Οἱ Σλαῦοι ἐν Ἑλλάδι

Οἱ ἀναγνῶσται τῆς «Ὥρας» ἐνθυμοῦνται, ὁποίαν ἐντύπωσιν ἐπροξένησεν ἡ πρωτάκουστος θεωρία τοῦ Κ. Σάθα, περὶ τοῦ ὅτι οὐδέποτε Σλαῦοι εἰσέβαλον εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀλλ’ ὅτι οἱ ὡς τοιοῦτοι ἐκληφθέντες ἐπιδρομεῖς τῆς ΣΤ΄ ἑκατονταετηρίδος ἦσαν Ἀλβανοί. Περὶ τῆς γνώμης ταύτης πολλὰ ἐγράφησαν ἐν τῷ Εὐρωπαϊκῷ τύπῳ καὶ τῇ «Ὥρᾳ». Ὁ Κ. Σάθας, ἁπλῶς τότε θίξας τὸ ζήτημα, ὑπεσχέθη τὴν ἔκδοσιν εἰδικῆς πραγματείας. Ἐν τῷ μεταξὺ ἡ γαλλικὴ κυβέρνησις ἀνέθετο εἰς τοῦτον καὶ τὸν γνωστὸν ἀκαδημαϊκὸν κ. Μίλλερ τὴν ἔκδοσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ κειμένου τῶν Κυπριακῶν χρονικῶν μετὰ γαλλικῆς μεταφράσεως. Τὰ μεσαιωνικὰ ταῦτα μνημεῖα ἀποτελοῦσι μέρος τῆς γνωστῆς βιβλιοθήκης τῆς ἐν Παρισίοις σχολῆς τῶν Ἀνατολικῶν γλωσσῶν. Εἶναι δύο ὀγκώδεις τόμοι διακρινόμενοι ἐπὶ τυπογραφικῇ κομψότητι ἢ μᾶλλον πολυτελείᾳ, διότι καὶ χάρτης λαμπρὸς καὶ τυπογραφικοὶ χαρακτῆρες κομψοὶ καὶ χρωματογραφίαι ὡραῖαι καθιστῶσι τὸ σύγγραμμα ἐπέραστον ἀπόκτημα τῶν φιλοβίβλων. Ὁ κ. Μίλλερ οὐ μόνον συμφωνεῖ πληρέστατα πρὸς τὰς περὶ Σλαύων ἰδέας τοῦ ἕλληνος συνεργάτου του, ἀλλὰ καὶ νέα ἐπιχειρήματα προβάλλονται εἰς κραταίωσιν αὐτῶν. Ἐκ τοῦ γαλλικοῦ προλόγου τοῦ πρώτου τόμου μεταφράζομεν τὰς ἑξῆς περικοπὰς ἀφορώσας εἰς τὴν καταγωγὴν τῆς γλώσσης τῶν σημερινῶν Κυπρίων, [ὡς καὶ πρὸς ταύτην συνδεδεμένην ἱστορίαν] τοῦ Σλαυϊκοῦ ζητήματος. Καὶ ἡμεῖς συμμεριζόμεθα ὡς ὀρθοτάτην τὴν παρατήρησιν γαλλικῆς ἐφημερίδος, ὅτι ἡ ἐπιστήμη εἶναι ἐχθρὰ ἄσπονδος τῶν χρησμῶν καὶ τοῦ ἀλαθήτου, καὶ ὅτι οἱ σπουδαιότεροι τῶν ἐπιστημόνων δύναται νὰ σφάλωσι, κακῶς κρίναντες ἢ ἀγνοήσαντες τὰ πράγματα· παράδειγμα οἱ Λὴκ καὶ ὁ Χὰν ἡμαρτημένως δοξάσαντες, ὅτι οἱ Ἀλβανοὶ ἐφάνησαν ἐν Ἑλλάδι ἐν ἔτει 1389, ἐνῶ πρὸ χιλίων ἐτῶν κατῴκουν τὴν Κύπρον, ὡς σήμερον ἀποδεικνύεται. «Ὁ Ἡσύχιος καὶ ἄλλοι γλωσσογράφοι διέσωσαν 257 λέξεις τοῦ ἀρχαίου τῶν Κυπρίων ἰδιώματος· ἐκ τούτων ὅμως μία καὶ μόνη διεσώθη ἐν τοῖς χρονικοῖς καὶ τῇ σημερινῇ διαλέκτῳ ἡ λέξις «βροῦχος» σημαίνουσα τὴν χλωρὰν καὶ ἄπτερον ἀκρίδα. Ἐξ ἐναντίας ἡ γλῶσσα τῶν Κυπριακῶν χρονικῶν παρουσιάζει τοιαύτην ὁμοιότητα πρὸς τὴν νῦν καθομιλουμένην ἑλληνικήν, ὥστε εὐλόγως δυνάμεθα νὰ ὑποθέσωμεν, ὅτι κοινὰ αἴτια παρήγαγον τὸ γλωσσολογικὸν τοῦτο φαινόμενον. Ἡ σπουδὴ θέματος στενῶς συνδεδεμένου πρὸς τὴν ἱστορίαν τῶν βαρβαρικῶν ἐπιδρομῶν ἐν Ἑλλάδι, θὰ μᾶς ἀπεμάκρυνε πολὺ τοῦ σκοποῦ· ἐν τούτοις ἀρκούμεθα νὰ εἴπωμεν ὀλίγας λέξεις. Γνωστὸν ὁπόσας συζητήσεις ἐπροκάλεσεν ἡ ὀλίγον παράδοξος θεωρία ἑνὸς γερμανοῦ ἱστορικοῦ, τοῦ Φαλμεράγερ, περὶ τῆς πανωλεθρίας τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου ἐν Σλαυϊκῇ τινι ἐπιδρομῇ. Εἰς τὴν ἐπιδρομὴν ταύτην ἀπέδωκάν τινες καὶ τὴν βαρβαρότητα τῆς γλώσσης τῶν νεωτέρων Ἑλλήνων· ἐν τούτοις ἡ κύπρος δὲν κατεκτήθη ὑπὸ Σλαύων, ἐκτὸς ἂν ὁ Φαλμεράγερ ἐπεξέτεινε καὶ μέχρι τῶν ἑλληνικῶν νήσων τὴν καταστροφήν. Ὁ Κ. Σάθας ἀναλαβὼν ἐσχάτως τὴν ἐξέτασιν τοῦ ζητήματος ἀπέδειξεν, ὅτι οἱ θρυλλούμενοι (sic) οὗτοι Σλαῦοι οὐδὲν ἄλλο ἦσαν ἢ Ἀλβανοί, ἡ δὲ Βυζαντινὴ ἀμάθεια ἐσύγχυσε καὶ τὸν λαὸν τοῦτον πρὸς τοὺς Σλαύους. Ἡ νέα αὕτη θεωρία, στηριζομένη ἐπὶ νέων μαρτυριῶν, παρήγαγε σπουδαίαν αἴσθησιν ἐν τῷ ἐπιστημονικῷ κόσμῳ. Καὶ ὑπὸ μὲν τῶν γιγνωσκόντων τὴν Ἑλλάδα κάλλιον τοῦ Φαλμεράγερ, ἡ Σλαυϊκὴ θεωρία ἐξελήφθη πάντοτε ὡς ἁπλῆ φαντασία, ἀφοῦ οὐδεὶς ἀνεῦρεν εἴτε ἐν τῇ γλώσσῃ, εἴτε ἐν τοῖς ἔθεσι καὶ τοῖς ἐθίμοις τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, τὸ ἐλάχιστον ἴχνος τῆς διαβάσεως τῶν περιβοήτων ἐπιδρομέων, οἱ ὁποῖοι ἐξώντωσαν πρόρριζα τὴν κλασικὴν φυλήν. Ἐν τούτοις σκεπτικοί τινες, μὴ δυνάμενοι ν’ ἀπαλλαγῶσι παλαιῶν προλήψεων, ἐξηγέρθησαν κατὰ τῆς θεωρίας τοῦ Κ. Σάθα ἐπὶ τῷ παραξένῳ ἰσχυρισμῶ, ὅτι μόλις περὶ τὴν ΙΔ΄ ἑκατονταετηρίδα ἐνεφανίσθησαν οἱ Ἀλβανοὶ ἐν Ἑλλάδι. Ἀλλ’ ἂν οἱ συγγραφεῖς οὗτοι ἐλάμβανον τὸν κόπον ν’ ἀνατρέξωσιν οὐχὶ εἰς χειρόγραφα, οὐχὶ εἰς δυσεύρετα βιβλία, ἀλλ’ εἰς συγγράμματα πολλάκις ἐκδεδομένα, εὐκόλως θ’ ἀνεγνώριζον, ὅτι τὸ ἐπιχείρημά των εἶναι σαθρόν, ἀφοῦ ἡ ἐγκαθίδρυσις Ἀλβανῶν οὐ μόνον ἐν Πελοποννήσῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν αὐτῇ τῇ Κύπρῳ, ἀνέρχεται ἀκριβῶς χίλια ἔτη ἄνω τῆς προσημειωθείσης χρονολογίας, πρὸς τούτοις θὰ ἔβλεπον οἱ προειρημένοι κύριοι, ὅτι οἱ ἁπλοϊκοὶ Κύπριοι, γράφοντες ἐν τῇ ΙΣΤ΄ ἑκατονταετηρίδι καὶ ἑπομένως ὀλίγον ἐνδιαφερόμενοι εἰς τὸ ἀνύπαρκτον τότε Σλαυϊκὸν ἢ Ἀλβανικὸν ζήτημα, ἀγνοοῦντες μάλιστα ἂν ἐκτὸς τῶν Κυπρίων εὑρίσκοντο καὶ ἄλλοι Ἕλληνες, μᾶς χορηγοῦσι πληροφορίας παραδόξως συμφωνούσας πρὸς τὰς διαβεβαιώσεις τῶν σπουδαιοτέρων συγγραφέων. Εἶναι γνωστόν, ὅτι ὁ Λαόνικος ὁ Χαλκοκονδύλης ἀποκλίνει, ὅπως ἀναγνωρίσῃ εἰς τοὺς σημερινοὺς Ἀλβανοὺς τοὺς ἀπογόνους τῶν παλαιῶν Μακεδόνων· τὸ αὐτὸ γεγονὸς ἐπιβεβαιοῦται ὑπὸ τοῦ Κυπρίου μοναχοῦ Λουζινιάνου, ὅστις εἶχεν ὑπόψη τόσα ἄγνωστα εἰς ἡμᾶς ἔγγραφα, καὶ ἐγνώριζε τὰς παραδόσεις τοῦ Ἀλβανικοῦ λαοῦ, ἀποτελοῦντος ἔτι ἰδίαν κλάσιν Κυπρίων πολιτῶν. Μετὰ ταῦτα οἱ ἐκδόται σημειοῦσιν, ὅτι ἡ ἐν Κύπρῳ ἀλβανικὴ ἀποικία ἐγκατέστη περὶ τὰς ἀρχὰς τῆς Δ΄ ἑκατονταετηρίδος, ἐπὶ τοῦ δουκὸς Καλοκαιροῦ, προελθοῦσα ἐξ Ἠπείρου, γνωστῆς τότε ὑπὸ τὸ γενικώτερον ὄνομα Μακεδονία· ὠνομάζοντο καὶ Στραδιῶται καὶ Ἀρβανίσται, ἤτοι Πλάνητες, διότι τοῦτο σημαίνουσι τὰ δύο τελευταῖα ταῦτα ὀνόματα. Ὑπὸ τὸ ὄνομα Στραδιῶται ἢ Στρατοκόποι εἶναι γνωστοὶ οἱ Ἀλβανοὶ καὶ ἐν Βενετίᾳ καὶ ἐν Γαλλίᾳ, ἔνθα ὡς μισθοφόροι ἱππεῖς ὑπηρέτουν· μόνοι οἱ τοῦ βασιλείου τῆς Νεαπόλεως μισθοφόροι χειμαριῶται ἐπροτίμησαν μέχρι τέλους τὸ ὄνομα Μακεδόνες. Ἄννα ἡ Κομνηνὴ ὠνόμασε τοὺς Ἀλβανοὺς Οὐετωρίκους, ἐξηγεῖται νῦν ἄριστα, διότι Βέτων ἐν τῇ ἀλβανικῇ γλώσσῃ εἶναι ὁ Πλάνης· οὕτως ἐξηγεῖται καὶ τὸ βυζαντινὸν ὄνομα μιᾶς ἐπαρχίας τῆς Ἠπείρου, τῆς Βαγενετίας, διότι σημαίνει τὴν γῆν τῶν Πλανητῶν (Vagentia). Αἱ νέαι αὗται τοσοῦτον πειστικαὶ ἑρμηνεῖαι ἀποτελοῦσι σπουδαιότατον ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῆς δοξασίας, ὅτι οἱ Ἀλβανοὶ εἶναι μοῖρα τῶν παλαιῶν Πελασγῶν, διότι τὸν Πλάνητα ἐδήλου καὶ ἡ λέξις Πελασγός, ἐν αὐτῇ τῇ ἀρχαιότητι. Ταῦτα περὶ Ἀλβανῶν σημειοῦντες οἱ κκ. Μίλλερ καὶ Σάθας, δοξάζουσιν, ὅτι τὸ γνωστὸν ἰδίωμα τῶν σημερινῶν Κυπρίων διεμορφώθη ὑπὸ τὴν ἐπιρροὴν τῆς ἀλβανικῆς γλώσσης· ἡ δὲ περὶ κυπριακῆς γλώσσης μελέτη τελευτᾷ μὲ τὴν ἑξῆς ἀξιοπερίεργον παρατήρησιν. «Ἀλλ’ ἂν ὑπὸ τοιαύτην ἐπιρροὴν διεμορφώθη τὸ σημερινὸν τῶν Κυπρίων ἰδίωμα, ἡ γλῶσσα τοῦ χρονογράφου τῆς νήσου Λεοντίου Μαχαιρᾶ διετήρησε τὴν ἰδιάζουσαν ἐκείνην σφραγῖδα, ἥτις κατέστησε τὴν Κύπρον περιβόητον ἐν τῇ ἀρχαιότητι, δηλαδὴ τὸν σολοικισμόν. Γνωστὸν ὅτι ἡ λέξις αὕτη προῆλθεν ἐκ τοῦ βαρβάρου ἰδιώματος τοῦ παλαιοῦ τῆς Κύπρου διαμερίσματος, τῶν Σόλων. Ἐπὶ τῶν Ρωμαίων εἶχεν ἐπὶ τοσοῦτον ἐξαπλωθῆ ἀνὰ τὴν νῆσον, ὥστε ἡ τῶν Κυπρίων διάλεκτος κατέστη συνώνυμος πρὸς τὴν παροιμιώδην λέξιν. Ὁ διεξερχόμενος τὸν Μαχαιρᾶν ἀπαντᾷ ἐν ἑκάστῃ γραμμῇ προφανῆ σημεῖα τοῦ κυπριακοῦ σολοικισμοῦ. Οὐδέποτε ἡ γλῶσσα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔφθασεν εἰς τοιοῦτον σημεῖον διαφθορᾶς. Καίτοι ὀπωσοῦν λόγιος ὁ χρονογράφος τῆς νήσου, ἀδιαφορεῖ περὶ τὴν σύνταξιν καὶ ὀρθογραφίαν· συγχέει ἀλλοκότως τὰ ἄρθρα, τὰ γένη, τὰ ὀνόματα, τὰς συζυγίας καὶ τοὺς ἀριθμοὺς τῶν ρημάτων. Ἀδυνατῶν ν’ ἀπαλλαγῇ τοῦ σολοικισμοῦ, ὃν μετὰ τοῦ μητρικοῦ γάλακτος ἐθήλασεν, ἁπλοϊκῶς ἰσχυρίζεται, ὅτι οἱ Γάλλοι κατακτηταὶ εἶναι οἱ αἴτιοι τοιαύτης ἐκβαρβαρώσεως τοῦ ἑλληνικοῦ λόγου. Ἐν τούτοις ἡ μαρτυρία τῶν ἀρχαίων ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ σολοικισμὸς εἶναι καρπὸς αὐτοῦ τοῦ Κυπριακοῦ ἐδάφους

Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot