣ: Άφησέ με παρακαλώ γιατί η όψις σου, η φοβερά, με τρομάζει

ΘΑΝΑΤΟΣ: Τι το τρομακτικόν έχω εγώ; Κοίταξέ με καλά, λέγουν ότι ομοιάζομεν.

ΥΠΝΟΣ: Εάν ομοιάζομεν κατά τι, δεν ομοιάζομεν ποσώς εις την απαισίαν μορφήν σου, σκληρέ.

ΘΑΝΑΤΟΣ: Με ονομάζεις σκληρόν, εάν όμως με γνωρίσης καλά, θα με εκτιμήσης. Είμαι αναγκαίος εις τους ανθρώπους, διότι χωρίς εμέ η επιφάνεια της γης, θα ήτο πολύ μικρά δια να τους χωρέση, χωρίς εμέ θα εγίνοντο αναρίθμητα εγκλήματα. Εγώ μόνον κρατώ τους ανθρώπους εντός των ορίων των καθηκόντων των, τους κάμνω ευαισθήτους, δια την δόξαν και τους οδηγώ εις τας μεγάλας επιχειρήσεις. Επί τέλους ελευθερώνω τους δυστυχείς από τα βάσανα και τους πόνους των.

ΥΠΝΟΣ: Οποία διαφορά μεταξύ μας. Οι άνθρωποι εν γένει σε απεχθάνονται, ενώ εμέ με αγαπούν, μου αποδίδουν τα ωραιότερα ονόματα, έρχονται κάθε νύκτα και ρίπτονται ευχαρίστως εις τας αγκάλας μου, εγώ δε με ευχάριστον γοητείαν καθησυχάζω τας ανησυχίας των, διακόπτω τας φροντίδας των και επαναφέρω τας δυνάμεις των. Ενίοτε τους κάμνω να αισθάνονται τέρψεις μεγαλυτέρας εκείνων που αισθάνονται εν εγρηγόρσει. Τέλος είσαι ο τρόμος και ο φόβος του ανθρωπίνου γένους, εγώ δε η Τέρψις αυτού.

ΘΑΝΑΤΟΣ: Λέγεις ότι οι άνθρωποι με απεχθάνονται; Δεν το πιστεύω, εξ εναντίας πιστεύω όι με επιθυμούν. Μήπως δεν αλληλοφονεύονται δια το τίποτε; Μήπως δεν παραδίδονται εις παντοειδείς καταχρήσεις δια να επιτυχύνουν την έλευσίν μου; Δια των πολίορκητικών μηχανών, δια των τηλεβόλων νεωτάτων συστημάτων, δια των ταχυβόλων και πολυβόλων, δια των θωρηκτών και των αεροπλάνων δεν με προσκαλούν διαρκώς; Εις τας μάχας δεν μάχονται δια λογαριασμόν μου; Εις τους πολέμους δεν είμαι εγώ πάντοτε ο νικητής; Τι έχεις να απαντήσης; Ποίοι εργάζονται δια σε; Μόνον οι φαρμακοποιοί και μερικοί ρήτορες…

ΥΠΝΟΣ: Ομολογώ ότι το απεχθές της μορφής σου και των συνεπειών σου δεν είναι αρκετόν να εμποδίσει τους ανθρώπους από τα μωρά πάθη των, εκτός όμως των περιστάσεων σε αποφεύγουν. Σε τρέμουν σε φοβούνται όταν τους πλησιάζης.

ΘΑΝΑΤΟΣ: Με φοβούνται οι άνθρωποι; Οι ανόητοι άνθρωποι νομίζουν ότι με την διάβασίν των εκ του κόσμου τούτου θα έχουν τας αυτάς επιθυμίας που έχουν επί της γης. Έπειτα η μεταξύ μας διαφορά δεν είναι δε και τόσον μεγάλη. Εσέ μεν ονομάζουν βραχύν θάνατον, εμέ δε αιώνιον ύπνον. Βλέπεις λοιπόν ότι μόνον κατά την διάρκειαν διαφέρομεν.

ΥΠΝΟΣ: Ακριβώς αυτή η διάρκεια τρομάζει. Η σκέψις ότι ο άνθρωπος δεν επανέρχεται μετά θάνατον τρομάζει.

ΘΑΝΑΤΟΣ: Πόσον είναι άδικος και παράδοξος ο άνθρωπος. Ουδέποτε παρεπονέθη γιατί η αρχή της ζωής δεν χρονολογείται από καταβολής κόσμου, διαμαρτύρεται όμως διότι δεν θα ζήσει μέχρι συντελείας του αιώνος.

ΥΠΝΟΣ: Ο λόγος έγκειται εις το ότι αισθάνεται ότι υπάρχει, και λυπείται ότι μετά θάνατον δεν θα υπάρχει πλέον.

ΘΑΝΑΤΟΣ: Πρέπει να μάθη ο άνθρωπος ότι η ζωή είναι δώρον της φύσεως, ότι η αρχή της είναι το μηδέν και το τέλος της ο θάνατος. Ας μάθη ακόμη ότι οτιδήποτε έχει ανάγκην η φύσις ουδέποτε είναι κακόν.

ΥΠΝΟΣ: Βλέπω ότι πρέπει να υποχωρήσω και υποχωρώ κανονικώς διότι εάν εξακολουθήσω θα ηττηθώ, δεδομένου όντως ότι ουδείς δύναται να νικήση τον θάνατον.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ, γιατρός, χρονογράφημα στην Εφημερίδα «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ» 1910

.

[Σύμφωνα με τον Ησίοδο στη Θεογονία ο Ύπνος και ο δίδυμος αδελφός του, ο Θάνατος, ήταν «δεινοί Θεοί» που κατοικούσαν στον Τάρταρο, παιδιά της Νύχτας και του Ερέβους.

Κατά την ομηρική άποψη, οι άνθρωποι ζουν δύο φορές την πρώτη με μια σωματική και ορατή μορφή, και την άλλη σαν μία αόρατη «εικόνα» που ελευθερώνεται μόνο τη στιγμή του θανάτου, δηλαδή ως Ψυχή.

Μολονότι το σώμα βυθίζεται στον ύπνο, ακίνητο, ο κοιμισμένος ζει στο όνειρό του και βλέπει πολλά και παράξενα και θαυμαστά πράγματα. Το ίδιο συμβαίνει και σε στιγμές «λιποθυμίας», όπου το σώμα «ναρκώνεται» και η ψυχή φαίνεται να το εγκαταλείπει προσωρινά, αλλά το άτομο που λιποθυμά εξακολουθεί να ζει. Κατά τους αρχαίους Έλληνες και στην περίπτωση του θανάτου, μολονότι η ψυχή δεν θα επιστρέψει ποτέ στο σώμα, δε θα χαθεί στην ανυπαρξία, όπως δε χάθηκε στους παροδικούς αποχωρισμούς της «λιποθυμίας».]

phgh

Dionisis Vitsos

Με πολύ μεράκι αλλά και υπομονή συνεχίζουμε την προσπάθεια μας .Αθόρυβα …σιγά σιγά με πολύ υπομονή αλλά και διάθεση προχωράμε Στόχος μας παραμένει να αρθρογραφούν οι πολίτες σε αθρα με θέματα πολιτισμού που επιλέξουν Το όνομα και επώνυμο αλλά η ευπρέπεια των άρθρων είναι απαραίτητα .Η διεύθυνση μας για επιστολές Άρθρα είναι zantedanias@gmail.com Όπως έχουμε από την αρχή της προσπάθεια μας αναφέρει θα αναρτώνται μετά από έγκριση μας Σας ευχαριστούμε από καρδιας Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους ο οποίος φέρει και την ευθύνη των γραφομένων και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang