Νεμέα

 Η πίεση είχε γίνει αφόρητη. Η πόρτα της αίθουσας, πολύ καιρό κλειστή, είχε πήξει στις αράχνες. Δεν γινόταν , έπρεπε να κάνω κάτι επειγόντως. Και έκανα !

Σε ημίτρελλη κατάσταση βρέθηκα να τρέχω στην δημοσιά για την Νεμέα! Ο «Μπέμπης» (ο νέος δίτροχος σύντροφος που πρώτη του φορά που ταξιδεύει μαζί μου στον χρόνο…) καταπίνει χιλιόμετρα και βενζίνη και σε λιγότερο από μία ώρα είμαστε εκεί !
Ανοίγω διστακτικά την πόρτα της «αίθουσας του Χρόνου». Της αίθουσας που είναι μόνο δική μου και απαγορεύει την είσοδο σε όλους τους άλλους! Την καθαρίζω από τις αράχνες και μπαίνω μέσα!

Βαριές ανάσες ακούγονται και φωνές ! Στο αποδυτήριο οι αθλητές, με λαδωμένα τα κορμιά, γυμνοί, κάνουν τις τελευταίες διατάσεις πριν μπουν στον στίβο. Μπαίνω κι εγώ μαζί τους, περνάω την «καμαρωτή» είσοδο και από το σκοτάδι βρίσκομαι στο άπλετο φως του σταδίου! Στο υπέροχο Ελληνικό φως ! Ζητωκραυγές, ποδοβολητά, μία «σούπα» ήχων σε αποσυντονίζει. Μέχρι να δώσει ο άρχοντας των αγώνων το σύνθημα.
Μπαίνω στον στίβο, περνάω περιμετρικά τον χώρο, παρατηρώ την σειρά των βατήρων για τους δρομείς. Ανεβαίνω στις πλαγιές , εκεί που κάθονται οι θεατές. Έχω ιδρώσει, έχω σκάσει από την αγωνία, πιάνω τον εαυτό μου να προσεύχεται (που άρα γε ; ) για την νίκη!
Σύνελθε Μάνο ! Βγες τώρα (τώρα είπα!) από την «σκουληκότρυπα» και γύρνα στο παρόν ! Έτσι κι έκανα ! Αλλιώς εκεί θα ήμουν ακόμη τρέχοντας σαν τρελός, ανταγωνιζόμενος φανταστικούς (και χρόνια τώρα πεθαμένους) αντιπάλους…..
Κάθομαι να απολαύσω την θέα. Στα πόδια μου πολλές σαυρίτσες κυνηγιούνται (και κάνουν έναν παράξενο θόρυβο! ).
Ξαναγυρνάω μέσα από την «καμαρωτή» στοά που είναι η είσοδος / έξοδος των αθλητών.
Γυρνάω και κουνάω νοερά το χέρι μου σε αθλητές και θεατές και φεύγω!

Σειρά τώρα έχει ο ναός του Νεμείου Διός (προστάτη της κτηνοτροφίας)! Στον τριγύρω χώρο έκαναν την προετοιμασία / προθέρμανσή τους οι αθλητές. Εκεί φυλάσσονταν τα τρόπαια (ένα στεφάνι αγριοσέληνου).
Εκεί φυλάσσονταν και τα αναθήματα των πιστών. Εκεί και τα κτίρια ενδιαίτησης των αθλητών, το εστιατόριο, παλαιότερα ιερά, λουτρά με τέλεια παροχή νερού.
Μπαίνω στον ναό! Λίγες κολώνες έχουν μείνει και οι περισσότερες αναστυλωμένες. Οι υπόλοιπες κείνται στην γη! Περιμένοντας !
Με την επικράτηση του χριστιανισμού και την κατάργηση των αγώνων από τον αισχρό Θεοδόσιο και τον ακόμη αισχρότερο γιό του Αρκάδιο (τους κάνανε και αγίους …….), γκρεμίσανε τον ναό του Νεφεληγερέτη και το δομικό υλικό του το χρησιμοποιήσαν για να χτίσουν εκεί παρα δίπλα μία χριστιανική βασιλική 3κλιτη (γκρεμισμένη κι αυτή τώρα για να δείχνει την ματαιότητατων «εγκοσμίων» εκφράσεων κάθε είδους πίστης).
Μπαίνω ξανά στο τούνελ του χρόνου! Παραδόξως όχι στην εποχή της δόξας του χώρου, αλλά στην εποχή της παρακμής του! Τον 6ομ.Χ. αιώνα στο τέλος της παλαιοχριστιανικής εποχής. Τι γυρεύω εγώ εκεί πέρα; Απορώ πραγματικά ! Όχι όμως , δεν είναι παράξενο! Ζω την ιστορία του «τελευταίου παλαιοχριστιανού» ! Κυνηγημένος από τους Σλάβους εισβολείς που δεν άφησαν τίποτε όρθιο στο διάβα τους, τραυματισμένος ήδη στο κεφάλι, κατέφυγε στην μισοθαμμένη πια «καμαρωτή» σήραγγα/ είσοδο του αρχαίου σταδίου! Κρυμμένος, αγωνιώντας για την ζωή του, θρηνώντας ίσως κάποια χαμένη γυναίκα, κάποια σκοτωμένα παιδιά του, προσπάθησε να ζήσει σαν αρουραίος εκεί μέσα. Με πρωτόγονα λυχνάρια για ένα ελάχιστο φως, με στοιχειώδη σκεύη για να τρέφεται, ο μακρινός αυτός πρόγονος έζησε (ποιος ξέρει πόσον καιρό) στο περιθώριο και μέσα στην αγωνία. Τα οστά του βρέθηκαν σκορπισμένα σε ένα χώρο 5 τετραγωνικών μέτρων. Ποιο να ήταν το τέλος του; Τι να σκεφτόταν το ταλαίπωρο μυαλό του όταν μέσα στην αγωνία της μοναξιάς του χάραξε στην πέτρα της στοάς την επίκλησή του για την… «αιθέρια ζωή» ;

Γυρνάω προς τον ναό του πατέρα των θεών. Πάντα ζητάω μία νοερή συγγνώμη για την μοίρα που τους επιφύλαξαν οι μεταγενέστεροι!
Κατευθύνομαι προς την μοτοσυκλέτα που με περιμένει υπομονετικά στον χώρο στάθμευσης και σαν να αισθάνομαι ένα χάδι στο κεφάλι μου! Γυρνάω ! Δεν διακρίνω κάτι εκ πρώτης όψεως… όμως να ! Ένα διαφανές σώμα, δυο αστραφτερά μάτια, περιτριγυρισμένα από λευκά μαλλιά και γενειάδα είναι δίπλα μου! Είναι ο άρχοντας Χρόνος! Ο κύρης της «Αίθουσας»! Μου χαμογελάει και σαν να ακούω να μου λέει : «Καλώς ήρθες πάλι στην Αίθουσα! Την επόμενη φορά μην αργήσεις τόσο» ……………

Με πολύ μεράκι αλλά και υπομονή συνεχίζουμε την προσπάθεια μας .Αθόρυβα …σιγά σιγά με πολύ   υπομονή αλλά και διάθεση προχωράμε 

Στόχος μας παραμένει να αρθρογραφούν οι πολίτες σε αθρα με   θέματα πολιτισμού   που  επιλέξουν

Το όνομα και επώνυμο αλλά η ευπρέπεια των άρθρων είναι απαραίτητα .Η διεύθυνση μας για επιστολές Άρθρα είναι   zantedanias@gmail.com 

Όπως έχουμε από την αρχή της προσπάθεια μας αναφέρει θα αναρτώνται μετά από έγκριση μας

Σας ευχαριστούμε από καρδιας

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους ο οποίος φέρει και την ευθύνη των γραφομένων και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας

https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang