Πέρυσι, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι μια ανθρώπινη γνάθο και προϊστορικά εργαλεία που βρέθηκαν το 2002 στο σπήλαιο Misliya, στο δυτικό άκρο του Ισραήλ, ήταν μεταξύ 177.000 και 194.000 ετών.
Το εύρημα έδειξε ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι, που κατάγονται από την Αφρική, άρχισαν να μεταναστεύουν από την ήπειρο τουλάχιστον 40.000 χρόνια νωρίτερα από ό, τι πιστεύουν οι επιστήμονες.
Αλλά η ιστορία του πώς και πότε οι σύγχρονοι άνθρωποι προέρχονταν και εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο είναι ακόμα υπό μορφή σχεδίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επιστήμη δεν έχει διευθετήσει πόσες φορές οι σύγχρονοι άνθρωποι έφυγαν από την Αφρική, ή πόσα δρομολόγια έχουν πάρει.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε αυτήν την εβδομάδα στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών από Αμερικανούς και Ισραηλινούς γεωεπιστήμονες και κλιματολόγους αποδεικνύει ότι οι καλοκαιρινοί μουσώνες από την Ασία και την Αφρική ίσως έχουν φθάσει στη Μέση Ανατολή για χρονικά διαστήματα τουλάχιστον 125.000 χρόνια, κατάλληλους διαδρόμους για τη μετανάστευση των ανθρώπων.
Ο πιθανός χρόνος αυτών των βόρειων εκτάσεων των μουσώνων αντιστοιχεί σε κυκλικές αλλαγές στην τροχιά της Γης που θα έφερναν το βόρειο ημισφαίριο πιο κοντά στον ήλιο και θα οδηγούσαν σε αυξημένες καλοκαιρινές βροχοπτώσεις. Με αυξημένες καλοκαιρινές βροχοπτώσεις μπορεί να έχει αυξηθεί η βλάστηση, υποστηρίζοντας τη μετανάστευση ζώων και ανθρώπων στην περιοχή.
"Θα μπορούσε να είναι σημαντικό πλαίσιο για τους ειδικούς να μελετούν πώς, γιατί και πότε οι πρώιμοι σύγχρονοι άνθρωποι μεταναστεύουν από την Αφρική", λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Ian Orland, γεωεπιστήμονας του πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison, τώρα στην έρευνα γεωλογικής και φυσικής ιστορίας στο Wisconsin. Διαίρεση επέκτασης. "Η Ανατολική Μεσόγειος ήταν μια κρίσιμη συμφόρηση για αυτή τη διαδρομή από την Αφρική και αν η πρότασή μας είναι σωστή, πριν από 125.000 χρόνια και ενδεχομένως σε άλλες περιόδους, μπορεί να υπήρχαν πιο συνεχείς βροχοπτώσεις σε ετήσια βάση που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την ικανότητα να μεταναστεύσουν οι άνθρωποι.
Για όσο διάστημα οι άνθρωποι έχουν φυλάξει τα αρχεία, οι χειμώνες ήταν υγροί και τα καλοκαίρια ήταν ζεστά και ξηρά στο Levant, περιοχή που περιλαμβάνει το Ισραήλ, τη Συρία, το Λίβανο, την Ιορδανία και την Παλαιστίνη. Πριν από τις σύγχρονες εποχές, τα ζεστά, ξηρά καλοκαίρια θα παρουσίαζαν ένα σημαντικό εμπόδιο για τους ανθρώπους που προσπαθούν να περάσουν από το τοπίο.
Ωστόσο, οι επιστήμονες δυσκολεύτηκαν να προσδιορίσουν ποια είδη κατακρημνισμάτων θα μπορούσαν να υπήρχαν στο προϊστορικό Levant. Ορισμένες μελέτες που εξετάζουν μια ποικιλία στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των γύρων, των αρχαίων λιμναίων και των ιζημάτων της Νεκράς Θάλασσας, μαζί με μερικές μελέτες κλιματολογικής μελέτης, υποδεικνύουν ότι τα καλοκαίρια στην περιοχή μπορεί να έχουν, σε ορισμένες περιπτώσεις, υγρό.
Για να κατανοήσουν καλύτερα αυτή τη εποχικότητα, ο Όρλαντ και οι συνεργάτες του κοίταξαν τους σπηλαιώδεις σχηματισμούς που ονομάζονται σπηλαιώμες στο σπήλαιο Soreq του Ισραήλ. Τα σπηλαιώδη, όπως οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες, σχηματίζονται όταν το νερό στάζει σε μια σπηλιά και εναποθέτει ένα σκληρό ορυκτό που ονομάζεται ασβεστίτης. Το νερό περιέχει χημικά δακτυλικά αποτυπώματα, που ονομάζονται ισότοπα, τα οποία διατηρούν ένα ρεκόρ, όπως ένα αρχείο, σχετικά με το χρόνο και τις περιβαλλοντικές συνθήκες υπό τις οποίες έχουν αυξηθεί τα speleothems.
Μεταξύ αυτών των ισοτόπων υπάρχουν διαφορετικές μορφές μορίων οξυγόνου - μια ελαφρά μορφή που ονομάζεται O16 και μια βαριά μορφή που ονομάζεται O18. Σήμερα, το νερό που συμβάλλει στην ανάπτυξη του σπηλαιοθέματος καθ 'όλη τη διάρκεια του χρόνου έχει τόσο βαρύ όσο και ελαφρύ οξυγόνο, με το ελαφρύ οξυγόνο να παραδίδεται κατά κύριο λόγο από καταιγίδες κατά τη διάρκεια της χειμερινής υγρής περιόδου.
Ο Όρλαντ και οι συνάδελφοί του υποθέτουν ότι θα μπορούσαν να διακρίνουν από τα σπηλαιώδη αν δύο εποχές των βροχών είχαν συμβάλει στην ανάπτυξή τους κατά το παρελθόν επειδή μπορούσαν να παρουσιάσουν μια παρόμοια υπογραφή ελαφρού οξυγόνου τόσο στη χειμερινή όσο και στην καλοκαιρινή ανάπτυξη.
Αλλά για να γίνει αυτή η σύγκριση, οι επιστήμονες έπρεπε να κάνουν μετρήσεις ισοτόπων σε ζώνες μίας ανάπτυξης, οι οποίες είναι στενότερες από τις ανθρώπινες τρίχες. Χρησιμοποιώντας ένα ευαίσθητο όργανο στο τμήμα Geoscience του UW-Madison που ονομάζεται microprobe ιόντων, η ομάδα μέτρησε τις σχετικές ποσότητες ελαφρού και βαρέος οξυγόνου σε εποχιακές προσαυξήσεις στις ζώνες ανάπτυξης δύο σπηλαιώμων 125.000 ετών από το σπήλαιο Soreq
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι εποχιακές μεταβολές μετρήθηκαν απευθείας σε ένα παλαιό σπηλαιώμη.
Την ίδια στιγμή που ο Όρλαντ αναζητούσε γεωλογικές απαντήσεις, ο συνάδελφός του UW-Madison στο Ινστιτούτο Κλιματικής Έρευνας του Nelson, Feng He, χρησιμοποιούσε ανεξάρτητα κλιματικά μοντέλα για να εξετάσει πώς άλλαξε η βλάστηση στον πλανήτη με εποχιακές διακυμάνσεις τα τελευταία 800.000 χρόνια. Οι συνάδελφοι από το μεταπτυχιακό σχολείο, ο ίδιος και ο Orland συνεργάστηκαν για να συνδυάσουν τις αντίστοιχες προσεγγίσεις τους αφού μάθαιναν ότι οι σπουδές τους ήταν συμπληρωματικές.
Μια προηγούμενη μελέτη το 2014 από τον κλιματολόγο UW-Madison και τον ομότιμο καθηγητή John Kutzbach έδειξε ότι η Μέση Ανατολή μπορεί να ήταν θερμότερη και πιο υγρή από ότι συνήθως κατά τη διάρκεια δύο χρονικών περιόδων που αντιστοιχούσαν σε περίπου 125.000 χρόνια πριν και 105.000 χρόνια πριν. Εν τω μεταξύ, σε ένα σημείο στο μεταξύ, πριν από 115.000 χρόνια, οι συνθήκες ήταν πιο παρόμοιες με αυτές σήμερα.
