Μέρα δασκάλου σήμερα κ το σχολείο μας μαθαίνει να μαθαίνουμε , τα άλλα τα ξεχνάμε με τον χρόνο.
Αίθουσα Γυμναστικής, αίθουσα Μουσικής κι επάνω η εκκλησία με τα γοτθικά παράθυρα
Ευγνώμων πραγματικά για το σχολείο μου , μαζί με την οικογένειά μου ήταν πραγματικοι διδάσκαλοι. Με παιδεψαν και με παιδευσαν εκπαίδευσαν. Η Mère Victore , Βελγίδα, στο κέντρο άγγελος κι ας μην υπήρξε καθηγήτρια μου, της χρωστάω την γαλήνη που ενέπνεε ότι κι αν συνέβαινε, την διαλέγω σαν αγαπημένη σχολική φιγούρα μαζί με την sœur Hillarion . Η φωτό πιο παλιά από την γενιά μου , το σχολείο υπήρχε από το 1856 η 57 κ η συγκεκριμένη υπήρξε επικεφαλής προφανώς όχι από τότε
αλλά στο μυαλό μου την είχα σαν να πήγαινε μαζί με το σχολείο.
αλλά στο μυαλό μου την είχα σαν να πήγαινε μαζί με το σχολείο.
Παρ όλη την πραγματική κ ειλικρινή αγάπη κ εκτίμηση αν γύριζα πίσω στον χρόνο δεν θα ήθελα με τίποτα να ξαναπάω σχολείο, σε οποιοδήποτε σχολείο.
Εντύπωση μου έκανε ο γιος μου που θεωρεί εκείνα τα χρόνια υπέροχα , σε άλλο σχολείο που από μακριά τα είδα ίδια σαν αντίληψη. Χαρακτήρες!
Όπως κ να έχει πραγματικά τυχερή που βρέθηκα εκεί, μας έμαθαν εκτός από το να μαθαίνουμε κ να αμφισβητούμε. Ευλογία αλλά κ μεγάλη πρόκληση.
πηγη
Vavi Barsefsky
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.