Προπομπός της οργάνωσης Χ ήταν η οργάνωση ''Άγνωστος Μεραρχία'' η οποία συστάθηκε μόνο από αξιωματικούς, τους Στρατηγούς Γ. Λάβδά και Β. Βραχνό και τα ηγετικά στελέχη Κ. Παπακωνσταντίνου, Θ. Κετσέα, Αγησίλαο Σινιώρη και Γεώργιο Γρίβα. Κατά τον Γρίβα θα έπρεπε η οργάνωση να συμπεριλάβει, πλην των στρατιωτικών και πολίτες, ώστε να αποκτήσει λαϊκό έρεισμα. Αντιθέτως οι επιτελείς επέμειναν στην επάνδρωση μόνο από αξιωματικούς προκαλώντας διάσπαση σε δύο διαφορετικές ομάδες:Την ομάδα Εύορκων Στελεχών υπό τους Στρατηγούς Λαβδά και Βραχνό και την Οργάνωση Χ.
Πολιτικός αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρύσανθος. Η οργάνωση αυτή είχε εθνικιστικό, αντικομμουνιστικό και φιλοβασιλικό
προσανατολισμό και παρέμενε πιστή στον Γεώργιο Β' που ήταν στο Κάιρο. Tο σήμα της άλλωστε ήταν η μονογραφή του Γεωργίου B΄ με τα δύο σταυρωτά γάμμα που έμοιαζαν με Χ. Στη διάρκεια της κατοχής επιδόθηκε σε συλλογή πληροφοριών, κατασκοπία, αναγραφή συνθημάτων και φυγάδευση Ελλήνων προς τη Μέση Ανατολή.Ως ένοπλη οργάνωση συγκροτήθηκε προς το τέλος της Κατοχής, εξοπλισμένη με όπλα αγορασμένα απότους αποχωρούντες Γερμανούς, με σκοπό να εμποδίσει την κατάληψη της εξουσίας από το ΕΑΜ.
Τον Ιούνιο του 1941 ιδρύθηκε η «Στρατιωτική Οργάνωσις Γρίβα», η οποία στη συνέχεια, τον Μάρτιο του 1943 έγινε γνωστή και ως «Οργάνωσις Χ», ή εν συντομία ''Χ''. Τα μέλη της ''Χ'' λέγονταν Χίτες. Στα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης περιλαμβάνονταν ο στρατηγός Γεώργιος Λάβδας, ο στρατηγός Βασίλειος Βραχνός, ο σ/χης Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, ο σ/χης Θεμιστοκλής Κετσέας, ο σ/χης Αγησίλαος Σινιώρης και ο σ/χης Γεώργιος Γρίβας. Περισσότερο δραστήριος από όλους ήταν ο Γρίβας.
Ο Γεώργιος Γρίβας γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1897 στη Χρυσαλινιώτισσα στη Λευκωσία και τα νεανικά του χρόνια τα έζησε με την οικογένειά του στο Τρίκωμο. Μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1915, πήρε την απόφαση να γίνει αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Το 1916, μετά από εξετάσεις, γράφτηκε στη Σχολή Ευελπίδων. Στον ελληνικό στρατό έφτασε μέχρι τον βαθμό του συνταγματάρχη Είχε τοποθετηθεί Υπεύθυνος της Υπηρεσίας Στρατιωτικών Αρχείων που είχε συστήσει η κατοχική κυβέρνηση.
Έγινε ο αδιαμφισβήτητος Αρχηγός της Χ.Σύντομα ο Γρίβας συνάντησε τον υπολοχαγό Όμηρο Παπαδόπουλο και έγιναν στενοί συνεργάτες. Θεωρώντας παθητικά τα άλλα ιδρυτικά στελέχη, άρχισε να αυτονομείται και να λειτουργεί με βάση τις προσωπικές του αντιλήψεις. Οι στρατηγοί Λάβδας και Βραχνός από την πλευρά τους, προχώρησαν στη συγκρότηση της οργάνωσης των «Ευόρκων Στελεχών».
Σκοπός του Γρίβα ήταν η αύξηση του αριθμού μελών της Χ και η συσπείρωση όσο το δυνατόν περισσότερων αξιωματικών στις τάξεις της. Στην Χ εντάχθηκε μεταξύ άλλων και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (ο οποίος είχε αρνηθεί να ορκίσει την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου). Ο Γρίβας συνδέθηκε με τον Χρύσανθο, μέσω του μητροπολίτη Κυρήνειας Μακαρίου Β’. Χάρη στον Χρύσανθο, η οργάνωση Χ εξασφάλισε το πρώτο σεβαστό χρηματικό ποσό για αγορά όπλων.
Ο χαρακτήρας και δομή της ''Χ''
Η ''Χ'' ήταν μια ακροδεξιά και φιλοβασιλική οργάνωση με πλούσια δράση στο χώρο της ένοπλης βίας. Η ένθερμη υποστήριξή της προς το βασιλιά φαίνεται και από το ότι στο σήμα της υπάρχει το στέμμα. Συχνά επέβαλε ένα καθεστώς τρομοκρατίας σε περιοχές της Αθήνας και της επαρχίας και δολοφονούσε μέλη και οπαδούς του ΚΚΕ και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ (δηλαδή της μεγαλύτερης αντιστασιακής οργάνωσης). Είχε σημαντική συμμετοχή στις μάχες των Δεκεμβριανών του 1944 και στη Λευκή Τρομοκρατία κατά την μετά Βάρκιζα εποχή. Πήρε μέρος και σε εκλογικές αναμετρήσεις, σημειώνοντας παταγώδη αποτυχία.
Χαρακτηριστικός είναι ο όρκος που έδιναν οι Χίτες:
"Πιστεύω
Εις μίαν μεγάλην Τρισένδοξη, ελευθέρα, ευτυχισμένη Ελλάδα.
Εις το κοινωνικόν καθεστώς το οποίον μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, υπό το οποίον
μεγαλούργησε η φυλή μας και το οποίον σέβεται την Ελευθερίαν του ατόμου, τας παραδόσεις της Πατρίδος, της Θρησκείας και της οικογενείας.
Εις μία κοινωνικήν δικαιοσύνην στηριζομένην, ουχί εις την πάλην των τάξεων και του
ανταγωνισμού κεφαλαίου και εργασίας, αλλά είς την αρμονικήν συνεργασίαν τούτων.
Εις το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, ως ανταποκρινομένης προς τον χαρακτήρα και τας παραδόσεις του Έθνους, εξυπηρετούσης κάλλιον τα εθνικά συμφέροντα.".
Η οργάνωση διατηρούσε 2.500 μέλη,ενώ η ένοπλη παρατακτική δύναμή της ήταν περί τα 300 άτομα, αν και το σύνολο των οπλοφορούντων ήταν σαφώς μεγαλύτερο. Η σχετική της άνεση σε ανθρώπινο δυναμικό της επέτρεπε να αποστέλλει ενισχύσεις σε άλλες εθνικιστικές οργανώσεις ανά την επικράτεια, όπως ο ΕΔΕΣ στην Ήπειρο,το 542 Ευζώνων στην Στερεά,ομάδες Καραχάλιου στην Πελοπόννησο. Μάλιστα μέρος των αξιωματικών της λειτουργούσε ως κύρια δεξαμενή εκπαιδευτών για τους νεοσύλλεκτους άλλων οργανώσεων.
Αρχικώς η οργάνωση ασχολήθηκε με σαμποτάζ και κατασκοπεία κατά των Γερμανών, σύντομα όμως αφοσιώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στον αντικομμουνιστικό αγώνα. Δημιουργήθηκε ένα ευρύ δίκτυο πληροφοριών με πολλές αξιόλογες προσπάθειες συγκέντρωσης στρατιωτικών πληροφοριών υπέρ των Αγγλικής υπηρεσίας Force 133, αλλά και το δίκτυο απέδωσε ακόμη σε ανάλογες πληροφορίες για την ΟΠΛΑ και το οπλισμό των ανταρτών ή για την προστασία των ίδίων των Χιτών.
Δημιουργήθηκαν 14 Τάγματα Επιδρομών σε Αθήνα, Πειραιά και πέριξ και το Τάγμα Θανάτου στις ανατολικές συνοικίες, διοικούμενα ως επί το πλείστων από πρώην αξιωματικούς του Εθνικού Στρατού.
Τα τάγματα είχαν ως αποστολή την διενέργεια ένοπλων επιχειρήσεων, την κάλυψη ομάδων που διενεργούσαν σαμποτάζ, συγκέντρωση πληροφοριών, αναγραφή,συνθημάτων και κυρίως δράση στην περιοχή του Θησείου, για την προστασία των πολιτών, όπως προφασίζονταν, από τον ΕΛΑΣ, την ΟΠΛΑ αλλά και τα μπλόκα δυνάμεων κατοχής και την κλοπή παντός είδους εξοπλισμού και οπλισμού από τους Γερμανοϊταλούς και τα μέλη του ΕΑΜ.
Η οργανωτική δομή και στελέχωση της Χ ακολουθούσαν τη λογική συγκρότησης στρατιωτικής μονάδας. Είχε αρχηγό, υπαρχηγό και επιτελάρχη. Επίσης, είχε τρία «Γραφεία Επιχειρήσεων». Η οργάνωση έκανε εντατικές προσπάθειες για να συγκροτήσει πυρήνες σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας. Το άτυπο «στρατηγείο» της Χ ήταν το Θησείο και συγκεκριμένα η οικία του Γρίβα.
Το επιτελείο του Γρίβα αποτελούσαν οι : 1) ταγματάρχης Ιωάννης Μπουσμπουρέλης, 2) ταγματάρχης Παντελής Πολύζος, 3) λοχαγός Χαράλαμπος Σταυρόπουλος, 4) υπολοχαγός Όμηρος Παπαδόπουλος, 5) λοχαγός Νικόλαος Κοντογιαννόπουλος. Για να λειτουργήσει καλύτερα η οργάνωση, αποφασίστηκε ότι η περιοχή δράσης της θα διαιρεθεί σε διάφορους τομείς. Έτσι, συγκροτήθηκαν οι τομείς Κυψέλης, Άνω και Κάτω Πατησίων, Ιπποκράτους, Κολωνακίου, Αμπελοκήπων, Παγκρατίου, Νέου Κόσμου, Καλλιθέας, Κουκακίου, Νέας Σμύρνης, Θησείου, Πλάκας, Μεταξουργείου, Πλατείας Βάθης, Πλατείας Αττικής, Αγίου Παντελεήμονα, Υμηττού, Βύρωνα, Καισαριανής, Πειραιά, Χαλανδρίου, Αγίας Παρασκευής, Ηρακλείου, Αμαρουσίου, Κηφισίας, Κορωπίου, Γραβιάς, Χαλκίδος, Κορίνθου και Αιγίου. Τα τμήματα αυτά είχαν επανδρωθεί μέχρι τα τέλη του 1942 με μεγάλη μυστικότητα.
Ο Όμηρος Παπαδόπουλος έγινε ο σύνδεσμος της Χ με άλλα άτομα και αντικομμουνιστικές οργανώσεις όπως π.χ. με τον Αλέξανδρο Παπάγο, με τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Βεντήρη (που ήταν αρχηγός της Ρ.Α.Ν.), με το Χρήστο Ζαλοκώστα (της οργάνωσης «Εθνική Δράση») κ.α.
Δράση της ''Χ'' την περίοδο της Κατοχής
Η ''Χ'' έχει να επιδείξει ελάχιστες αντιστασιακές ενέργειες κατά την περίοδο της Κατοχής και μικρής σημασίας. Εναντίον των τμημάτων του στρατού κατοχής δεν έδωσε ούτε μια μάχη. Ο χίτης Όμηρος Παπαδόπουλος στο βιβλίο που έγραψε, αναφέρει απλά ότι το καλοκαίρι του 1944 μια ομάδα της ''Χ'' στο Κολωνάκι με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό Κοκώνη αποπειράθηκε να εισβάλει σε μια αποθήκη των SS και να αρπάξει τον υπάρχοντα οπλισμό. Ο λοχαγός Στέφανος Τούμπας βρήκε τον Όμηρο Παπαδόπουλο και τον ενημέρωσε ότι τα SS έπιασαν την ομάδα του Κοκώνη και εκείνη τη στιγμή αναζητούσαν και τον ίδιο. Κι ενώ περίμεναν τι θα γινόταν με την ανάκριση των συλληφθέντων, εμφανίστηκε μπροστά τους αναπάντεχα ο Κοκώνης. Γράφει ο Παπαδόπουλος τα εξής : «Αλλά να, την συζήτησί μας διακόπτει ο Ανθυπολοχαγός Κοκώνης όλο κέφι. Και σαν να μην είχε συμβή τίποτε, δίνει την αναφορά του προς μεγάλη χαρά και έκπληξή μας :
- Μας μπλοκάρανε τα σκυλιά και μου πήρανε τα παιδιά και τα όπλα. Ευτυχώς συνεννοήθηκα με τα παιδιά και παρ’όλο το ξύλο, που φάγανε, δεν είπαν λέξη, και αύριο θα είναι όλοι ελεύθεροι.
- Και τα όπλα ; Ρώτησε ο Γιώργος.
- Οι φίλοι, που μας έπιασαν, έκριναν σκόπιμο, επειδή φαίνεται είναι τα τελευταία τους, αντί να τα παραδώσουν μαζί με μας στους ανωτέρους τους να τα κρατήσουν για πούλημα. Βλέπετε και τα SS χάλασαν πια και από τον μικρότερο ως το μεγαλύτερο Γερμανό, ένα μονάχα σκοπό έχουν : να μαζέψουν χρυσές λίρες. » .
Ο Ο.Παπαδόπουλος αναφέρει επίσης ότι μετά από τρεις μονάχα μέρες, όλοι οι συλληφθέντες χίτες αφέθηκαν ελεύθεροι από τους Γερμανούς.
Ένα άλλο περιστατικό που αναφέρει ο Όμηρος Παπαδόπουλος στο βιβλίο του και έχει και μια αστεία διάσταση, είναι μια εκπαιδευτική συγκέντρωση την άνοιξη του 1942 στο παλαιό αρχοντικό σπίτι του Αντώνη Σταθάτου, ο οποίος ήταν μέλος της οργάνωσης ΡΑΝ. Παρόντες ήταν ο συγγραφέας, ο Κωνσταντίνος Ραψομανίκης και 10 νεαρά μέλη της Χ, τα οποία δεν είχαν γνώσεις στο θέμα των όπλων. Σε ένα τραπέζι ήταν 3 περίστροφα. Αφού έγινε στους νεαρούς μια προφορική ενημέρωση σχετικά με τη χρήση των όπλων, συνέβη κάτι απρόοπτο. Ο Ηρακλής Παπαδάτος επιδεικνύοντας ένα περίστροφο ιταλικού τύπου, έβαλε το δάχτυλό του στη σκανδάλη πιστεύοντας ότι η θαλάμη του όπλου ήταν άδεια και τότε έγινε εκπυρσοκρότηση. Όλοι οι παρευρισκόμενοι αναστατώθηκαν. Η σφαίρα αφού τρύπησε το παντελόνι του ενός από αυτούς, χώθηκε στον τοίχο. Ο Γεώργιος Ζερβουδάκης προσπάθησε να εξαφανίσει κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο και οι υπόλοιποι έτρεξαν να διαφύγουν από διάφορες εξόδους.
Το καλοκαίρι του 1942 η ''Χ'' συνεργάστηκε με τον θρυλικό Ελληνοπολωνό Γεώργιο Ιβάνωφ για την ανατίναξη των καυσίμων στο αεροδρόμιο του Τατοϊου.
Το Μάρτιο του 1943 κάποια μέλη της ''Χ'' έγραψαν με μπλε μπογιά μερικά συνθήματα σε δρόμους και τοίχους σπιτιών της Αθήνας.
Η οργάνωση είχε ασύρματη επικοινωνία με το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (ΣΜΑ).Τον Απρίλιο του 1942 ο Ζαφείρης Βάλβης, πολιτικός σύμβουλος της ''Χ'', πήγε στο Κάιρο για να συναντηθεί με τον Εμμανουήλ Τσουδερό και να του ζητήσει όπλα. Όμως, επέστρεψε άπρακτος στην Ελλάδα.
Ο Α. Χατζηαναστασίου στο βιβλίο του αναφέρει ένα περιστατικό αρπαγής όπλων από αποθήκη του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ στην περιοχή του Βύρωνα χάρη σε ένα ύπουλο σχέδιο που κατέστρωσε ο χίτης Νίκος Παπαγεωργίου. Ο Παπαγεωργίου παρακάλεσε τον Γρίβα να ζητήσει από το Νίκο Μπουραντά, διοικητή του μηχανοκίνητου σώματος της ασφάλειας, να κάνει έφοδο σε σπίτι της Καισαριανής όπου βρίσκονταν πυρομαχικά της οργάνωσης Ο.Π.Λ.Α. (ένοπλη οργάνωση του ΚΚΕ), ταυτόχρονα με την έφοδο της ''Χ'' στην αποθήκη στο Βύρωνα. Έτσι οι άνδρες τους ΕΑΜ – ΕΛΑΣ θα αιφνιδιάζονταν και θα ήταν απασχολημένοι σε δύο διαφορετικά μέτωπα. Ο Μπουραντάς, φανατικός εχθρός του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, εκτέλεσε με μεγάλη προθυμία το σχέδιο που του πρότεινε ο Γρίβας, διευκολύνοντας έτσι το έργο της ''Χ''. Έτσι, η ομάδα του Παπαγεωργίου μπόρεσε να αρπάξει από τη μυστική αποθήκη του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ στο Βύρωνα περίπου 70 περίστροφα και 11 χειροβομβίδες.
Η οργάνωση συχνά χρησιμοποιούσε τις στενές σχέσεις1 που είχε με σημαντικά κομμάτια του κατοχικού κρατικού μηχανισμού, όπως Χωροφυλακή και Ειδική Ασφάλεια, προς όφελός της. Επίσης, είχε αρμονική συνεργασία με αξιωματικούς της Αστυνομίας Πόλεων, οι οποίοι φρόντιζαν να διευκολύνουν το έργο της.
Ο απεσταλμένος του Τσουδερού στην κατεχόμενη Ελλάδα, Αριστείδης Πηλαβάκης
ο οποίος έστελνε στο Κάϊρο ευμενείς αναφορές για την ''Χ'' και τον
αρχηγό της, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο ''Κρέων''.
Ο Α. Πηλαβάκης υπηρέτησε μετά την Κατοχή στο Υπουργείο Εσωτερικών
ανελθών στο βαθμόν του Διευθυντού του Υπουργείου
Οι σκοτεινές σελίδες της ιστορίας της ''Χ''
Ο Βρετανός Κρις Γουντχάουζ, αρχηγός της Συμμαχικής Αποστολής στην κατεχόμενη Ελλάδα, είχε πολλές γνώσεις πάνω σε θέματα ελληνικών ένοπλων οργανώσεων, λόγω της θέσης που κατείχε. Αναφέρει σχετικά με την Χ στο βιβλίο που είχε γράψει:
«το σώμα αυτό, που αργότερον έγινε γνωστόν ως το όργανον αμέσου δράσεως της βασιλικής δεξιάς υπό την αρχηγίαν του συνταγματάρχου Γρίβα, ισχυρίσθη ότι υπήρξε κίνημα αντιστάσεως κατά την κατοχήν. Εάν ο ισχυρισμός αυτός είναι αληθής, η Χ θα εταξεινομείτο ως η μόνη οργάνωσις της Δεξιάς που έδρα τότε εν Αθήναις, εις την πραγματικότητα όμως ήτο άγνωστος μέχρι ολίγου προ της αποχωρήσεως των Γερμανών. Αλλά και τότε ακόμη το όνομά της δεν εσήμαινε τίποτε σχετιζόμενον με την αντίστασιν. Μόνον κατά τα αμέσως μετά τον πόλεμο έτη, απέκτησε τη σημασία μιας Κου Κλουξ Κλαν».
Η μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ της Χ και της ΟΠΛΑ
Το Νοέμβριο του 1943 έκανε την εμφάνισή της μια μεγάλη αντιπαλότητα. Δύο θανάσιμοι εχθροί, η Χ και η ΟΠΛΑ βρέθηκαν σε ένοπλη διαμάχη, η οποία είχε και χαρακτηριστικά μιας ιδεολογικοπολιτικής αναμέτρησης. Οι ανοιχτοί πολιτικοί λογαριασμοί μεταξύ των δύο οργανώσεων έδωσαν τη θέση τους στα όπλα. Το αποτέλεσμα ήταν ένας μεγάλος αριθμός νεκρών.
Η Ο.Π.Λ.Α. (Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα) ήταν μια ένοπλη μυστική οργάνωση του ΚΚΕ που ιδρύθηκε στα χρόνια της Κατοχής και που επεδίωκε να παίξει το ρόλο του λαϊκού τιμωρού και του εκδικητή. Λίγο καιρό αργότερα η ΟΠΛΑ εκτέλεσε τον Ηλία Ρογκάκο, δραστήριο μέλος της Χ (1 Δεκεμβρίου 1943). Ο πόλεμος μεταξύ των δύο οργανώσεων πήρε μεγάλες διαστάσεις και βάφτηκε με άφθονο αίμα.
Η Χ στα Δεκεμβριανά
Η Χ κατά την Κατοχή δεν είχε στο ενεργητικό της ούτε μια μάχη εναντίον των Γερμανών, των Ιταλών ή των Ταγμάτων Ασφαλείας. Φαίνεται ότι η οργάνωση κυριολεκτικά ζούσε και ανέπνεε για την περίοδο της μετακατοχικής Ελλάδας. Για τη χρονική στιγμή κατά την οποία, στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα, θα γινόταν μια εμφύλια σύρραξη. Από τη μια πλευρά η αντιστασιακή οργάνωση ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και η αριστερή παράταξη και από την άλλη η κυβέρνηση του Καϊρου, οι Έλληνες δωσίλογοι πολιτικοί, ο βασιλιάς, οι ταγματασφαλίτες (γερμανοτσολιάδες), οι χωροφύλακες, η Χ, η ΡΑΝ και άλλες ένοπλες ομάδες που μισούσαν το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.
Αυτή η στιγμή δεν άργησε να έρθει. Ήταν τα Δεκεμβριανά του 1944 ή αλλιώς η μάχη της Αθήνας. Τότε ήταν η πρώτη φορά που η Χ έκανε αισθητή την παρουσία της. Το Σεπτέμβριο του 1944 η κυβέρνηση του Καϊρου διόρισε το ηγετικό στέλεχος της ΡΑΝ, Σπηλιωτόπουλο, Στρατιωτικό Διοικητή Αττικής. Τότε η Χ έσπευσε γρήγορα να τεθεί υπό της διαταγές του Σπηλιωτόπουλου. Έλαβε την εντολή σχηματισμού του 1ου Συντάγματος Πεζικού και την εντολή να πάει στην περιοχή των Μεσογείων και να παραλάβει οπλισμό που προοριζόταν για την αστυνομία και τη χωροφυλακή.
Η Χ πήρε μέρος σε διάφορες μάχες στην περιοχή του Θησείου και στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, πολεμώντας με προθυμία στο πλευρό των Άγγλων, των χωροφυλάκων και διαφόρων πρώην ταγματασφαλιτών εναντίον των ανταρτών της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.
Στις 4 Δεκεμβρίου 1944, ο ΕΛΑΣ αποφάσισε να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς του με τους ''νεροχίτες'' , όπως αποκαλούσε τα μέλη της Χ. Περίπου 500 αντάρτες από τα Τάγματα του ΕΛΑΣ Καλλιθέας και Ταύρου επιτέθηκαν το πρωί και κατέλαβαν το λόφο της Πνύκας. Μέχρι το μεσημέρι είχαν καταλάβει τα φυλάκια της Χ στην οδό Αιγινήτου και του Αστεροσκοπείου. Οι χίτες υπερασπιστές των δύο φυλακίων στην οδό Αποστόλου Παύλου δέχτηκαν καταιγιστικά πυρά και αναγκάστηκαν τελικά να υποχωρήσουν στο κτίριο του Θ’ Αστυνομικού Τμήματος, το οποίο κάλυπτε ένα βρετανικό άρμα.
Μακρυγιάννη: Η Χωροφυλακή
Σχετικά με τη Δεκεμβριανή σύγκρουση, ο συγγραφέας David Close αναφέρει ότι :
«Το αποτέλεσμα της μάχης των Δεκεμβριανών του 1944 κρίθηκε τελικά από την τεράστια υπεροχή σε άντρες και πολεμικό υλικό των βρετανικών και των ελληνικών κυβερνητικών δυνάμεων. Είκοσι δύο τάγματα Εθνοφυλακής ήταν διαθέσιμα στις 29 του μήνα, και κάθε τριάντα έξι ώρες σχηματιζόταν κι ένα καινούριο τάγμα. Οι ενισχύσεις που είχαν λάβει οι Βρετανοί μέχρι τις 25 Δεκεμβρίου 1944, περιλάμβαναν δυο ολόκληρες μεραρχίες, μια ταξιαρχία και αρκετά τάγματα. Πολεμικά αεροπλάνα, πολεμικά πλοία και τανκς -ο ΕΛΑΣ δεν διέθετε τίποτα από αυτά- χρησιμοποιήθηκαν εντατικά. Ως τις 18 Ιανουαρίου 1945, είχαν φτάσει συνολικά στην Ελλάδα 75.000 περίπου Άγγλοι.» και προσθέτει : «Κι από τις 18 Δεκεμβρίου 1944 ήδη, οι Άγγλοι είχαν μια άνετη υπεροχή στην πρωτεύουσα κι ήταν σε θέση να περάσουν στην αντεπίθεση. Κατά τον υπόλοιπο μήνα, ο ΕΛΑΣ προέβαλε σκληρή αλλά καταδικασμένη αντίσταση σε διάφορα μέρη της Αθήνας και του Πειραιά. » .
H ''Χ'' μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας
Αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας το 1945, η ακροδεξιά οργάνωση Χ φρόντισε να δείξει προς τα έξω ότι «σταματάει» την ένοπλη δράση της. Στην πραγματικότητα αυτό ήταν απλώς μια έντεχνη προσπάθεια με σκοπό να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου.Μετατράπηκε σε πολιτικό κόμμα και παράλληλα έκρυψε σε διάφορα σημεία τα όπλα και τα πυρομαχικά της, έτοιμοι για να ξαναρχίσει τις δολοφονίες διαφόρων αντιστασιακών του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ και διαφόρων στελεχών και οπαδών της αριστεράς. Λειτούργησε ως παρακρατική συμμορία, δρώντας ανεξέλεγκτα και χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.
Μετά τη Βάρκιζα, τα μέλη της Χ επάνδρωσαν το 143ο Τάγμα Εθνοφυλακής. Ο ίδιος ο φανατικός οπαδός και στενός συνεργάτης του Γρίβα, Σπύρος Παπαγεωργίου2, ομολογεί στο βιβλίο που έγραψε ότι η Χ στη μετά Βάρκιζα εποχή, όχι μόνο δεν παρέδωσε τον οπλισμό της, αλλά τον έκρυψε για να τον χρησιμοποιήσει κατά των πολιτικών της αντιπάλων. Συγκεκριμένα, αναφέρει τα εξής :
«Γι’ αυτό και τυπικώς μόνον αυτοδιελύθη. Στην πραγματικότητα συνέχισε να οργανώνεται και να διατηρεί συμπαγείς τις δυνάμεις της. Βεβαίως οι χίτες έδωσαν πολιτική τροπή και έκφραση στον αγώνα τους, αλλά συνέχισαν να διατηρούν τη στρατιωτική δομή τους. Λόγοι προνοητικότητας τους έκαμαν να μην παραδώσουν τον οπλισμό τους, αλλά να τον φυλάξουν για κάθε ενδεχόμενο.» !
Επίσης, παραδέχεται στο βιβλίο του ότι «Κατά τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια οι χίτες των Αθηνών στην πλειοψηφία τους οπλοφορούσαν».
Μερικά χρόνια αργότερα, διάφορα μέλη της Χ πήραν μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο 1946 - 1949. Την περίοδο 1945 – 1948, οι ένοπλες ομάδες της Χ και της ΕΑΟΚ, η οποία ιδρύθηκε το 1946 από τον Ταγματασφαλίτη Πάνο Κατσαρέα, πραγματοποίησαν δολοφονίες ακόμα και ανηλίκων παιδιών , καθώς και γυναικών στην Πελοπόννησο. Πολυάριθμες κτηνωδίες, οι οποίες έμειναν στην ιστορία.
Μέλη της οργάνωση Χ (Αρχείο ΚΚΕ)
Η κατάθεση του Κώστα Πολύζου στο Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, δημιουργήθηκαν Ειδικά Δικαστήρια Δοσιλόγων. Σε ένα από αυτά παρέστη και ο Κώστας Πολύζος, μέλος της Χ, για να καταθέσει ως μάρτυρας. Παραθέτουμε παρακάτω απόσπασμα ενός αποκαλυπτικού διαλόγου:
Σύνεδρος: Πως οι Γερμανοί τους απέλυσαν από το κρατητήριο, αφού είχαν όπλα; Γιατί οι Γερμανοί καταδίκαζαν σε θάνατο όσους οπλοφορούσαν.
Πολύζος: Μα ήξεραν ότι ήταν εθνικιστές. Και εμάς τους εθνικόφρονας δεν μας πείραζαν οι Γερμανοί.
Σύνεδρος: Μπορείτε να μας πείτε ποιες εθνικές ή πατριωτικές πράξεις εκτέλεσαν τα μέλη της οργάνωσης σας την περίοδο της κατοχής;
Πολύζος: Πολλές, αλλά δεν έχω τα στοιχεία μαζί μου.
Σύνεδρος: Οι Γερμανοί εκτέλεσαν ποτέ κανέναν δικό σας;
Πολύζος: Ναι. Σκότωσαν έναν δικό μας στο Κολωνάκι τον Οκτώβριο. Δεν ενθυμούμαι όμως το όνομά του.
Πολιτική Αγωγή: Είχε η οργάνωσή σας συνεργασία με την Ειδική Ασφάλεια;
Πολύζος: Ναι
Πολιτική Αγωγή: Την συνεργασία την γνώριζαν οι Γερμανοί;
Πολύζος: Οχι, γιατί θα μας συλλαμβάνανε και εμάς και αυτούς.
Πολιτική Αγωγή: Και όμως κ. μάρτυς υπάρχει έγγραφο της Ειδικής Ασφάλειας της 24/4/1944 υπ. Αριθμόν 4/83 που αποδεικνύει πως την συνεργασία σας με την Ειδική όπως και την ύπαρξη αυτού του εγγράφου την γνώριζαν οι Γερμανοί. Πως εξηγείται αυτό;
Η συμμετοχή της ''Χ'' σε εκλογές
Ο Γρίβας αφού πρώτα κατηγόρησε τους πολιτικούς ως «αδίστακτους καρπωτές των αγώνων των πραγματικών αγωνιστών», στη συνέχεια αποφάσισε να πάρει και αυτός μέρος στην πολιτική σκηνή της Ελλάδα, φτιάχνοντας το δικό του κόμμα, δηλαδή αυτό της Χ με τον τίτλο «Εθνικό Κόμμα Χιτών», για να ικανοποιήσει τις δικές του πολιτικές φιλοδοξίες. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο χίτης Όμηρος Παπαδόπουλος είχε πει ότι ο Γρίβας είχε δεχθεί πρόταση να πολιτευτεί με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1946. Αποδέχθηκε την συγκεκριμένη πρόταση, αλλά η ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος, λίγες μέρες αργότερα μετάνιωσε και ακύρωσε τη συμφωνία.
Το 1946 το Κόμμα των Χιτών, ενόψει του προγραμματισμένου δημοψηφίσματος για το πολιτειακό ζήτημα, κυκλοφόρησε μια φιλοβασιλική προκήρυξη, η οποία έκλεινε με τη φράση «Όλοι για την επάνοδον του βασιλιά μας». Από την πλευρά τους, οι χίτες, έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για την επάνοδο του Γεωργίου Β’ στο θρόνο. Άσκησαν εκτεταμένη βία και τρομοκρατία εις βάρος διαφόρων αντιβασιλικών ψηφοφόρων με σκοπό να νοθεύσουν το αποτέλεσμα της κάλπης.
Τα αποτελέσματα του Κόμματος των Χιτών στις βουλευτικές εκλογές.
Εκλογές Μαρτίου 1946 : πήρε 1.848 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 0,17 %
Εκλογές Μαρτίου 1950 : πήρε 14.256 ψήφους, δηλαδή ποσοστό 0,84 %
Κατά συνέπεια δεν μπόρεσε να εκλέξει ούτε ένα βουλευτή.
Βαγγέλης Μαγγανάς
Τον Ιανουάριο του 1946, ένας αυτοαποκαλούμενος χίτης με το όνομα Βαγγέλης Μαγγανάς, μάζεψε την ένοπλη (παρακρατική) συμμορία του και κατέλαβε την πόλη της Καλαμάτας, καταλύοντας τις αρχές, ποδοπατώντας κάθε έννοια νομιμότητας και ελευθερώνοντας 32 φυλακισμένους δεξιούς (οι οποίοι εμπλέκονταν στη δολοφονική επίθεση με περίστροφα και χειροβομβίδες εναντίον καφενείου αριστερών, με αποτέλεσμα 2 νεκρούς και 4 τραυματίες). Ο αιμοσταγής συμμορίτης Μαγγανάς όμως, δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτές τις παρανομίες. Προχώρησε και στην απελευθέρωση περίπου 15 δοσιλόγων (δηλαδή Ελλήνων που συνεργάστηκαν με τους γερμανούς κατακτητές) από τα κρατητήρια αστυνομικού τμήματος και μετά αποπειράθηκε να αφαιρέσει (χωρίς αποτυχία) από τα ανακριτικά γραφεία τις δικογραφίες των δωσιλόγων.
Επίσης, κατέστρεψε ένα τυπογραφείο αριστερών εντύπων και μετά συνέλαβε περίπου 100 άοπλους αριστερούς πολίτες. Κατέφυγε στα γύρω βουνά μαζί με τους άνδρες της συμμορίας του και εκτέλεσε 14 αριστερούς. Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες ήταν και ο Θ. Κορμάς, δικηγόρος και μέλος του ΕΑΜ.
Τα αποσπάσματα της χωροφυλακής που στάλθηκαν στην Καλαμάτα για την καταδίωξη της συμμορίας του Μαγγανά, όχι απλώς δεν την καταδίωξαν, αλλά έστησαν διασκέδαση μαζί της. Έψησαν μάλιστα και έναν αμνό και χόρεψαν με τους ακροδεξιούς συμμορίτες. Οι σχέσεις συνεργασίας του στρατού και της χωροφυλακής με τις παρακρατικές συμμορίες των «χιτών» αποτελούσαν καθημερινό φαινόμενο.
Οι περισσότερες από τις ένοπλες ακροδεξιές συμμορίες απορροφήθηκαν από επίσημες δυνάμεις του κράτους, ιδίως από τις δυνάμεις τοπικής εθνοφυλακής (γνωστές στην αρχή ως ΜΑΥ ή ΜΑΔ και στη συνέχεια ως ΜΕΑ ή ΤΕΑ) που ιδρύθηκαν από το στρατό σε συνεργασία με το υπουργείο Εσωτερικών, από τον Οκτώβριο του 1946..
Αξίζει να κάνουμε κάποιες διευκρινήσεις : 1) ο ένοπλος συμμορίτης Μαγγανάς, κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχε ενταχθεί στα Τάγματα Ασφαλείας, δηλαδή ήταν ένας από τους Έλληνες που εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές και συνεργάστηκαν μαζί τους. 2) ο Μαγγανάς δεν υπήρξε μέλος της Χ. Υπήρξε φανατικός οπαδός της Χ και αυτοχαρακτηριζόταν χίτης. Ο Γρίβας φοβούμενος το πολιτικό κόστος και την αρνητική δημοσιότητα, φρόντισε να κρατήσει κάποιες αποστάσεις από τη δράση του Μαγγανά. Όμως, η ιστορική αλήθεια είναι ότι ολόκληρη η οργάνωση Χ υποστήριξε και ηθικά και έμπρακτα τον Μαγγανά. Ο ίδιος ο Σπύρος Παπαγεωργίου που ήταν συνεργάτης του Γρίβα, παραδέχεται στο βιβλίο του ότι : «Η αλήθεια, ακόμη, είναι ότι παρά το γεγονός ότι η Χ διαχώρισε τη θέση της από τη δράση του Μαγγανά, του είχε παράσχει πολιτική και νομική στήριξη. » ! Άλλωστε, ένας από τους συνηγόρους υπεράσπισης του Μαγγανά ήταν ο χίτης Δ. Κοσμόπουλος. Επίσης, ο Παπαγεωργίου δεν κρύβει τον μεγάλο θαυμασμό του προς το συμμορίτη εγκληματία Μαγγανά, παραθέτοντας μια εικόνα του στη σελίδα 513 του βιβλίου του και γράφοντας ως λεζάντα «Ο θρυλικός χίτης Βαγγέλης Μαγγανάς» (!)
Μετά τα αιματηρά γεγονότα της Καλαμάτας, ο παρακρατικός συμμορίτης Μαγγανάς συνέχισε απτόητος την εγκληματική του δράση. Στις 18 Μαρτίου του 1946 σκότωσε ένα άτομο και τραυμάτισε άλλα τρία, τον Απρίλιο σκότωσε ένα άτομο και τραυμάτισε άλλο ένα, ενώ στις 17 Μαϊου του 1946 εκτέλεσε 3 άτομα που ήταν αντάρτες.
Η Λευκή Τρομοκρατία του 1945 -1946 και το παρακράτος της ''Χ''
Σχετικά με τη λευκή τρομοκρατία του 1945 – 1946 και το ακροδεξιό παρακράτος ο συγγραφέας Σόλων Γρηγοριάδης αναφέρει : «Δεν είναι καθόλου λοιπόν παράδοξο ότι, υπό τις συνθήκες αυτές, στην ύπαιθρο δέσποζε η παρακρατική εξουσία, η οποία καμιά φορά μάλιστα έσπευδε να ανακηρύξει την Ελλάδα βασίλειο.» . Στη συνέχεια παραθέτει ένα αποκαλυπτικό έγγραφο της Χ, του έτους 1945 (δηλαδή ένα χρόνο πριν το δημοψήφισμα), που δείχνει ότι η οργάνωση επέβαλε όποιες απαγορεύσεις ήθελε στους πολίτες αντίπαλης ιδεολογίας. Το έγγραφο είναι το ακόλουθο.
« Βασίλειον της Ελλάδος
Εθνική Πολιτική Οργάνωσις Χ
Πελλάνας (Λακωνίας)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Ανακοινούμεν ότι απαγορεύεται η κυκλοφορία των ατόμων των ανηκόντων εις το κομμουνιστικόν κόμμα πέραν της 7ης εσπερινής και μέχρι της 6ης πρωϊνής. Επίσης απαγορεύεται η μετακίνησις παντός κομμουνιστού ανδρός ή γυναικός άνευ αδείας της Χ. Πας συλλαμβανόμενος άνευ αδείας, θα οδηγείται εις την αρμοδίαν αρχήν.
Εν Πελλάνα τη 20-10-1945
Ο Τμηματάρχης
Γ. Παπαζήσης » .
Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι μέλη της Χ πρωτοστατούσαν σε συλλήψεις αριστερών και αντιστασιακών του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ, εκτελέσεις, βιασμούς και βασανιστήρια. Επίσης, μέσα στις δραστηριότητές τους περιλαμβανόταν και η επίθεση σε κτίρια αριστερών, τυπογραφεία του εαμικού χώρου κτλ και η πρόκληση υλικών ζημιών.
Η Λευκή Τρομοκρατία σύμφωνα με τον David Close
Σχετικά με την κατάσταση που επικρατούσε στη μεταβαρκιζιανή περίοδο, ο συγγραφέας David Close σημειώνει τα εξής :
« Τον καιρό της Βάρκιζας, στην Εθνοφυλακή υπηρετούσαν κυρίως εθελοντές που είχαν στρατολογηθεί για να πολεμήσουν τον ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά, κι ανάμεσά τους βρίσκονταν Χίτες και πρώην Ταγματασφαλίτες. Στη συνέχεια, ο αριθμός τους αυξήθηκε από εφέδρους παλαιότερων σειρών που τους καλούσαν ο στρατός κι η αστυνομία, και φρόντιζαν να απορρίπτονται οι αριστεροί και να παίρνονται οι σίγουροι αντικομμουνιστές. Τα «Αθηναϊκά Τάγματα» της Εθνοφυλακής ακολουθούσαν τα αγγλικά στρατεύματα στις επαρχίες, όπου συγκροτούσαν καινούρια τάγματα. Ως τον Μάιο, η Εθνοφυλακή είχε εγκατασταθεί σ' όλες τις περιοχές, και σύντομα έφτασε τους 60.000 άντρες. Οι περισσότεροι δρούσαν στις δικές τους περιοχές και εκμεταλλεύονταν τη θέση τους για να συνεχίσουν παλιές βεντέτες, κυρίως ενάντια σε Εαμίτες των οποίων λεηλατούσαν τα γραφεία και τα τυπογραφεία.
Με αυτούς τους τρόπους, το συνολικό μέγεθος της χωροφυλακής διογκώθηκε σαν μανιτάρι μέσα σ' ένα χρόνο από τη Βάρκιζα, κι έφτασε τις 23.000 άντρες, ενώ και η δύναμη της Αστυνομίας Πόλεων που δρούσε κυρίως στην Αθήνα και τον Πειραιά, αυξήθηκε από 4.500 (όσο περίπου ήταν και πριν από τον πόλεμο), σε 6.500. Μετά τη Βάρκιζα, η αστυνομία απέκτησε την τάση να φέρεται κτηνωδώς απέναντι στο ΕΑΜ και γενικά να δικαιολογεί ή ακόμα να συμμετέχει στις βίαιες ενέργειες συμμοριών ή των Εθνοφυλάκων. Τον κύριο ρόλο στην καταδίωξη της Αριστεράς ανέλαβαν συμμορίες ατάκτων που κατέφυγαν σε αντεκδικήσεις και εκβιασμούς, και πολιτικές οργανώσεις όπως η «Χ». Σε μερικές περιοχές, όπως η Κρήτη, η νότια Πελοπόννησος και η Θεσσαλία, οι αντικομμουνιστικές συμμορίες ήταν περισσότερες από τις επίσημες δυνάμεις ασφαλείας μέχρι το τέλος του 1946 ή και αργότερα ακόμα. […] Οι επίσημες δυνάμεις ασφαλείας βοηθούσαν τις δεύτερες [δηλαδή τις παρακρατικές συμμορίες] διανέμοντάς τους όπλα σε μεγάλες ποσότητες (15.000 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1946 σύμφωνα με αγγλικούς υπολογισμούς), από τις κρυψώνες όπλων του ΕΛΑΣ που ανακαλύπτονταν. Κι όπως στο μεταξύ οι επίσημες δυνάμεις εξοπλίζονταν από τους Άγγλους, τα όπλα ήταν ένα από τα ελάχιστα αγαθά που βρίσκονταν σε αφθονία στην Ελλάδα. Οι συμμορίες διατηρούσαν συνήθως φιλικές σχέσεις με τις επίσημες δυνάμεις, κι ανάμεσά τους γινόταν συνεχής ανταλλαγή μελών. Μερικοί συμμορίτες* όπως οι Κατσαρέας, Ζάρας και Αντόν Τσαούς ήταν παλιοί αξιωματικοί του στρατού ή της αστυνομίας, ενώ άλλοι πήραν αργότερα στρατιωτικούς βαθμούς. Στην Ήπειρο, την Εθνοφυλακή αποτελούσαν αποκλειστικώς μέλη του ΕΔΕΣ. Και στην Πελοπόννησο, πολλοί συμμορίτες κατατάχθηκαν στην Εθνοφυλακή κι αργότερα στη χωροφυλακή ή τις MAY, σαν έφεδροι του στρατού που ήταν. Ακόμα και στην περίοδο των κεντρώων κυβερνήσεων και κάτω από τη βρετανική καθοδήγηση, στα 1945-6, οι αρχές ελάχιστες προσπάθειες κατέβαλαν για να υποτάξουν τις συμμορίες.» .
Σχετικά με την οργάνωση Χ, ο David Close αναφέρει τα εξής :
«Μετά τη Βάρκιζα, πολλές οργανώσεις και συμμορίες ενθαρρύνονταν από πράκτορες της «Χ» να συνάψουν σχέσεις με τη δική τους οργάνωση. Η «Χ» στρατολογούσε επίσης άφθονα μέλη από τις επίσημες δυνάμεις ασφαλείας. Τον Σεπτέμβριο, λόγου χάρη, αναφέρθηκε ότι ανήκαν στην «Χ» 500 χωροφύλακες της Θεσσαλονίκης, που φρουρούσαν για λογαριασμό της μεγάλες ποσότητες όπλων. Ο Γρίβας, ο αρχηγός της «Χ», συνεργαζόταν στενά με τον Κωνσταντίνο Βεντήρη ο οποίος, σύμφωνα με την αμερικανική πρεσβεία, ήταν αρχηγός του «εσωτερικού μυστικού κύκλου» του Γενικού Επιτελείου. Ο Γρίβας συνεργαζόταν, επίσης, ως ένα βαθμό, με ηγέτες του Λαϊκού Κόμματος, που εξελισσόταν στο ισχυρότερο κόμμα μεταξύ των επαγγελματιών πολιτικών. Έτσι, η « Χ» συνδεόταν μ ε όλους τους κλάδους της Δεξιάς, και μπορεί να συντόνιζε τις δραστηριότητές τους. Αμερικανοί παρατηρητές, για παράδειγμα, πίστευαν ότι έδινε συστηματικό χαρακτήρα, σε ορισμένες περιοχές, στους διωγμούς που εξαπέλυαν η αστυνομία και η Εθνοφρουρά. » .
Ε.Σ.Α.Π.(Ελληνικός Στρατός Απελευθερωτικής Προσπάθειας)
Τον Ιούλιο του 1942 ο απότακτος ταγματάρχης πεζικού Γεώργιος Κωστόπουλος μαζί με τον Αθανάσιο Δερβέναγα και το Θεόδωρο Σαράντη ιδρύει στη Θεσσαλία μια οργάνωση με το όνομα Ε.Σ.Α.Π. με σκοπό την δράση κατά των κατακτητών.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1942, σε μια σπηλιά του νομού Τρικάλων, ο Κωστόπουλος συγκεντρώνει τους πρώτους 30 άνδρες της οργάνωσής του. Τον Οκτώβριο του 1942 τα συμμαχικά αεροπλάνα έριξαν όπλα και πυρομαχικά στο Νεραϊδοχώρι Τρικάλων, τα οποία συνέλεξαν οι άνδρες της οργάνωσης. Στις αρχές Νοεμβρίου του ίδιου έτους, η δύναμη της οργάνωσης έφθασε τους 60 άνδρες. Γγνωστά στελέχη του ΕΣΑΠ ήταν ο λοχαγός Θωμάς Καραμπέκος, ο λοχαγός Στέφανος Τίγκας, ο λοχαγός Κ. Μπαρούτας, ο ταγματάρχης Κ. Παπαθανασίου (που αργότερα εντάχθηκε στον ΕΔΕΣ), ο ταγματάρχης Βασίλειος Βλάχος (που αργότερα εντάχθηκε στον ΕΔΕΣ), ο υπολοχαγός Απόστολος Ροκάς κ.α.
Σε μια περιπολία τους γύρω από τα Τρίκαλα, συνέλαβαν έναν κάτοικο ντυμένο με στολή καραμπινιέρου, συνεργάτη των Ιταλών και τον εκτέλεσαν. Στα τέλη Δεκεμβρίου παρουσιάστηκε στον Κωστόπουλο μια ομάδα 15 ανταρτών με επικεφαλής τον Κωστορίζο, πρώην αντάρτη του ΕΛΑΣ. Στις 4 Ιανουαρίου 1943, οι αντάρτες του Κωστόπουλου, μετά από συμπλοκή με τους Ιταλούς στην Παλαιά Κουτσούφλιανη, συνέλαβαν 4 Ιταλούς οπλίτες και δύο Ρουμάνους καθηγητές. Στις 12 Ιανουαρίου 1943 μπήκαν στην Καλαμπάκα και επιτέθηκαν στην ιταλική φρουρά, με αποτέλεσμα 4 Ιταλούς τραυματίες, 1 Γερμανό νεκρό και έναν Ιταλό στρατιώτη αιχμάλωτο.
Το Φεβρουάριο του 1943 ο ΕΛΑΣ συνέλαβε τον ταγματάρχη Αντωνόπουλο, φίλο του Κωστόπουλου και τον οδήγησε κρατούμενο σε ένα χωριό της Καρδίτσας.
Το βράδυ της 2ης Μαρτίου 1943, ο ΕΛΑΣ αφοπλίζει και συλλαμβάνει τον Κωστόπουλο, το Στέφανο Σαράφη, το Βιλαέτη, τον Κωστορίζο κ.α. Ο Κωστορίζος, ο Βιλαέτης και άλλοι τρεις εκτελούνται από άνδρες του ΕΛΑΣ. Οι Σαράφης – Κωστόπουλος οδηγούνται στο αρχηγείο του ΕΛΑΣ.
“Η φωνή του Ε.Α.Μ”, όργανο της επαρχιακής επιτροπής του ΕΑΜ Καρδίτσας, δημοσιεύει στις 29 Μαρτίου 1943 κείμενο με τίτλο : “Φως στην καταχθόνια δράση των προδοτών του αγωνιζόμενου λαού Σαράφη, Κωστόπουλου, Σαράντη και Σία”.
Ο αιχμάλωτος Στέφανος Σαράφης3 μετά από τη σύλληψή του, αποφασίζει τελικά να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ. Στις 7 Απριλίου 1943 οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, του ανακοινώνουν ότι είναι πλέον ελεύθερος. Από τους περίπου 250 αντάρτες του Κωστόπουλου, κατατάχθηκαν στον ΕΛΑΣ περίπου 25, μεταξύ των οποίων και ο Κατσαντώνης. Ο Κωστόπουλος αφέθηκε ελεύθερος από τους ΕΛΑΣίτες στις 1-5-1943 και έπειτα έφυγε για τη Μέση Ανατολή. Στις 7-9-1943 έφθασε στο Κάιρο.
Το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1943 σημειώθηκαν πολλές μάχες μεταξύ του ΕΣΑΠ και του ΕΛΑΣ στα Φάρσαλα, Πετρωτό και Δομοκό.
Η αίτηση του Κωστόπουλου προς το Υπουργείο Στρατιωτικών προκειμένου να αναγνωρισθεί ο ΕΣΑΠ ως αντιστασιακή οργάνωση:
Π ρ ο ς
Το Υπουργείον Στρατιωτικών
ΔΙ Διεύθυνσιν (Τ.Ε.Α)
Ε ν τ α ύ θ α
Α ί τ η σ ι ς
ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓ. ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Αποστράτου Αν/ρχου του Πεζ.
κατοίκου Αθηνών οδός Βασιλίσης Σοφίας αριθ. 9 Τηλεφ. 23703
Αποφάσεις αναγνωρίσεως Εθνικής Αντιστάσεως και αρχηγών ταύτης
Αθήναις τη 25 Μαΐου 1949 Λαμβάνω την τιμήν, εν συνεχεία προγενεστέρων μου αιτήσεων και εις εκτέλεσιν του Νέου αναγκαστικού Νόμου 971/1949, να υποβάλω προσηρτημένως βεβαίωσιν του κ.Υπουργού επί των Στρατιωτικών περί αναγνωρίσεως εμού τε και των έργων μου υπό της ελευθέρας Βασιλικής Ελληνικής Κυβερνήσεως του εξωτερικού, συν τη αναφορά των επομένων λεπτομερειών.
Υπό του υποφαινομένου εδημιουργήθη ο Ε.Σ.Α.Π. ήτοι, Ελληνικός Στρατός Απελευθερωτικής προσπαθείας, διά της μυήσεως και οργανώσεως - Ελλήνων καθ’ άπασαν σχεδόν την Θεσσαλίαν από του Νοεμβρίου του 1941.
Κατ’ αρχάς συνεκρότουν πενταμελείς ή επταμελείς επιτροπάς τας οποίας ωνόμαζον επιτροπάς εθνικού αγώνος.
Τη 1ην Αυγούστου του 1942 ήρξατο κινουμένη και τονούσα το ηθικόν των κατοίκων, η πρώτη ένοπλος ομάς διοικουμένη υπ’ εμού του ιδίου προσωπικώς. Η δύναμις της ομάδος δεν υπερέβαινε τους τριάκοντα εναλλασσόμενους ενόπλους, παρά το μέγα αριθμόν των μεμυημένων ενόπλων, διότι συνήντων μεγάλας δυσκολίας εις το να υπερνικήσω τον κατέχοντα τους χωρικούς φόβον συνεπειών διά τας εκτειθεμένας εις την απειλήν των κατακτητών των οικογενείας των.
Η σοβαρά και συνεχής με μονίμους ενόπλους, μονίμως μακράν των οικιών και διαμένοντας, δράσις ήρξατο την/2αν Οκτωβρίου 1942.
Κατά το τρίτον δεκαήμερον του Οκτωβρίου 1942, συμμαχικά αεροπλάνα έρριψαν εις την περιφέρειάν μου, Νεραϊδοχώριον Τρικάλων υλικά άτινα περισυλλεγέντα υπό των χωρικών παρεδόθησαν εις εμέ ειδοποιηθέντα υπό των ιδίων αμέσως. Από ότι ενθυμούμαι μοί παρεδόθησαν τα κάτωθι είδη :
Τέσσαρες (4) φορητοί ολμίσκοι Ιταλικοί, τετρακόσια βλήματα τούτων, τετρακόσια φυσίγγια εκτοξεύσεως όλμων, έξ (6) περίστροφα, 180 φυσίγγια περιστρόφου, τριάκοντα πέντε αυτόματα ΣΤΕΝ, 4.000 φυσίγγια τούτων, πέντε γερμανικά ατομικά όπλα, χίλια φυσίγγια τούτων, δώδεκα χελώναι εκκρηκτικαί μαγνητικαί, 60 εμπυρεύματα των χελώνων τούτων με ωριαίον μηχανισμόν, 4 χειροβομβίδες μίλς, 24 εμπυρεύματα χειροβομβίδων μίλς, 4 γροθιές, 16 δεκαέξ οπλοπολυβόλα μπρέντ και 8.000 φυσίγγια των οπλοπολυβόλων τούτων και 30 κασκόλ μάλλινα.
Μετά την κοινολόγησιν ότι εις χείρας του ΕΣΑΠ περιήλθε συμμαχικός οπλισμός το ηθικόν του λαού ετονώθη σημαντικώς, ήρξατο δε η ενίσχυσίς μου και δι’ οπλιτών χωροφυλακής.
Κατά μήνα Νοέμβριον με επεσκέφθη ο Πρωτοδίκης Τσίμπος ως απεσταλμένος του εν Αθήναις Εθνικού Κομμιτάτου, κατόπιν προτάσεώς του του υπέγραψα σύμφωνον δι’ ου εγώ μεν ανελάμβανον την υποχρέωσιν όπως αντιδράσω εις τυχόν θέληση των συμμάχων περί επαναφοράς της Α.Μ. του Βασιλέως, εκείνος δε διά λογαριασμόν του Εθνικού Κομμιτάτου, την υποχρέωσιν όπως μ’ ενισχύση οικονομικώς.
Την 4 Ιανουαρίου 1943 και εις συμπλοκήν μετά Ιταλών παρά την Παλαιάν Κουτσούφλιανην συνελάβομεν 4 οπλίτας Ιταλούς και δύο Ρουμάνους καθηγητάς προερχόμενους εκ Ρώμης και προοριζομένους διά το Ρουμανικόν Γυμνάσιον Γρεβενών.
Την 11-1-43 επεχειρήσαμεν ανατίναξιν της οδικής γεφύρας της οδού Καλαμπάκας - Ιωαννίνων παρά την Κουτσούφλιανην πλην άνευ αποτελέσματος ελλείψει επαρκών εκκρηκτικών υλών.
Την 12 Ιανουαρίου εισήλθομεν εις Καλαμπάκαν, η φρουρά της οποίας μετά ανταλλαγήν πυροβολισμών τινών ετράπη προς τους αγρούς τραυματισθέντος του διοικητού αυτής Ιταλού Λοχαγού, τριών Ιταλών στρατιωτών και ενός Γερμανού Δεκανέως και συλληφθέντος ενός στρατιώτου Ιταλού αιχμαλώτου.
Την 26 Φεβρουαρίου 1943 υπό δύο Ιταλικών αεροπλάνων εβομβαρδίσθη η έδρα του Γενικού Αρχηγείου και του Κεντρικού Αρχηγείου του Λοχαγού Καραμπέκου, η έδρα του Αρχηγείου Πορτής του Λοχαγού Τίγκα Στεφάνου και αι κωμοπόλεις Μουζάκιον και Πύλη. Αποτέλεσμα του βομβαρδισμού υπήρξεν ο τραυματισμός τριών εκ του αμάχου πληθυσμού και ο φόνος μίας γυναικός αμάχου.
Την 27ην Φεβρουαρίου 1943 ομάς του ΕΣΑΠ υπό τον μόνιμον Επιλοχίαν (φονευθέντα υπό των κομμουνιστών) Μάγειρον Γεώργιον ενισχυμένη και υπό ανταρτών του αυτοτελούς αρχηγού Γρηγ. Σούρλα ανετίναξε τα μεταλλεία χρωμίου παρά το Τσαγκλί Φαρσάλων άτινα εξεμεταλλεύοντο τότε οι Γερμανοί.
Την νύκτα της 2 προς 3 Μαρτίου του 1943, διά απάτης εις χωρίον Μορφοβούνιον Καρδίτσης, αφωπλίσθη τμήμα του Κεντρικού Αρχηγείου υπό των κομμουνιστών συλληφθέντων του τε Γενικού Αρχηγού του Ε.Σ.Α.Π και του Αρχηγού του κεντρικού Αρχηγείου Λοχαγού Καραμπέκου Θωμά. Τον αφοπλισμόν τούτον επηκολούθησεν αφοπλισμός και των άλλων αρχηγείων του Ε.Σ.Α.Π. και εκτέλεσις τριακοντατριών εκ των μαχικωτέρων στελεχών του Ε.Σ.Α.Π. Πολλοί των ανταρτών μετά του Γενικού Αρχηγού και του Αρχηγού Καραμπέκου ωδηγήθησαν εις χωρίον Κολοκυθιά Φθιώτιδος ένθα ο Γεν. Αρχηγός και ο αρχηγός Καραμπέκος κατεδικάσθησαν εις θάνατον υπό ανταρτικής συνελεύσεως αλιτών προεδρευομένης υπί του τότε Συντ/ρχου Σαράφη. Μετά επίμονον επέμβασιν του εν Ελλάδι Αρχηγού της Συμμαχικής αποστολής Άγγλου Ταξιάρχου ΕDWARD MAYERS (ENTY) και του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής αφέθημεν ελεύθεροι ανασταλείσης της εκτελέσεώς μας την 1-5-43. Κατόπιν επανήλθον εις το χωρίον μου ένθα πληροφορηθείς την διάλυσιν απάντων των αρχηγείων ανεχώρησα διά Μέσην Ανατολήν φθάσας εις Κάϊρον την 7-9-43. Εκεί παρέμεινα εις την διάθεσιν του Υπουργείου των Στρατιωτικών μέχρι της ΙΙης Σεπτεμβρίου του 1944 οπότε μέσω Ιταλίας απεστάλην εις την περιοχήν του Στρατηγού Ζέρβα και την ΙΙ Νοεμβρίου αφήχθην εις Αθήνας διά να μετάσχω των επιχειρήσεων καταστολής της ανταρσίας ως Διοικητής του 143 Τάγματος. Ο Λοχαγός Καραμπέκος Θωμάς αποσταλείς και ούτος εκ Καϊρου εις την περιοχήν του Στρατηγού Ζέρβα Ν. παρέμεινεν εκείσε ακολουθήσας τούτον εις Κέρκυραν κλπ.
Ο Ε.Σ.Α.Π περιελάμβανε τρία εντεταγμένα Αρχηγεία και τρία αυτοτελή τοιαύτα ήτοι : α) Εντεταγμένον το και Κεντρικόν καλούμενον Αρχηγείον υπό τον τότε Λοχαγόν Καραμπέκον Θωμάν και ήδη Μόνιμον Ταγματάρχην Πεζικού με έδραν την Μονήν Τρικάλων ένθα και το Γενικόν Αρχηγείον του Ε.Σ.Α.Π. β) Εντεταγμένον Αρχηγείον υπό τον τότε Λοχαγόν Πυροβολικού Τίγκαν Στέφανον με έδραν την Πορτήν Καρδίτσης. γ) Εντεταγμένον Αρχηγείον υπό τον ανάπηρον Λοχαγόν Πεζικού Μπαρουτάν Κωνσ. με έδραν την Μασοχώραν Τρικάλων. Δ) Αυτοτελές Αρχηγείον υπό τον τότε Ταγματάρχην Πεζικού και κατόπιν αυτοκτονήσαντα Αντισυνταγματάρχην παρά το Γενικόν Επιτελείον Στρατού Παπαθανασίου Κωνσ. με έδραν την Καστανέαν Καλαμπάκας. ε) Αυτοτελές Αρχηγείον υπό τον τότε Ταγματάρχην Πεζ. και ήδη Συν/χην Βλάχον Βασίλειον με έδραν την Γράλισταν Καρδίτσης και στ) Αυτοτελές Αρχηγείον υπό τον Γεωργοκτηνοτρόφον Γρηγόριον Σούρλαν με έδραν το Κάτω Σιατερλί Φαρσάλων.
Τα εντεταγμένα Αρχηγεία είχον Διοικητικήν και οικονομικήν εξάρτησιν από τον Ε.Σ.Α.Π ενώ τα αυτοτελή τοιαύτα μόνον οικονομικάς υποχρεώσεις και εξάρτησιν είχον από τον Ε.Σ.Α.Π.
Ο Λοχαγός Καραμπέκος Θωμάς κατετάγη εις τα υπ’ εμέ ανταρτικά του Ε.Σ.Α.Π την 15 Οκτωβρίου 1942 αντεθείσης εις αυτόν, λόγω αρχαιότητος της Διοικήσεως του Κεντρικού Αρχηγείου όπερ τελικώς ανέπτυξε δύναμιν υπέρ τους τριακοσίους αντάρτας. Μετέσχεν απασών των προαναφερθεισών επιχειρήσεων, ηχμαλωτίσθη κατά τον αφοπλισμόν και εκρατήθη μέχρι της 1 Μαΐου 1943 καταδικασθείς εις θάνατον υπό των κακοποιών του ΕΛΑΣ.
Ο Λοχαγός Τίγκας Στέφανος από του μηνός Ιουλίου του 1942 ωργάνωσεν ένοπλον ομάδα με έδραν την Πορτήν Καρδίτσης και σκοπόν την άμυναν κατά του Στρατού κατοχής των κατακτητών. Η δύναμις της ομάδος ταύτης μετονομασθείσης εις Αρχηγείον βραδύτερον ανήλθεν εις 100 περίπου άνδρας ενόπλους. Ενετάχθη εις τον Ε.Σ.Α.Π την 1ην Ιανουαρίου 1943, ενισχυθείς εις οπλισμόν, πυρομαχικά, υπόδυσιν και χρήμα. Καθ’ όλον σχεδόν τον μήνα Ιανουάριον, κατόπιν διαταγής μου, εχρησιμοποιήθη ως στήριγμα κατά επιβουλής από μέρους των κομμουνιστών, του νεοεπανδρουμένου και εξοπλιζομένου Αρχηγείου του τότε Ταγματάρχου Βλάχου Βασιλείου. Κατά το τρίτον δεκαήμερον του Φεβρουαρίου του 1943 ηκολούθησε μεθ’ ολοκλήρου της δυνάμεως τον Γενικόν Αρχηγόν εις περιοδείαν ανά τα χωρία του τέως Δήμου Πιαλίων. Η δράσις του διεκόπη κατόπιν αφοπλισμού του υπό του ΕΛΑΣ τον μήνα Μάρτιον του 1943. Εις την καθόλου προσπάθειάν του ταύτην ο Λοχαγός Τίγκας Στέφανος ενισχύθη και υπό των α) Αναπήρου Υπολοχαγού Ροκά Αποστόλου και β) Ιερέως Στεφάνου Σπύρου.
Ο Ανάπηρος λόγω πολεμικών τραυμάτων Λοχαγός Πεζικού Μπαρούτας Κωνσταντίνος, από του μηνός Ιουνίου του 1942 ωργάνωσεν ένοπλον ανταρτικήν ομάδα εις περιφέρειαν Κοθωνίων - Αργυθέας με έδραν την Μεσοχώραν Τρικάλων, αναπτύξας τελικώς εν συνόλω περί τους διακοσίους αντάρτας, με σκοπόν την παρεμπόδισιν των στρατευμάτων κατοχής όπως εισέλθουν εις την ορεινήν περιοχήν της δράσεώς των. Την 20ην Νοεμβρίου του 1942 παρουσιασθείς ενώπιόν μου ο ίδιος μοί εδήλωσεν ότι τάσσεται υπό τας διαταγάς μου και τον Ε.Σ.Α.Π και έκτοτε απετέλεσε τρόπον τινά τα έμπεδα και το Κέντρον Αναρωνυόντων του Ε.Σ.Α.Π, λόγω και της δυσπροσύτου ορεινής περιοχής εις ην ήδρευον. Μετά τον αφοπλισμόν και την αιχμαλωσίαν του Γενικού Αρχηγού και του Αρχηγού του Κεντρικού Αρχηγείου του Ε.Σ.Α.Π ο Κωνσ. Μπαρούτας εξετελέσθη υπό των κομμουνιστών μετά των κυριωτέρων στελεχών και συνεργατών του, πλην του Ανθ/γού Τσιμπίδα προσχωρήσαντος εις τους αναρχικούς. Μετά του Μπαρούτα εξετελέσθησαν ο ανάπηρος Ιατρός Βαρελογιάννης Ιωάννης, ο Λοχίας Χονδρός Χαράλαμπος και ο Γεωργοκτηνοτρόφος Σακάς Σωτ.
Ο Ταγματάρχης Παπαθανασίου Κωνσ. διαμένων εν Τρικάλοις από του μηνός Νοεμβρίου 1942 εξεδήλωσεν επιθυμίαν δράσεως πλην όμως προσέκρουεν εις την αρχαιότητα η ένταξίς του εις τον Ε.Σ.Α.Π (ήτο αρχαιότερός μου). Τη υποδείξει μου και τη παντοειδή ενισχύσει μου εις χρήμα οπλισμόν και άνδρας, περί μέσα Φεβρουαρίου του 1943 εξήλθεν εις Καστανέαν Καλαμπάκας ένθα ίδρυσεν αυτοτελές Αρχηγείον έχων μόνον οικονομικάς υποχρεώσεις και εξάρτησιν από τον Ε.Σ.Α.Π πλην όμως αφού συνεκέντρωσε περί τους ογδοήκοντα άνδρας και μετά τον αφοπλισμόν μου 3-3-43, αφωπλίσθη υπό του κομμουνιστού Υπαρχηγού του μονίμου Λοχαγού του Πυροβολικού Βαμβέτσου Στυλ. Μετά ταύτα ο Παπαθανασίου κατέφυγεν εις τα ΕΟΕΑ του Στρατηγού Ζέρβα συνεχίσας την πατριωτικήν του δράσιν.
Ο Ταγματάρχης τότε Βλάχος Βασίλειος ζητήσας πρώτον και λαβών από τον Ε.Σ.Α.Π χρήματα, τρία οπλοπολυβόλα, ολίγα ζεύγη αρβυλών και το εντεταγμένον Αρχηγείον της Πορτής ως στήριγμα έναντι επιβουλής των κομμουνιστών, κατά τας αρχάς Ιανουαρίου 1943 εξώπλισε περί τους 100 άνδρας, πλην όμως η αυτοτελής δράσις του διεκόπη μετά τον αφοπλισμόν του Ε.Σ.Α.Π εκ λόγων ανωτέρας βίας και ανεξαρτήτων της θελήσεώς του (ήτο αρχαιότερός μου), και ούτω εξηναγκάσθη να ενταχθή πλέον εις τα ΕΟΕΑ του Στρατηγού Ζέρβα διά την συνέχισιν της δράσεώς του.
Ο Γεωργοκτηνοτρόφος Γρηγόριος Κων. Σούρλας εκ Κάτω Σιατερλί Φαρσάλων, αυτοβούλως κατά μήνα Ιούλιον του 1942 ίδρυσεν αυτοτελές Αρχηγείον παρά το χωρίον του. Κατά μήνα δε Νοέμβριον ενισχύθη οικονομικώς από τον Ε.Σ.Α.Π, λόγω της Εθνικής του δράσεως και κατά μήνα Φεβρουάριον αντάρται τούτου συνέδραμον ομάδα του Ε.Σ.Α.Π εις την ανατίναξιν των μεταλλείων χρωμίου παρά το Τσαγκλί Φαρσάλων, άτινα εξεμεταλλεύοντο οι Γερμανοί. Ούτος συνέχισε την δράσιν του και μετά τον αφοπλισμόν του Ε.Σ.Α.Π, αλλά και μετά την απελευθέρωσιν συνεισφέρων εις την προσπάθειαν του Κράτους διά την εμπέδωσιν της τάξεως. Η δύναμίς του έφθασε κατά καιρούς τους οκτακοσίους περίπου άνδρας.
ΔΙ’ Ο ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΟΠΩΣ
1ον) Αναγνωρισθή ο Ε.Σ.Α.Π (Ελληνικός Στρατός Απελευθερωτικής Προσπαθείας) ως Εθνικός.
2ον) Αναγνωρισθή ως Γενικός Αρχηγός του Ε.Σ.Α.Π ο Απόστρατος Αντισυνταγματάρχης του Πεζικού ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.
3ον) Αναγνωρισθή ο Ταγματάρχης του Πεζικού ΚΑΡΑΜΠΕΚΟΣ ΘΩΜΑΣ ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ ως Αρχηγός εντεταγμένος, του Κεντρικού παρά την Μονήν Δουσίκου Αρχηγείου του Ε.Σ.Α.Π, συνυπολογιζομένου εις τον χρόνον δράσεως τούτου και του χρόνου καθ’ ον διετέλει παρά τοις ελασίταις κρατούμενος μελοθάνατος.
4ον) Αναγνωρισθή ο Ταγματάρχης Πεζικού ΤΙΓΚΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ως εντεταγμένος Αρχηγός του παρά την Πορτήν Καρδίτσης Αρχηγείου του Ε.Σ.Α.Π.
5ον) Αναγνωρισθή ο υπό των κομμουνιστών εκτελεσθείς ανάπηρος λόγω πολεμικών τραυμάτων Λοχαγός του Πεζικού ΜΠΑΡΟΥΤΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ως εντεταγμένος Αρχηγός του παρά την Μεσοχώραν Αρχηγείου του ΕΣΑΠ.
6ον) Αναγνωρισθή ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΟΥΡΛΑΣ γεωργοκτηνοτρόφος, ως αυτοτελής Αρχηγός Περιφερείας Φαρσάλων.
7ον) Αναγνωρισθή η δράσις και πρωτοβουλία του αυτοτελούς Αρχηγού ήδη Συνταγματάρχου του Πεζικού ΒΛΑΧΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ αναγνωριζομένου ότι η διακοπή της δράσεώς του ως αυτοτελούς Αρχηγού επήλθεν εκ λόγων ανωτέρας βίας και ανεξαρτήτων της θελήσεώς του.
8ον) Αναγνωρισθή η δράσις και πρωτοβουλία του αυτοτελούς Αρχηγού ήδη θανόντος Αντισ/χου του Πεζικού ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ, αναγνωριζομένου ότι η διακοπή της δράσεώς του ως αυτοτελούς Αρχηγού προήλθεν εκ λόγων ανωτέρας βίας και ανεξαρτήτων της θελήσεώς του.
9ον) Αναγνωρισθή εις αντικατάστασιν του εκτελεσθέντος υπό των ελασιτών εντεταγμένου Αρχηγού Αναπήρου Λοχαγού του Πεζικού Μπαρούτα Κωνσταντίνου του Βασιλείου τριμελής επιτροπή εκ των κάτωθι αγωνιστών, συμπολεμιστών του θανόντος, ιδιωτών, μη υπαρχόντων Αξιωματικών του μόνου επιζήσαντος Ανθυπολοχαγού Τσιμπίδα επιδείξαντος κατόπιν αντεθνικήν δράσιν, α) Ιερέως Ιωάννου Παπαευθυμίου ως προέδρου, β) Εφέδρου Λοχίου Μηχανικού, Γεωργίου Κων., Οικονόμου και γ) Γεωργοκτηνοτρόφου Αλεξάνδρου Γ.Κορδαλή ως μελών.
10ον) Αναγνωρισθή, εις αντικατάστασιν του θανόντος Αντ/χου Παπαθανασίου Κων/νου και εις την περίπτωσιν της αναγνωρίσεως τούτου ως αυτοτελούς Αρχηγού, τριμελής επιτροπή εκ των α) Επιλάρχου Κωσταντά Βασιλείου ως Προέδρου, β) Αποστράτου Ανθυπομοιράρχου Κωτούλα Νικολάου και γ) Ιδιώτου Μπαζίμα Αθανασίου του Σωτηρίου εκ Καστανέας ως μελών.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΧΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΕΩΣ
Καθ’ όλην την διάρκειαν της δράσεως του Ε.Σ.Α.Π εχρηματοδοτήθην με τριάκοντα συνολικώς εκατομύρια δραχμών προερχόμενα εκ της διαχειρήσεως της αποστολής Τσιγάντε και τα οποία διέθεσα ως κάτωθι :
Εις Κων/νον Αντωνόπουλον Ταγ/ρχην διά δημιουργίαν ανταρτών
1.000.000
Εις Βασιλ. Βλάχον διά διατροφήν ανταρτών 2.000.000
Εις Κων. Παπαθανασίου διά διατροφήν ανταρτών 2.000.000
Εις Γρηγ. Σούρλαν διά διατροφήν ανταρτών 1.000.000
Εις Θωμάν Καραμπέκον διά διατροφήν ανταρτών 2.000.000
Εις Στεφ. Τίγκαν διά έκτακτα έξοδα 200.000
Εις Κων. Μπαρούταν δι’ έκτακτα έξοδα 500.000
Εις οπλαρχηγούς δι’ έκτακτα έξοδα 2.000.000
Εις αγοράν ορυκτελαίου 300.000
Εις αγοράν βενζίνης 1.000.000
Εις αγοράν αρβυλών 2.000.000
Εις αγοράν κλινοσκεπασμάτων 1.000.000
Εις αγοράν σολοδερμάτων 2.000.000
Εις αγοράν σάπωνος 1.000.000
Εις αγοράν ελαίου 3.000.000
Κατασχεθέντα υπό κομμουνιστών εις χείρας μου 9.000.000
Γενικόν Σύνολον δραχμαί 30.000.000
Ευπειθέστατος
Ο
Αιτών και προτείνων
Γ.Κωστόπουλος
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΡΟΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Α.Π
Ο Ε.Σ.Α.Π αρχικώς εμύησεν άτομα εν Αθήναις εκπροσωπήσαντα αυτόν ως Οργάνωσις Ε.Σ.Α.Π Αθηνών Πειραιώς. Ο Αρχηγός όμως του Ε.Σ.Α.Π Αθηνών Πειραιώς, Υπαστυνόμος Παρίσης Λεωνίδας, προίστατο και ετέρας οργανώσεως υπό την επωνυμίαν Ζηρέλης 27, ο ίδιος δε βραδύτερον υπεδέχθη και συνέδραμε τον εκ Μέσης Ανατολής αφιχθέντα εις Αθήνας Ταγματάρχης Τσιγάντε Ιωάννην, ον και αντικατέστησε μετά τον υπό των Ιταλών φόνον του κατόπιν σχετικής εντολής του Αντιπροέδρου της Ελληνικής Κυβερνήσεως εν Καϊρω.
Το Ε.Σ.Α.Π του βουνού συνεκροτήθη αρχικώς εις Τάγμα των τεσσάρων λόχων κατόπιν δε μετωνομάσθη εις Κεντρικόν Αρχηγείον με Αρχηγόν τον τότε μόνιμον Υπολοχαγόν του Πεζικού Καραμπέκον Θωμάν.
Η μετονομασία εγένετο την 1-10-42 οπότε ο επίσης μόνιμος Υπολοχαγός του Πυρ/κού Τίγκας Στέφανος εξεδήλωσεν ενόπλως ολόκληρον σχεδόν το χωρίον του Πορτή Καρδίτσης της δυνάμεως ταύτης λαβούσης τον τίτλον Αρχηγείον Πορτής και ήτις βραδύτερον ενετάγη οριστικώς υπό τον Ε.Σ.Α.Π.
Κατά τας αρχάς Σεπτεμβρίου του 1942 το υπό τον Γεωργοκτηνοτρόφον Γρηγόριον Σούρλαν από πολλού εν δράσει Αρχηγείον Φαρσάλων εντάσσεται οριστικώς υπό τον Ε.Σ.Α.Π με τίτλον Αρχηγείον Φαρσάλων.
Την 20ην Νοεμβρίου 1942 προσεχώρησε και ενετάγη εις τον Ε.Σ.Α.Π η ημιένοπλος δύναμις του εν πολεμική διαθεσιμότητι Υπολοχαγού του Πεζικού Μπαρούτα Κων. λαβούσα τον τίτλον Αρχηγείον Μεσοχώρας και αποτελέσασα έμπεδον του Ε.Σ.Α.Π.
Το τρίτον δεκαήμερον του Ιανουαρίου 1943 ενισχυθείς οικονομικώς και εις οπλισμόν υπό του Ε.Σ.Α.Π ο τότε Ταγματάρχης Πεζικού Βλάχος Βασίλειος εξώπλισε υπό την προστασίαν του Αρχηγείου Πορτής δύναμιν επωνομασθείσα Αρχηγείον Γράλιστας.
Από της ιδίας εποχής ενισχυθείς οικονομικώς υπό του Ε.Σ.Α.Π προετειμάζετο και ο Ταγματάρχης Πεζικού Αντωνόπουλος Κωνστ. Προτιθέμενος να ιδρύση Αρχηγείον εις τα πέριξ των Σοφάδων ορεινά, πριν ή όμως εκδηλωθή ενόπλως συνελήφθη υπό ελασιτών.
Οργανωθείς εν Τρικάλοις ο Ταγματάρχης Παπαθανασίου Κων/νος τη προηγουμένη οικονομική ενισχύσει του Ε.Σ.Α.Π εξήλθε την 1ην Μαρτίου 1943 και εγκατέστησεν αυτοτελές Αρχηγείον εις Καστανέαν Καλαμπάκας αφοπλισθείς την 3-3-43 έσωθεν διότι οι υπ’ αυτού εκλεγέντες ως συνεργάται βαθμοφόροι ήσαν εν των συνόλω των σχεδόν οργανωμένοι εις το ΕΑΜ.
Επιτροπαί Εθνικού αγώνος καταρτισθείσαι από των αρχών του 1942 καθ’ άπασαν σχεδόν την Θεσσαλίαν, εβοήθησαν πολλαπλώς τον αγώνα με μυρίους κινδύνους.
Οι περισσότεροι των τοιούτων αγωνιστών δεν περιλαμβάνονται εις τον υπαβαλλόμενον προς ονομαστικήν αναγνώρισιν μητρώον του Ε.Σ.Α.Π διότι δεν περιεσώθησαν οι πίνακες των ονομάτων των Επιτροπών τούτων. Ομοίως δεν περιελήφθησαν προς αναγνώρισιν το πλείστον σχεδόν των ανδρών του Αρχηγείου Μεσοχώρας διότι δεν υπεβλήθησαν εγκαίρως τα δικαιολογητικά υπό των αποτελεσάντων την Διοικούσαν Επιτροπήν εις αντικατάστασιν του εκτελεσθέντος Αρχηγού Μπαρούτα Κωνσταντίνου.
Δ Υ Ν Α Μ Ι Σ
Το Κεντρικόν Αρχηγείον κατά την ημέραν του αφοπλισμού 3-3-43 περιελάμβανε δύναμιν τριακοσίων περίπου ανταρτών ενόπλων εν ενεργεία. Το Αρχηγείον Πορτής κατά την ημέραν του αφοπλισμού 3-3-43 περιελάμβανε δύναμιν εκατόν περίπου ενόπλων εν ενεργεία.
Το Αρχηγείον Φαρσάλων κατά την ημέρα του αφοπλισμού 3-3-43 περιελάμβανε δύναμιν διακοσίων τριάκοντα περίπου ανταρτών ενόπλων εν ενεργεία.
Το Αρχηγείον Μεσοχώρας περιελάμβανε κατά την ημέραν του αφοπλισμού 3-3-43 δύναμιν διακοσίων ανταρτών περίπου ενόπλων εν ενεργεία.
Το Αρχηγείον Καστανέας κατά την ημέραν του αφοπλισμού περιελάμβανε τριάκοντα οπλίτας και είκοσιν αξιωματικούς ενόπλους εν ενεργεία.
Το Αρχηγείον Βλάχου (Γράλιστας) κατά την ημέραν του αφοπλισμού περιελάμβανε δύναμιν εκατό ανδρών περίπου εν ενεργεία ενόπλων.
Αθήναι τη 2 Μαΐου 1953
Αρχηγός του Ε.Σ.Α.Π
Υ.Δ
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ ΔΡΑΣΕΩΣ Ε.Σ.Α.Π
Την 19 Φεβρουαρίου 1942 Δύναμις Ιταλών επιδραμούσα εις Κάτω Σιατερλί Φαρσάλων όπου το Αρχηγείον Φαρσάλων, συνέλαβεν επτά Άγγλους υποθαλπομένους υπό του Γρηγορίου Σούρλα. Κατά την αποχώρησιν των Ιταλών τμήμα υπό τον Γρηγόριον Σούρλαν επιτεθέν απηλευθέρωσε από των χειρών των Ιταλών επτά Άγγλους. Την 23η Ιουλίου 1942 δύναμις ισχυρά Ιταλών επιδραμούσα εις Κάτω Σιατερλί Φαρσάλων, αφού συνήψε μάχην και κατέβαλε απομακρύνασα την δύναμιν του Αρχηγείου Φαρσάλων, ενέπτησε τα οικήματα του Γρηγορίου Σούρλα διαρπάσασα 2.000 αιγοπρόβατα του Γρηγορίου Κ. Σούρλα.
Την 4 Ιανουαρίου 1943 Δύναμις 10 περίπου ανδρών υπό τον Ανθυπασπιστήν Αρχειοφύλακα Χονδρόν Νικόλαον κατόπιν συμπλοκής συνέλαβε την εκ τεσσάρων οπλιτών δύναμιν Ιταλών μετά των υπό ταύτης συνοδευομένων δύο ιδιωτών καθηγητών προοριζομένων διά το Ρουμανικόν Γυμνάσιον Γρεβενών.
Την 11 Ιανουαρίου 1943 Μετά την εξουδετέρωσιν της εκ τριάκοντα ανδρών υπό Ανθ/την χωροφυλακής, φρουράς της γεφύρας Κουτσούφλιανης οδού Τρικάλων Ιωαννίνων, δύναμις 60 περίπου ανδρών του Ε.Σ.Α.Π επεχείρησε ν’ ανατινάξη την γέφυραν άνευ όμως αποτελέσματος ελλείψει επαρκούς εκκρηκτικής ύλης.
Την 12 Ιανουαρίου 1943 Δύναμις πεντήκοντα περίπου ανδρών υπό την αυτοπρόσωπον ηγεσίαν του Ταγ/χου Κωστόπουλου Γ. κατέλαβε την πόλιν της Καλαμπάκας αφού εξουδετέρωσε την Ιταλικήν εξ 80 ανδρών φρουράν της. Κατά την δοθείσαν μάχην ετραυματίσθη ελαφρώς μόνον ο αντάρτης Δεκανεύς Ντεζές Γεώργιος, ενώ από την εχθρικήν δύναμιν εφονεύθη είς Γερμανός, ετραυματίσθη ο Λοχαγός Διοικητής της φρουράς και τρεις Ιταλοί στρατιώται συλληφθέντος και ενός Ιταλού στρατιώτου αιχμαλώτου, των λοιπών τραπέντων εις φυγήν ανά τους αγρούς.
Την 2 Φεβρουαρίου 1943 Τμήμα τριάκοντα ανδρών υπό τον Αρχισμηνίαν Κωστορίζον Νικόλαον εσταμάτησε την αμαξοστοιχίαν του Θεσσαλικού σιδηροδρόμου παρά το Φανάριον χωρίς ανταλλαγήν ουδ’ ενός πυροβολισμού καίτοι το τραίνον εφρουρείτο ισχυρώς. Ο επι κεφαλής του τμήματος αφού κατεβίβασεν εκ του συρμού του εν αυτώ Ιταλούς Αξ/κούς και οπλίτας, τους παρέταξεν ενώπιον των επιβατών του τραίνου και τους απήυθυνε παρατηρήσεις και συστάσεις όπως καταταγούν εις τα ανταρτικά μετά του οπλισμού των, αφήσας αυτούς ελευθέρους κατόπιν.
Την 26 Φεβρουαρίου 1943 υπό δύο Ιταλικών αεροπλάνων εβομβαρδίσθη η έδρα του Γενικού Αρχηγείου, του Κεντρικού Αρχηγείου, του Αρχηγείου Πορτής και αι κωμοπόλεις Μουζάκιον και Πύλη με αποτέλεσμα τον φόνον μίας γυναικός και τον τραυματισμόν τριών εκ του αμάχου πληθυσμού.
Την 27 Φεβρουαρίου 1943 Τμήμα του Ε.Σ.Α.Π εξ είκοσιν ανδρών υπό τον μόνιμον Επιλοχίαν Μάγειραν Γεώργιον, ενισχυθείσα κατόπιν εντολής μου, και υπό ανδρών του Αρχηγείου Φαρσάλων, ενήργησε σαμποτάζ εις τα υπό τον Γερμανικόν έλεγχον μεταλλεία χρωμίου εν Τσαγκλί Φαρσάλων με αποτέλεσμα την κατόπιν συμπλοκής αιχμαλωσίαν της Γερμανικής Φρουράς των μεταλλείων και την αχρήστευσιν απάντων των μηχανημάτων και εργαλλείων του μεταλλείου ως και την λεηλασίαν των πυρομαχικών της φρουράς.
Διά την αξιολόγησιν της δράσεως του Αρχηγείου Φαρσάλων, επιτραπείτω μοι ν’ απαριθμήσω και όσας ενθυμείται ο Γρηγόριος Σούρλας, μάχας και σαμποτάζ συναφθείσας μετά τον αφοπλισμόν.
Την 10 Μαρτίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων ανετίναξε Γερμανικήν αμαξοστοιχίαν εις Θέρμα Καϊτσης φονεύσαν πολλούς Γερμανούς και καταστρέψαν πολ. υλικόν.
Την 15 Μαρτίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων μεταξύ λατομείων Βελεστίνου ανετίναξεν Ιταλικήν αμαξοστοιχίαν των Θεσσαλικών σιδηροδρόμων με αποτέλεσμα τον φόνον πολλών Ιταλών και την καταστροφήν του πολεμικού υλικού.
Την 17 Απριλίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψε μάχην μετά στρατιωτικού αποσπάσματος Ιταλών και λεγεωναρίων εις υψώματα Παληοδερέλι Φαρσάλων με αποτέλεσμα την παντελή διάλυσιν της εχθρικής δυνάμεως.
Την 19 Απριλίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψε μάχην εις άνω Σιατερλί Φαρσάλων μετά Ιταλών και λεγεωναρίων με αποτέλεσμα την διάλυσιν τούτων.
Την 10 Ιουνίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων ανετίναξε και κατέστρεψε τμήμα της γαλαρίας Κουρνόβου και ολόκληρον αμαξοστοιχίαν με αποτέλεσμα τον θάνατον 800 Ιταλών μεταξύ των οποίων και είς στρατηγός. Καταστραφέντος και ολοκλήρου του πολεμικού υλικού.
Την 13 Ιουλίου 1943 τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων κατέστρεψεν αρκετά οχήματα πλήρη πυρομαχικών Γερμανικής αμαξοστοιχίας εις στάσιν λουτρών Καϊτσης αφού προηγουμένως εφόνευσε δύο Γερμανούς και τέσσαρας Βουλγάρους σιδηροδρομικούς υπαλλήλους.
Την 27-30 Σεπτεμβρίου 1943 τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά εφίππου Μονάδος ελασιτών, επιτεθείσης διά πρώτην φοράν προς διάλυσιν του Αρχηγείου, με αποτέλεσμα τον φόνον 13 ελασιτών και την διάλυσιν των υπολοίπων.
Την 2 Οκτωβρίου 1943 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην και αφώπλισαν ελασίτας και εφεδροελασίτας εις Κισλάρ Φαρσάλων.
Την 3 Οκτωβρίου 1943 Τμήμα του Αρχηγείου Φαρσάλων αφώπλισε και διέλυσεν ελασίτας εις το χωρίον Σκοπιά Φαρσάλων.
Την 5 Οκτωβρίου 1943 τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά ελασιτών εις το χωρίον Πετρωτόν Δομοκού με αποτέλεσμα την ήταν και υποχώρησιν των ελασιτών και τον εν συνεχεία αφοπλισμόν της οργανώσεως εφεδροελασιτών του Πετρωτού.
Την 10 Οκτωβρίου 1943 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά ελασιτών εις υψώματα Προφήτου Ηλία Μαντασιάς Δομοκού με αποτέλεσμα την ήταν και διάλυσιν των ελασιτών.
Την 15 Μαΐου 1944 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων ανετίναξαν Γερμανικήν αμαξοστοιχίαν παρά το Δοξαρά με αποτέλεσμα την ολοκληρωτικήν καταστροφήν της αμαξοστοιχίας και τον φόνον πολλών Γερμανών στρατιωτικών.
Την 13 Αυγούστου 1944 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά ελασιτών του Μπουκουβάλα με αποτέλεσμα την ήταν και διάλυσιν των ελασιτών.
Την 10 Σεπτεμβρίου 1944 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων εις διασταύρωσιν ΣΕΚ - Θεσσαλικού (Δεμερλί) ηχρήστευσαν πολλά οχήματα, εφόνευσαν πολλούς των υποχωρούντων Γερμανών και κατέστρεψαν άφθονον πολεμικόν υλικόν.
Την 15 Σεπτεμβρίου 1944 Τμήματα του Αρχηγείου Φαρσάλων συνήψαν μάχην μετά ελασιτών συγκροτήματος Καραντάου εις θέσιν μπασίτι Αλμυρού με αποτέλεσμα τον φόνον πολλών ελασιτών και την άτακτον διάλυσιν των υπολοίπων.
Λόγω απωλείας του αρχείου του Αρχηγείου Φαρσάλων εις μάχην μετά ελασιτών δεν μνημονεύονται πολλαί συμπλοκαί, ούτε εν τω μητρώω αναφέρονται ονομαστικώς αι μάχαι εις ας μετέσχεν έκαστος των αγωνιστών του Αρχηγείου Φαρσάλων διότι τόσον η περιγραφή όσον και η αναγραφή τούτων θα περιείχεν ανακριβείας.
Την ημέραν του αφοπλισμού 3-3-43 δύναμις των ελασιτών επετέθη κατά του Αρχηγείου Πορτής όπερ συνήψε σκληράν μάχην μετά τούτων εις την Πόρταν Παναγιάν, αποτέλεσμα της οποίας υπήρξεν ο φόνον αρκετών ελασιτών και η σύλληψις δύο αιχμαλώτων πλην όμως επεκράτησαν τελικώς οι ελασίται ενισχυθέντες υπό τμημάτων των προσβαλλόντων το Αρχηγείον Πορτής εκ των νώτων.
Αθήναι τη 2 Μαΐου 1953
Ο Αρχηγός του Ε.Σ.Α.Π
Υ.Δ
Οργάνωση Ελληνικός Στρατός (Ε.Σ.)
Η οργάνωση Ε.Σ. (Ελληνικός Στρατός) ιδρύθηκε και έδρασε στην Πελοπόννησο. Οι περιοχές δράσεις της ήταν η ορεινή Τριφυλία – Ολυμπία με αρχηγούς το λοχαγό Γεώργιο Καραχάλιο και τον ταγματάρχη Κοκκώνη, ο Ταϋγετος με αρχηγό το Συνταγματάρχη Αθανάσιο Γιαννακόπουλο, η Λακωνία με αρχηγό τον ίλαρχο Τηλέμαχο Βρεττάκο, η Ηλεία και η Αρκαδία με αρχηγό τον ταγματάρχη Χρήστο Καραχάλιο, η Γορτυνία με αρχηγό τον ανθυπολοχαγό Ιωάννη Κασιώτη, η Αργολίδα και η Κορινθία με αρχηγό τον ταγματάρχη Βαζαίο και η Αχαϊα με αρχηγούς το λοχαγό Σεβαστάκη και τον υπολοχαγό Δροσόπουλο.
Τον Ιούλιο του 1943 έφθασε από την Αθήνα στη Μεσσηνία μια ομάδα 48 αξιωματικών με επιθυμία την ένταξη στον ΕΣ. Ανάμεσά τους ήταν ο ταγματάρχης Κοκκώνης (μετέπειτα δωσίλογος και διοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Πύργου), ο Θεοχαρόπουλος, ο Γαλατόπουλος, ο Κρίβας και άλλοι.
Η αντιπαλότητα μεταξύ του ΕΣ και του ΕΛΑΣ αυξανόταν όλο και περισσότερο. Ας μην ξεχνάμε ότι η πλειοψηφία των αξιωματικών του ΕΣ είναι φανατικοί βασιλόφρονες. Από αυτούς, οι δύο πιο γνωστοί είναι ο Διονύσιος Παπαδόγγονας,ηγετικό στέλεχος του ΕΣ και μετέπειτα επικεφαλής των προδοτικών Ταγμάτων Ασφαλείας και ο ίλαρχος Τηλέμαχος Βρεττάκος, δεδηλωμένος βασιλόφρων από τη Λακωνία. Για να μπορέσει ο ΕΣ να κρύψει το φιλοβασιλικό του προσανατολισμό και να στρατολογήσει αντάρτες και από το βενιζελικό κομμάτι της κοινωνίας, αναθέτει τη θέση του αρχηγού στο συνταγματάρχη Αθανάσιο Γιαννακόπουλο, που ήταν μετριοπαθής βενιζελικός.
Στις 6 Αυγούστου1943, ο ΕΣ και ο ΕΛΑΣ συγκρούονται στο πεδίο της μάχης και ο Γιαννακόπουλος, αρχηγός του ΕΣ, καταγγέλει δημόσια το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, χρησιμοποιώντας βαρύτατους χαρακτηρισμούς.
Στις 18 Αυγούστου 1943 η εφημερίδα του ΕΑΜ Μεσσηνίας δημοσιεύει το κείμενο μιας κατάπτυστης συμφωνίας. Πρόκειται για το προδοτικό σύμφωνο Παπαδόγγονα – Ντόρια Ντομένικο.
Στις 20 Ιουλίου 1943 ο Ντόρια Ντομένικο, διοικητής του 64ου Ιταλικού Συντάγματος Πεζικού υπέγραψε μυστική συμφωνία με τον Διονύσιο Παπαδδόγγονα, ηγετικό στέλεχος του ΕΣ. Η συμφωνία αφορούσε : «Την παροχήν οποιασδήποτε βοηθείας [εκ μέρους των Ιταλών] εις τον Συνταγματάρχην Παπαδόγκωναν Διονύσιον […] . Ούτος (ο Παπαδόγκωνας) δεσμεύεται με τον λόγον της τιμής του διά συνεργασίαν μετά του υπογεγραμμένου (Ιταλού Συνταγματάρχου) προς εξαφανισμός των εν Μεσσηνία δρώντων οργανώσεων. » . Η συμφωνία όριζε επίσης τη δημιουργία ένοπλων (ελληνικών) αποσπασμάτων με αποκλειστικό σκοπό τη διάλυση της οργάνωσης ΕΑΜ –ΕΛΑΣ, «συνεργαζόμενος μετά πλήρους συναδελφωσύνης μετά των στρατευμάτων κατοχής».
Η είδηση της υπογραφής του συμφώνου γίνεται γνωστή μέσω των εφημερίδων και προκαλεί αναταράξεις.
Το επόμενο διάστημα ο Παπαδόγκωνας ζητάει από τους Γερμανούς να τον εξοπλίσουν με 2.000 τουφέκια για να χτυπήσει το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Το 1944 η κατοχική – δοσιλογική κυβέρνηση Ράλλη, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του, του αναθέτει τη θέση του Διοικητή των (προδοτικών) Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου.
Διάφοροι αξιωματικοί του ΕΣ διαχωρίζουν τη θέση τους από τον Παπαδόγκωνα και κατακρίνουν την απόφασή του να υπογράψει το προδοτικό σύμφωνο. Ο Γιαννακόπουλος εξοργισμένος, δηλώνει ότι αποδοκιμάζει το περιεχόμενο του συμφώνου Παπαδόγκωνα – Ντόρια Ντομένικο και το χαρακτηρίζει προδοτικό.
Στις αρχές Αυγούστου του 1943 υπογράφτηκε μεταξύ ΕΣ και ΕΛΑΣ συμφωνία κοινής δράσης. Παρόλα αυτά, η μεταξύ τους διαμάχη συνεχίστηκε και υπήρξαν και αρκετά θύματα. Στις 17-8-1943 ο ΕΣ χτυπάει μια ομάδα του ΕΛΑΣ στην Αλαγωνία, αλλά ο ΕΛΑΣ αρχίζει μια σφοδρή αντεπίθεση. Οι αντάρτες του ΕΣ απωθούνται στο Δυράχι, όπου και πολιορκούνται. Ο Γιαννακόπουλος αποφασίζει να δώσει ένα τέλος στην αιματοχυσία. Οι εκπρόσωποι του ΕΣ (Αθανάσιος Γιαννακόπουλος, Σταύρος Νικολόπουλος) και του ΕΛΑΣ (καπετάν «Ωρίων» και Ιωάννης Φράγκος) υπογράφουν μια ιστορική συμφωνία. Συγκεκριμένα, καταγγέλλουν και αποκηρύσσουν το προδοτικό σύμφωνο Παπαδόγκωνα – Ντόρια Ντομένικο, συναποφασίζουν ότι η στρατολογία ανταρτών θα πραγματοποιείται μόνο μέσω του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, συναποφασίζουν την συγχώνευση του ΕΣ και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και συναποφασίζουν επίσης τη συγκρότηση τριμελούς Γενικού Αρχηγείου, του οποίου Στρατιωτικός Αρχηγός θα είναι ο Αθανάσιος Γιαννακόπουλος.
Ο ίλαρχος Βρεττάκος και μια μερίδα αδιάλλακτων ανδρών του ΕΣ αντιδρούν έντονα στη συμφωνία που υπογράφτηκε με τον ΕΛΑΣ. Ο Γιαννακόπουλος, βλέποντας ότι δημιουργείται κλίμα εμφυλίου πολέμου, αποτραβιέται από το προσκήνιο, φεύγει και πάει στην Καλαμάτα. Κάποιοι αξιωματικοί του ΕΣ προσχωρούν στον ΕΛΑΣ (π.χ. Κ. Μπασακίδης, Κ. Παναγόπουλος, Α. Καρδάσης, Ι. Μητσάκος κ.α.).
Ο ίλαρχος Τηλέμαχος Βρεττάκος τράβηξε τον δικό του δρόμο. Αξίζει όμως στο σημείο αυτό να παραθέσουμε μερικές πληροφορίες για αυτό το στέλεχος του ΕΣ. Από την αρχή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έπαιξε βρώμικο παιχνίδι. Αρχικά ο Βρεττάκος εντάχθηκε στο ΕΑΜ Λακωνίας και προσποιήθηκε ότι συμφωνεί απόλυτα με τις θέσεις της οργάνωσης. Η ενέργειά του ήταν αρκετά ύπουλη και τα πραγματικά κίνητρά του αποκαλύφθηκαν σύντομα. Όπως αποκάλυψε σε ένα άτομο της εμπιστοσύνης του, εντάχθηκε στο ΕΑΜ μόνο και μόνο για να παρακολουθεί από κοντά τις κινήσεις του και να μάθει ποια είναι η πραγματική του δύναμη, ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να το χτυπήσει. Ξαφνικά, τον Ιούλιο του 1943 εγκαταλείπει το ΕΑΜ και καταφεύγει στον Ταϋγετο με ένα τμήμα της οργάνωσης ΕΣ. Σκοπός του είναι η συντριβή του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού είναι πρόθυμος να συνεργαστεί ακόμα και με τους κατακτητές της Ελλάδας. Αργότερα αποκηρύσσει το σύμφωνο ΕΣ – ΕΛΑΣ (που υπογράφτηκε από το Γιαννακόπουλο) και δηλώνει (με υπερβολική αυτοπεποίθηση και υπερβολική άγνοια της πραγματικότητας) ότι μπορεί να «σαρώσει» τον (κατά πολύ ισχυρότερο) ΕΛΑΣ «διά μιας εξορμήσεως».
Τον Οκτώβριο του 1943, συναντά τυχαία ένα μικρό γερμανικό απόσπασμα στη Βυτίνα. Μολονότι οι αντάρτες του έχουν μεγάλη αριθμητική υπεροχή έναντι των Γερμανών, ο Βρεττάκος παραδίδει με μεγάλη προθυμία το περίστροφό του στο Γερμανό αξιωματικό, λέγοντας ότι σκοπός της ομάδας του είναι η εξόντωση των κομμουνιστών.
Στις 3 Οκτωβρίου 1943 ένα τμήμα του Βρεττάκου πάει στο χωριό Βάγγου Μεγαλόπολης και ξυλοκοπεί τον Ξηνταβελώνη (υπεύθυνο του ΕΑΜ) και τους μάγειρες που ετοιμάζονταν να τους προσφέρουν φαγητό. Πάει στην Αρκαδία και ενώνεται με ένα τμήμα του Χρήστου Καραχάλιου που είχε ξεκινήσει από την Ηλεία. Οι δύο άνδρες οργανώνουν το τάγμα Καραχάλιου – Βρεττάκου, αποτελούμενο από περίπου 700-800 άνδρες. Έρχονται σε σύγκρουση με το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και ο Καραχάλιος αιχμαλωτίζεται. Ο Βρεττάκος καταφεύγει στην παραλία της Μεσσηνιακής Μάνης. Οι Βρετανοί προσφέρουν απλόχερα στο Βρεττάκο 150 χρυσές λίρες για την ενοικίαση πλοίου που θα μετέφερε αυτόν και τους λιγοστούς άνδρες του στη Βόρεια Αφρική. Στην Παλιόχωρα όμως (κοντά στην Καλαμάτα) δέχθηκαν επίθεση από τις δυνάμεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και έπαθαν πανωλεθρία (Οκτώβριος 1943). Όσοι αιχμαλωτίστηκαν από το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ (μεταξύ αυτών και ο Βρεττάκος) οδηγήθηκαν στο μοναστήρι της Δίμιοβας, στον Ταύγετο. Ο Βρεττάκος εκτελείται.
Ε.Α.Ο.Κ
H οργάνωση Ε.Α.Ο.Κ ιδρύθηκε στις 6 Ιουνίου του 1946 στην Άρνα Λακωνίας από τον Πάνο Κατσαρέα. Ο Κατσαρέας4 είχε γεννηθεί το 1912 στην Πολιάνα,τον σημερινό Άγιο Νίκωνα της Μάνης.Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αρεοπόλεως το 1930 και αργότερα εισήχθη στη σχολή Υπαξιωματικών από την οποία αποφοίτησε το1938 ως ανθυπολοχαγός αυτοκινήτων.Μετά τον πόλεμο του 1940-1941, από το 1943, εντάχθηκε στα Τάγματα Ασφαλείας Λακωνίας ενώ στο διάστημα της μετακατοχικής περιόδου αντιμετώπιζε τους αντάρτες απο τις αρχές του 1945 όταν και σχημάτισε ένοπλη ομάδα αποτελούμενη από 18 άντρες (Γερακάρης,Παυλάκος,Μπογέας,Μπαθρέλος κλπ).Θεωρείτο χαρισματική προσωπικότητα καθώς και μία νέα και ανερχόμενη δύναμη στην περιοχή της Λακωνίας.
Ο Γιάννης Παυλάκος και ο Σ. Γερακάρης
Οι ομάδες των ΕΑΟΚ απαρτίζονταν απο φτωχούς αγρότες και εργάτες,που ήταν και η βάση,μέχρι εμπόρους και επιστήμονες ενώ οι περισσότεροι προέρχονταν απο τη Μέσα Μάνη.Είχαν να αντιμετωπίσουν στην ευρύτερη περιοχή τους αντάρτες του Πετροπουλάκη έξω από το Γύθειο,του Γεωργούλη στα Λεβέτσοβα, του Κωνστανταράκου ή Τραγιά στη Λάγια, τους Πρεκεζέ, Λάτση, Ξυδέα, Ατζακλή, Κονταλώνη, Χρυσανθακόπουλο στον Πάρνωνα και Ταύγετο κλπ.
Οι ΕΑΟΚ μετά το θάνατο του Κατσαρέα.
Καθήμενος ο αρχηγός Κυριάκος Κυριακόγκωνας.
Από την δράση της ΕΑΟΚ
20 Ιανουαρίου 1946: Στην μονή Τσίγκου του Οιτύλου, οι πρώην ταγματασφαλίτες Α. Βουνιτσέας, Σ. Γερακάρης, Ηλ. Σαλάπας και Κ. Σαξιώνης δολοφόνησαν με αυτόματα τους συγγενείς των επικυρηγμένων ανταρτών του ΔΣΕ Σωτήρη και Αντώνη Πέτρουλα. Νεκροί έπεσαν: Πέτρουλα Καλλιόπη, θυγ. Σωτήρη, Πέτρουλα Μαριγούλα, συζ. Σωτήρη, Πέτρουλα Ξανθίππη, σύζ. Αντώνη, Πέτρουλα Παναγιώτα, συζ. Γιώργου Πέτρουλα, Πέτρουλα Πανώρια, θυγ. Γεωργίου, Πέτρουλα Χριστοφίλη, θυγ. Σωτήρη, Πέτρουλας Γεώργιος, ξάδερφος
Πηγή: Ακρόπολις 23-1-1946, Φωνή της Λακωνίας 27-1-1946
12 Αυγούστου 1946: Άγνωστοι συμμορίτες αποβιβασθέντες από λέμβο στην Παλιά Μονεμβάσια απήγαγαν με την απειλή όπλων τους παλιούς αγωνιστές του ΕΛΑΣ Νίκο Σκάγκο (Κόλλιας), Παναγιώτη Σκάγκο (ετών 25) και τους εκτέλεσαν σε ερημιά μακριά από το σπίτι τους.
Πηγή : Νίκος Κισαμιτάκης
22 Ιουλίου1946: Μέλη της συμμορίας Κατσαρέα ΕΑΟΚ, με επικεφαλής τον Σταύρο Γερακάρη και τον Α. Βουνισέα έκαναν επιδρομή στο χωριό Λάγιο Γυθείου. Εκεί εκτελέστηκαν με μαχαίρια οι Πολυμενάκος Γεώργιος και Κωνστανταράκος Σταύρος και με αυτόματα η Βρεττάκου Δήμητρα και η Βρεττάκου Νούλα. Προηγουμένως τις είχαν βιάσει 30 συμμορίτες.
Πηγή: Φωνή της Λακωνίας 3-8-1946, Ριζοσπάστης 2-8-1946
4 Αυγούστου1946: Στο χωριό Βρονταμάς, υπό την διοίκηση του αρχιδήμιου Πάνου Κατσαρέα συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν οι παρακάτω αθώοι πολίτες: Λαλώνης Γεώργιος του Ιωάννου Ρέμπελος Δημήτρης του Μιχαήλ, Σακελλάρης Μενέλαος του Επαμεινώνδα, Κοντάξης Νικόλαος του Αργύρη
Ο τελευταίος ήταν προύχοντας και ευκατάστατος άνθρωπος και εκτελέστηκε από το χέρι του Βουτσινέα, υπασπιστή του Κατσαρέα.
Πηγή: Βήμα 13-8-1946, Ελεύθερη Ελλάδα 29-3-1947, Ριζοσπάστης 8-8-1946
19 Αυγούστου1946: Φρικτό έγκλημα συντελείται στην Σκάλα Λακωνίας. Συμμορία του Κατσαρέα δολοφονεί τους αθώους πολίτες Δεδετσίνα Αντώνη (αγρότης), Καμουλάκο Ντίνο (ράφτης),Τσιάπα Ηλία (ταχυδρόμος), Μπόκος Θεοδώσης (αγρότης)
Οι νεκροί μεταφέρονται με χειράμαξα από τους αλήτες του Κατσαρέα και διανέμονται σπίτια τους.
Πηγή Ελευθερη Ελλάδα 24-3-1947, Ριζοσπαστης 27-8-1946
19 Αυγούστου 1946 Δολοφονία στο χωριό Βρονταμά. Μέλη της συμμορίας του Κατσαρέα εισέρχονται στο χωριό και δολοφονούν τους δημοκρατικούς Δ. Πικραμένο και Ι. Πικραμένο
Πηγή Ριζοσπάστης 27-8-1946
25 Αυγούστου 1946: Οι συμμορίες των παλιών ταγματασφαλιτών Πουλικάκου και Καμαρινέα εκτελούν στην Σκάλα Λακωνίας τους παρακάτω δημοκρατικούς αθώους πολίτες:Λεμονίτη Θεοφάνη
Λεμονίτη Αναστάση, Παπαφάγο Σπύρο, Σπυριδάκο Γεώργιο, Παπαφάγο Πάνο
Πηγή Σπάρτη 18-9-1946 , Ριζοσπάστης 8-9-1946
28 Αυγούστου 1946: Και νέα επίθεση συμμοριτών του Κατσαρέα στο Βρονταμά. Με επικεφαλής τον Καμαρινέα και τον Πουλικάκο ομάδα συμμοριτών του Κατσαρέα επέδραμε στο χωριό και σκότωσε τους παρακάτω αφού τους είχε συλλάβει από τα σπίτια τους: Μουλάς Ευθύμης, Σταυρόπουλος Π.
Σταυροπούλου (σύζυγος), Σταυρόπουλος Γ.(υιός)
Πηγή Ριζοσπάστης 8-9-1946
1-5 Μαϊου 1946: Η συμμορία Πουλικάκου- Καμαρινέα επέδραμε στο χωριό Φιλίσι Μολάων και αφού συνέλαβε εκτέλεσε σε χωράφι τους παρακάτω: Μπουντούρη Γεώργιο, Σταυριανό Ξ., Τραϊφόρο Γεώργιο
Πηγή Ριζοσπάστης 8-9-1946
6 Σεπτεμβρίου1946: Στο χωριό Καστανιά Οιτύλου δολοφονούνται από παρακρατικούς οι : Μαμουνέα Πολυξένη (μητέρα), Μαμουνέα Παναγιώτα (κόρη) ετών 14, Μαμουνέα Μαρία (κόρη) ετών 17
Πηγή Ριζοσπάστης 19-9-1946
19 Σεπτεμβρίου1946: Η συμμορία Κατσαρέα με αρχηγό τον διαβόητο ταγματασφαλίτη Γιάννη Παυλάκο, επιδράμει στο χωριό Γραμμούσα Μολάων. Εκεί συλλαμβάνουν και εκτελούν τους: Γιαννακάκο Παναγιώτη του Ιωάννη, πατέρα, Γιαννακάκου Αριστέα, κόρη Παναγιώτη, Λεμπέση Κωνσταντίνο του Βασιλείου
Πηγή Ριζοσπάστης 24-9-1946
23 Σεπτεμβρίου 1946: Στο χωριό Σουστιανά Σπάρτης ένοπλοι χίτες συλαμβάνουν και εκτελούν τους παρακάτω: Δαλιούρη Μαριγώ, 75 ετών, Δούνια Δέσποινα, χήρα Γεωργίου, Δούνια Μαριγώ, χήρα Αλεξάνδρου, Νικόλαρο Ιωάννη, Τσάκωνα Θανάση, ετών 16, Τσάκωνα Ηλία, ετών 17
Πηγή Φωνή της Λακωνίας 1-10-1946, Ριζοσπάστης 4-10-1946, Ελευθερη Ελλάδα 3-2-1947
9 Οκτωβρίου 1946: Οι συμμορίτες του Κατσαρέα επιδράμουν στο χωριό Βαμβακού και μετά από ξυλοδαρμό αρκετών δημοκρατικών πολιτών συλλαμβάνουν και εκτελούν τους Κουτρουμάνη Πλάτωνα και Προβιά Αργύρη.
Πηγή Βήμα 30-10-1946, Φωνή της Λακωνίας 7-11-1946
9 Οκτωβρίου 1946: Οι εθνικόφρονες του χωριού Βαρβίτσα δολοφόνησαν 6 αθώους πολίτες στην πλατεία της πόλης και την αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης Θεοδώρα Γεωργαντά από την Σκούρα. Το έγκλημα έγινε γιατί οι Χίτες είχαν πληροφορίες ότι τα άτομα αυτά υποβοηθούσαν τους αντάρτες στην μάχη της Βαμβακούς.
Πηγή Ελευθερία 20-10-1946, Ριζοσπάστης 16-10-1946
9 Οκτωβρίου 1946: Στο χωριό Γκοριτσά ταγματασφαλίτες του Κατσαρέα εκτέλεσαν με φρικτό τρόπο εννέα μέλη του ΚΚΕ. Γεωργούτσος Κωστας, Λυμπερόπουλος Κώστας, Καρούμπας Δημήτρης
Κοντοβίτης Δημήτρης, Κώνστας Αναστάσιος, Κατσανός Ηλίας, Λάσκαρης Ιωάννης, Νοχός Πολυζώης, Σπυρίδης Λυκούργος
Πηγή Φωνή της Λακωνίας 7-11-1946 Ριζοσπάστης 30-10-1946
22 Οκτωβρίου 1946: Ακόμα ένα φρικαλέο έγκλημα του Κατσρέα συντελείται στην Ζούπενα. Δολοφονούνται οι εξής αθώοι πολίτες: Ιατρού Π., Ιατρού Ελένη, αδελφή, Λάσκαρης Δ. πατέρας
Λάσκαρης Κ. υιός, Λάσκαρης Ν. υιός του Κ ετών 14, Τσελέκη Α., Τσελέκη Α. αδέλφια
Πηγή Βήμα 26-10-1946
6 Φεβρουαρίου 1947: Στο χωριό Βασιλάκι δολοφονούνται από τον αλήτη Γιάννη Παυλάκο και την συμμορία του με απάνθρωπα πολύωρα βασανιστήρια οι: Καλογεράκος Αριστείδης, Καλογεράκου Βασιλική, Καλογεράκου Αθηνά
Πηγή Καλογεράκος Σταύρος κάτοικος Βασιλακίου, Ριζοσπάστης 16-3-1947
21 Μαρτίου 1947: Στο Γύθειο η συμμορία του Κατσαρέα και μέλη της Χ εισέρχονται το πρωί στην πόλη και εξαναγκάζουν τους πολίτες σε κατοίκον περιορισμό και τα μαγαζιά σε κλείσιμο. Από τις 11:30 έως και τις 12:40, οι παρακρατικοί επιδράμουν στις πολιτικές φυλακές του Γυθείου και μεταφέρουν 35 φυλακισθέντες στην κεντρική πλατεία της πόλης όπου τους εκτελούν με αυτόματα. Ο πολίτης Α. Καμουλάκος που αποτολμά να διαμαρτυρηθεί κατακρεουργείται με σουγιάδες και μαχαίρια. Για το περιστατικό ο Γεώργιος Παπανδρέου, παππούς του σημερινού δωσίλογου πρωθυπουργού θα δηλώσει : "Καλώς εσφάγησαν και ακόμα εθνική ανάγκη είναι οι μοναρχικές συμμορίες. Ο Κατσαρέας νέος Πάυλος Μελάς".
Πηγή Ριζοσπάστης 26-3-1947
21 Μαρτίου 1947: Ένοπλοι χίτες με επικεφαλής τον Σταύρο Γερακάρη επέδραμα στην Απιδιά και δολοφόνησαν σαν άλλοι νεάντερταλ με ρόπαλα (!) τους Γιαννουκάκη Κωνσταντίνο, Κυριακίδη Κοσμά, Κατσικόπουλο Διονύσιο και την δασκάλα Παρασκευή Μακρή.
Πηγη Ριζοσπάστης 28-3-1947 Δημήτρης Τζαμούρης από το βιβλίο Δουραλή τόμος Ε΄ σελ 308-309
21 Μαρτίου 1947: Ένοπλοι με αρχηγούς τους Γερακάρη και Βουνιτσέα, επιδράμουν στο χωριό Μολάοι. Εκεί μετά το πλιάτσικο αρκετών οικιών συλλαμβάνουν και εκτελούν 9 πατριώτες στην διασταύρωση Σπάρτης-Μονεμβάσιας, Μονεμβάσιας - Μολάων.
Τα ονόματα των εκτελεσθέντων είναι τα εξής: Ζουρντού Δήμητρα, Ζουρντού Ρουμπίνη, Μιχελάκος Σταύρος, Κουτσομιχάλης Χρήστος, Περδικάρης Γεώργιος, ετών 70, Χριστοφυλάκου Αθηνα, ετών 14, Χριστοφυλάκου Αθηνά, μητέρα, Χριστάκος Θ. ανάπηρος του αλβανικού, Χατζηδάκης Κ.
Σύμφωνα με πληροφορίες ταξιδιωτών αποκαλύπτονται οι φρικτές λεπτομέρειες της εκτέλεσης. Οι πατριώτες εκτελέστηκαν με χτυπήματα στο κεφάλι με ημιαξόνιο ενός αυτοκινήτου, μέχρις ότου τα κεφάλια τους πολτοποιήθηκαν.
Πηγή Βασιλική Τέσσερη κάτοικος Μολάων, Βήμα 23-3-1947, Ριζοσπάστης 25-3-1947 και 27-3-1947
21 Μαρτίου 1947: Οι αδίστακτη ομάδα του παλιού ταγματασφαλίτη Σταύρου Γερακάρη συνέλαβαν και εκτέλεσαν στο χωριό Άγιος Δημήτριος τους παρακάτω πολίτες: Γραμματικάκη Π., Γραμματικάκη Πάτρα, σύζηγος, Κομνηνού Μαριγώ, Λάμπρο Νίκο, Μοίρα Χρήστο, Μοίρα Μαριγώ συζ. Νίκου, Μοίρα Λυγερή, Μοίρα Νικόλαο, Μπατσάκη Αλέξη, Χριστάκη Ιωάννη, Λάμπρου Ευάγγελο, Κωστάκη Ιωάννη, Κώνστα Γεώργιο, Χριστάκη Αριστείδη, Χριστάκη Χρήστο, Θεοδωρακάκο Ιωάννη, Οικονομάκη Γεωργία, Παναρίτη Γεώργιο, Σπανό Αντώνη
Πηγή Ριζοσπάστης 25-3-1947
21 Μαρτίου 1947: Πολυμελής ομάδα παρακρατικών με αρχηγό τον σφαγέα Γιάννη Παυλάκο εισέρχεται στο χωριό Γεράκι Σπάρτης. Εκεί μετά από γλέντι που οργανώνουν με κλεμμένα ζωντανά από τους χωρικούς. Συλλαμβάνουν και δολοφονούν άγρια τους:
Λυσσάρη Δημήτρη, Σπανού Αικατερίνη, χήρα, ετών 80, Τσολομίτη Κ., Τσολομίτη Π., Μήτρη Βασίλη
Για το περιστατικό αναφέρει η εφημερίδα "Σημερινά Πατρών":
"Στην Λακωνία στο κομμάτι αυτό της ελληνικής γης που υποφέρει περισσότερο από κάθε άλλο μέρος. Το παρακράτος του Κατσαρέα εγκαταστάθηκε μονίμως. Μετά τον θάνατό του, οι σημερινοί διάδοχοί του Γιάννης Παυλάκος και Σταύρος Γερακάρης, παλιά μέλη των ταγμάτων ασφαλείας, δρουν ανεξέλεγκτα. Η ζωή, η τιμή και η περιουσία κάθε πολίτη εξαρτάται από την καλή ή όχι διάθεση του πρώτου τυχόντος καθάρματος που είναι ενταγμένο στις ομάδες αυτές. Ο ίδιος ο Παυλάκος έχει σκοτώσει ιδιοχείρως υπερτετρακόσια άτομα κυρίως δε χήρες, γέρους και παιδιά. Για αυτόν είναι μια φυσική ανάγκη και όταν δεν έχει πρόχειρο άνθρωπο να σκοτώνει, σκοτώνει χοίρους, γάτες και σκυλιά."
Πηγή: Ελεύθερη Ελλάδα 3-4-1947, Ριζοσπάστης 22-4-1947, Φωνή της Λακωνίας 16-4-1947, Γιάγκος Κωνσταντίνος από το Γεράκι
23 Μαρτίου 1947: Η συμμορία του Παυλάκου επιδράμει στο χωριό Γεράκι για δέυτερη φορά. Το χωριό αυτό έχει περίπου 3000 κατοίκους. Από αυτούς 6 ή 7 ήταν αριστεροί και 2 ή 3 αντάρτες. Ήταν από τα πιό αντιδραστικά χωριά της περιοχής. Την δεύτερη φορά η ομάδα του Παυλάκου πλιατσικολογεί σπίτια. Ο ίδιος ο Παυλάκος κατεβαίνει στην πλατεία να πιεί καφέ. Εκεί συναντά έναν χωρικό ονόματι Μήτρη που ήταν εθνικόφρον. Ο Παυλάκος τον ρωτάει "Πώς λέγεσαι;" εκείνος απαντά " Μήτρης", "Α! Μήτρης λέγεσαι; Πάρε την λοιπόν" και του ρίχνει με το πιστόλι και τον σκοτώνει. Δίπλα στο άψυχο σώμα του νεκρού ο Παυλάκος θα κάτσει να πιεί καφέ. Αργότερα ένας ακόμα χωριάτης βγαίνει από το καφενείο. Ο Παυλάκος του ρίχνει στο κεφάλι με το πιστόλι και αστοχεί. Του φωνάζει τότε: "Τι; Δεν σε πέτυχα; Τυχερός είσαι, άντε φύγε, να δούμε αν ο επόμενος θα είναι τόσο τυχερός"
Πηγή: Σημερινά Πατρών 9-6-1947
26 Μαρτίου 1947: Νέο φρικιαστικό έγκλημα στην Σκάλα. Ένοπλοι χίτες εισήλθαν στο χωριό και εκτέλεσαν τους παρακάτω:,Βολάκου Μαργαρίτα, Μιχαλάκου Αφροδίτη, Σκάλκος Θεόδωρος, Σταυροπούλου Καλλιόπη, Χούμπαβλης Χρήστος, ετών 74, Χούμπαβλης Σωτήρης, ετών 60, Χρυσός Αποστόλης, Παπαφάγου Ελένη, Θανάσης Πολίτης. Τα νεκρά κορμιά των εκτελεσθέντων πετάχτηκαν στο Ευρώτα. Κάποια δεν βρέθηκαν ποτέ.
Πηγή: Ριζοσπάστης 29-3-1947, Φωνή της Λακωνίας 16-4-1947, Ακρόπολις 30-3-1947
28 Ιουνίου 1947: Στο χωριό Δαφνί Σπάρτης, στην τοποθεσία Τρία Κλαδάκια, τραμπούκοι του Παυλάκου συνέλαβαν του δημοκρατικούς πολίτες της περιοχής Παρθύμο Ηλία, Παρθύμο Γεώργιο και Παρθύμο Παναγιώτη. Εκεί τους βασάνισαν φρικτά για ώρες και αφού τους έγδυσαν τους κρέμασαν. Τα σώματά τους τα άφησαν κρεμασμένα για 5 ημέρες μέχρι που μύρισαν οπότε και επέτρεψαν στους χωρικούς να τα θάψουν.
Πηγή Ριζοσπάστης 29-6-1947
28 Ιουνίου 1947: Άγρια σφαγή από τον ταγματασφαλίτη Παυλάκο στο χωριό Λεβέτσοβα. Συμμορίτες του με αρχηγό τον ίδιο συνέλαβαν τους: Χήρα Πολολού, ετών 75 και ο υιός της Μέλιος Πολολός, Παναγιώτης Δημακάκος, Ελένη Δημακάκου, σύζυγος, Τα έξι μικρά τέκνα του ζεύγους, Βούλα Ροζάκου, Βούλα Κοπανέλη
Τους προαναφερθέντες τους βασάνισαν φρικτά κόβοντας και σπάζοντας τους τα άκρα και τελικά τους εκτέλεσαν. Τα έξι μικρά παιδιά τα έβαλαν να βλέπουν τα μαρτύρια της μάνας τους και μετά τα σκότωσαν με περίστροφο.
Πηγή: Ριζοσπάστης 29-6-1947
2 Ιουλίου 1947: Στο χωριό Σκαμνίτσα Μαλευρίου ένοπλοι χίτες σκότωσαν τις: Πέτρουλα Ελισσάβετ, Πέτρουλα Παναγιώτα, Μελετάκου Ελβίρα και τον Πέτρο Πέτρουλα.
Πηγή: Φωνή της Λακωνίας 3-7-1947
3 Νοεμβρίου 1947: Ένοπλοι αλήτες του ελληνοφάγου Γιάννη Παυλάκου επέδραμαν στο χωριό Βρυνικό (Αστέρι) Μολάων και εκτέλεσαν με φρικτά βασανιστήρια τους: Καρυτιανού Τασία, Καρυτιανού Ποτίτσα, Καρυτιανό Θεόδωρο, Σούντα Νίκο
Πηγή : Καρυτιανός Παναγιώτης από το Βρύνικο
25 Δεκεμβρίου 1947: Ένοπλες ομάδες με επικεφαλής τον Γιάννη Παυλάκο και τον χίτη Μήτσο Μπρατίτσα επιδράμουν στο χωριό Γούβες Μολάων και εκτελούν τους Κανέλλη Ηλία και Κανέλλη Γιάννη υιούς Κανέλλη Ι. Μαζί τους εκτελείται και ο Μουλατσιώτης Λάμπρος του Ι.
Πηγή: Εθνικός Φρουρός Σπάρτης 15-1-1948
6 Σεπτεμβρίου 1947: Ένοπλος παρακρατικός της συμμορίας Κατσαρέα σκοτώνει στο χωριό Βλαχιώτη Μολάων τους παρακάτω κομμουνιστές:Γιάννη Σίμο, Γεωργία Σωτηράκου μαχήτρια του ΕΛΑΣ, Μεταξία Σωτηράκου μαχήτρια του ΕΛΑΣ
Πηγή : Γιώργης Σίμος (υιός), Γιάννης Σωτηράκος (υιός)
13 Απριλίου 1948: Το τζιπ στο οποίο επέβαιναν οι: μοίραρχος Τ. Παναγιωτόπουλος του 2ου μηχανοκίνητου λόχου και τρεις χωροφύλακες προσέκρουσε σε νάρκη και ανατινάχτηκε. Για αντίποινα, οι άντρες του λόχου εισήλθαν στις 17:10 με τεθωρακισμένα, στις φυλακές Σπάρτη και αφού δολοφόνησαν τρεις χωροφύλακες ξεκίνησαν να δολοφονούν υπόδικους και φυλακισμένους. Ο ταγματάρχης της Χωροφυλακής Δημ. Φίτσιος που το γραφείο του βρισκόταν δίπλα στις φυλακές, έσπευσε να σώσει τους κρατούμενους και δολοφονήθηκε επί τόπου από τους στρατιώτες. Ο κατάλογος των νεκρών των φυλακών Σπάρτης είναι ο παρακάτω:
Γάλαρης Γ., Κουλάκος Β, Κουλάκος Δ., Λαμπρινάκος Δ., Ζαχαράκος Δ. , Μουλουγιάννης Ν., Μαργιόλης Α.Βουδέλης Δ., Λαχανάς Π., Μιχαλόπουλος Τ., Πέτρουλας Σ., Μαρινάκος Δ., Λιακάκος Π., Κουλογιάννης Η., Γκοτσαλίτης Β. ,Φούρναρης Δ. ,Ζαχαράκος Ν.,Αβδούλης Σ.,Πιέρρος Σ., Καλύψας Ν., Χριστάκος Δ. ,Μιχαλάκος Α., Κοτσιφάκος Γ., Μανουσάκης Σ.Σταυρογιάννη Κ.,Καπελάκος Δ.
Πηγή Βήμα 15-4-1948, 20-4-1948
22 Μαϊου 1948: Στο χωριό Κροκεές (Λεβέτσοβα), ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να συλλάβει το μέγεθος της φρίκης. Ένοπλη ομάδα του Παυλάκου με αρχηγό τον ίδιο εισέρχεται στο χωριό. Εκεί ο Παυλάκος υποχρέωσε ένα παιδί 16 ετών να σκοτώσει την μητέρα του με περίστροφο στην πλατεία του χωριού. Το παιδί υποχρεώθηκε στην πράξη αυτή όταν το απείλησε οτι θα βιάσει και θα σκοτώσει τις δύο του αδελφές. Η νεκρή μητέρα ονομάζεται Σταυρούλα Θεοχαράκου...
Πηγή Γιάννης Ιατρίδης από τις Κροκεές
2 Μαϊου 1949: Ένοπλοι χίτες με επικεφαλής των ταγματασφαλίτη Γιάννη Παυλάκο επέδραμαν στο χωριό Βρονταμά και με υπόδειξη δεξιών κατοίκων του χωριού βρήκαν κρησφύγετα στα οποία κρυβόντουσαν κάτοικοι του χωριού και τους εκτέλεσαν όλους. Αρμένης Χρήστος,Γαλάνης Σπύρος, Δαράκης Παναγιώτης, Δαράκη Ευαγγελία, Δαράκης Αθανάσιος, Καρακατσάνης Δημ., Μπιργιόλος Παναγιώτης
Πηγή: Μαρία Μπιργιόλου από τον Βρονταμά, αδελφή του Παναγιώτη
Δεκέμβρης του 1949: Στο χωριό Απιδιά συμμορίτες του δήμιου Μήτσου Μπατίτσα από τα Νιάτα επέδραμαν στο Σαμόνικο και συνέλαβαν και εκτέλεσαν μετά από βασανιστήρια τους: Χριστοφύλου Ελένη, Χριστοφύλου Βασίλω, Χριστόφυλο Μήτσο
Πηγή: Γιάννης Χριστόφυλος από την Απιδιά
Το «Σώμα Κυνηγών» του Φρίντριχ Σούμπερτ
Το «Σώμα Κυνηγών», οι Σουμπερίτες, που συγκρότησε ο διαβόητος ο γερμανός επιλοχίας της Στρατιωτικής Αστυνομίας,Feldgendarmerie, Φρίντριχ (Φριτς) Σούμπερτ στελεχώθηκε κυρίως από κρουσανίωτες γερμανόφιλους και άλλους ντόπιους δοσίλογους αλλά και βαρυποινίτες από φυλακές της Κρήτης.
Αυτό το απόσπασμα θανάτου με έδρα την Αυγενική και φυλάκια στον Κρουσώνα και το Ηράκλειο δεν αριθμούσε πάνω από 150 έως 200 γερμανοντιμένους δοσίλογους , και δεν υπαγόταν τακτικά η οργανικά σε καμία μονάδα της Βέρμαχτ. Στα φειδωλά στρατιωτικά έγγραφα αναφέρεται απλώς ως «Jagdkommando Schubert» φέρεται να εξόντωσε πάνω από 600 αμάχους (στη Κρήτη μόνο είχε πάνω από 200 θύματα.)σε περίπου 40 χωριά και κωμοπόλεις της Κρήτης και της Μακεδονίας ίσως περισσότερα από κάθε άλλη μονάδα της Βέρμαχτ ή των Βάφφεν Ες-Ες με αποκορύφωμα τα ολοκαυτώματα του Χορτιάτη(2 Σεπτεμβρίου 1944) και των Γιαννιτσών Πέλλας (14 Σεπτεμβρίου1944).
Tο σώμα απαρτιζόταν αποκλειστικά από Κρητικούς και Μακεδόνες ντυμένους με γερμανικές στολές.
Fritz Schubert
Ο Φριτς Σούμπερτ (Friedrich Schubert) ήταν Γερμανός στρατιωτικός, διαβόητος για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Από το καλοκαίρι του 1941, που πρωτοεμφανίστηκε στην Κρήτη, άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες στο νησί σχετικά με την καταγωγή του. Ο Σούμπερτ ήταν γλωσσομαθής και μεταξύ των γλωσσών που μιλούσε ήταν και η τουρκική και καθώς μιλούσε με ηλικιωμένους Μικρασιάτες που ζούσαν στο Ρέθυμνο στα τουρκικά και η φυσιογνωμία του θύμιζε ανατολίτη, οι ντόπιοι του έδωσαν το παρατσούκλι ο "Τούρκος". Είχε δε ακουστεί ότι είχε ο ίδιος εκμυστηρεύθηκε σε Έλληνες ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Πέτρος Κωνσταντινίδης, το οποίο το άλλαξε όταν ήταν νέος και υπό την προστασία του Γερμανού προξένου στη Σμύρνη, στάλθηκε στη Γερμανία για να σπουδάσει. Επιπλέον είχε ακουστεί ότι μετά το τέλος των σπουδών επέστρεψε στη Σμύρνη, υπηρέτησε στον Τουρκικό στρατό και παρασημοφορήθηκε. Λέγεται ότι το παράσημο αυτό σε σχήμα μισοφέγγαρου το φορούσε με υπερηφάνεια. Στην "έκθεση εξαγομένου" των δικαστικών αρχών Θεσσαλονίκης της 17ης Οκτωβρίου του 1945 προτείνεται "όπως ο Γερμανός επιλοχίας Σούμπερτ Φριτς του Άντον ή Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος[...] δικασθή ως εγκληματίας πολέμου".
Ο Σούμπερτ, με το βαθμό του δεκανέα, βρέθηκε στο Ρέθυμνο, όπου έκανε το διερμηνέα του Γερμανού φρούραρχου της πόλης, πιθανόν το καλοκαίρι του 1941. Στα μέσα του επόμενου χρόνου και όντας μέλος της Μυστικής Στρατιωτικής Αστυνομίας τοποθετήθηκε επικεφαλής ομάδας Γερμανών και Ελλήνων, της οποίας η βάση ήταν στο χωριό Αυγενική (σήμερα στον νομό Ηρακλείου) και από όπου προέβαιναν σε εκτελέσεις, βασανιστήρια και λεηλασίες στην ευρύτερη περιοχή.
Τα εγκλήματα του Σούμπερτ και της ομάδας του προκάλεσαν τις διαμαρτυρίες των κατοίκων προς τις γερμανικές αρχές του Ηρακλείου με αποτέλεσμα ο φρούραρχος, στρατηγός Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ να διατάξει τη σύλληψη του. Όμως ο Σούμπερτ όχι μόνο αποφυλακίστηκε το φθινόπωρο του 1943, πιθανόν με παρέμβαση του στρατιωτικού διοικήτη Κρήτης, στρατηγού Μπρούνο Μπρόιερ, και ενώ είχε παραμείνει στη φυλακή μόλις ένα μήνα, αλλά και προήχθει από τον Μπρόιερ σε επιλοχία. Ο τελευταίος μάλιστα όταν ο πρωτοσύγκελλος Ψαλιδάκης διαμαρτυρήθηκε για την αποφυλάκιση του Σούμπερτ δήλωσε ενθουσιασμένος με το έργο του χαρακτηρίζοντας τον Γερμανό υπαξιωματικό ως έναν από τους καλύτερους του γερμανικού στρατού και δηλώνοντας ότι ήταν απαραίτητος για την ασφάλεια των γερμανικών στρατευμάτων μέσω της τρομοκράτησης των κατοίκων.
Την ίδια περίοδο με εντολή του Μπρόιερ ο Φριτς Σούμπερτ συγκρότησε την Καταδιωκτική Ομάδα Σούμπερτ, Jagdkommando Schubert, ένα ειδικό στρατιωτικό σώμα για την καταδίωξη ανταρτών. Στην ομάδα αυτή συμμετείχαν γύρω στα 100 άτομα πολλά από τα οποία ήταν κατάδικοι, πολλοί και για βαριά εγκλήματα-ανθρωποκτονίες κ.λ.π., που αποφυλακίστηκαν ως αντάλλαγμα για τη συμμετοχή τους στην ομάδα του Σούμπερτ. Οι άνδρες αυτοί αποκλήθηκαν από τους Κρητικούς "Σουμπερίτες".
Πιθανολογείται ότι πρόκειται για τον Σούμπερτ στην Κρήτη
Η αιμοσταγής δράση και οι φρικαλεότητες στην Κρήτη
Η δράση του «Σώματος Κυνηγών » Σούμπερτ αρχικά τοποθετείται στον Κρουσώνα Ηρακλείου όπου η διαιρετική τομή δωσίλογων - αντιστασιακών είναι έντονη και διακριτή.Απ' τη μία και λόγω της μεγάλης παράδοσης του χωριού σε οπλοκατοχή, στοιχίζονται οι ντόπιοι με τους αντάρτες της ομάδας του Σατανά (Αντώνη Γρηγοράκη) και απ' την άλλη με τους συνεργάτες των Γερμανών (Τζουλιάδες).
Οι πρώτες δολοφονίες διορισμένων κοινοταρχών από τους κρητικούς αντάρτες με την έγκριση των βρετανών αξιωματικών τον Μάιο του 1942, έστελναν το μήνυμα της ασυμβίβαστης εχθρότητας στους συνεργάτες των Γερμανών. Ένα μήνα αργότερα, εκτελέστηκαν σε αντίποινα 62 προύχοντες του Ηρακλείου. Από την αρχή της Κατοχής είχαν εκτελεστεί μεμονωμένοι αντιστασιακοί ή μικρές ομάδες με συγκεκριμένες κατηγορίες ,όπως οπλοκατοχή, πράξεις δολιοφθοράς, κλοπή στρατιωτικού υλικού, απεργίες κ.ά. Τώρα οι εκτελέσεις γίνονται μαζικότερες και οι σφαίρες βρίσκουν για πρώτη φορά πολίτες άσχετους με τις κυρίως επιθέσεις, απλώς επειδή βαρύνονταν, κατά την εκτίμηση των εκτελεστών τους, με «αντιαξονική συμπεριφορά». Για τους λιγότερο αφελείς, αυτό σήμαινε πως, σε περίπτωση νέων ενεργειών, κανείς δεν αποκλειόταν a priori από την εκδίκηση των κατακτητών, προφητεία που θα επαληθευθεί δραματικά στη Βιάννο5 και σε αναρίθμητα κρητικά χωριά.
Οι Γερμανοί αντέδρασαν βίαια για τις εκτελέσεις των συνεργατών τους και η εμφάνιση της συμμορία του Σούμπερτ είχε σκοπό εκδικητικό.
Τον Ιούνιο του 1942 σκότωσε το δάσκαλο Ι. Μανουσάκη, τον Μ. Γρύπαρη με την κατηγορία ότι έκρυβε Αγγλους, τον Εμ. Μακράκη επειδή έκρυβε όπλα και τον Μ. Μαυρουδή. Οι Σουμπερτίτες μαζί με λόχο γερμανών εξέδραμαν κατά της τοποθεσίας Βρωμόνερο, λημέρι της ομάδας του Κρουσανιώτη Σατανά στις υπώρειες του Ψηλορείτη, οι αντάρτες διέφυγαν ενώ οι Σουμπερτίτες συνέλαβαν πέντε άτομα που συγγένευαν ή συνεργάζονταν με την Αντίσταση.
Η περίπτωση του βοσκού Ι. Ξυλούρη ή Ξυλουρογιάννη κόβει την ανάσα: τον έδεσαν με τρίχινο σχοινί από τον λαιμό σε ένα γάιδαρο και ενώ τον τραβούσαν του έβγαλαν τα μάτια!
Στις 26 Ιουνίου, 1942 στο χωριό Αυγενική, σκότωσαν τους Α. Τζιράκη Ι. Ξυλούρη, Μ.Λυδάκη και Ελ. Λυδάκη ως συγγενείς ανταρτών. Τους τρεις τελευταίους, τους έβαλε να σκάψουν τον τάφο τους, τους βασάνισε και ύστερα τους εκτέλεσε.
Η δράση του Σώματος Σούμπερτ στην Κρήτη κυρίως εντοπίζεται στους τελευταίους μήνες του 1943, όταν μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών είχε εξαρθεί η αντιανταρτική δράση εκ μέρους των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.
Οι φρικαλεότητες της ομάδας του Σούμπερτ συνεχίστηκαν σε πολλά χωριά με κακοποιήσεις και εμπρησμούς σπιτιών και με δεκάδες θύματα και βασανισμούς όπως στο Μετόχι Βορού Μονοφατσίου.
Τον Ιούλιο του '43 στα Μεσκλά6 Κυδωνίας ο Σούμπερτ κάνει μια επιδρομή με γερμανοντυμένους Κρουσανιώτες και βασανίζει Μεσκλιανούς.
Τον Ιούλιο στον Αγιο Σύλλα βασάνισε τον Ε. Καραγιωργάκη και τον σκότωσαν δύο Ιταλοί που απείλησε με θάνατο. Βασάνισε άλλους χωρικούς και έκαψε επτά σπίτια. Τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου, ο Σούμπερτ επικεφαλής μικτής διλοχίας, που την αποτελούσαν Γερμανοί και χωροφύλακες, είχε κυκλώσει το λημέρι της ομάδας του καπετάν Πετρακογιώργη, στη θέση Παπά-Πέραμα (Τεμενένι) βάσει πληροφοριών που είχε η γερμανική μυστική αστυνομία. Ο Πετρακογιώργης σώθηκε ως εκ θαύματος, καθώς έτυχε να επιχειρήσει τη διαφυγή του από τη μεριά που βρίσκονταν οι χωροφύλακες του αποσπάσματος, οι οποίοι σιωπηρά τον άφησαν να περάσει. Ωστόσο μαζί με τους χωροφύλακες ήταν οι περιβόητοι αδελφοί Τζουλιά, οι οποίοι είχαν προσωπικές διαφορές με τον υπενωμοτάρχη Στ. Περάκη, αντάρτη του Πετρακογιώργη, που τον συνέλαβαν. Ο Περάκης παραδόθηκε στον Σούμπερτ, ο οποίος τον βασάνισε σκληρά και τελικά, αφού φυλακίστηκε για ένα διάστημα στο Ηράκλειο, αφέθηκε ελεύθερος7.
Η επιχείρηση είχε σχεδιασθεί από τον λοχαγό Χάρτμαν8, ο οποίος είχε αναθέσει την εκτέλεσή της στον Σούμπερτ. Τον Αύγουστο του '43. Εκαψε δώδεκα σπίτια στο χωριό Ροδάκινο και επειδή δεν βρήκε μάχιμους άντρες, σκότωσε τον Χ. Λουκογιάννη 70 ετών, τον Ν. Λουκογιάννη, τον Σ. Φρόνιμο 88 χρόνων και έκαψε ζωντανή την Σμαράγδω Καπετανάκη.
Στις 14 Αυγούστου 1943 σκότωσε τους Νικόλαο και Ηλία Μπομπολάκη στις Βουκολιές με την κατηγορία ότι άκουγαν κρυφά ραδιόφωνο. Στις 23 έβγαλε από τις φυλακές Χανίων και σκότωσε τρεις Ελληνες, υπόδικους για φόνους Ελλήνων.
Στις 13 Σεπτεμβρίου σκότωσε στις Βουκολιές τον Μ. Χριστοδουλάκη, επειδή έκρυβε όπλα. Στις 25 Σεπτεμβρίου πήρε από τις φυλακές Ηρακλείου και εκτέλεσε τέσσερα άτομα.
Οι «σουμπεραίοι», φορούσαν γερμανικές στολές χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικό της εγκληματικής αυτής ομάδας ήταν η κτηνωδία και η αιμοβόρα βαρβαρότητα.
Στις 8 Οκτωβρίου 1943 υπό την προστασία γερμανικών μονάδων, η ομάδα αυτή των προδοτών κατέστρεψε τα χωριά Καλλικράτης και Καλή Συκιά .Στον Καλλικράτη Σφακίων, σκότωσε 17 άνδρες και 11 γυναίκες, ενώ πυρπόλησε 81 σπίτια. Στήν Καλή Συκιά μεταξύ των άλλων βαρβαροτήτων που διέπραξε, έκαυσαν τις γυναίκες και τα παιδιά, σπρώχνοντας τις γυναίκες και πετώντας τα παιδιά στις φλόγες των σπιτιών τους, όπου καίγονταν ζωντανές, διασκεδάζοντας με το φρικτό θέαμα. Συνολικά στην Καλή Συκιά πυρπόλησαν εννιά κατοικίες.άλλες εκτελεσαν και άλλες 'εκαψαν ζωντανές δώδεκα γυναίκες, από τις οποίες μια οκτώ μηνών έγκυος. Έκαψαν κι ένα υπέργηρο και σκότωσαν άλλους δυο στα γύρω του χωριά.
Η Καλή Συκιά είναι η μοναδική περίπτωση σ’ ολόκληρη την Ελλάδα που το μίσος των Γερμανών στράφηκε αποκλειστικά σε γυναίκες και μάλιστα με τόση αγριότητα. Η επόμενη επιδρομή αφορούσε το χωριό Καλοί Λάκκοι, οι κάτοικοι του οποίου είχαν εγκαίρως απομακρυνθεί και εξαφανισθεί, αλλά λεηλατήθηκαν τα σπίτια τους. Στη συνέχεια οι άνδρες του Σούμπερτ κατευθύνθηκαν στο Μουρί, όπου σκότωσαν πέντε χωρικούς, έναν εκ των οποίων, τον Ι. Τσιρικάκη, ο Σούμπερτ τον τύφλωσε πριν τον εκτελέσει.Οι θηριωδίες αυτές συνεχίσθηκαν σ’ όλη την Κρήτη τους επόμενους τρεις μήνες, με επιδρομές στα χωριά για ανακάλυψη κρυμμένων όπλων και εκτέλεση κάθε ωμότητας που απαιτούσαν απ’ αυτούς οι Γερμανοί αφέντες τους. Μεταξύ των άλλων βδελυρών κατορθωμάτων τους ήταν και το τσάκισμα των χωρικών, δέρνοντάς τους, των χωριών Κρότου και Μιαμού, αφού ανακάλυψαν, κατόπιν προδοσίας, ότι χρησιμοποιούσαν την απαγορευμένη γι’ αυτούς ακτή (Τσούτσουρα – Τρεις Εκκλησιές).
Οι Σουμπερίτες έκαναν εκατοντάδες εγκλήματα σε όλη την Κρήτη και πολλά στο χωριό Κρουσώνα. Οι κάτοικοι πολλών περιοχών αποφάσισαν να οργανωθούν καλύτερα και ν’ αντιμετωπίσουν δυναμικά τους Σουμπερίτες όταν θα ερχόταν στην περιοχή τους. Αυτοί όμως προτιμούσαν να κηρύττουν απαγορευμένες αυτές τις επικίνδυνες γι’ αυτούς περιοχές και να κτυπούν, οι εξωμότες, τους προσωπικούς εχθρούς τους και να κάνουν πλιάτσικο στις πλούσιες αγροικίες των πεδινών περιοχών του Ηρακλείου». Έγιναν πολλές προσπάθειες για να εκτελεσθεί ο Φριτς Σούμπερτ, χωρίς όμως θετικό αποτέλεσμα.
Ένας απ’ αυτούς, ο λιποτάκτης Μπαλτζάκης, πείσθηκε από τους ορκισμένους αντιπάλους του Σούμπερτ ότι θα του δινόταν αμνηστεία αν δεχόταν να τον εκτελέσει. Ωστόσο ο Μπαλτζάκης δεν το αποτόλμησε, αλλά προτίμησε να αποτραβηχθεί από το Σώμα Σούμπερτ, συνοδευόμενος και από έναν άλλον. Προηγουμένως ο Μπαλτζάκης, που είχε υποστεί ειδική εκπαίδευση σαμποτέρ από τους Συμμάχους στη Μέση Ανατολή και είχε σταλεί ως μέλος ομάδας δολιοφθορών στην Κρήτη, είχε εντοπισθεί και συλληφθεί από τον Σούμπερτ. Τότε άλλαξε στρατόπεδο και εντάχθηκε στο Σώμα Σούμπερτ.
Τα γεγονότα αυτά είχαν εξοργίσει τους μαχητές της αντίστασης και τους έκανε να θέλουν να εξαλείψουν τους σουμπερίτες με κάθε κόστος..Οι αδελφοί Πατεράκη οργάνωσαν μια επίθεση κατά των «σουμπεραίων» στα Μεσκλά, όπου εκτελέσθηκαν επτά άνδρες του Σούμπερτ.Αυτή ήταν η τελευταία εμφάνισή του «Σώματος Κυνηγών» του Σούμπερτ στην Κρήτη.
Με πρωταγωνιστική πρωτοβουλία του υπουργού γεν. διοικητή Κρήτης Ιω. Πασσαδάκη και άλλων τοπικών παραγόντων, επιχειρήθηκε η συγκρότηση της Αντικομμουνιστικής Οργάνωσης Κρήτης, στο πλαίσιο της οποίας επρόκειτο να συγκροτηθούν τρία ελληνικά τάγματα με ανάμιξη του αντισυνταγματάρχη Πλεύρη αλλά τελικά δεν έγιναν.
Η μονάδα του Σούμπερτ είχε χάσει την αποτελεσματικότητά της δράσης της, δεδομένου ότι δεν μπορούσε να επιχείρηση καμιά από τις αποτρόπαιες ενέργειες της χωρίς την προστασία ισχυρής δύναμης της Βέρμαχτ. Ως εκ τούτου, το 1944 ο Σούμπερτ και η μονάδα του μεταφέρθηκαν στη Μακεδονία, για να ενισχύσουν το τάγμα ενός άλλου δοσίλογου του Έλληνα συνταγματάρχη Γεώργιου Πούλου. Στις 11 Ιανουαρίου 1944 ο Σούμπερτ και 40 απο τα πρωτοπαλίκαρα του εγκατέλειψαν την Κρήτη.
Το σώμα του Σούμπερτ, παρά την πρόσκαιρη δυσμένεια του αρχηγού του, τελικά μεταφέρθηκε στη Μακεδονία, όπου διέπραξε άλλη σειρά εγκληματικών πράξεων, με αποκορύφωμα τα ολοκαυτώματα του Χορτιάτη (2 Σεπτεμβρίου 1944) και των Γιαννιτσών Πέλλας (14 Σεπτεμβρίου1944).Από εκεί, ωστόσο, πολλοί Κρητικοί «σουμπεραίοι» κατόρθωσαν να διαφύγουν από την Ελλάδα πριν από την αποχώρηση των Γερμανών και είναι πολλοί εκείνοι που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Γερμανία για να επανέλθουν διακριτικά στην Ελλάδα όταν οι κατηγορίες που τους αφορούσαν είχαν αμνηστευθεί. Όσοι όμως δεν θέλησαν να φύγουν και εντοπίσθηκαν, υπέστησαν τις ανάλογες κυρώσεις από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές, ενώ σημειώθηκαν και αυτοδικίες.
Ο Γερμανός διοικητής του Φρουρίου Κρήτης στρατηγός Μπρούνο Μπρόιερ έχει αναφέρει στην απολογία του, όταν δικαζόταν στα τέλη του 1946 στην Αθήνα ενώπιον του ειδικού δικαστηρίου εγκληματιών πολέμου:
«...Και τώρα θα ασχοληθώ με την υπόθεσιν Σούμπερτ. Όταν συνηντήθην με τον λοχαγόν Κρόιτς, μου είπε να καταρτίσομε μίαν ομάδα διά την καταδίωξιν των ανταρτών. Η διαταγή ιδρύσεως της ομάδος του Σούμπερτ προέρχεται ή από τον Λοχαγόν Κρόιτς ή από το τμήμα της Μυστικής Αστυνομίας. Ποτέ ένας διοικητής δεν ημπορεί να διατάξει ένα τέτοιο γεγονός. Οι μάρτυρες δεν αναφέρουν καλώς τα υπό του Σούμπερτ διαπραχθέντα εις τα Μεσκλά, όπου εφονεύθησαν επτά άτομα της ομάδος Σούμπερτ. Δεν ήτο ο Σούμπερτ εκεί, αλλά μόνον οι άνδρες του. Μετά από την δράσιν του Σούμπερτ, ορισμένοι κάτοικοι μου έκαναν παράπονα, τότε εκάλεσα τον Λοχαγόν Κρόιτς και τον Σούμπερτ και τους είπα να περιορισθούν εις την καταπολέμησιν των ζωοκλεπτών και εις την βοήθειαν των γερμανικών στρατευμάτων διά την καταπολέμησιν των ανταρτών. Κατά τα μέσα Δεκεμβρίου 1943 έλαβα την απόφασιν να διαλύσω την ομάδα Σούμπερτ και να εκτοπίσω τον Κρόιτς. Η ανωτέρω διαταγή εδόθη την 14 Δεκεμβρίου...».
«Στο Σώμα του κ. Σούμπερτ υπήρχε ασφάλεια επί Κατοχής», είχε καταθέσει ένας Κρητικός μάρτυρας κατά τη δίκη του θηριώδους επιλοχία. Επρόκειτο για τον Χαρ. Δελημπασάκη, ήδη τότε καταδικασμένο σε ισόβια, ο οποίος είχε υπηρετήσει υπό τις διαταγές του και ο οποίος έδειχνε απεριόριστο σεβασμό προς τον άλλοτε προϊστάμενό του, ακόμη και μετά την πλήρη απελευθέρωση της χώρας! Οι συνθήκες ήταν καλές, πρόσθεσε, αλλά ο μόνος κίνδυνος ήταν ότι ένας «σουμπεραίος» θα μπορούσε να εκτελεσθεί αν επιχειρούσε να αποστατήσει!
Άλλοι πρώην συνεργάτες του, που εν τω μεταξύ είχαν επίσης καταδικασθεί από τα ελληνικά δικαστήρια σε ισόβιες καθείρξεις, όπως οι Γ. Μαραβελάκης και Στ. Συντιχάκης, επέδειξαν λιγότερο σεβασμό έναντι του Σούμπερτ και κατέθεσαν ότι είχαν καταταγεί διά της βίας. Ο Μιχ. Παναγιωτάκης από το χωριό Άγιοι Δέκα Ηρακλείου, καταδικασμένος ο ίδιος σε ειρκτή 12 ετών πλέον, κατέθεσε ότι ο Σούμπερτ είχε πρωτοεμφανισθεί στην κοινότητα Δύο Χωρίων, της οποίας ο ίδιος ήταν διορισμένος ως γραμματέας, τον Ιούνιο 1942, συνοδευόμενος από τέσσερις συνεργάτες του και απαίτησε όπως μέσα σε μια ώρα να του παραδοθούν 25 όπλα, λέγοντας ότι διαφορετικά «θα κάνω ό,τι έκανα στον Μακρυμανώλη στο χωριό Στόλους», στήνοντας τον πρόεδρο, τον παπά και τον γραμματέα στο ντουβάρι.
Ένας άλλος συνεργάτης του Σούμπερτ, ο Κ. Καμπατάκης, μόλις 20 ετών τότε από το Ηράκλειο Κρήτης, καταδικασμένος και αυτός σε ειρκτή 10 ετών ως δοσίλογος, είχε καταθέσει πώς γνωρίστηκε μαζί του στα κρατητήρια Ηρακλείου τον Νοέμβριο 1943. Υποστήριξε ότι ήταν φυλακισμένος εκεί, ύστερα από καταγγελίες άλλων «σουμπεραίων» και εξαναγκάστηκε να δεχθεί να συνεργασθεί και αυτός προκειμένου να απελευθερωθεί. Ωστόσο, κατά την κατάθεσή του στη δίκη Σούμπερτ, «προσπάθησε να αποσείσει την ευθύνη την αρχηγίας του σώματος από τον Σούμπερτ», υποστηρίζοντας ότι σε ορισμένες περιπτώσεις εκείνος που αποφάσιζε για την τύχη των συλλαμβανομένων από τη συμμορία δεν ήταν ο Ελληνογερμανός επιλοχίας, αλλά ο Γεώργιος Τζουλιάς.
Ο μάρτυρας αυτός είπε ακόμη «...[ο Τζουλιάς] ήτο αρχηγός μαζί με ένα άλλον και ο Σούμπερτ ήτο γενικός αρχηγός και έδιδε την κατευθυντήριον γραμμήν. Το τάγμα το είχε ιδρύσει ο ίδιος ο Σούμπερτ συγκεντρώσας από τας φυλακάς πάσης φύσεως εγκληματίας, ως και έναν που είχε σκοτώσει τον πατέρα του. Ο Σούμπερτ ήτο ανεξέλεγκτος και μόνον εκ των υστέρων ενέκριναν οι γερμανικές αρχές τις πράξεις του... Είχε πολλούς πράκτορας και καταδότας. Ενήργει δε κατά τόσον εγκληματικόν τρόπον, ώστε τον εφοβήθησαν και οι Γερμανοί και διά να μη επαναστατήσουν οι Κρήτες τον έστειλαν αργότερον εις την Μακεδονίαν».
Αξιοσημείωτο είναι ότι στη δίκη Σούμπερτ, που έγινε στην Αθήνα τον Ιούλιο 1947, κατέθεσαν αρκετοί από τους πρώην συνεργάτες του και εξιστόρησαν με λεπτομέρειες τη δράση του παραστρατιωτικού σώματος. Επρόκειτο βέβαια για μια απόπειρα να απεκδυθεί των ευθυνών του, δεδομένου ότι στη Μακεδονία βρέθηκε μαζί με τους Κρητικούς συνεργάτες του, που είχαν ως επικεφαλής τους Γερμανάκη, Καπετανάκη και Οικονομάκη, όπου διαπράχθηκαν άλλα εγκλήματα στο Ασβεστοχώρι, στον Χορτιάτη κ.α.
Ο Σούμπερτ δεν παραδέχθηκε ποτέ ότι ο ίδιος ήταν υπεύθυνος για τη δράση των ανδρών του, ούτε ότι προσωπικά είχε οποιαδήποτε συμμετοχή σε φόνους και βασανιστήρια. Ωστόσο, το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για περισσότερους από 250 φόνους Ελλήνων πολιτών, καταδικάσθηκε 271 φορές σε θάνατο και χιλιάδες χρόνια κάθειρξης, οι ποινές συγχωνεύθηκαν στην ποινή του θανάτου και εκτελέσθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1947 στο Επταπύργιο της Θεσσαλονίκης.
Η αιμοσταγής δράση και οι φρικαλεότητες στην Μακεδονία
Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1944 ο Σούμπερτ έφτασε με την ομάδα του, που πλέον απαριθμούσε γύρω στα 50 άτομα, στα Γιαννιτσά. Τα Γιαννιτσά και η γύρω περιοχή είχαν πολύ μεγάλη σημασία για τους Γερμανούς γιατί από εκεί ήλεγχαν τους βασικούς οδικούς και σιδηροδρομικούς άξονες μεσώ των οποίων γινόταν οι τροφοδοσία του στρατού και ο εφοδιασμός του με πολεμοφόδια. Στην πόλη υπήρχε μόνιμη γερμανική φρουρά 100 ανδρών και μια ένοπλη ομάδα Ελλήνων με επικεφαλής τον Κύρο Γραμματικόπουλο, που συνεργαζόταν με τις γερμανικές δυνάμεις και συνέπραξε με τους στρατιώτες του Σούμπερτ. Επίσης ακολούθησαν τον Σούμπερτ και ορισμένοι Μπαφραλήδες (τουρκόφωνοι Πόντιοι) από χωριά της περιοχής.
Από την πρώτη μέρα που εγκαταστάθηκε στα Γιαννιτσά ο Σούμπερτ προχώρησε στη σύλληψη πολιτών τους οποίους διέταξε να τους φυλακίσουν στα υπόγεια του κτιρίου όπου διέμενε και οι οποίοι στη διάρκεια του εγκλεισμού τους υπέστησαν ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια. Μέχρι τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς που ο Σούμπερτ έφυγε από τα Γιαννιτσά η ομάδα του προέβει σε εκτελέσεις, συλλήψεις και βασανιστήρια κατοίκων όχι μόνο των Γιαννιτσών αλλά και διάφορων χωριών της περιοχής όπως στο Σανδάλι, στο Ελευθεροχώρι, όπου εκτέλεσαν 14 άτομα μεταξύ των οποίων μια έγκυο κ.α. Τα εγκλήματα του Σούμπερτ οδήγησαν τη δημοτική αρχή των Γιαννιτσών να ζητήσει από τη γερμανική στρατιωτική διοίκηση την απομάκρυνση του Γερμανού υπαξιωματικού κάτι που έγινε εφικτό τον Απρίλιο του 1944.
Από τον Απρίλιο μέχρι το Σεπτέμβριο του 1944 ο Σούμπερτ έδρασε κυρίως σε διάφορες περιοχές της Χαλκιδικής. Πρώτα τοποθετήθηκε στο χωριό Νεα Γωνιά (μέχρι τις αρχές Μαϊου) όπου συνεργάστηκε με γερμανική τοπογραφική υπηρεσία για τον έλεγχο της νοτιοανατολικής ζώνης ασφαλείας της Θεσσαλονίκης.
Στη συνέχεια μετατέθηκε στην Νέα Καλλικράτεια μέχρι τα μέσα περίπου του Ιουνίου. Κατά την παραμονή του εκεί η ομάδα του έκανε επιδρομές σε χωριά της περιοχής, όπως στην Κρήνη, στους Ροδοκήπους και στα Πετράλωνα, κατά τις οποίες προχώρησε σε συλλήψεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις κατοίκων και εξανάγκασε κάποιους από αυτούς να καταταγούν στο σώμα, απειλώντας πως σε αντίθετη περίπτωση θα κινδύνευαν οι ζωές τους.
Οι επιδρομές του Σούμπερτ και των ανδρών του στα διάφορα χωριά συνοδεύονταν από λεηλασίες: έκλεβαν τρόφιμα, ζώα, χρυσαφικά, προίκες κοριτσιών, κρεβάτια, στρώματα, ρούχα, ραπτομηχανές κ.α.
Μετά την Νέα Καλλικράτεια ο Σούμπερτ στάλθηκε μέχρι τον Αύγουστο του 1944 στην Νέα Απολλωνία. Η Νέα Απολλωνία βρίσκεται δίπλα στην οδική αρτηρία Θεσσαλονίκης-Καβάλας, κοντά στα στενά της Ρεντίνας. Συχνά αντάρτες του ΕΛΑΣ χρησιμοποιούσαν τις διαβάσεις της περιοχής για να περάσουν από τις βόρειες περιοχές της Μακεδονίας στη Χαλκιδική.
Στις 18 Ιουνίου η ομάδα του Σούμπερτ επιτέθηκε στην Μαραθούσα, ένα χωριό νότια της Νέας Απολλωνίας όπου στην περίοδο της Κατοχής υπήρχε κέντρο της ΕΤΑ (Επιμελητεία του Αντάρτη) και αρκετοί κάτοικοι του ήταν ενταγμένοι στο ΕΑΜ και στην ΕΠΟΝ και άλλοι είχαν καταταγεί στον ΕΛΑΣ. Διέταξαν όλους τους κατοίκους να συγκεντρωθούν στην πλατεία, όμως στη συνέχεια, δεχόμενοι επίθεση από άντρες του ΕΛΑΣ που βρίσκονταν στην περιοχή, αναγκάστηκαν να φύγουν. Την επομένη επέστρεψαν στην Μαραθούσα μαζί με βουλγαρικό ιππικό, δολοφόνησαν γύρω στους δέκα κατοίκους και λεηλάτησαν και έκαψαν τουλάχιστον 100 σπίτια του χωριού.
Στα μέσα Ιουλίου, ύστερα από την εκτέλεση δύο ανδρών του από αντάρτες, ο Σουμπερτ διέταξε τη σύλληψη 60 κατοίκων από τα γειτονικά χωριά Μεσοπόταμος, Ξηρόρρευμα και Ασπρόχωμα από τους οποίους τελικά εκτελέστηκαν τρεις κάτω από τον πλάτανο του χωριού.
Στις 25 Ιουλίου ο Σουμπερτ και η ομάδα του ξεκίνησαν από την Νέα Απολλωνία για τη Θεσσαλονίκη για να συμμετάσχουν μαζί με γερμανικές και βουλγαρικές δυνάμεις σε εκκαθαριστικές επιχειρίσεις στην περιοχή Ασβεστοχωρίου-Χορτιάτη, όπου στις 12 Ιουλίου αντάρτες είχαν σκοτώσει δύο στρατιώτες της γερμανικής φρουράς και τραυματίσει άλλους δύο. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ που είχαν πληροφορηθεί για την μετακίνηση του Σούμπερτ προς τη Θεσσαλονίκη, του έστησαν ενέδρα κοντά στο χωριό Περιστερώνας, σε ένα σημείο όπου τα υψώματα φτάνουν μέχρι το δρόμο Θεσσαλονίκης-Καβάλας όμως η ενέδρα προδόθηκε, οι αντάρτες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και ο Σούμπερτ κατάφερε να φτάσει στο Ασβεστοχώρι. Εκεί, αφού συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους στην πλατεία, τους χώρισαν σε τρεις ομάδες, μια ομάδα οι γυναίκες με τα παιδιά κάτω των 10 ετών, μια δεύτερη οι έφηβοι κια μια τρίτη οι ενήλικοι άνδρες, διάλεξαν ορισμένους από αυτούς που τους βασάνισαν σε γειτονικό κτίριο και προέβησαν τουλάχιστον τρεις φορές σε εικονικές εκτελέσεις των υπολοίπων. Στο τέλος εκτέλεσαν 16 ανθρώπους, 9 υπαλλήλους του Σανατορίου, 3 ασθενείς και και 4 κατοίκους του χωριού. Επιστρέφοντας στη βάση του ο Σούμπερτ διέταξε τη σύλληψη και το βασανισμό δέκα τουλάχιστον ανδρών από το χωριό προκειμένου να μαρτυρήσουν τους συνδέσμους των ανταρτών αλλά διέταξε και την εκτέλεση κάποιων ανδρών του θεωρώντας τους υπεύθυνους για το γεγονός ότι πληροφορίες για τις κινήσεις του γινόταν γνωστές μέσω κάποιων γυναικών στους αντάρτες. Από τα μέσα Αυγούστου η έδρα του τάγματος του Σούμπερτ μεταφέρθηκε στο Ασβεστοχώρι.
Στις 19 Αυγούστου ήταν η σειρά των Νέων Μαλγάρων να γνωρίσουν τη θηριωδία του Σούμπερτ. Πέντε άνθρωποι εκτελέστηκαν εκεί και άλλοι υπέστησαν βασανιστήρια. Στο χωριό Γοργόπη εκτελέστηκαν 12 κάτοικοι και στην Κάρπη λεηλατήθηκαν και κάηκαν περισσότερα από 100 σπίτια.
Η Σφαγή στον Χορτιάτη
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1944 άντρες του Αποσπάσματος Καταδίωξης Ανταρτών του Σούμπερτ, με αφορμή επίθεση ανταρτών αρχικά κατά υπαλλήλων του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια κατά Γερμανών στρατιωτών που έσπευσαν στην περιοχή, εισέβαλαν στο χωριό Χορτιάτης και δολοφόνησαν 146 κατοίκους. Λίγες μέρες αργότερα 14 Σεπτεμβρίου 1944 στα Γιαννιτσά, σε συνεργασία με άντρες του σώματος του Γεωργίου Πούλου, σκότωσαν με απίστευτη αγριότητα περίπου 100 κατοίκους.
«Μας έβαλαν καμιά δεκαριά και ανοίξαμε ένα μεγάλο λάκκο, διαστάσεων 4Χ6 περίπου και ύψους 2,5 μέτρων. Μέχρι να τελειώσουμε εμείς, οι συνεργάτες των κατακτητών, οι ταγματασφαλίτες, βασάνιζαν φριχτά τους Γιαννιτσιώτες που είχαν συγκεντρώσει εκεί με τη βία των όπλων. Τους έβγαζαν τα χρυσά τους δόντια, τους έπαιρναν τα λεφτά που είχαν επάνω τους, σε κάποιες περιπτώσεις έκοβαν δάχτυλα για να πάρουν τα δαχτυλίδια ή τις βέρες. Έπειτα, μισοπεθαμένους από τα απάνθρωπα βασανιστήρια, τους τουφέκιζαν και τους έριχναν στο λάκκο, αποτελειώνοντάς τους εκεί με χαριστικές βολές.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον 13χρονο Τάκη Μπόσκο, που αφού σκότωσαν τον παππού του Γιώργο, τον έριξαν ζωντανό μέσα στον ομαδικό τάφο. Ο Σούμπερτ πήγε ο ίδιος να του δώσει τη χαριστική βολή, μα το πιστόλι του παθαίνει εμπλοκή. Ζητάει άλλο περίστροφο, παθαίνει κι αυτό εμπλοκή. Τότε το ανθρωπόμορφο κτήνος, αρπάζει ένα αυτόματο και αδειάζει μία ολόκληρη ριπή πάνω στον μικρούλη Τάκη.
Μέχρι το σούρουπο σκότωναν αράδα. Κι εμάς, που είχαμε κάνει πέτρα την καρδιά μας, καταπνίγοντας τη φρίκη, τον πόνο, την απόγνωση που μας είχαν κατακυριεύσει, μας ανάγκαζαν να τους θάβουμε. Μας είπαν ότι εμείς θα είμαστε αυτοί που θα σκεπάσουμε όλους τους άλλους και τελευταίοι θα πάμε να τους συναντήσουμε. Τελικά, γλυτώσαμε»9
«…Μας οδήγησαν μέσα στο φούρνο… έρχεται μετά ένας ταγματασφαλίτης και στήνει ένα οπλοπολυβόλο στην πόρτα. …Άρχισε να πυροβολεί επάνω μας και να μας βρίζει με χυδαία λόγια… Έριξε μετά μια εμπρηστική σκόνη και ξερά χόρτα για να καούμε καλλίτερα… Γύρισα και είδα τη Μαρίκα του Θεοφάνη με τα μυαλά πεταγμένα από σφαίρα. Η μάνα μου σκοτωμένη, αλλά και η αδελφή μου, που η σφαίρα τη βρήκε στο κεφάλι, βγήκε και σφηνώθηκε στην αριστερή μου παλάμη. Δύο σφαίρες με είχανε βρει και στα δύο μου γόνατα. Αλλά δεν καταλάβαινα τίποτα ακόμη… τότε είδα ζωντανή τη Σοφία, του Παναγιώτη του Αγγελινούδη τη γυναίκα, με το μωρό στην αγκαλιά να κατεβαίνει τη σκάλα. Πήγα κοντά της, πιάστηκα από τη φούστα της και κατεβήκαμε μαζί. Ο φούρνος καιγότανε από παντού… Κάτω ήταν όλες σκοτωμένες κα πατούσαμε στα πτώματα. Είχαμε βουτηχτεί στο αίμα! Ακόμη δεν είχα πάρει είδηση ότι είχα τραυματισθεί στα δύο πόδια και στο χέρι. Ο τρόμος γύρω δεν με άφηνε να σκεφτώ τίποτα. Δεν προλάβαμε να κατεβούμε κάτω και εμφανίστηκε στην εξώπορτα ένας ταγματασφαλίτης και με μαχαίρι έκοψε το λαιμό της Σοφίας. Εγώ ήμουνα πίσω της και έτσι χωρίς να με πάρει είδηση τρύπωσα κάτω από έναν πάγκο… Σε λίγο βγήκα έξω, η φωτιά έκαιγε τα πάντα. Εκεί είδα καμιά δεκαριά σκοτωμένους. Έπεσα επάνω τους. Εκεί ήταν και η Τερψιχόρη, η γυναίκα του Γρηγόρη του Λασκαρίδη σκοτωμένη και θήλαζε το παιδί της! Το αίμα της πεταγότανε σαν βρύση και με έλουζε ολόκληρη. Το μωρό βύζαινε και έκλεγε μαζί. Όμως δεν τολμούσα να το ησυχάσω. Έπρεπε να κάνω κι εγώ την σκοτωμένη, Σε λίγο ήρθανε 3-4 ταγματασφαλήτες και γελάγανε με το μωρό που βύζαινε και έκλαιγε. Εγώ προύμυτα. Μου ρίχνουνε μια κλωτσιά στα πλευρά να δουν αν ζούσα. Εγώ τσιμουδιά… Μπορεί στη στοίβα να ήταν και άλλοι ζωντανοί που να κάνανε το ίδιο με εμένα. Δεν ξέρω…». 10
Προς τα τέλη του Οκτωβρίου του 1944, και αφού είχε απελευθερωθεί η Αθήνα, ο Σούμπερτ με μερικούς από τους άνδρες του ακολούθησε τα γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν από την Ελλάδα και έφτασε στη Βιέννη το Φεβρουάριο του 1945. Τρεις μήνες αργότερα κατέφυγε στο Σβατς που παραδόθηκε στους Αμερικανούς στις 4 Μαΐου. Εκεί ο Σούμπερτ παρουσιάστηκε στους Αμερικανούς στρατιώτες, ισχυρίστηκε ότι το όνομα του ήταν Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης και αφού χαρακτηρίστηκε εκτοπισμένος και κρατήθηκε σε στρατόπεδο με άλλους Έλληνες, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1945 "επαναπατρίστηκε" στην Ελλάδα για άγνωστο λόγο, με πλαστό διαβατήριο. Στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, αν και ανακατεύτηκε με μια ομάδα εξόριστων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, Το ίδιο όνομα Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης έδωσε και στους αστυνομικούς του αεροδρομίου της Ελευσίνας που όμως δεν πείστηκαν ότι ήταν Έλληνας. Μετά την αποκάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας, συνελήφθη και μεταφέρθηκε στις φυλακές Αβέρωφ όπου παρέμεινε μέχρι τη δίκη του από το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου στην Αθήνα.
Στη δίκη που ακολούθησε, ενώπιον και αυτός του Ειδικού Στρατοδικείου Εγκληματιών Πολέμου, οι πάνω από 700 μάρτυρες κατηγορίας έκαναν τις εφημερίδες να γράψουν περί «αιμοβόρου τέρατος, του οποίου το όνομα θα πολιτογραφηθεί εις τα λεξιλόγια ως συνώνυμο των εγκλημάτων πολέμου» και έπεισαν το δικαστήριο να τον καταδικάσει 27 φορές σε θάνατο.
Μέχρι τις τελευταίες του ώρες περίμενε κάποιον να τον σώσει από τον θάνατο και, όταν έχασε κάθε ελπίδα, έγραψε γράμμα από τις φυλακές Θεσσαλονίκης που κρατείτο, προς την κόρη του και της ζήτησε να εκδικηθεί για τον «άδικο θάνατό του». Εκτελέστηκε στις 9 Οκτωβρίου στο Χορτιάτη όπου σε μια μέρα το 1943 είχε θανατώσει εκεί δια της πυράς 100 γυναικόπαιδα.
Η δίκη του Σούμπερτ
Η δίκη11 του Γερμανού υπαξιωματικού Φριτς Σούμπερτ άρχισε στην Αθήνα και στην αίθουσα του Ειδικού Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου στο Αρσάκειο Μέγαρο, στις 28 Ιουλίου 1947.
Ο εγκληματίας Σούμπερτ ήταν ίσως το πιο μισητό πρόσωπο για τους Κρητικούς. Η δράση του στην Κρήτη και την Μακεδονία συνδέθηκε με εκατοντάδες νεκρούς. Πολλοί πατριώτες στα χέρια του βασανίστηκαν και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είχε γι’αυτόν καμιά σημασία. Πιάστηκε στην Θεσσαλονίκη από έναν χωροφύλακα μετά την Κατοχή, που τον γνώρισε. Ο Σούμπερτ είχε επιστρέψει στην Ελλάδα, άγνωστο το γιατί, και η παρατηρητικότητα του χωροφύλακα έστειλε ένα σκληρό εγκληματία πολέμου στην Ελληνική Δικαιοσύνη, να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του. Ο Φριτς Σούμπερτ δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η απόφαση δημοσιεύτηκε στις 5 Αυγούστου 1947.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Δια τον Γερμανόν υπαξιωματικόν επιλοχίαν Φριτς Σούμπερτ του Σπυρίδωνος
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΤΟ
ΕΙΔΙΚΟΝ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟΝ
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ
(συντακτικαί πράξεις 73 και 90/1945)
Συγκείμενον εκ των δικαστών Παπαγεωργίου Φιλλίπου, Γεν. Στρατ. Δικ. Συμβ. Α΄ Τάξεως, Προέδρου του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, ως προέδρου, Οικονομοπούλου Σπυρίδωνος Αντ/ρχου Πυρ/κού και Βαζά Σπυρίδωνος Αντ/ρχου Πεζικού ως μελών, παρουσία του Βασ. Επιτρόπου Δημακοπούλου Γεωργίου Εφ. Στρατ. Δικ. Συμβ. Γ΄ Τάξεως, (αναπληρούντος τον κωλυόμενον τακτικόν Βασιλικόν Επίτροπον και του γραμματέως Κουταβά Γερασίμου Υπολοχαγού Στρατ. Δικ/σύνης (αναπληρούντος τον κωλυόμενον τακτικόν Γραμματέα).
Συνεδριάσαν δημοσία εν τω συμφώνως τω Νόμω (Συντακτ. Πράξις 90/45) ορισθέντι υπό του Υπουργού της Δικαιοσύνης δια της υπ’αριθ. 56889/27-8-1947 διαταγής αυτού ως καταστήματος συνεδριάσεων αυτού (μεγάλη αίθουσα του Εφετείου Αθηνών) εν Αθήναις σήμερον την 28η του μηνός Ιουλίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού τεσσαρακοστού εβδόμου (1947) έτους, ημέραν Δευτέραν και ώραν 9ην π.μ. ίνα δικάση επί της υποθέσεως του εν προφυλακίσει τελούντος κατηγορουμένου, Φριτς Σούμπερτ του Σπυρίδωνος, παραπεμφθέντος ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, δια των υπ. αριθμ. 1 και 16 (1946) βουλευμάτων του κατά το άρθ. 6 της Συντ. Πράξεως 73/1945 Συμβουλίου, όπως δικασθή δια τας εν τω διατακτικώ αυτών αναερομένας πράξεις φόνων, εμπρησμών, κλοπών, βιασμού, κ.λ.π. παρόντος, νομίμως και εμπροθέσμως κλητευθέντος ως εμφαίνηται εκ των από 2ας Ιουλίου 1947, αποδεικτικών επιδόσεων δικογράφων και υπερασπιζομένου υπό των υπό του Προέδρου διορισθέντων αυτώ ως εξ επαγγέλματος συνηγόρων Δικηγόρων Φραγγή και Τσίμπου Δημητρίου επί τη απουσία των δε ομοίως των υπό του Προέδρου ως εξ επαγγέλματος διορισθέντων συμφώνως τη υπ. αριθμ.75/1945 Συντακτική Πράξει ως αύτη συνεπληρώθη δια της υπ. αριθμ. 90/1945 ομοίας ως και του Α.Ν.1080/46 ευρεθέντων παρόντων δικηγόρων Παπανικολάου Π. και Σεργοπούλου Γ. δηλωσάντων ότι θέλουσι υπερασπισθή τούτον, εκτελούντες πιστώς και ευσεινηδήτως το ανατεθέν αυτοίς έργον.
Του Βασ. Επιτρόπου λαβόντος τον λόγον και προτείναντος όπως διαταχθή υπό του Δικαστηρίου η ένωσις των δικογραφιών εφ’ων τα υπ’αριθμ. 1 και 16/1946 βουλεύματα του κατά το άρθρον 6 της υπ. αριθμ. 73/1945 Συντακτικής Πράξεως Συμβουλίου.
Το δικαστήριον δέχεται την πρότασιν του Επιτρόπου και διατάσσει την ένωσιν των δικογραφιών, εφ’ων τα υπ. αριθμ. 1 και 16, 1945 βουλεύματα του κατά το άρθρον 6 της υπ. αριθμ. 75/45 Συντακτ. Πράξεως Συμβουλίου.
Του Βασ. Επιτρόπου αναπτύξαντος εν συνόψει την κατηγορίαν.
Του Γραμματέως αναγνόντος κατ’εντολήν του Προέδρου, τα κατά άρθρον 6 της υπ. αριθμ. 73/45 Συντακτ. Πράξεως Συμβουλίου υπ. αριθμ. 1 και 16 βουλεύματα.
Εν συνεχεία του Βασ. Επιτρόπου εγχειρίσαντος τω Προέδρω κατάλογον των υπ’αυτού κλητευθέντων μαρτύρων κατηγορίας, και τω κατηγορουμένω γνωστοποιηθέντων.
Ο Πρόεδρος εξεφώνησε τον κατάλογον των υπό του Προέδρου κλητευθέντων μαρτύρων, εξ ων ευρέθησαν παρόντες οι 1) Δασκαλάκης Δημήτριος
2) Τριανταφυλλίδης Στέφανος 3) Βουρδάκης Γ. 4) Γαλιτσάνος Ιωάννης
5) Μάνος Μιχ., απόντες δε οι 1) Καραγεωργάκης Απόστ. 2) Δαριβιανάκης
3) Μανουσάκης 4) Χαλκιαδάκης και 5) Μαντζανά Ντίνα.
Ο Βασ. Επίτροπος επί τη απουσία των ως άνω μαρτύρων προέτεινε την πρόοδον της δίκης και την εν καιρώ ανάγνωσιν των ενόρκων καταθέσεων μη κλητευθέντων μηδέ γνωστοποιηθέντων μαρτύρων, ων η ανάγνωσις ήθελε κριθή αναγκαία. Της υπερασπίσεως συμφωνησάσης.
Το Δικαστήριον διασκεφθέν μυστικώς επί των εδρών του, εξέδωκε την επομένην απόφασίν του, δημοσία υπό του Προέδρου απαγγελθείσαν, έχουσαν ούτω :
Επειδή το Δικαστήριον δεν κρίνει προς πλήρη μόρφωσιν της πεποιθήσεώς του επί της προκειμένης υποθέσεως ουσιωδώς αναγκαίαν την επ’ακροατηρίω παράστασιν και εξέτασιν των απόντων μαρτύρων.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Διατάσσει την πρόοδον της δίκης και την εν καιρώ ανάγνωσιν των ενόρκων καταθέσεων των κατά την ανάκρισιν εξετασθέντων μαρτύρων, κλητευθέντων και μη ων ήθελε κρίνει αναγκαίαν την ανάγνωσιν.
Μεθ’ό το Δικαστήριον ηκροάσατο του παρόντος μάρτυρος της κατηγορίας
1) Δασκαλάκη Δημ. Όστις επί τη δηλώσει του ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος ορκισθείς επί του Ιερού Ευαγγελίου κατά τα άρθρα 85 της Στρατ. Νομοθεσίας και 121 και 391 της Κοιν. Ποιν. Δικονομίας, κατέθεσε τα εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναφερόμενα την ένορκον κατάθεσιν του μάρτυρος αναγνωσθείσαν εντολή του Προέδρου υπό του Γραμματέως.
Ενταύθα εμφανισθέντος του Δικηγόρου Τσίμπου Δ. δηλώσαντος ότι αποδέχεται τον εξ επαγγέλματος διορισμόν του ως συνηγόρου και παρίσταται του Προέδρου αποδεχθέντος την δήλωσιν ταύτην και απαλλάξαντος τον Παπανικολάου Παν.
Εις το σημείον τούτο οι συνήγοροι του κατηγορουμένου υπέβαλλαν τω Προέδρω κατάλογον μαρτύρων υπερασπίσεως προς κλήτευσιν.
Του Βασ. Επιτρόπου λαβόντος τον λόγον και προτείναντος την αποδοχήν της αιτήσεως της υπερασπίσεως και την κλήτευσιν των αυτής προταθέντων μαρτύρων.
Το δικαστήριον διασκεφθέν μυστικώς επί των εδρών του, δι αποφάσεώς του παμψηφεί ληφθείσης και παραχρήμα υπό του Προέδρου δημοσία απαγγελθείσης εξέδωκε την επομένην απόφασίν του.
Επειδή το Δικαστήριον κρίνει νόμιμον την περί κλητεύσεως μαρτύρων υπερασπίσεως αίτησιν, της υπερασπίσεως
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Δέχεται την πρότασιν της υπερασπίσεως και διατάσσει την κλήτευσιν των υπ’αυτής προταθέντων μαρτύρων 1) Χαρ. Δελημπασάκη 2) Γεωργίου Καρέλη
3) Γεωργίου Μαραβελάκη 4) Στυλιανού Καραπατάκη 5) Μιχαήλ Παναγιωτάκη 6) Σταύρου Συντιχάκη και 7) Αντωνίου Δαριβιανάκη μεθ’ό το Δικαστήριον ηκροάσατο τους παρόντας μάρτυρας κατηγορίας Τριανταφυλλίδην Στέφανον, Βουρδάκη Κων/νον, Γαλιτσάνον Ιωάννην, Μάνον Μιχαήλ και Μανουσάκη Εμμανουήλ, οίτινες επί τη δηλώσει των ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ορκισθέντες επί του Ιερού Ευαγγελίου κατά το άρθρον 85 της Σ.Η. Νομοθ. 121 και 391 της Κοιν. Ποιν. Δικονομίας, εξετασθέντες δε κατά τον νόμον κατέθεσαν όσα εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναγράφονται.
Μεθ’ό το Δικαστήριον ηκροάσατο την υπό του Γραμματέως ανάγνωσιν κατά διαταγήν του Προέδρου και κατόπιν αποφάσεως του Δικαστηρίου των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων κατηγορίας 1) Καστρινογιάννη Αριστ.,
2) Βασιλικής χήρας Μάντακα, 3) Παπαχαραλάμπου Τσουγκράκη του Ευαγγέλου, 4) Κων/νου Ευσταθίου Δαμουλάκη, 5) Κοτσίφη Γεωργίου του Νικολάου, 6) Γεωργίου Βασιλείου Βεριβάκη, 7) Στρατιδάκη Νικολάου του Αναγνώστου, 8) Ψυλάκη Ανδρέου, 9) Γεωργίου Μανούσου Μανουσέλη,
10) Ανδρουλάκη Εμμ. του Ιωάννου, 11) Μαραγκάκη Μιχ. του Ιωάννου,
12) Κρομυδάκη Μιχ. του Ιωάν. 13) Κοκκίνη Εμμ. του Νικ., 14) Παγκάλου Γεωργίου του Πέτρου, 15) Ξυδάκη Αντωνίου του Βασιλείου, 16) Ξενικάκη Βασιλείου του Βασίλ., 17) Βασιλάκη Χαραλάμπους του Γεωργίου,
18) Αστρινάκη Βασιλείου του Γεωργίου, 19) Παπαγεωργίου Συφακάκη
20) Ψυχουντάκη Ιωάννου του Πέτρου, 21) Γύπαρη Ανδρ. του Μάρκου,
22) Μακράκη Ιπποκράτους του Ιωάννου.
Το Δικαστήριον μη υπαρχόντων ετέρων μαρτύρων κατηγορίας, ηκροάσατο των παρόντων μαρτύρων της υπερασπίσεως 1) Καραπατάκη Στυλιανού του Γεωργίου, 2) Παναγιωτάκη Μιχαήλ του Ανδρέου, 3) Μαραβελάκη Γεωργίου του Ιωάννου, 4) Συντιχάκη Μιχαήλ, 5) Δεληπασάκη Χαριλάου του Αντωνίου, οίτινες επί τη δηλώσει των ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ότι έχουσι καταδικασθή άπαντες επί κακουργήματι κατά το άρθρον 122 της Κοιν. Ποιν. Δικονομίας, ανωμοτί εξετασθέντες κατά Νόμον κατέθεσαν όσα εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναγράφονται.
Εις το σημείον τούτο ο κατηγορούμενος δια των συνηγόρων του αιτησάμενος την άδειαν του Δικαστηρίου, εκφράζει παράπονα ήτοι : 1) ότι δεν διωρίσθη αυτώ συνήγορος Γερμανός Δικηγόρος και 2) ότι δεν εκλητεύθησαν ως μάρτυρες υπερασπίσεως ανώτεροι Γερμανοί Αξιωματικοί, υπό τας αμέσους διαταγάς των οποίων υπηρέτησε και αιτείται την αναβολήν της δίκης δι’υστέραν δικάσιμον, επί τω τέλει όπως κατά ταύτην παραστή προς υπεράσπισίν του Γερμανός Δικηγόρος όστις ήθελε διορισθή αυτώ ως συνήγορος, υπό της Κυβερνήσεώς του επί τη αιτήσει του ην ήδη υπέβαλε αυτή (Γερμανική Κυβερνήσει) και όπως κληθούν και εξετασθούν επ’ακροατηρίω οι Ανώτεροι Γερμανοί Αξιωματικοί, υπό τας αμέσους διαταγάς των οποίων υπηρέτησεν, ήδη κρατούμενοι εις τα διάφορα στρατόπεδα συγκεντρώσεως αιχμαλώτων, Άγγλων και Αμερικανών, εν αδυναμία δε όπως προσέλθουν ούτοι επ’ακροατηρίω ληφθώσι κατά παραγγελίαν αι καταθέσεις αυτών.
Του Βασ. Επιτρόπου αντικρούσαντος τους ισχυρισμούς του κατηγορουμένου και προτείναντος την απόρριψιν της περί αναβολής αιτήσεως τούτου.
Του Δικαστηρίου επιφυλαχθέντος να εκδώση την επί της αιτήσεως ταύτης απόφασίν του εν καιρώ.
Μεθ’ό το Δικαστήριον ηκροάσατο των υπό του Επιτρόπου προταθέντων μαρτύρων των παρουσιασθέντων κατά την διάρκειαν της δίκης Χαλκιαδάκη Αλέξανδρου εκ Κρήτης και Σταμπουλίδη Αθανασίου εκ Ν. Μαλγάρων Μακεδονίας.
Ακροασαμένου του Γραμματέως μετ’απόφασιν του Δικαστηρίου και κατ’εντολήν του Προέδρου, αναγνόντος τας ενόρκους καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας 1) Κομματοπούλου Λαζάρου, 2) Γιάννογλου Σταύρου,
3) Φαναριώτου Νικ., 4) Χατζηκωνσταντίνου Ανέστη, 5) Δαμασκηνής θυγατρός Κων/νου Καζάκη και 6) Πασχαλίδη Λεωνίδου, ως και τας μαρτυρικάς καταθέσεις των εν τοις πρακτικοίς της δίκης Μύλλερ, Μπρόγερ των μαρτύρων 1) Ταμιολάκη Ευαγγ. 2) Δρύμη Ευαγ. 3) Νικολακάκη Πέτρου, 4) Πολυχρονάκη Κων/νου, 5) Μητσοτάκη Κων/νου, 6) Πίκουλα Νικολάου και 7) Πλεύρη Ματθαίου ως και την απολογίαν του κατηγορουμένου Μπρόγερ.
Εις το σημείον τούτο ο Πρόεδρος απήγγειλε δημοσία την υπό του Δικαστηρίου παμψηφεί ληφθείσαν απόφασιν επί της περί αναβολής της δίκης αιτήσεως του κατηγορουμένου έχουσαν ούτω :
Επειδή το Δικαστήριον προς πλήρη μόρφωσιν της πεποιθήσεώς του επί της προκειμένης υποθέσεως, δεν κρίνει λυσιτελήν κλήτευσιν και εξέτασιν των προτεινομένων μαρτύρων της υπερασπίσεως.
Επειδή το Δικαστήριον κατά την κρίσιν του εξεπλήρωσε τον Νόμον, διορίσαν τω κατηγορουμένω δύο εξ επαγγέλματος συνηγόρους επί τη δηλώσει του ότι δεν έχει τοιούτους
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει ως αβάσιμον την περί αναβολής αίτησιν του κατηγορουμένου.
Του κατηγορουμένου αρνηθέντος μεν κατ’αρχάς να απολογηθή δια τους εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναφερομένους λόγους, δεχθέντος όμως και απαντήσαντος εις τας υπό του Προέδρου υποβληθείσας αυτώ ερωτήσεις ως εν τοις πρακτικοίς της παρούσης εκτίθεται.
Του Βασ. Επιτρόπου προτείναντος την ενοχήν του κατηγορουμένου, ως εν τοις πρακτικοίς.
Των συνηγόρων του κατηγορουμένου λαβόντων αλληλοδιαδόχως τον λόγον και αιτησαμένων την επιείκιαν του Δικαστηρίου δια τους εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναφερομένους λόγους.
Ο κατηγορούμενος ερωτηθείς εάν έχει άλλο τι να προσθέση προς υπεράσπισίν του προσέθεσεν τα εν τοις πρακτικοίς αναγραφόμενα.
Μεθ’ό του Προέδρου κηρύξαντος περαιωμένην την συζήτησιν, το Δικαστήριον απεσύρθη εις το επί τούτω δωμάτιον των διασκέψεων το ένθα εν απουσία του Βασ. Επιτρόπου διεσκέφθη και εξέδωσε την επομένην απόφασίν του ην επανελθόντος του Δικαστηρίου εις την αίθουσαν των συνεδριάσεών του, εν απουσία του κατηγορουμένου, ο Πρόεδρος απήγγειλε δημοσία και έχουσα ούτω:
Ι) Επειδή Διεθνείς κανόνες οίοι διελαμβάνονται εν τη συμβάσει της Χάγης, εκδηλούντες την κοινήν συνείδισιν της πεπολιτισμένης ανθρωπότητος καθώρισαν περιοριστικά τινά όρια εις τον τρόπον διεξαγωγής του πολέμου, και ειδικώτερον εις την συμπεριφοράν των εμπολέμων έναντι των αμάχων πληθυσμών.
Ούτω εν τη εισαγωγή της συμβάσεως ταύτης ορίζεται ότι εις τας περιπτώσεις αίτινες δεν καθωρίσθησαν δια διεθνών συμβάσεων οι πληθυσμοί μένουσιν υπό την προστασίαν και το Κράτος των αρχών του Διεθνούς Δικαίου, οίαι αύται πηγάζουσιν εκ των Διεθνών εθίμων, των νόμων της φιλανθρωπίας και των απαιτήσεων της δημοσίας συνειδήσεως.
Εις δε το άρθρον 48 του Κανονισμού αυτής ρητώς διαλαμβάνητε ότι η ζωή των ατόμων και της ιδιοκτησίας αυτών είναι σεβαστή.
Και δεν καθωρίσθησαν μεν δια των Διεθνών συμβάσεων κυρώσεις των παραβάσεων τούτων ώστε βάσει τούτων να λογοδοτώσι οι παραβαίνοντες τους κανόνας διεξαγωγής του πολέμου, παρέπεται όμως ότι εφ’όσον υπό της Διεθνούς συνειδήσεως ούτω εκδηλωθείσης, απεδοκιμάσθησαν αι τοιαύται πράξεις, δεν υφίσταται εκ των Δικαστηρίων των καθ’έκαστον Κρατών, εάν και εφ’όσον παραβαίνοντες τους διεθνείς τούτους κανόνας παρεβίασαν και τους Ποινικούς Νόμους των Κρατών τούτων.
Και η από 13 Ιανουαρίου 1942 διακήρυξις των Ηνωμένων Εθνών ορίζουσα ότι οι παραβάται των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου θέλουσι τιμωρηθή εκ μέρους της οργανωμένης διακαιοσύνης των πεπολιτισμένων Εθνών, αποτελεί μίαν εκδήλωσιν της Διεθνούς συνειδήσεως, και απαρτίζει κανόνα δικονομικού τουλάχιστον περιεχομένου ως προς την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου εκάστου των υπό του Άξονος καταληφθέντων κρατών.
Κατά ταύτα, εφ’όσον ο κατηγορούμενος Φριτς Σούμπερτ κατηγορείται δια πράξεις τελεσθείσας εντός της Ελληνικής Επικρατείας κατά την διάρκειαν του Πολέμου 1939-1945, καθ’όν χρόνον υπηρέτει ως υπαξιωματικός εις τον Γερμανικόν Στρατόν, και χαρακτηριζομένας ως εγκλήματα πολέμου, νομίμως και εν αρμονία προς τους Διεθνείς Κανόνας ήχθη ενώπιον των Ελληνικών Δικαστηρίων, βάσει του άρθρου 1 της Ποιν. Δικονομίας, αρμοδίως δε εισάγεται εις το Δικαστήριον τούτο βάσει της υπ’αριθμ. 73/45 Συντακτικής πράξεως.
ΙΙ) Επειδή εκ των καταθέσεων των επ’ακροατηρίω εξετασθέντων μαρτύρων, των ενόρκων καταθέσεων των εν τη προδικασία ληφθεισών και ήδη αναγνωσθεισών των επίσης αναγνωσθέντων πρακτικών της υπ. αριθμ. 3/1945 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου περί των συγκατηγορουμένων Μπρόγερ-Μύλλερ κ.λ.π. επισήμων εγγράφων και της απολογίας του κατηγορουμένου τούτου Φριτς Σούμπερτ κατά την κρίσιν του Δικαστηρίου προέκυψαν τα εξής περιστατικά.
Βεβαίως και μετά την κατάληψιν της χώρας υπό του εχθρού δεν εμειώθη η εθνική συνείδησις των Ελλήνων, ουδέ ο πόθος αυτών δια την ελευθερίαν. Ο εχθρός εν τη προσπαθεία αυτού όπως κάμψη την εθνικήν αντίστασιν εχρησιμοποίησε μέσα ανηλεή και απάνθρωπα, ενέχοντα πλήρη περιφρόνησιν προς τα ανθρώπινα αισθήματα και προς τας απαιτήσεις της δημοσίας διεθνούς συνειδήσεως.
Εν τη εκδηλώσει των μέσων τούτων εχρησιμοποιήθη παρά της Γερμανικής Διοικήσεως και ο παρών κατηγορούμενος, όστις διέπραξε τα επόμενα.
Α. ΕΝ ΚΡΗΤΗ
1. Την 27ην Αυγούστου 1941 εις το χωρίον Όρος της Ρεθύμνης συνέλαβε τον Παντελήν Παπαδάκην υπό το πρόσχημα ότι αποκρύπτει ούτος Άγγλους, τον εκακοποίησε θανασίμως και εκ τούτου απεβίωσεν ούτος την επομένην.
2 .Τον Ιούνιον του 1942 εις το χωρίον Δραπέτι Μονοφατσίου συνέλαβε τον Ιωάννην Μανουσάκην, Δημοδιδάσκαλον Στόλων Μονοφατσίου και αφού τον εκακοποίησε τον ωδήγησε εις Ηράκλειον και την επομένην της συλλήψεως τον εφόνευσε εν θέσει Ξηρόκαμπος Ηρακλείου.
3. Την 2αν Ιουνίου 1942 εις την περιφέρειαν του χωριού Ασή Γωνιά συνέλαβε και εφόνευσε τον Μάρκον Γύπαρην ως υποθάλποντα Άγγλους
4. Την 14ην Ιουνίου 1942 εν Στόλοις, συνέλαβε και εφόνευσε τον Εμμ. Μακράκην ως κατέχοντα όπλα.
5. Την 30ην Ιουνίου 1942 εις Καπετανιανά Μονοφατσίου συνέλαβε τον Μύρωνα Μαυρουδή και τον εφόνευσε την επομένην επί τη αυτή αιτία.
6. Την 26ην Ιουνίου 1942 εις το χωρίον Αυγενική εξετέλεσε τον εκ Κρουσώνος Αστρεινόν Γ. Τζιράκην και κατά την αυτήν ημέραν εις τον αυτόν τόπον τους εκ Κρουσώνος Ιωάννην Ξυλούρην, Μιχαήλ Λυδάκην Ελευθέριον Μιχ. Λυδάκην, λόγω του ότι ήσαν συγγενείς ανταρτών. Υποχρέωσε τους ιδίους να ανασκάψωσι τον τάφον των, και προ της ελτελέσεως τους εκακοποίησε.
7. Την 16ην Ιουλίου 1942 εν Αγίω Σύλλα συνέλαβε τον Ε. Καραγιωργάκην εκ του χωρίου Μετόχι και τον εβασάνισε ως και άλλους κατοίκους του χωρίου, έκαυσε οικίας αυτών, ζητών να παραδώσωσι όπλα. Ακολούθως τον συλληφθέντα, τη εντολή του εφόνευσαν δύο Ιταλοί εκ των στρατιωτών του α
πειληθέντες ότι θα εξετελούντο και ούτοι. Εκ των πυρποληθεισών επτά οικιών αναφέρονται συγκεκριμένως αι οικίαι Κωνστ. Κτιστάκη και Ν. Στρατουδάκη.
8. Την 20ην Αυγούστου 1943 επέδραμε εις το χωρίον Ροδάκινον και επυρπόλησε 12 οικίας των : Μανούσου Κοτσύφη, Αικατερίνης χήρας Δημητρακάκη, Μαρίας χήρας Μαμαλάκη, Γεωργίου Σταυριανουδάκη, Ιωσήφ Ανδρουλιδάκη, Μαρίας χήρας Σφηνιά, Εμμ. Γιαννά, Ιωάννου Χομπίτη, Χρυσούλας χήρας Γαλάνη, Ευαγγέλου Αντωνουσάκη, Γεωργίου Γιαννουδάκη, Γεωργίου Φρονιμάκη. Μη ευρών δε άλλους εκ των κατοίκων, πλην των γυναικών και γερόντων εξετέλεσε τους 1) Χρήστον Λουκογιάννην ετών 70 2) Νικόλαον Λουκογιάννην 3) Σταύρον Φρόνιμον ετών 83 και 4) έκαυσε ζώσα την Σμαράγδω Καπετανάκη.
9. Την 25ην Σεπτεμβρίου 1943 εξετέλεσε εις την περιφέρειαν Κρουσώνος τους εν τοις φυλακαίς Ηρακλείου κρατουμένους και εκείθεν παραληφθέντας 1) Κωνσταντίνον Ν. Γιανναδάκην και 2) Φίλιππον Γ.
Μαρκαντωνάκην, κατοίκους Κρουσώνος, επίσης και τον δικηγόρον Ιωάννην Βασιλάκην.
10. Την 14ην Αυγούστου 1943 εις Παλαιά Ρούματα εφόνευσε τους Νικ. και
Ηλίαν Μπομπολάκην επί τω ότι ηκροώντο ραδιοφώνου κρυφίως λειτουργούντος.
11. την 13ην Σεπτεμβρίου 1943 εις Βουκολιές, κατόπιν βασανιστηρίων
εφόνευσε τον Μιχ. Χριστοδουλάκην, ως αποκρύπτοντα όπλα.
12. Την 23ην Αυγούστου 1943 εις το χωρίον Εμπρόσνερον εφόνευσε τους
Γεώργιον Θυμάκην, Αντώνιον Θυμάκην και Ψαρουδάκην εκ Σφακίων, ους παρέλαβε εκ των φυλακών Χανίων, όπερ εκρατούντο ούτοι ως υπόδικοι δια φόνον Ελλήνων.
Τας ανωτέρω υπό στοιχεία 1-12 πράξεις εξετέλεσεν ο κατηγορούμενος υπαξιωματικός μεθ’ομάδος στρατιωτών εκάστοτε, καθ’όν χρόνον κατ’εντολήν προϊσταμένου του, ενήργει ερεύνας προς ανακάλυψιν κατεχομένων όπλων.
Δια την εκτέλεσιν των πράξεων τούτων ο κατηγορούμενος δεν είχε λάβει εντολάς, αλλ’ενήργησεν εξ’ιδίας πρωτοβουλίας, εν τω πλαισίω δε των γενικών κατευθύνσεων των εν Κρήτη Γερμανικών Αρχών, της περιφρονήσεως δηλονότι προς την ζωήν των κατοίκων και της χρήσεως οιουδήποτε μέσου προς επίτευξιν των σκοπών των.
Από του Οκτωβρίου 1943 ο κατηγορούμενος έλαβε παρά του Διοικητού του Φρουρίου Κρήτης εξουσιοδότησιν όπως, επί κεφαλής ειδικού στρατιωτικού τμήματος, ενεργήση κατ’ιδίαν πρωτοβουλίαν και ιδίαν κρίσιν, περί την χρήσιν των μέσων, δια την καταδίωξιν ανταρτών και ανακάλυψιν κατεχομένων όπλων.
Εν τη αποστολή ταύτη και εν τω ως άνω πλαισίω πάντοτε των Γερμανικών κατευθύνσεων, ο κατηγορούμενος μετά του τμήματός του προέβη εις τας επομένας πράξεις.
13. Την 6ην Οκτωβρίου 1943 επέδραμε μετά 32 ανδρών εις το χωρίον Καλή Συκιά προς ανεύρεσιν όπλων, συνέλαβε 12 γυναίκες τας Ελένην χήραν Εμμ. Νικητάκην, Μαρίαν θυγατέρα Εμμ. Νικητάκην, Μαλαματένιαν σύζυγον Εμμ. Πετράκη, Ευαγγελία συζ. Ευστρατίου Γριντάκη, Φωτεινήν συζ. Ευθ. Δαμουλάκη Σταυρωτήν χήραν Ιωάννου Ζουμπεράκη, Μαρίαν συζ. Μάρκου Γριντάκη, Αργυρώ Κωνσταν. Κωστάκη, Ζαμβίαν συζ. Γεωργίου Γιαννουδάκη ή Χαϊδεμένου, Στυλιανή συζ. Γεωργίου Καλαφάτη, Ευαγγελίαν συζ. Ανδρέου Φρονιμάκη και Ευαγγελίαν συζ. Ευστρατίου Σταυγιανουδάκη, τας οποίας ετυφέκισε και κατόπιν έρριψε εις την πυράν των φλεγομένων οικιών ας ενέπρησεν. Επίσης εφόνευσε τους Βαρδήν Ε. Νικητάκην Ευάγγελον Δαμουλάκην Ιωάν. Δρανδάκην, Παναγιώτην Κουμεντάκην και Σταμάτιον Κατσιβελάκην. Ενέπρησε δέκα οικίας και ελεηλάτησε πολλάς οικίας του χωρίου.
14. Την 6ην Νοεμβρίου 1943 εν Κρητσά Μεραμβέλου εφόνευσε τον Ε. Τζανάκην και Ι. Κουτουλάκην επί τω ότι είχον όπλα. Εκακοποίησε πολλούς κατοίκους και ελεηλάτησε πολλάς οικίας.
15. Την 12ην Οκτωβρίου 1943 μετ’άλλων 40 υπ’αυτόν προσώπων μετέβη εις Καλλικράτην όπου εφόνευσε όσους άνδρας εύρεν εν τω χωρίω, ως και ένδεκα γυναίκας, εν συνόλω 28 άτομα, επί τω ότι είχον διέλθει εκ του χωρίου αντάρται και δεν κατηγγέλθη τούτο εις την Γερμανικήν Αρχήν, ούτοι είναι οι κάτωθι : 1) Μανούσος Μανουσέλης, 2) Ευστράτιος Μανουσέλης, 3) Γεώργιος Μανουσέλης, 4) Εμμ. Γ. Μανουσέλης, 5) Μανούσος Μ. Βουγιούκαλος, 6) Εμμ. Γ. Βουγιούκαλος, 7) Αλέξανδρος Γ. Βουγιούκαλος, 8) Εμμαν. Γ. Βουγιούκαλος, 9) Ευστράτιος Μ. Χαιρέτης, 10) Νικόλαος Εμμ. Χαιρέτης, 11) Σπυρίδων Χρήστου Χαιρέτης, 12) Παύλος Εμμ. Πολάκης, 13) Εμμ. Κωνσταντουδάκης, 14) Γεώργιος Καντήρος, 15) Μάρκος Μαρκουλάκης, 16) Ρούσος Γανταδάκης, 17) Μανούσος Μανουσέλης, 18) Ευαγγελία Τζιβολεδάκη, 19) Αθηνά χήρα Νικηφόρου, 21) Μαρία συζ. Ιωάννου Γανταδάκη, 22) Ξανθίππη Ιωάννου Καντήρου, 23) Φανή χήρα Κουργιελάκη, 24) Ιωάννης Σταύρου Λυκάκης, 25) Μαρία χήρα Κουργιελάκη, 26) Ιωάννης Ευστρατίου Σηφοστρατουδάκης, 27) Ελένη χήρα Μανούσου Πολάκη και 28) Ζαμπία συζ. Ιωσήφ Παπαδόσηφου. Ενέπρησε 81 οικίας του χωρίου και ελεηλάτησε κατά το πλείστον τούτο.
16. Την ιδίαν ημέραν και κατά συνέχειαν επέδραμεν εις το χωρίον Καλοί Λάκκοι, όπερ ευρών έρημον κατοίκων ελεηλάτησε.
17. Εν συνεχεία δε μετέβη εις το χωρίον Μουρί όπου δια βασανιστηρίων εφόνευσε τους 1) Γ. Παπαδάκην, 2) Σπυρ. Ξυλλάκην, 3) Ε. Καβρουδάκην, 4) Γ. Μπρίλον και 5) Τσιρικάκην εξ ων τον τελευταίον ετύφλωσε προηγουμένως.
18. Τον Οκτώβριον 1943 εις Γεφυράκι Κρουσώνος εφόνευσε τον Γεώργιον Γρηγοράκην εις αντίποινα πράξεων κατά των οργάνων του.
Δια τας λοιπάς πράξεις του εγκλητηρίου, τας φερομένας ως τελεσθείσας εν Κρήτη, δεν προέκυψαν επαρκή στοιχεία ενοχής του κατηγορουμένου Φριτς Σούμπερτ.
Ειδικώτερον δεν προέκυψαν τοιαύτα στοιχεία ενοχής του κατηγορουμένου δια τους φόνους 1) Γ. Καλησπεράκη, Ε. Φεουδάκη, Εμμανουήλ Παπαδάκη και ετέρων αγνώστων, τελεσθέντας τον Σεπτέμβριον 1943, εν περιφερεία Κρουσώνος 2) Λυκάκη, καταγομένου εξ Ασκύφου, τελεσθέντα εν Επισκοπή τον Οκτώβριον 1943, 3) Δημοδιδασκάλου Μάντακα και δύο αδελφών Μανουσάκη, κρεοπωλών, τελεσθέντας εν Χανίοις τον Οκτώβριον 1943, 4) Γ. Παπαδάκη, Μ. Τσαμάντουρα, Μ. Σπανάκη και δύο αδελφών Πυθαρούλη τελεσθέντας την 5ην Νοεμβρίου 1943 εν Τζερμιάδον, 5) Γεωργίου Γιαννακάκη και Αποστόλου Θωμαδάκη εν Μελιδοχωρίω την 27ην Οκτωβρίου 1943, 6) Δημ. Χανιωτάκη την 28η Δεκεμβρίου 1943 εν Δούλι, 7) των Φ. Μαρουπάκη, Ν. Γριλάκη και Κ. Γριλάκη την 3ην Οκτωβρίου 1943 εν Αλικάμπω και 6) του Μιχάλη Γιανναδάκη την 16ην Δεκεμβρίου 1943 εν Βούβες Κισσάμου.
Β. ΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Κατά το 1944 ο κατηγορούμενος Σούμπερτ εμφανίζεται εν Μακεδονία επί κεφαλής του ιδίου τμήματος, ενεργών με την έγκρισιν μεν των προϊσταμένων Γερμανικών Αρχών, με απόλυτον όμως πρωτοβουλίαν και με την ιδίαν πάντοτε κατεύθυνσιν της χρήσεως των απανθρώπων μέσων, ούτω :
1
Την 9ην Μαρτίου 1944 εις το χωρίον Ασβεσταριό περιφερείας Γιαννιτσών εφόνευσε τρία άτομα 1) Ι. Καρζάμην 2) Σάββαν Ευφραιμίδην και
3) Χατζατούρ Σεχριάν
2
Την 23ην Μαρτίου 1944 εις το Ελευθεροχώρι
α. εφόνευσε δέκα εξ (16) άτομα, ήτοι : 1) Χαμαλίδην Κων/νον 2) Καλτσίδην Γ. 3) Χατζηβασιλειάδην Ιωσήφ 4) Χατζηβασιλειάδην Μιλτιάδην
5) Χαμαλίδην Βενιζ. 6) Σεβαστιάδου Αγλαΐαν 7) Σεβαστιάδου Βαρβάραν
8) Χαμαλίδη Παρθέναν 9) Κλυσείδη Δέσποιναν 10) Κουσίδου Αναστασίαν 11) Καλσίδου Αναστασίαν 12) Σεμερτζίδου Δέσποιναν 13) Καπακίδου Εύχαριν 14) Καπακίδην Γεώργιον 15) Στοφορίδου Χαρίκλειαν και
16) Αγαθαγγελίδην Σάββαν, επί τω προσχήματι ότι ήσαν κομμουνισταί
β. Ενέπρησε πολλάς οικίας του χωριού.
3
Την 26ην Ιουλίου 1944 εις το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης και Ν. Μάλγαρα
α. εφόνευσε 16 άτομα ήτοι τους 1) Τάκην Κων. Μανού 2) Ιωάν. Λεχριδάν 3) Σκούρου Φανήν 4) Πολυχρόνην Σαρακίσην 5) Δημήτριον Περιστέρην
6) Διονύσιον Γιώτην 7) Γεώργιον Χατζηαντωνίου 8) Ιωάννην Μουτζέλην
9) Παναγιώτην Μαγκαρήν 10) Νικόλαον Πέτρου Μπλάτσον 11) Νικόλαον Γράμμον 12) Αριστείδην Σακελλαρόπουλον 13) Γρηγόριον Τσολάκην
14) Γεώργιον Σαλαμαχίτην και ετέρους δύο αγνώστου ταυτότητος
α. ελεηλάτησε πλείστας οικίας του χωρίου και απεκόμισε όσα ηδύνατο περιουσιακά αγαθά
4
Την 26ην Αυγούστου 1944 εις το χωρίον Στάθη εφόνευσε 4 άτομα 1) Κ. Παναγιωτίδην 2) Λάζαρον Κελεσίδην 3) Λ. Καραγιάννην και 4) Κ. Σμέλκον
5
Την 30 ιδίου μηνός εις το χωρίον Κάρπη
α. εφόνευσε δύο άτομα τον Γ. Μπουζίνην και Ι. Τσάρτσον
β. ενέπρησε 150 οικίας και
γ. ελεηλάτησε απάσας τας οικίας και αφήρεσε 150 μικρά και 17 μεγάλα ζώα
6
Την 31 ιδίου μηνός Αυγούστου εις Γοργόπην εφόνευσε 12 άτομα τους
1) Γρηγοριάδην Δημ. 2) Καπαγερίδην Χαρίλαον 3) Τζερίδην Σωτήριον
4) Τζερίδην Ιωάννην 5) Μακρήν Παναγιώτην 6) Ηλ. Λάζαρον 7) Αντωνίου Κων/νον 8) Φωτεινόν Αρχοντήν 9) Φωτεινόν Αριστοτ. 10) Κοροβίνην Όθωνα 11) Γκραλάτον Ευστράτιον 12) Ευταξίαν Κων. διότι είχον συγγενείς υπηρετούντας εις την Εθνικήν αντίστασιν
7
Την 2 Σεπτεμβρίου 1944 εις το χωρίον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης κατόπιν επιθέσεως ανταρτών κατά γερμανικού αυτοκινήτου και αιχμαλωσίας επιβαίνοντος Γερμανού, εις αντίποινα συνέλαβον όσους εκ των κατοίκων δεν ηδυνήθησαν να φύγωσι επί τη προσεγγίσει του, ενέκλεισε τους πλείστους εις δύο οικοδομήματα εις τα οποία έθεσε πυρ, ούτω δε εφόνευσε 145 άτομα τα εξής : 1) Αγγελινούδην Κων/νον του Ελευθερ. 2) Αγγελινούδην Αθαν. του Αγγέλου 3) Γεωργανούδην Απόστολον του Χρήστου 4) Γιαννούδην Βασίλ. του Κων/νου 5) Γεωργανούδην Νικόλ. του Αποστόλου 6) Γιαννούδη Μαρία του Βασιλείου 7) Γιαννούδη Κων/νο του Βασιλ. 8) Γερομανώλη Σωτ. του Παναγιώτου, ετών 71 9) Γιαννακούσην Βάιον του Βασιλείου, ετών 72
10) Κατσίκαν Γεώργιον του Δήμου 11) Κουβέρη Σοφίαν του Αντωνίου
12) Κουβέρη Κατίνα του Χρήστου 13) Καρωνίκη Θεοδώρα του Γεωργίου 14) Κιρκιμτζή Ευάγγελον του Βασ. 15) Κυρίμη Ευγενίαν του Γεωργ.
16) Κοκκανίδου Τασούλαν του Ιωάννου ετών 8, 17) Λασκαρίδην Δημ. του Χρήστου ετών ενός (1), 18) Λασκαρίδου Πουλχερίαν του Χρήστου
19) Μάλακα Χρυσάνθη του Βασιλείου ετών 61, 20) Βάιον Νταμπούδην του Ιωάννου 21) Μανακούδη Χαρίκλειαν του Προδρόμου 22) Σιγκούδη Μαρίαν του Νικ. ετών 64, 23) Σπάραγκαν Γεώργιον του Χριστοδούλου 24) Σητούδην Αθανασ. του Αγγέλου 25) Σερβάνην Αλέξανδρον του Χρήστου ετών 68
26) Σερβάνην Ευρυδίκην του Χρήστου 27) Χατζούδη Κυριακή του Αγγέλου ετών 65, 28) Αγγελινούδην Αθαν. του Βαίου ετών ενός (1), 29) Γιαννούδην Παν. του Ευαγγ. Ετών 4, 30) Γιαννούδην Δηνώρα του Ευαγγ. ετών 58,
31) Κυριακίδην Κων. του Δημ. 32) Τσακαλή Μαρία του Αποστόλου
33) Τσοχάλογλου Αριστ. του Θεολόγου ετών 69, 34) Κοκαλούδη Γεωργία του Χαραλάμπους 35) Ριτσούδη Αναστ. του Αθανασίου 36) Σιμώνη Αναστασία του Χρήστου ετών 16, 37) Μαρίκα Νανακούδη του Προδρόμου 38) Αρετή Σωτηρίου του Γεωργίου 39) Σουλτάνα Καραθανασίου του Αθαν. ετών 70, 40) Σοφία Αγγελινούδη του Παν. 41) Ευαγγελία Βαίου Αγγελινούδη 42) Αθανάσιον Αγγελινούδην του Παν. ετών 3, 43) Ευαγγελία Γκουραμάνη του Χρήστου ετών 9, 44) Ευαγγελία Γκουραμάνη του Βασιλείου 45) Μαρίκα Γκουραμάνη του Βασιλ. ετών 10, 46) Στέλλα Γκουραμάνη του Βασ. ετών 9, 47) Ειρήνη Γκουραμάνη του Βασιλείου ετών 3, 48) Ευαγ. Γκουραμάνη του Παύλου 49) Όλγα Γκουραμάνη του Παύλου 50) Άγγελον Γκουραμάνη του Αναστασίου 51) Ιφιγένεια Γκουραμάνη του Στεφάνου 52) Ευτυχίαν Γκουραμάνη του Στεφάνου 53) Αντιγόνη Γκουραμάνη του Στεφάνου 54) Μαρίκα Γκουραμάνη του Στεφάνου ετών 10, 55) Αναστάσιον Γκουραμάνην του Στεφάνου ετών 5, 56) Ελένη Γκουραμάνη του Στεφάνου ετών 5, 57) Μαρία Γκουραμάνη του Αναστασίου 58) Ελένη Γκουραμάνη του Αγγέλου 59) Μαίρη Γκουραμάνη του Αγγέλου ετών 6, 60) Βασιλική Γκουραμάνη του Θεοφάνους 61) Μαρίκα Γκουραμάνη του Θεοφάνους
62) Ευτυχία Γκουραμάνη του Θεοφάνους 63) Θεοδώρα Γλαρούδη του Ιωάννου 64) Ευαγγ. Γιαννούλη του Αθανασ. 65) Μηλίτσα Δρακούδη του Φωτίου μηνών 3, 66) Φωτεινή Δήμου του Νικ. 67) Χρυσούλα Δράκου του Δημ. 68) Αναστασία Δρακούδη του Φωτίου 69) Αγλαΐα Ευγενούδη του Γεωργίου ετών 59, 70) Αναστασία Σέκα του Κων/νου 71) Αικατερίνη Καδούδη του Χρήστου 72) Ευαγγελίαν Κουκουνάρη του Ζαχαρίου
73) Αννούλα Κουκαρούδη του Αντωνίου 74) Στυλιανή Κουπαράνη του Γεωργίου ετών 70, 75) Άννα Κουπαράνη του Γεωργ. 76) Γεώργιον Κουπαράνην του Αντωνίου ετών 2, 77) Ελένη Κουβέρη του Παναγιώτου ετών 75, 78) Τερψιχόρη Λασκαρίδου του Γεωργ. 79) Ευαγγελίαν Λασκαρίδου του Αντωνίου 80) Χριστοδούλα Λασκαρίδου του Αντωνίου ετών 2, 81) Ελένη Λασκαρίδου του Θωμά 82) Αναστασίαν Λασκαρίδου του Θρασυβούλου
83) Στέλλα Λασκαρίδου του Θρασυβ. 84) Μελαχροινή Μπουζούδη του Αλεξάνδρου 85) Αθανασ. Μπουζούδη του Αλέξ. ετών 15, 86) Μαρίκα Μπουζούδη του Αλέξ. ετών 6, 87) Ζαχαρίαν Μπουζούδην του Αλεξ. ετών 3, 88) Ελισάβετ Μπουζούδη του Αλεξάνδρου ετών 3, 89) Αικατερίνη Μπατάτου του Γεωργίου ετών 75, 90) Χρήστον Μπατάτον του Γεωργίου
91) Γεώργιον Μπατάτον του Χρήστου ετών 9, 92) Κατίνα Μπατάτου του Χρήστου ετών 10, 93) Χρυσάνθη Μπατάτου του Χρήστου 94) Βασιλάκην Μπατάτον του Δημ. 95) Ευάγγελον Παχούσην του Εμμ. 96) Αργυρώ Πατσά του Μιχαήλ 97) Σμαράγδα Παπαγεωργίου του Αντ. 98) Ευαγγελίαν Ραμούδη του Βασιλείου 99) Χρήστον Ραμούδη του Βασιλείου ετών 12, 100) Βασιλική Τράικου του Γρηγορίου 101) Αθαν. Τράικον του Γρηγ. ετών 4,
102) Ελισάβετ Σαρβάνη του Παν. ετών 68, 103) Ανθούλα Τράικου του Γρηγορίου ετών ενός (1), 104) Δημ. Τομαράν του Νικ. 105) Αγγελικήν Δημ. Τομαράν 106) Ειρήνη Τομαρά του Δημ. 107) Ελένη Αλεξοπούλου του Γεωργίου 108) Δηνώρα Βλαχούδη του Χρήστου 109) Παρασκευή Γκουραμάνη του Αθανασ. 110) Δημ. Γκουραμάνης του Αναξ. 111) Ελένη Βρακούλη του Φωτίου ετών 11, 112) Παναγ. Ελευθεριάδην του Αγγέλου ετών 74, 113) Αναστασία Ελευθερίου του Κων/νου 114) Χριστίνα Ευγενούδη του Γεωργ. ετών 2, 115) Αρετή Ζέκα του Δημ. 116) Άννα Κωσταντινούδη του Αντων. 117) Κων/νος Κωσταντινούδης του Αντωνίου ετών 8,
118) Ευαγγελή Κυρίμη του Δημ. ετών 61, 119) Αναστασία Κυρίμη του Χαρ. ετών 61, 120) Μαρία Κουρούδη του Αντ. Ετών 60, 121) Άνναν Κυριακίδην του Κων. 122) Ευαγγελή Κωτούδη του Αγγέλου 123) Αναστασία Λασκαρίδου του Κων. 124) Ελένη Λασκαρίδου του Κων. ετών 10, 125) Κατίνα Λασκαρίδου του Κων. ετών 13, 126) Φρόσω Λασκαρίδου του Κων. ετών 4, 127) Αναστασίαν Νανακούδην του Χαρ. 128) Ολυμπία Νικαρούδη του Χρήστου 131) Κάμπογλου Βασίλειος του Μιχ. ετών 6, 132) Σοφίαν Σκαραγκάν του Ιωάννου 133) Μαρίαν Σκαραγκάν του Ιωάν. ετών 9,
134) Ευαγγελή Σκαραγκάν του Ιωάννου ετών 2, 135) Ευαγγελή Σεντούδη του Αθανασίου 136) Ελένη Σεντούδη του Αθανασίου ετών 9, 137) Αγγελική Σεντούδη του Αθανασίου ετών 4, 138) Χρυσή Σαμαρά του Δημ. 139) Πέτρου Χρυστοφιλοπούλου του Χρήστου 140) Παρασκευή Χαρατσή του Νικ. ετών 61, 141) Καραθανασίου Σουλτάναν 142) Μασελά Κασσιανή
143) Τσακαλήν Δημ. 144) Τσακαλήν Αστέριον 145) Τρώνσου Στυλιανή
β. Ενέπρησε 200 οικίας
γ. Ελεηλάτησε όλο το χωρίον
δ. Εβίασε την Μαρίαν Αναφούδη, ουχί όμως και την μητέρα της ως αναφέρεται εν τω εγκλητηρίω μεθ’ο την εφόνευσε.
Αναφέρεται μεν ότι εβιάσθησαν ομοίως 1) Η Κακαρούδη Γεωργία ετών 19,
2) Ριτσούδη Αναστασία των 29, 3) Σιμόνη Αναστασία του Χρήστου ετών 16, 4) Αρετή Σωτηρίου του Γεωργίου ετών 20, και 5) Μαρίκα Νανακούδη του Προδρόμου, αλλά περί τούτων δεν κατηγορήθη ο κατηγορούμενος
8
Την 14ην ιδίου μηνός Σεπτεμβρίου 1944 εις τα Γιαννιτσά
α. εφόνευσε 62 άτομα ήτοι τους 1) Μαγκριώτην Θωμάν, Δήμαρχον
2) Αθανασόπουλον Θεόδωρον 3) Πετρίδην Πέτρον 4) Καϊμάκην Εμμ. του Στυλιανού 5) Κιουρτσόγλου Γεώργιον του Αντωνίου 6) Ντιούδην Χρήστον του Αγορ. 7) Παπαχριστούδην Ιωάννην 8) Ράπτην Δημήτριον 9) Αλαρλήν Σωτήριον 10) Γουργούλαν Κων/νον 11) Γκιτσιμούδην Ιωάννην 12) Αγγελάρην Ελευθέριον 13) Γεωργιάδην Ελευθέριον δημ. υπάλληλον
14) Γκοτσίρην Δημ. του Χρήστου 15) Γιουψάνη Μαρίαν 16) Διαμαντόπουλον Λεωνίδαν 17) Δολαμτσήν Μιχ. 18) Ζέσκαν Γεώργιον
19) Κουδούναν Ιωάνν. του Αθανασίου 20) Καμπούρογλου Ανδρόνικον του Δ. 21) Καλαϊτζίδην Κων. 22) Γκουτσείδου Παγώναν 23) Κριβέντζην Ιωάν. του Χρήστ. 24) Καλαϊτζίδην Λουκάν του Πραξ. 25) Κανσίκογλου Ζωηρά του Λουκά 26) Κωνσταντινίδην Χρήστον του Στ. 27) Κουγιουμαρτζήν Γεώργιον του Ιωάν. 28) Λεπτοκαρύδην Παναγ. του Δημ. 29) Μαρκαριάν Λεβόν του Αρτάς 30) Μήλιον Μιχ. του Νικ. 31) Μήλιου Αναστασία του Μιχαήλ
32) Μπόσκον Γεώργ. του Δημ. 33) Μπόσκον Δημ. του Γεωργίου
34) Νεοφυτίδην Παναγιώτην 35) Παπαδόπουλον Μάξιμον του Σάββα
36) Παπαδόπουλον Δημ. του Σάββα 37) Παπαδόπουλον Δημ. του Νικ.
40) Παπαβασιλειάδου Βασίλειον του Παπαβ. 41) Παπαϊωάννου Γεώργιον Δημ. Δημοτικόν υπάλληλον 44) Πελαγείδην Ιωακείμ 45) Πανίδην Χρήστον 46) Στάμνον Ιωάννην 47) Σαρμπάνην Ευδοκία 48) Σαμολαδάν Μολσούκην 49) Στάμκον Γρηγόριον Γρηγ. Του Δ. 50) Στωίδην Δημ. ληξίαρχον Δήμου 51) Τάσσον Κων/νον του Π. 52) Τζίκον Δημ. 53) Τουτούνιαν Νικ.
54) Τουτούνιαν Μαρίαν 55) Τσιρέλην Γεώργ. 56) Τεπερίδην Λάζαρον
57) Αλμπάνην Ιωάνν. του Σταύρου 58) Φιγιούδη Αναστασίαν
59) Χατζόπουλον Σταύρον του Αντωνίου Δημ. Υπάλληλον 60) Παυλίδην Κοσμάν υπάλληλον ΑΤΕ 61) Μητακίδου και 62) Κυριάκον Προκόπιον.
β. Την 18ην ιδίου μηνός μετ’άλλων Γερμανικών τμημάτων ενέπρησε ολόκληρον την πόλιν των Γιαννιτσών, αφού προηγουμένως ελεηλάτησε ταύτην.
Εις τον κατηγορούμενον απεδόθη προσέτι ότι εφόνευσεν εν Κρύα Βρύσση τον Οκτώβριον του 1944 τον ιατρόν Μαντζανάν και 2) ότι τον Οκτώβριον 1944, εν Κρύα Βρύσση εβίασε την Ντίναν Μαντζανά. Περί τούτων όμως δεν προέκυψαν στοιχεία, πείθοντα περί της ενοχής του κατηγορουμένου.
Αι ανωτέρω εν Κρήτη και Μακεδονία τελεσθείσαι πράξεις απαρτίζουσι τα αδικήματα 1) φόνου 2) εμπρησμού 3) κλοπής 4) βιασμού και 5) δηώσεως της χώρας, του τελευταίου τούτου αδικήματος τα στοιχεία εύρηνται εις τα υπό στοιχεία Β΄, Γ΄, Δ΄ και Ε΄ κεφάλαιον του εγκλητηρίου, αναφερόμενα αδικήματα, δι α δέον όπως κηρυχθή ένοχος ο κατηγορούμενος.
Δια τα λοιπά εν τω εγκλητηρίω αδικήματα δέον όπως απαλλαγή ούτος ελλείψει επαρκών στοιχείων ενοχής του.
Το Δικαστήριον δέχεται ότι τας ως άνω πράξεις ο κατηγορούμενος Σούμπερτ ενήργησεν εκ συστάσεως μετά διαφόρων ανδρών του τμήματός του καθ’υπέρβασιν δε των δοθεισών αυτώ εντολών.
Ομοίως δε ότι ενήργησεν άνευ λόγου στρατιωτικής ανάγκης τας πράξεις ταύτας, αίτινες δεν εξυπηρέτουν πολεμικούς σκοπούς, ως είναι ειδικώτερον αι εκτελέσεις αθώων πολιτών και δη γερόντων γυναικών και παίδων.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Κηρύσσει ένοχον τον κατηγορούμενον Φριτς Σούμπερτ, του ότι κατά το από Αυγούστου 1941 μέχρι Σεπτεμβρίου 1944 διάστημα του πολέμου 1939-1945 υπηρετών ως υπαξιωματικός εις τας ενόπλους δυνάμεις του Γερμανικού στρατού, μετ’άλλων υπό κοινού συμφέροντος κινούμενος συναπεφάσισαν την εκτέλεσιν των επομένων αξοποίνων πράξεων και ένεκα τούτου συνομολογήσαντες προς αλλήλους αμοιβαίαν συνδρομήν.
α. Εκ προμελέτης απεφάσισε και εσκεμμένως εξετέλεσεν ανθρωποκτονίας κατά των κάτωθι ειδικώτερον αναφερομένων Ελλήνων, πλήξαντες αυτούς δια πολλαπλών βλημάτων πυροβόλων όπλων, δια ροπάλων και δια μαχαιρών εις διάφορα μέρη του σώματός των, εξ ων πληγμάτων ως μόνος ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατος αυτών και άλλους εγκλείσαντες εντός φλεγομένων οικιών, εξ ου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατος αυτών ήτοι:
Ε ν Κ ρ ή τ η
1. Την 27ην Αυγούστου του 1941 εν χωρίω Όρος Ρεθύμνης τον Παντελήν Παπαδάκην.
2. Τον Ιούνιον 1941 εν Ηρακλείω τον Ιωάννην Μανουσάκην.
3. Την 14ην Ιουνίου 1942 εις Στόλους Μονοφατσίου τον Εμμανουήλ Μακράκην.
4. Την 2αν Ιουνίου 1942 εις Ασή Γωνιά τον Μάρκον Γύπαρην.
5. Την 30 Ιουνίου 1942 εις Καπετανιανά τον Μύρωνα Μαυρουδή.
6. Την 26ην Ιουνίου 1942 εις Αυγενικήν τους 1) Γ. Τζιράκην 2) Ιωάννην Ξυλούρην 3) Μιχαήλ Λυδάκην και 4) Ελένην Μιχαήλ Λυδάκην.
7. Την 16ην Ιουλίου 1942 εις Άγιον Σύλλα τον Ε. Καραγιωργάκην.
8. Την 20ην Αυγούστου 1943 εις το χωρίον Ροδάκινον τους 1) Χρήστον Λυκογιάννην 2) Νικόλαον Λυκογιάννην 3) Σταύρον Φρονιμάκην και 4) Σμαράγδω Καπετανάκη.
9. Την 25ην Σεπτεμβρίου 1943 εις Κρουσώνα τους 1) Κωνσταντίνον Ν. Γιανναδάκην 2) Φίλιππον Μαρκαντωνάκην και 3) δικηγόρον Ιωάννην Βασιλάκην.
10. Την 14ην Αυγούστου 1943 εις Παλαιά Ρούματα τους 1) Νικόλαον Μπομπολάκην και 2) Ηλίαν Μπομπολάκην.
11. Την 13ην Σεπτεμβρίου 1943 εις Βουκολιές, τον Μιχ. Χριστοδουλάκην.
12. Την 23ην Αυγούστου 1943 εις Εμπρόσνερο τους 1) Γεράσιμον Θυμάκην 2) Ανδρέαν Θυμάκην και 3) Ψαρουδάκην εκ Σφακίων.
13. Την 6ην Οκτωβρίου 1943 εν Καλή Συκιά τας 1) Μαλαματένιαν σύζυγον Εμμ. Πετράκη, 2) Ευαγγελία συζ. Ευστρατίου Γριντάκη
3) Φωτεινήν συζ. Ευθ. Δαμουλάκη
4) Σταυρούλα χήραν Ιωάννου Ζουμπεράκη, 5) Μαρίαν συζ. Μάρκου Γριντάκη, 6) Αργυρώ συζ. Κων. Κωστάκη, 7) Ζαμβίαν συζ. Γεωργίου Γιαννουδάκη 8) Στυλιανή Καλαφάτη 9) Ευαγγελίαν συζ. Ανδρέου Φρονιμάκη 10) Ευαγγελίαν συζ. Ευστρατίου Σταυγιανουδάκη 11) Ελένην χήραν Εμμ. Νικητάκην 12) Μαρίαν θυγατέρα Εμμ. Νικητάκην 13) Ευστράτιον Δαμουλάκην 14) Ε. Νικητάκην 15) Σταμάτιον Κατσιβελάκην 16) Παντελήν Κουμεντάκην και 17) Βαρδήν Νικητάκην
14. Την 6ην Νοεμβρίου 1943 εις Κρητσά Μεραμβέλου τους 1) Ε. Τζανάκην και 2) Ι. Κουτουλάκην.
15. Την 12ην Οκτωβρίου 1943 εις Καλλικράτην τους 1) Μανούσον Μανουσέλην 2) Ευστράτιον Μανουσέλην 3) Γεώργιον Μανουσέλην 4) Εμμ. Γ. Μανουσέλην, 5) Μανούσον Μ. Βουγιούκαλον, 6) Εμμ. Γ. Βουγιούκαλον, 7) Αλέξανδρον Γ. Βουγιούκαλον, 8) Εμμαν. Γ. Βουγιούκαλον, 9) Ευστράτιον Μ. Χαιρέτην, 10) Νικόλαον Εμμ. Χαιρέτην, 11) Σπυρ. Χρήστου Χαιρέτην, 12) Παύλον Εμμ. Πολάκην, 13) Εμμ. Κωνσταντουδάκην, 14) Γεώργιον Καντήρον, 15) Μάρκον Μαρκουλάκην, 16) Ρούσον Γανταδάκην, 17) Μανούσον Μανουσέλην, 18) Ευαγγελία Τζιβολεδάκη, 19) Αθηνά χήρα Νικηφόρου Τζιβολεδάκη, 20) Αικατερίνην χήραν Νικολ. Γιανακάκην 21) Μαρίαν συζ. Ιωάννου Γανταδάκη, 22) Ξανθίππη Ιωάννου Καντήρου, 23) Φανήν χήραν Κουργιελάκη, 24) Ιωάννην Σταύρου Λυκάκην, 25) Μαρίαν χήραν Μιχαήλ Χαιρέτην 26) Ιωάννην Ευστρατίου Σηφοστρατουδάκην, 27) Ελένη χήραν Μανούσου Πολάκη και 28) Ζαμπίαν συζ. Ιωσήφ Παπαδόσηφου.
16. Την 12 Οκτωβρίου 1943 εις Μουρί τους 1) Γ. Παπαδάκην, 2) Σπυρ. Ψυλλάκην, 3) Ε. Καβρουδάκην, 4) Τσιριντάνην και 5) Σταύρον Γρίλλον.
17. Τον Οκτώβριον 1943 εν Γεφυράκι Κρουσώνος τον Γεώργιον Γρηγοράκην.
Ε ν Μ α κ ε δ ο ν ί α
18. Την 9ην Μαρτίου 1944 εις το χωρίον Ασβεσταριό Γιαννιτσών τους 1) Ι. Καρζάμην 2) Σάββαν Ευφραιμίδην και 3) Χατζατούρ Σεχριάν
19.Την 23ην Μαρτίου 1944 εις το Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών τους 1) Χαμαλίδην Κων/νον 2) Καλτσίδην Γ. 3) Χατζηβασιλειάδην Ιωσήφ 4) Χατζηβασιλειάδην Μιλτιάδην 5) Χαμαλίδην Βενιζ. 6) Σεβαστιάδου Αγλαΐαν 7) Σεβαστιάδου Βαρβάραν 8) Χαμαλίδη Παρθέναν 9) Κλυσείδη Δέσποιναν 10) Κουσίδου Αναστασίαν 11) Καλσίδου Αναστασίαν 12) Σεμερτζίδου Δέσποιναν 13) Καπακίδου Εύχαριν 14) Καπακίδην Γεώργιον 15) Στοφορίδου Χαρίκλειαν και 16) Αγαθαγγελίδην Σάββαν,
20. Την 26ην Ιουλίου 1944 εις το Ασβεστοχώρι και Ν. Μάλγαρα τους 1) Τάκην Κων. Μανού 2) Ιωάν. Λεχριδάν 3) Σκούρου Φανήν 4) Πολυχρόνην Σαρακίσην 5) Δημήτριον Περιστέρην 6) Διονύσιον Γιώτην 7) Γεώργιον Χατζηαντωνίου 8) Ιωάννην Μουτζέλην 9) Παναγιώτην Μαγκαρήν 10) Νικόλαον Πέτρου Μπλάτσον 11) Νικόλαον Γράμμον 12) Αριστείδην Σακελλαρόπουλον 13) Γρηγόριον Τσολάκην 14) Γεώργιον Σαλαμαχίτην 15) Τσαγκαρίδην και 16) Μάλαμα Κων/νον.
21.Την 26ην Αυγούστου 1944 εις Στάθη τους 1) Κ. Παναγιωτίδην 2) Λάζαρον Κελεσίδην 3) Αθαν.. Καραγιάννην και 4) Κ. Σμίλκαν
22.Την 30 Αυγούστου 1944 εις Κάρπην τους 1) Γ. Μπουζίνην και 2) Ι. Τσάρτσον
23.Την 31 Αυγούστου 1944 εις Γοργόπην τους 1) Γρηγοριάδην Δημ. 2) Καπαγερίδην Σπυρίδωνα 3) Τσιρίδην Ιωάν. 4) Τσιρίδην Παναγ. 5) Μακρήν Παναγιώτην 6) Ηλ. Λάζαρον 7) Αντωνίου Κων/νον 8) Φωτεινόν Αρχοντήν 9) Φωτεινόν Αριστοτέλην 10) Κοροδήν Όθωνα 11) Γκραλάτον Ευστράτιον 12) Ευταξίαν Κων.
24.Την 2αν Σεπτεμβρίου 1944 εις Χορτιάτη Θεσσαλονίκης τους 1) Αγγελινούδην Κων/νον του Ελευθερ. 2) Αγγελινούδην Αθαν. του Αγγέλου 3) Γεωργανούδην Απόστολον του Χρήστου 4) Γιαννούδην Βασίλ. του Κων/νου 5) Γεωργανούδην Νικόλ. του Αποστόλου 6) Γιαννούδη Μαρία του Βασιλείου 7) Γιαννούδη Κων/νο του Βασιλ. 8) Γερομανώλη Σωτ. του Παναγιώτου, ετών 71 9) Γιαννακούσην Βάιον του Βασιλείου, ετών 72 10) Κατσίκαν Γεώργιον του Δήμου 11) Κουβέρη Σοφίαν του Αντωνίου 12) Κουβέρη Κατίνα του Χρήστου 13) Καρωνίκη Θεοδώρα του Γεωργίου 14) Κιρκιμτζή Ευάγγελον του Βασ. 15) Κυρίμη Ευγενίαν του Γεωργ. 16) Κοκκανίδου Τασούλαν του Ιωάννου ετών 8, 17) Λασκαρίδην Δημ. του Χρήστου ετών ενός (1), 18) Λασκαρίδου Πουλχερίαν του Χρήστου 19) Μάλακα Χρυσάνθη του Βασιλείου ετών 61, 20) Βάιον Νταμπούδην του Ιωάννου 21) Μανακούδη Χαρίκλειαν του Προδρόμου 22) Σιγκούδη Μαρίαν του Νικ. ετών 64, 23) Σπάραγκαν Γεώργιον του Χριστοδούλου 24) Σητούδην Αθανασ. του Αγγέλου 25) Σερβάνην Αλέξανδρον του Χρήστου ετών 68, 26) Σερβάνην Ευρυδίκην του Χρήστου 27) Χατζούδη Κυριακή του Αγγέλου ετών 65, 28) Αγγελινούδην Αθαν. του Βαίου ετών ενός (1), 29) Γιαννούδην Παν. του Ευαγγ. Ετών 4, 30) Γιαννούδην Δηνώρα του Ευαγγ. ετών 58, 31) Κυριακίδην Κων. του Δημ. 32) Τσακαλή Μαρία του Αποστόλου 33) Τσοχάλογλου Αριστ. του Θεολόγου ετών 69, 34) Κοκαλούδη Γεωργία του Χαραλάμπους 35) Ριτσούδη Αναστ. του Αθανασίου 36) Σιμώνη Αναστασία του Χρήστου ετών 16, 37) Μαρίκα Νανακούδη του Προδρόμου 38) Αρετή Σωτηρίου του Γεωργίου 39) Σουλτάνα Καραθανασίου του Αθαν. ετών 70, 40) Σοφία Αγγελινούδη του Παν. 41) Ευαγγελία Βαίου Αγγελινούδη 42) Αθανάσιον Αγγελινούδην του Παν. ετών 3, 43) Ευαγγελία Γκουραμάνη του Χρήστου ετών 9, 44) Ευαγγελία Γκουραμάνη του Βασιλείου 45) Μαρίκα Γκουραμάνη του Βασιλ. ετών 10, 46) Στέλλα Γκουραμάνη του Βασ. ετών 9, 47) Ειρήνη Γκουραμάνη του Βασιλείου ετών 3, 48) Ευαγ. Γκουραμάνη του Παύλου 49) Όλγα Γκουραμάνη του Παύλου 50) Άγγελον Γκουραμάνη του Αναστασίου 51) Ιφιγένεια Γκουραμάνη του Στεφάνου 52) Ευτυχίαν Γκουραμάνη του Στεφάνου 53) Αντιγόνη Γκουραμάνη του Στεφάνου 54) Μαρίκα Γκουραμάνη του Στεφάνου ετών 10, 55) Αναστάσιον Γκουραμάνην του Στεφάνου ετών 5, 56) Ελένη Γκουραμάνη του Στεφάνου ετών 5, 57) Μαρία Γκουραμάνη του Αναστασίου 58) Ελένη Γκουραμάνη του Αγγέλου 59) Μαίρη Γκουραμάνη του Αγγέλου ετών 6, 60) Βασιλική Γκουραμάνη του Θεοφάνους 61) Μαρίκα Γκουραμάνη του Θεοφάνους 62) Ευτυχία Γκουραμάνη του Θεοφάνους 63) Θεοδώρα Γλαρούδη του Ιωάννου 64) Ευαγγ. Γιαννούλη του Αθανασ. 65) Μηλίτσα Δρακούδη του Φωτίου μηνών 3, 66) Φωτεινή Δήμου του Νικ. 67) Χρυσούλα Δράκου του Δημ. 68) Αναστασία Δρακούδη του Φωτίου 69) Αγλαΐα Ευγενούδη του Γεωργίου ετών 59, 70) Αναστασία Σέκα του Κων/νου 71) Αικατερίνη Καδούδη του Χρήστου 72) Ευαγγελίαν Κουκουνάρη του Ζαχαρίου 73) Αννούλα Κουκαρούδη του Αντωνίου 74) Στυλιανή Κουπαράνη του Γεωργίου ετών 70, 75) Άννα Κουπαράνη του Γεωργ. 76) Γεώργιον Κουπαράνην του Αντωνίου ετών 2, 77) Ελένη Κουβέρη του Παναγιώτου ετών 75, 78) Τερψιχόρη Λασκαρίδου του Γεωργ. 79) Ευαγγελίαν Λασκαρίδου του Αντωνίου 80) Χριστοδούλα Λασκαρίδου του Αντωνίου ετών 2, 81) Ελένη Λασκαρίδου του Θωμά 82) Αναστασίαν Λασκαρίδου του Θρασυβούλου 83) Στέλλα Λασκαρίδου του Θρασυβ. 84) Μελαχροινή Μπουζούδη του Αλεξάνδρου 85) Αθανασ. Μπουζούδη του Αλέξ. ετών 15, 86) Μαρίκα Μπουζούδη του Αλέξ. ετών 6, 87) Ζαχαρίαν Μπουζούδην του Αλεξ. ετών 3, 88) Ελισάβετ Μπουζούδη του Αλεξάνδρου ετών 3, 89) Αικατερίνη Μπατάτου του Γεωργίου ετών 75, 90) Χρήστον Μπατάτον του Γεωργίου 91) Γεώργιον Μπατάτον του Χρήστου ετών 9, 92) Κατίνα Μπατάτου του Χρήστου ετών 10, 93) Χρυσάνθη Μπατάτου του Χρήστου 94) Βασιλάκην Μπατάτον του Δημ. 95) Ευάγγελον Παχούσην του Εμμ. 96) Αργυρώ Πατσά του Μιχαήλ 97) Σμαράγδα Παπαγεωργίου του Αντ. 98) Ευαγγελίαν Ραμούδη του Βασιλείου 99) Χρήστον Ραμούδη του Βασιλείου ετών 12, 100) Βασιλική Τράικου του Γρηγορίου 101) Αθαν. Τράικον του Γρηγ. ετών 4, 102) Ελισάβετ Σαρβάνη του Παν. ετών 68, 103) Ανθούλα Τράικου του Γρηγορίου ετών ενός (1), 104) Δημ. Τομαράν του Νικ. 105) Αγγελικήν Δημ. Τομαράν 106) Ειρήνη Τομαρά του Δημ. 107) Ελένη Αλεξοπούλου του Γεωργίου 108) Δηνώρα Βλαχούδη του Χρήστου 109) Παρασκευή Γκουραμάνη του Αθανασ. 110) Δημ. Γκουραμάνης του Αναξ. 111) Ελένη Βρακούλη του Φωτίου ετών 11, 112) Παναγ. Ελευθεριάδην του Αγγέλου ετών 74, 113) Αναστασία Ελευθερίου του Κων/νου 114) Χριστίνα Ευγενούδη του Γεωργ. ετών 2, 115) Αρετή Ζέκα του Δημ. 116) Άννα Κωσταντινούδη του Αντων. 117) Κων/νος Κωσταντινούδης του Αντωνίου ετών 8, 118) Ευαγγελή Κυρίμη του Δημ. ετών 61, 119) Αναστασία Κυρίμη του Χαρ. ετών 61, 120) Μαρία Κουρούδη του Αντ. Ετών 60, 121) Άνναν Κυριακίδην του Κων. 122) Ευαγγελή Κωτούδη του Αγγέλου 123) Αναστασία Λασκαρίδου του Κων. 124) Ελένη Λασκαρίδου του Κων. ετών 10, 125) Κατίνα Λασκαρίδου του Κων. ετών 13, 126) Φρόσω Λασκαρίδου του Κων. ετών 4, 127) Αναστασίαν Νανακούδην του Χαρ. 128) Ολυμπία Νικαρούδη του Χρήστου 131) Κάμπογλου Βασίλειος του Μιχ. ετών 6, 132) Σοφίαν Σκαραγκάν του Ιωάννου 133) Μαρίαν Σκαραγκάν του Ιωάν. ετών 9, 134) Ευαγγελή Σκαραγκάν του Ιωάννου ετών 2, 135) Ευαγγελή Σεντούδη του Αθανασίου 136) Ελένη Σεντούδη του Αθανασίου ετών 9, 137) Αγγελική Σεντούδη του Αθανασίου ετών 4, 138) Χρυσή Σαμαρά του Δημ. 139) Πέτρου Χρυστοφιλοπούλου του Χρήστου 140) Παρασκευή Χαρατσή του Νικ. ετών 61, 141) Καραθανασίου Σουλτάναν 142) Μασελά Κασσιανή 143) Τσακαλήν Δημ. 144) Τσακαλήν Αστέριον 145) Τρώνσου Στυλιανή του Αθανασίου
β.Κατά τις κάτωθι χρονολογίας και τόπους και εν καιρώ πολέμου έβαλε πυρ εις οικήματα τα οποία κατοικούνται και εις διαφόρους κατοικίας του αυτού χωρίου, συγχρόνως και το πυρ εξερράγη πανταχού και καθ’ ον χρόνον το πλείστον των κατοίκων μέρος ευρίσκεται εντός αυτών ήτοι :
Ε ν Κ ρ ή τ η
1. Την 14ην Ιουνίου 1942 εν Στόλοις τας οικίας των 1) Ι. Σφακιανάκη 2) Γεωργίου Διαλεχτάκη 3) Μύρωνος Διαλεχτάκη 4) Εμμανουήλ Διαλεχτάκη 5) Εμμ. Πρινακάκη και 6) Εμμανουήλ Μακράκη
2. Την 16 Ιουλίου 1942 εν Αγίω Σύλλα τας οικίας των Κων/νου Κριτσάκη Νικ. Στρατουδάκη και άλλας εν όλω επτά (7).
3. Την 20 Αυγούστου 1942 εις Ροδάκινον τας οικίας των κάτωθι 1) Μανούσου Κοτσύφη 2) Αικατερίνης χήρας Δημητρακάκη 3) Μαρίας χήρας Μαμαλάκη 4) Γεωργίου Σταυγιανουδάκη 5) Ιωσήφ Ανδρουλιδάκη 6) Μαρίας χήρας Σφηνιά 7) Εμμ. Γιαννά 8) Ιωάννου Χομπίτη 9) Χρυσούλας χήρας Γαλάνη 10) Ευαγγέλου Αντωνουσάκη 11) Γεωργίου Γιανναδάκη και 12) Γεωργίου Φρονιμάκη
4. Την 8ην Οκτωβρίου 1943 εις την Καλή Συκιά δέκα οικίας
5.Την 12 Οκτωβρίου 1943 εν Καλλικράτη 81 οικίας του χωρίου τούτου.
Ε ν Μ α κ ε δ ο ν ί α
6. Την 25ην Μαρτίου 1944 εις Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών πολλάς οικίας του χωρίου τούτου.
7. Την 30ην Αυγούστου 1944 εις Κάρπην 150 οικίας του χωρίου.
8.Την 2αν Σεπτεμβρίου 1944 εις Χορτιάτην Θεσσαλονίκης 200 οικίας του χωρίου, και
9.Την 14 Σεπτεμβρίου 1944 ολόκληρον την πόλιν των Γιαννιτσών.
γ.Κατά τας κάτωθι ειδικώτερον οριζομένας χρονολογίας και τόπους εν γνώσει έλαβεν εις την κατοχήν του αυτογνωμόνως και άνευ της συγκαταθέσεως του έχοντος δικαίωμα ιδιοκτήμονος ξένα κινητά πράγματα, ίνα τα έχη παρανόμως ως ιδιοκτησίαν του, ήτοι, διάφορα είδη ρουχισμού, τροφίμων, κοσμήματα και άλλα περιουσιακά αγαθά, ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας εις εκάστην περίπτωσιν ήτοι :
Ε ν Κ ρ ή τ η
1. Την 6ην Οκτωβρίου 1943 εν Καλή Συκιά εκ διαφόρων οικιών των κατοίκων του χωρίου τούτου.
2. Την 6ην Νοεμβρίου 1943 εν Κριτσά Μεραμβέλου, εκ πολλών οικιών των κατοίκων του χωρίου τούτου.
3. Την 12ην Οκτωβρίου του 1943 εν Καλλικράτη, εκ των πλείστων οικιών των κατοίκων του χωρίου τούτου.
4. Την 12ην Οκτωβρίου 1943 εις καλούς Λάκκους εξ όλων των οικιών του χωρίου τούτου.
Ε ν Μ α κ ε δ ο ν ί α
5. Την 26ην Ιουλίου 1944 εις Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης εκ πλείστων οικιών των κατοίκων του χωρίου τούτου.
6. Την 30 Αυγούστου 1944 εις Κάρπην εξ απασών των οικιών του χωρίου τούτου καθώς και 150 μικρά και 17 μεγάλα ζώα των κατοίκων του χωρίου τούτου.
7. Την 2αν Σεπτεμβρίου 1944 εις Χορτιάτην Θεσσαλονίκης εξ όλων των οικιών των κατοίκων του χωρίου και
8.Την 18ην Σεπτεμβρίου 1944 εις Γιαννιτσά εκ πλείστων οικιών των κατοίκων της πόλεως.
δ.Την 2αν Σεπτεμβρίου 1944 εις Χορτιάτην Θεσσαλονίκης ηνάγκασε εις ασέλγειαν την Μαρίαν Γιαννακούδη μεταχειριζόμενος σωματικήν βίαν κατ’αυτής
ε.Κατά το ίδιον ως άνω χρονικόν διάστημα, κατ’εξακολούθησιν, επί σκοπώ εκβιάσεως, συνισταμένης εις το να εξαναγκάση άκοντα τον υπό κατοχήν Ελληνικόν πληθυσμόν, να εγκαταλείψη το Εθνικόν αυτού φρόνημα, να παραδώση περιουσιακά αυτού στοιχεία, να καταδίδει ενεργείας των ομάδων αντιστάσεως, να παραδίδη όπλα ανήκοντα εις αυτάς και να παράσχη βοήθειαν εις τα γερμανικά στρατεύματα, και επ’ωφελεία τούτων, και εν γένει όπως δια βίας επιτύχη την αλλοίωσιν του Εθνικού φρονήματος των Ελλήνων, ενέσπειρε εις τας ως άνω περιφερείας Κρήτης και Μακεδονίας, ανησυχίαν και τρόμον εις τους πολίτας δι’ομαδικών και μεμονωμένων φόνων, δια περικυκλώσεως κατωκημένων περιφερειών, δια πυροβολισμών εμπρησμών, παρανόμων κατακρατήσεων και βασάνων.
Δια τας λοιπάς εν τω εγκλητηρίω αναφερομένας κατηγορίας κηρύσσει αθώον τον κατηγορούμενον.
Ο Βασ. Επίτροπος λαβών τον λόγον ανεφέρθη εις τας εν τη αγορεύσει του προταθείσας ποινάς.
Επειδή αι πράξεις δι’ας εκηρύχθη ένοχος ο κατηγορούμενος προβλέπονται και τιμωρούνται υπό των άρθρων 56, 57, 59, παρ. 2, 109, 110, 273, παρ. 3, 237, 258, 370, εν συν/σμώ προς το 363/371, 374 παρ. 4, 405 παρ. 3, εν συνδ. προς το 109 παρ. 2, 3, 5, Νόμου
Καταδικάζει τον κηρυχθέντα ένοχον Φριτς Σούμπερτ
1. Δι’εκάστην των πράξεων των φόνων εις την ποινήν του θανάτου
2. Δι’εκάστην πράξιν εμπρησμών εις την ποινήν των προσκαίρων δεσμών είκοσι (20) ετών.
3. Δι’εκάστην πράξιν κλοπών, εις την ποινήν ειρκτής δέκα (10) ετών.
4. Δια την δήωσιν της χώρας εις την ποινήν των προσκαίρων δεσμών δεκαπέντε (15) ετών και
5. Δια τον βιασμόν εις την ποινήν της ειρκτής δέκα (10) ετών.
Συγχωνεύει απάσας τας ποινάς εις την μείζονα ποινήν του θανάτου, μη επιτεινομένην και ορίζει τόπον εκτελέσεως της επιβληθείσης θανατικής ποινής την περιοχήν των Αθηνών.
Και επιβάλλει εις βάρος αυτού την δικαστικήν δαπάνην.
Εκρίθη, την 28ην 29ην 31ην Ιουλίου 1947, 2αν και 5ην Αυγούστου 1947, απεφασίσθη δε και εδημοσιεύθη την 5ην Αυγούστου 1947 υπογραφείσα νομίμως.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΙΛΙΠΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΟΥΤΑΒΑΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
Εν τω εν Αθήναις Κατάστημα του Εφετείου και εν τη Μεγάλη αιθούση αυτού ορισθείσης δια της υπ. αριθμ. 56884 27-6-47 Δ/γής Υπουργού Δικαιοσύνης ως καταστήματος συνεδριάσεων του Ειδικού Στρατοδικείου Εγκληματιών Πολέμου, αυθημερόν ο υποφαινόμενος Γραμματεύς, παρόντος του Βασ. Επιτρόπου και της Φρουράς εν όπλοις ανέγνω την παρούσαν απόφασιν προς τον καταδικασθέντα Φριτς Σούμπερτ του Σπυρίδωνος.
Ο ΒΑΣ. ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ
ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ
ΚΟΥΤΑΒΑΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
Ό,τι ακριβές αντίγραφον
Αθήναι τη 4 Ιανουαρίου 1950
Ο Γραμματεύς
Ειδ. Στρατ/κείου
Εγκλ. Πολέμου
Σημειώσεις
1 Ο Ιάσονας Χανδρινός σε δημοσίευμά του στο περιοδικό «Ιστορικά Θέματα» (τεύχος 112, Μάρτιος 2012 ) σημειώνει ότι : « […] ήταν κοινό μυστικό στην κατεχόμενη Ελλάδα πως οι χίτες αποτελούσαν τους καλύτερους συμμάχους και πληροφοριοδότες των ταγματασφαλιτών, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεών τους με τους ‘‘αντάρτες πόλης’’ του ΕΛΑΣ στις συνοικίες της Αθήνας. Κάνοντας ένα βήμα παραπάνω, πολλά μέλη της οργάνωσης θα εγγραφούν στην αναδιοργανωμένη, διαβόητη Διεύθυνση Ειδικής Ασφάλειας (τον κλάδο της Χωροφυλακής που ασχολείτο αποκλειστικά με τη δίωξη κομμουνιστών ήδη από το Μεσοπόλεμο) ως ‘’χωροφύλακες άνευ θητείας’’, συμμετέχοντας είτε ως πληροφοριοδότες είτε ως οπλίτες είτε ως εκτελεστές στο ανθρωποκυνηγητό που είχαν εξαπολύσει οι γερμανικές και ελληνικές αρχές κατοχής εναντίον των αντιστασιακών του ΕΑΜ στην Αθήνα και τον Πειραιά.» .
2 Ο συγγραφέας Σπύρος Παπαγεωργίου υπήρξε μέλος της οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’. Ήταν συνεργάτης του Γρίβα για πολλά χρόνια. Συνεργάτες του Γρίβα μέχρι το 1974 ήταν και τα αδέλφια Κ. Ευσταθόπουλος και Μιχ. Ευσταθόπουλος
3 Tον Σεπτέμβρη του 1937, Ο Στέφανος Σαράφης εξορίζεται στη Μήλο απ' όπου απολύεται μόνο με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940, πολέμου στον οποίο η κυβέρνηση Μεταξά δεν επέτρεψε τη συμμετο χή του. Μετά την κατάρρευση του μετώπου, ο Σαράφης κινείται αμέσως για τη δημιουργία μιας πανεθνικής αντίστασης, συνομιλώντας τόσο με το KKΕ όσο και με τα δημοκρατικά κόμματα, αλλά συναντά την επιφύλαξη των παλαιών πολιτικών. Συλλαμβάνεται δύο φορές αλλά δεν σταματά να κάνει επαφές για μια μεγάλη και ενιαία αντίσταση χωρίς ηγεμονισμούς. Tελικά, τον Οκτώβριο του 1942, μαζί με τους Nεόκοσμο Γρηγοριάδη, Σταμάτη Xατζήμπεη, Σίμο Bλάχο και Γιάννη Πανόπουλο, ιδρύει την οργάνωση ΑΑΑ («Αγών-Απελευθέρωσις-Ανεξαρτησία»). Tρεις είναι οι στόχοι της ΑΑΑ: Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, αποκατάσταση λαϊκών ελευθεριών και τιμωρία των υπευθύνων της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου. Tο Γενάρη του 1943 αναχωρεί για τη Λάρισα με σκοπό να αναλάβει την ηγεσία του αντιστασιακού αγώνα στη Θεσσαλία υπό τις διαταγές του Συμμαχικού Στρατηγείου. Όταν φτάνει στα Tρίκαλα, όπου συνεργάζεται με ένα παλιό του φίλο, τον δημοκρατικό ταγματάρχη Kωστόπουλο, αντιλαμβάνεται αμέσως την ένταση με το ΕΑΜ, ενώ η είδηση του θανάτου του Tσιγάντε τον αποκόπτει από την επαφή με το συμμαχικό στρατηγείο. Tη νύχτα της 1ης Μαρτίου του 1943 το τμήμα Σαράφη - Kωστόπουλου αφοπλίστηκε από τον ΕΛΑΣ ενώ αναπαυόταν. Tις επόμενες μέρες, ζώντας από κοντά την οργάνωση, την πειθαρχία και τη δύναμη του ΕΛΑΣ, ο Σαράφης θα αποφασίσει να συνταχθεί στον αγώνα αυτό, ώστε μια μεγάλη, ενωμένη αντιστασιακή οργάνωση να αποκτήσει τη δύναμη που απαιτούνταν τόσο για τον απελευθερωτικό αγώνα όσο και για να εξασφαλιστούν, μετά τον πόλεμο, τα λαϊκά συμφέροντα, και κυρίως, για να αποφευχθεί η εμφύλια σύγκρουση από την ύπαρξη πολλών οργανώσεων. Συντάσσεται με τον ΕΛΑΣ γιατί εκτιμά ότι εκεί είναι η δύναμη που θα επιβάλει την ελευθερία του έθνους αλλά και την ευημερία του λαού, την κοινωνική αλλαγή, την ολοκλήρωση των δημοκρατικών πολιτικών αρχών για τις οποίες αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή.
Στις 21 Απριλίου του 1943 ο Σαράφης επέστρεφε στην Αθήνα για να συναντήσει την ηγεσία του ΕΑΜ και του KKΕ και να συζητήσουν την ένταξή του στις γραμμές του ΕΛΑΣ. H συμφωνία είναι άμεση: Απελευθερωτικός αγώνας, αποκατάσταση λαϊκών ελευθεριών, εθνική ανεξαρτησία και διεκδίκηση των περιοχών Δωδεκάνησος, Kύπρος, Bόρεια Ήπειρος, οι κάτοικοι των οποίων ήταν στην πλειονότητα τους Έλληνες. H Kεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ θα αποφασίσει τη συγκρότηση τριμελούς Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ με τον Σαράφη αρχηγό, τον Bελουχιώτη καπετάνιο και τον Σαμαρινιώτη εκπρόσωπο του ΕΑΜ. Μια νέα περίοδος άρχιζε για τη δράση των ανταρτών και την Αντίσταση συνολικά, που έπαιρνε πλέον χαρακτηριστικά μετωπικής αντιπαράθεσης με τα κατοχικά στρατεύματα. Στρατηγός και στρατιώτης που εξέφραζε την ψυχή του Έθνους, με τη στρατηγική του ευφυϊα, την ηγετική φυσιογνωμία, το αγωνιστικό ήθος, τον ενθουσιασμό αλλά και την ανθρωπιά του, θα φωτίσει το δρόμο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα
4 Ο Κωνσταντίνος Καραλής στο βιβλίο του ''Ιστορία των Δραματικών Γεγονότων της Πελοποννήσου'' αναφέρει:
Η Εξόντωσις δι'ενέδρας του Πάνου Κατσαρέα
Την 21ην Μαρτίου 1947 και περί ώραν 5ην απογευματινήν εξωντώθησαν υπο των κομμουνιστών δι'ενέδρας,ο λοχαγός Πάνος Κατσαρέας και ο συγκροματάρχης Κούλης Παπαδάκος,υπο τας ακόλουθας συνθήκας.Ο λοχαγός Πάνος Κατσαρέας διοικητής των εθνικών αντικομμουνιστικών ομάδων Λακωνίας,συγκείμενων εξ εννέα λόχων είχεν μεταβή απο της μεσημβρίας της αυτής ημέρας επιβαίνων αυτοκινήτου τζιπ και συνοδευόμενου υπο του Κ.Παπαδάκου, Π.Κατσαρέα, Γ.Σκάλκου και Κ.Πιεράκη, εις Γεράκιον προς επιθεώρησιν των εκεί μονάδων του και τακτοποίηηση ωρισμένων λεπτομερειών των επικειμένων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων.
Επιστρέφων εκ Γερακίου μετα της συνοδείας του,περι ώραν 5ην απογευματινήν της αυτής ημέρας εις Σκάλαν-Λεβέτσοβα απέχουσαν τινα χιλιόμετρα εκ του Γερακίου,εδέχθη εκ των όπισθεν ριπάς δι'αυτομάτων όπλων των ενεδρευόντων κομμουνιστών.Τα πρώτα βλήματα τον εύρον εις την χείρα.Ο γενναίος λοχαγός ευθύς,κατήλθεν του αυτοκινήτου και ενώ ητημάζετο να λάβη θέσιν αμύνης,εβλήθη εκ νέου εις την καρδιακήν χώραν και έμειναν άπνους.
Ταυτοχρόνως εκ των πρώτων ριπών είχον τραυματισθή οι εκ της συνοδείας του, Κ.Παπαδάκος και Σκάλκος και ελαφρώς οι Π.Κατσαρέας και Πιεράκης. Οι δύο πρώτοι παρα τα πολλαπλά των τραύματα,κατόρθωσαν να απομακρυνθούν εκ του τόπου της ενέδρας περι τα 300 μέτρα και έμειναν εκεί ανίκανοι μέχρι της 10ης νυκτερινής ώρας,οπότε ο Σκάλκος καταβάλων υπερανθρώπους προσπάθειας ήρχισαν βαδίζων προς Γεράκιον,κατα δε τας πρωινάς ώρας της επομένης,ανευρέθη εξηντλημένος εκ της αιμορραγίας και μεταφέρθου υπο διερχόμενου χωρικού εις Γεράκιον.Ο Παπαδάκος υπο την συνεχή αιμμοραγίαν εσύρθη μέχρι της οδού όπου και ευρέθη νεκρός,οι δύο άλλοι εκ της συνοδείας ελαφρώς τραυματισμένοι κατόρθωσαν συνχώς βαλλόμενοι υπο των ενόπλων κομμουνιστών και αντιπυροβολούντες να φθάσουν εις Σκάλαν,όπου και ανεκοίνωσαν το τραγικόν γεγονός.
Οι ενεδρεύοντες κομμουνιστές αμέσως μετά τον φόνον του Κατσαρέα τον απεγύμνωσαν και ετράπησαν εις φυγήν.
Η είδησης της εξοντώσεως των δύο αγωνιστών του εθνικού αγώνος,γνωσθείσα την επόμενην εις Σπάρτην,Γύθειον και ολόκληρον την Λακωνία,ενεποίησεν λυπηράν εντύπωσιν και άπαντες κατεβλήθησαν υπο μελαγχολίας και πένθους.Εις Σπάρτην έκλεισαν τα καταστήματα εις ένδειξη διαμαρτυρίας,συνεκροτήθη ογκώδες συλλαλητήριον και εστάλησαν ψηφίσματα διαμαρτυρίας προς την Κυβέρνησιν.Μετά τον στυγεράν δολοφονίαν του Αρχηγού των εθνικών αντικομμουνιστικών ομάδων Λακωνίας,την αρχηγίαν ανέλαβε ο δικηγόρος Πέτρος Πραστάκος
5 Η σφαγή της Βιάννου αναφέρεται στη μαζική εξόντωση άμαχου πληθυσμού περίπου 20 χωριών της Βιάννου, επαρχίας της Ιεράπετρας στη Κρήτη, από τα γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και σε μία από τις πλέον βιαιότερες σφαγές κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα. Οι δολοφονίες αυτές, με περισσότερους από 500 νεκρούς πραγματοποιήθηκαν στις 14, 15 και 16 Σεπτεμβρίου 1943 και συνοδεύτηκαν από πυρπόληση των περισσότερων χωριών, λεηλασία και καταστροφή της συγκομιδής. Η επιχείρηση έγινε κατόπιν εντολής του στρατηγού Friedrich-Wilhelm Müller, σε αντίποινα για την υποστήριξη και συμμετοχή του τοπικού πληθυσμού στην αντίσταση της Κρήτης. Ο Müller, ο οποίος απέκτησε το παρατσούκλι "Ο Χασάπης της Κρήτης», εκτελέστηκε μετά τον πόλεμο για τη συμμετοχή του στη σφαγή
6 Τα ακριβή περιστατικά της υπόθεσης των Μεσκλών δεν είναι απόλυτα αποσαφηνισμένα. Ο Γιάννης Τσίβης, του οποίου η αξιοπιστία σε άλλα θέματα δεν είναι επιβεβαιωμένη, δίνει μια άλλη εικόνα, κάνει λόγο για οκτώ και όχι για επτά θύματα, ενώ προσθέτει και την παρουσία του Σούμπερτ αυτοπρόσωπα, ενώ εξουδετερώνει τον ισχυρισμό του Μπαντουβά ότι εκείνος είχε κατευθύνει τους αδελφούς Πατεράκη για το όλο εγχείρημα, τους οποίους μάλιστα ούτε καν αναφέρει ότι πήραν μέρος. Σύμφωνα με την εκδοχή Τσίβη (ό.π., σελ. 74-76):«...Η άφιξη του Σούμπερ στα Χανιά χαροποίησε μόνο τους χαφιέδες και τους λίγους συνεργάτες των Γερμανών. Οι καταδότες έτρεξαν και πληροφόρησαν τον Σούμπερ, για την αντάρτικη ομάδα του χωριού Μεσκλών Κυδωνίας. Ο Σούμπερ καυχήθηκε πως σε μικρό χρονικό διάστημα θα διαλύσει την ομάδα αυτή και θα τιμωρήσει παραδειγματικά τα μέλη της. Για να αιφνιδιάσει τους αντάρτες, σοφίστηκε το εξής τέχνασμα: Μια ομάδα, από δεκαπέντε προδότες, μ’ επικεφαλής τους το Σούμπερ, την Πρωτοχρονιά του έτους 1944 ξεκίνησε πολύ πρωί, από τα Χανιά, μ’ ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο για το χωριό Μεσκλά Κυδωνίας. Όταν το αυτοκίνητο, με το Σούμπερ και την συμμορία του, πλησίασε στην είσοδο του χωριού και σ’ αρκετή απόσταση από την γέφυρα, τρεις από την ομάδα του Σούμπερ, άοπλοι, προχώρησαν στο κέντρο του χωριού. Οι υπόλοιποι δώδεκα και ο Σούμπερ παράμειναν στ’ αυτοκίνητο.
Οι τρεις αυτοί προχώρησαν άοπλοι ως τα καφενεία του χωριού όπου ζήτησαν από τους εκεί Μεσκλιανούς να τους οδηγήσουν στο σπίτι του Νίκου Μπατάκη που θα ’θελαν – λέει – να τον δουν. Ο Ν. Μπατάκης γρήγορα ειδοποιήθηκε και όταν παρουσιάστηκε στους τρεις, αυτοί του είπαν: Πως και οι τρεις τους ήταν από το Ηράκλειο, μέλη της αντάρτικης ομάδας του Μπαντουβά. Πως η ομάδα αυτή διαλύθηκε, γιατί τον αρχηγό της τον πήραν οι Άγγλοι στη Μέση Ανατολή. Πως οι τρεις αυτοί κατάφεραν να φτάσουν στα Χανιά, κυνηγημένοι από τους Γερμανούς. Και πως έχουν επιθυμία, να βρουν την αντάρτικη ομάδα των Μεσκλιανών, να ενταχθούν σ’ αυτήν και να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στους Γερμανούς.
Η οργάνωση όμως του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ των Χανίων παρακολουθούσε τις κινήσεις του Σούμπερτ και των χαφιέδων του και πολύ έγκαιρα πήραν την πληροφορία, πως σκοπός του Σούμπερ ήταν να χτυπήσει την αντάρτικη ομάδα.
Όλες τις σχετικές πληροφορίες που είχαν οι Νομαρχιακές Επιτροπές του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ των Χανίων τις είχαν μεταβιβάσει στην αντάρτικη ομάδα των Μεσκλών και για τον λόγον αυτόν, ο Νικόλαος Μπατάκης και τ’ άλλα μέλη της ομάδας, όταν άκουσαν, όσα τους είπαν οι τρεις άγνωστοι, τους υποψιάστηκαν. Χωρίς καθυστέρηση τους απομόνωσαν, τους έψαξαν και βρήκαν πάνω τους τις γερμανικές ταυτότητες, με τις οποίες τους είχε εφοδιάσει ο Σούμπερ. Εξαιτίας των γερμανικών ταυτοτήτων που κρατούσαν οι τρεις αυτοί πολύ γρήγορα αναγκάστηκαν να ομολογήσουν τον σκοπόν της επίσκεψής τους, το σχέδιο που είχε καταστρώσει ο Σούμπερ για να παγιδεύσει την αντάρτικη ομάδα των Μεσκλιανών και πως ο Σούμπερτ βρίσκεται έξω από το χωριό με δώδεκα οπλισμένους. Χωρίς καμιά καθυστέρηση, όταν οι αντάρτες και οι κάτοικοι των Μεσκλών έμαθαν τα παραπάνω, όλοι χύθηκαν σαν αετοί, κτύπησαν τους δώδεκα και τον Σούμπερ που βρίσκονταν στ’ αυτοκίνητο, έξω από το χωριό. Από τους δώδεκα, οι αντάρτες σκότωσαν τρεις και δυο έπιασαν ζωντανούς. Οι υπόλοιποι επτά και ο Σούμπερ κατάφεραν να διαφύγουν με το αυτοκίνητο και να σωθούν.
Οι δυο που πιάστηκαν ζωντανοί και οι τρεις που παρουσιάστηκαν, σαν Ηρακλειώτες της ομάδας Μπαντουβά, οδηγήθηκαν στη θέση Βούλισμα των Λευκών Ορέων. Εκεί συνεδρίασε το Ανταρτοδικείο. Οι πέντε αυτοί προδότες καταδικάστηκαν σε θάνατο και τουφεκίστηκαν. Τα πτώματά τους τα πέταξαν σ’ ένα από τους Ντάφκους των Λευκών Ορέων...».
7 Βλ. Γ. Χαροκόπου, Η απαγωγή του στρατηγού Κράιπε, γ΄ έκδ., Αθήνα 1982, σελ. 105-106. Κατά τον συγγραφέα, που είχε συμμετάσχει στην απαγωγή, αν τότε «ο Χάρτμαν είχε πετύχει την σύλληψη ή εξόντωση του Πετρακογιώργη, το πλήγμα κατά της Αντιστάσεως θα ήταν δεινό, με απρόβλεπτες συνέπειες».
8 Ο περίφημος Χάρτμαν, για τον οποίο αναφέρεται ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Ρομπέρτο Ρουγκέρο και ότι είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, ήταν αξιωματικός της Άμπβερ και έδρευε στο Ηράκλειο.
9 Μαρτυρία του εικοσάχρονου τότε Γιάννη Κωστίδη
10 Από την μαρτυρία της δεκάχρονης, τότε, Ελένης Νανακούδη
11 Το κείμενο για την δίκη του Σούμπερτ είναι του Γιώργου Καλογεράκη, δάσκαλου-ερευνητή και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Ηρακλείου ΠΑΤΡΙΣ
Πηγές - Βιβλιογραφία
- Θανάση Φωτίου, Η αιμοσταγής δράση του «Σώματος Κυνηγών» του Σούμπερτ στην Κρήτη
- Η Χ και οι χίτες. Η ιστορία και η δράση μιας ακροδεξιάς οργάνωσης, ΦΙΠΠΑΚ
- Για τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή, ΕΔΟΝ
- Πέτρου Ρούσου, «Η μεγάλη πενταετία», τ. Α', σελ. 514, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή».
- Πολυμέρης Βόγλης, «Η βία του πολέμου: Ελλάδα, 1941-1949»
- Κομνηνού Πυρομάγλου, «Δούρειος Ίππος», σελ. 385, εκδόσεις «ΔΩΔΩΝΗ».
- Σπύρου Γασπαρινάτου, «Η Κατοχή», τόμος Α', σελ. 219, εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ
- Σπύρου Κουζινόπουλου, Εβδομήντα χρόνια από το μακελειό των Γιαννιτσών (βλέπε βιβλιοθήκη Σερρών)
- Η δίκη του Σούμπερτ, εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου
- Περιοδικό για την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ, ΜΟΡΗΑΣ
- Η Χ και οι χίτες. Η ιστορία και η δράση μιας ακροδεξιάς οργάνωσης, ΦΙΠΠΑΚ
- Ενθέματα Η ΑΥΓΗ
- Ριζοσπάστης
- Αρχεία ΑΣΚΙ
- Δράσις της Χωροφυλακής κατά την περίοδον 1941 – 1950 – Έτος εκδόσεως 1962
- Aπό το αρχείο της Οργάνωσης Χ, Κόκκινος Φάκελος
- Οι δίκες των Γερμανών, Πολιτιστικός Σύλλογος Νεροκούρου
- Εθνική Ενωσις Ελλάς, Περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη ΠΑΠΥΡΟΣ Τεύχος 534
- Κατοχικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα του 1940, Περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη ΠΑΠΥΡΟΣ Τεύχος 535
- Χάγκεν Φλάισερ, «Στέμμα και Σβάστικα», Εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ.
- Βασίλη Μπαρτζιώτα, «Η Εθνική Αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα», σελ. 147, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
- Ο Ιωάννης Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου», σελ. 12, ΑΘΗΝΑΙ 1947.
- Νίκου Καρκάνη, «Οι δοσίλογοι της Κατοχής», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή
- Βουρνάς Τάσος, Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας, τόμοι Γ (ISBN:960-600-526-7) και Δ (ISBN:960-600-527-5), Πατάκης, Αθήνα 2005.
- Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, Αρχεία Εθνικής Αντίστασης, 1941-1944, τομ. 8: Κατοχικές αρχές, Τάγματα Ασφαλείας, Εγκληματικές ενέργειες των Βουλγάρων, Αθήνα 1998
- Δουατζής Γιάννης, Οι Ταγματασφαλίτες, Αφοί Τολίδη, Αθήνα 1983
- Κέδρος Ανδρέας, Ελληνική Αντίσταση 1940-44, Θεμέλιο 1993.
- Τάσος Κωστόπουλος, Η αυτολογοκριμένη μνήμη: τα τάγματα ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη, Φιλίστωρ 2005.
- Μάγερ Χέρμαν, Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα: τα αιματηρά ίχνη της 117ης μεραρχίας καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα, Εστία 2004.
- Μαρκ Μαζάουερ, Στην Ελλάδα του Χίτλερ,εκδόσεις Πατάκης
- Christoph U. Schminck Gustavus, «Μνήμες Κατοχής Ι», σελ. 189, εκδόσεις «Ισνάφι», Ιωάννινα 2007.
- Κομνηνού Πυρομάγλου, Ο Γεώργιος Καρτάλης και η εποχή του 1934-57, τ. Α', σελ. 136-137, εκδόσεις «ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ».
- Βάσου Π. Μαθιόπουλου, «Ο Δεκέμβριος του 1944», σελ. 71-72, ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ - Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ.
- Μαρκ Μαζάουερ, «Μετά τον πόλεμο», σελ. 166, εκδόσεις «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ».
- Θεμιστοκλή Τσάτσου, «Αι παραμοναί της Απελευθερώσεως (1944)», σελ. 23, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ.
- «Μνήμες και λήθη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου», εκδόσεις «ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ».
- Αθανάσιου Φωτίου Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, εκδ. Επίκεντρο
Οπτικοακουστικό υλικό
Τα Τάγματα Ασφαλείας
https://www.youtube.com/watch?v=pLa4EJVd-tI#t=19
Σουμπερίτες.Τα ελληνικά SS
https://www.youtube.com/watch?v=TJpSG5djHOg
Σουμπερίτες και Πουλικοί
https://www.youtube.com/watch?v=7TLBtAvo-_g
ΠΗΓΗ thehistoryofgreece
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.