Όταν προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις πιθανότητες επιβίωσης, ένα μεγάλο δίλημμα που αντιμετωπίζουν πολλά ζώα είναι η διασπορά - είναι σε θέση να πάρει και να αφήσει να καταλάβει νέες εκτάσεις, να βρει νέους πόρους και συντρόφους και να αποφύγει τον ανταγωνισμό μεταξύ των ειδών σε περιόδους υπερπληθυσμού.
Για πουλιά, πεταλούδες και άλλα φτερωτά πλάσματα, που καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις μπορεί να είναι τόσο εύκολη όσο το αεράκι που ταξιδεύουν. Όμως, για τους κατοίκους του εδάφους της ποικιλίας που σέρνει, το εμπόδιο παραμένει: Πώς φθάνουν σε νέα, μακρινά ενδιαιτήματα;
Για μια ομάδα μικροσκοπικών αρθροπόδων που ονομάζονται σπέρματα (Collembola), μια πρόσφατη ανακάλυψη απολιθωμάτων τώρα υποδηλώνει ότι η απάντησή τους σε αυτή την ερώτηση ήταν να γκρεμίσουμε τις ικανότητες διασποράς των άλλων, κυριολεκτικά
Σύμφωνα με τα ευρήματα που δημοσιεύονται στο BMC Evolutionary Biology , οι ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Νιου Τζέρσεϊ (NJIT) και του National Museum of Histoire Naturelle έχουν ανακαλύψει λεπτομερώς την ανακάλυψη μιας αρχαίας αλληλεπίδρασης που σώζεται σε κεχριμπάρι 16 εκατομμυρίων ετών από τη Δομινικανή Δημοκρατία: 25 σπρέι προσκολλημένοι και κοντά σε έναν μεγάλο φτερωτό τερμίτη και μυρμήγκι από τις μέρες του πρώιμου Μειοκενίου.
Το απολιθωμένο εκθέτει μια σειρά από ελατήρια που εξακολουθούν να συνδέονται με τα φτερά και τα πόδια των οικοδεσποτών τους, ενώ άλλα διατηρούνται σαν να επιπλέουν σταδιακά μακριά από τους οικοδεσπότες τους μέσα στο κεχριμπάρι. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η ανακάλυψη υπογραμμίζει την ύπαρξη ενός νέου τύπου συμπεριφοράς στο περιβάλλον μεταξύ των πτερυγίων αρπαγόμενων από το έδαφος χωρίς πτερύγια και θα μπορούσε να είναι το κλειδί για την εξήγηση του τρόπου με τον οποίο οι συμβολικές εκτοξεύσεις επιτυγχάνουν επιτυχώς διασπορά σε όλο τον κόσμο.
"Η ύπαρξη αυτής της συμπεριφοράς στα μονοπάτια είναι ιδιαίτερα συναρπαστική δεδομένου του γεγονότος ότι τα σύγχρονα σπαθιά σπάνια περιγράφονται ως έχοντα οποιαδήποτε διακριτική συσχέτιση με τα γύρω ζώα", δήλωσε ο Ninon Robin, ο πρώτος συγγραφέας της εργασίας του οποίου η μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Βιολογικών Επιστημών της NJIT χρηματοδοτήθηκε από Πρόγραμμα Fulbright της Γαλλοαμερικανικής Επιτροπής. "Αυτό το εύρημα υπογραμμίζει πόσο σημαντικά είναι τα απολιθώματα για να μας λένε για τις ανυποψίαστες αρχαίες οικολογίες καθώς και για τις συνεχιζόμενες συμπεριφορές που μέχρι τώρα ήταν απλά αγνοημένες".
Σήμερα, τα σπαθιά είναι από τα πιο κοινά αρθρόποδα που βρίσκονται σε υγρούς οικοτόπους σε όλο τον κόσμο. Τα περισσότερα springtails διαθέτουν εξειδικευμένο appendage κάτω από την κοιλιά τους που χρησιμοποιούν για να "ξεφυτρώνουν" μακριά σε flee-like μόδας για να αποφευχθεί η καταστροφή. Ωστόσο, αυτό το όργανο δεν επαρκεί για να διασχίσει μεγάλες αποστάσεις, ειδικά επειδή οι περισσότεροι αθλητές δεν μπορούν να επιβιώσουν μακρυά στις ξηρές περιοχές
Οι επιστήμονες που εντοπίστηκαν ανήκουν σε μια σειρά από σπυράκια που βρέθηκαν σήμερα σε όλες τις ηπείρους, γνωστά ως Symphypleona, τα οποία λένε ότι μπορεί να έχουν «προ-προσαρμοστεί» για να προσκολληθούν σε άλλα αρθρόποδα μέσω των κεκλιμένων κεραιών.
Επειδή οι σπαθιάδες θα αντιμετώπιζαν τέτοιους φτερωτούς τερμίτες και μυρμήγκια συχνά λόγω της μεγάλης αφθονίας τους κατά τη διάρκεια της συντήρησης, αυτά τα κοινωνικά έντομα ίσως ήταν οι προτιμώμενοι οικοδεσπότες τους για μεταφορά.
"Τα σπυράκια Symphypleonan είναι ασυνήθιστα σε σύγκριση με άλλα Collembola στο ότι διαθέτουν εξειδικευμένες κεραίες που χρησιμοποιούνται σε ερωτοτροπίες", δήλωσε ο Phillip Barden, επίκουρος καθηγητής βιολογίας στο NJIT και ο κύριος ερευνητής της μελέτης. "Αυτή η ανατομία της κεραίας μπορεί να έχει δώσει μια εξελικτική πορεία για την πρόσκρουση σε άλλα αρθρόποδα.Σε αυτό το συγκεκριμένο απολίθωμα, βλέπουμε αυτές τις εξειδικευμένες κεραίες να περιτυλίγονται γύρω από τα φτερά και τα πόδια τόσο του μυρμηγκιού όσο και του τερμίτη. , που θα βοηθούσε σε μεγάλο βαθμό στη διασπορά ».
Ο Barden λέει ότι η ανακάλυψη συνδέεται με άλλες αναφορές από την Καραϊβική και την Ευρώπη των απολιθωμένων πηγών που συνδέονται με ένα σκαθάρι, μια πεταλούδα και ένα harvestman σε κεχριμπάρι, τα οποία από κοινού υποδηλώνουν ότι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα.
Ο Μπάρντεν επισημαίνει ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν καταγραφεί τεκμηριωμένες αναφορές στο φαινόμενο της ανασκαφής, λόγω τόσο της σπανιότητας μιας τέτοιας απολιθωμένης αλληλεπίδρασης όσο και της φύσης των σύγχρονων μεθόδων δειγματοληψίας για τα έντομα, η οποία συνήθως περιλαμβάνει τη βύθιση σε αιθανόλη για συντήρηση.
"Επειδή φαίνεται ότι το springtails αποσυνδέεται αντανακλαστικά από τους οικοδεσπότες του όταν βρίσκονται σε κίνδυνο, αποδεικνύεται από τα απομονωμένα άτομα στο κεχριμπάρι, η αιθανόλη θα διαγράψει αποτελεσματικά τη σύνδεση μεταξύ του hitchhiker και του οικοδεσπότη", δήλωσε ο Barden. "Το κεχριμπάρι προέρχεται από απολιθωμένη κολλώδη ρητίνη δέντρων και είναι αρκετά ιξώδες ώστε να διατηρεί την αλληλεπίδραση ... Με άλλα λόγια, μερικές φορές πρέπει να στραφείτε σε απολιθωμένα απολιθώματα 16 εκατομμυρίων ετών για να μάθετε τι μπορεί να συμβαίνει στο κατώφλι σας. "
Συντάκτης: Jesse Jenkins | Πηγή: Ινστιτούτο Τεχνολογίας του New Jersey
 |
| Κατανομή των ελατηριωτών σε τερμίτες και μυρμηγκιούς μέσα σε ~ 16 μ. Παλαιά Δομινικανή κεχριμπάρι [Credit: N. Robin, C. D'Haese και P. Barden] |
Για μια ομάδα μικροσκοπικών αρθροπόδων που ονομάζονται σπέρματα (Collembola), μια πρόσφατη ανακάλυψη απολιθωμάτων τώρα υποδηλώνει ότι η απάντησή τους σε αυτή την ερώτηση ήταν να γκρεμίσουμε τις ικανότητες διασποράς των άλλων, κυριολεκτικά
Σύμφωνα με τα ευρήματα που δημοσιεύονται στο BMC Evolutionary Biology , οι ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Νιου Τζέρσεϊ (NJIT) και του National Museum of Histoire Naturelle έχουν ανακαλύψει λεπτομερώς την ανακάλυψη μιας αρχαίας αλληλεπίδρασης που σώζεται σε κεχριμπάρι 16 εκατομμυρίων ετών από τη Δομινικανή Δημοκρατία: 25 σπρέι προσκολλημένοι και κοντά σε έναν μεγάλο φτερωτό τερμίτη και μυρμήγκι από τις μέρες του πρώιμου Μειοκενίου.
Το απολιθωμένο εκθέτει μια σειρά από ελατήρια που εξακολουθούν να συνδέονται με τα φτερά και τα πόδια των οικοδεσποτών τους, ενώ άλλα διατηρούνται σαν να επιπλέουν σταδιακά μακριά από τους οικοδεσπότες τους μέσα στο κεχριμπάρι. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η ανακάλυψη υπογραμμίζει την ύπαρξη ενός νέου τύπου συμπεριφοράς στο περιβάλλον μεταξύ των πτερυγίων αρπαγόμενων από το έδαφος χωρίς πτερύγια και θα μπορούσε να είναι το κλειδί για την εξήγηση του τρόπου με τον οποίο οι συμβολικές εκτοξεύσεις επιτυγχάνουν επιτυχώς διασπορά σε όλο τον κόσμο.
 |
| Κατανομή σπυράδων σε τερμίτες και μυρμηγκιούς μέσα σε ~ 16 μ. Παλιά Δομίνικα κεχριμπάρι, και απεικόνιση της θέσης των ερειπίων σε κοινωνικά έντομα [Πίστωση: Ν. Robin, C. D'Haese και P. Barden] |
Σήμερα, τα σπαθιά είναι από τα πιο κοινά αρθρόποδα που βρίσκονται σε υγρούς οικοτόπους σε όλο τον κόσμο. Τα περισσότερα springtails διαθέτουν εξειδικευμένο appendage κάτω από την κοιλιά τους που χρησιμοποιούν για να "ξεφυτρώνουν" μακριά σε flee-like μόδας για να αποφευχθεί η καταστροφή. Ωστόσο, αυτό το όργανο δεν επαρκεί για να διασχίσει μεγάλες αποστάσεις, ειδικά επειδή οι περισσότεροι αθλητές δεν μπορούν να επιβιώσουν μακρυά στις ξηρές περιοχές
Οι επιστήμονες που εντοπίστηκαν ανήκουν σε μια σειρά από σπυράκια που βρέθηκαν σήμερα σε όλες τις ηπείρους, γνωστά ως Symphypleona, τα οποία λένε ότι μπορεί να έχουν «προ-προσαρμοστεί» για να προσκολληθούν σε άλλα αρθρόποδα μέσω των κεκλιμένων κεραιών.
Επειδή οι σπαθιάδες θα αντιμετώπιζαν τέτοιους φτερωτούς τερμίτες και μυρμήγκια συχνά λόγω της μεγάλης αφθονίας τους κατά τη διάρκεια της συντήρησης, αυτά τα κοινωνικά έντομα ίσως ήταν οι προτιμώμενοι οικοδεσπότες τους για μεταφορά.
 |
| Το Allacma fusca είναι ένα είδος που ανήκει σε μία από τις τρεις κύριες ομάδες του Springtails σήμερα γνωστό ως Symphypleona [Credit: Urmas Tartes / Wikipedia |
"Τα σπυράκια Symphypleonan είναι ασυνήθιστα σε σύγκριση με άλλα Collembola στο ότι διαθέτουν εξειδικευμένες κεραίες που χρησιμοποιούνται σε ερωτοτροπίες", δήλωσε ο Phillip Barden, επίκουρος καθηγητής βιολογίας στο NJIT και ο κύριος ερευνητής της μελέτης. "Αυτή η ανατομία της κεραίας μπορεί να έχει δώσει μια εξελικτική πορεία για την πρόσκρουση σε άλλα αρθρόποδα.Σε αυτό το συγκεκριμένο απολίθωμα, βλέπουμε αυτές τις εξειδικευμένες κεραίες να περιτυλίγονται γύρω από τα φτερά και τα πόδια τόσο του μυρμηγκιού όσο και του τερμίτη. , που θα βοηθούσε σε μεγάλο βαθμό στη διασπορά ».
Ο Barden λέει ότι η ανακάλυψη συνδέεται με άλλες αναφορές από την Καραϊβική και την Ευρώπη των απολιθωμένων πηγών που συνδέονται με ένα σκαθάρι, μια πεταλούδα και ένα harvestman σε κεχριμπάρι, τα οποία από κοινού υποδηλώνουν ότι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα.
Ο Μπάρντεν επισημαίνει ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν καταγραφεί τεκμηριωμένες αναφορές στο φαινόμενο της ανασκαφής, λόγω τόσο της σπανιότητας μιας τέτοιας απολιθωμένης αλληλεπίδρασης όσο και της φύσης των σύγχρονων μεθόδων δειγματοληψίας για τα έντομα, η οποία συνήθως περιλαμβάνει τη βύθιση σε αιθανόλη για συντήρηση.
"Επειδή φαίνεται ότι το springtails αποσυνδέεται αντανακλαστικά από τους οικοδεσπότες του όταν βρίσκονται σε κίνδυνο, αποδεικνύεται από τα απομονωμένα άτομα στο κεχριμπάρι, η αιθανόλη θα διαγράψει αποτελεσματικά τη σύνδεση μεταξύ του hitchhiker και του οικοδεσπότη", δήλωσε ο Barden. "Το κεχριμπάρι προέρχεται από απολιθωμένη κολλώδη ρητίνη δέντρων και είναι αρκετά ιξώδες ώστε να διατηρεί την αλληλεπίδραση ... Με άλλα λόγια, μερικές φορές πρέπει να στραφείτε σε απολιθωμένα απολιθώματα 16 εκατομμυρίων ετών για να μάθετε τι μπορεί να συμβαίνει στο κατώφλι σας. "
Συντάκτης: Jesse Jenkins | Πηγή: Ινστιτούτο Τεχνολογίας του New Jersey
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.