Οι πιο υγρές χρονικές περίοδοι αντιστοιχούσαν στην αιχμή της καλοκαιρινής ηλιοφάνειας στο βόρειο ημισφαίριο, όταν η Γη περνάει πιο κοντά στον ήλιο λόγω των λεπτών αλλαγών στην τροχιά του. Η χρονική περίοδος ξηράνσεως αντιστοιχούσε σε μία από τις μακρύτερες τροχιές του από τον ήλιο. Οι εποχές των μουσώνων τείνουν να είναι πιο δυνατές κατά την διάρκεια της ηλιοφάνειας.
Αυτό έδωσε την ευκαιρία να μελετήσει τις βροχοπτώσεις υψηλού και χαμηλού βαθμού ηλιακής ακτινοβολίας κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών περιόδων στη Μέση Ανατολή και να μελετήσει τις ισοτοπικές υπογραφές του.
Το κλιματικό μοντέλο «τροφοδότησε την υπόθεση του καλοκαιριού του μουσώδους» επειδή πρότεινε ότι «κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι μουσώνες θα μπορούσαν να έχουν φτάσει στη Μέση Ανατολή και να έχουν χαμηλή υπογραφή O18», λέει ένας συν-συγγραφέας της μελέτης. "Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος όσον αφορά το κλίμα και την ανθρώπινη εξέλιξη
Το μοντέλο του έδειξε ότι η βόρεια επέκταση των καλοκαιρινών μουσώνων της Αφρικής και της Ασίας ήταν δυνατή κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, θα είχε προκαλέσει σημαντικές βροχοπτώσεις στο Levant τους καλοκαιρινούς μήνες, θα είχε σχεδόν διπλασιάσει την ετήσια βροχόπτωση στην περιοχή και θα είχε αφήσει ένα ισοτόπιο οξυγόνου υπογραφή παρόμοια με τις χειμερινές βροχές.
Ταυτόχρονα, η ανάλυση ισότυπου του speleothem του Ορλάντο υποδεικνύει επίσης ότι τα καλοκαίρια ήταν πιο βροχερά κατά τη διάρκεια της αιχμής της ηλιοφάνειας στα 125.000 και 105.000 χρόνια πριν.
Για παρόμοιους λόγους, η Μέση Ανατολή μπορεί να ήταν επίσης ζεστή και υγρή περίπου 176.000 χρόνια πριν, λένε οι ερευνητές - για το πότε η σιαγόνα έφτασε στο Σπήλαιο Misliya. Και πριν από τη γνάθο, τα παλαιότερα παλαιότερα σύγχρονα απολιθώματα ανθρώπων που βρέθηκαν έξω από την Αφρική βρίσκονταν στο σπήλαιο του Ισραήλ, που χρονολογείται από 80.000 έως 120.000 χρόνια πριν.
Συνολικά, η μελέτη δείχνει ότι κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που οι άνθρωποι και οι πρόγονοί τους εξερευνούσαν πέρα από την αφρικανική ήπειρο, οι συνθήκες μπορεί να ήταν ευνοϊκές για να διασχίσουν το Levant.
"Η ανθρώπινη μετανάστευση από την Αφρική εμφανίστηκε σε παλμούς, κάτι που είναι σίγουρα σύμφωνο με την ιδέα μας ότι κάθε φορά που η Γη είναι πιο κοντά στον ήλιο, ο καλοκαιρινός μουσώνας είναι ισχυρότερος και αυτό είναι το κλιματικό παράθυρο που ανοίγει και παρέχει ευκαιρίες για ανθρώπινη μετανάστευση από την Αφρική, "λέει ο ίδιος.
Συντάκτης: Kelly April Tyrrell | Πηγή: Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madi
 |
| Ο Ian Orland στο Σπήλαιο Soreq του Ισραήλ, όπου ορισμένοι σχηματισμοί ασβεστολιθικών σπηλιών είναι 185.000 ετών |
Αλλά η ιστορία του πώς και πότε οι σύγχρονοι άνθρωποι προέρχονταν και εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο είναι ακόμα υπό μορφή σχεδίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επιστήμη δεν έχει διευθετήσει πόσες φορές οι σύγχρονοι άνθρωποι έφυγαν από την Αφρική, ή πόσα δρομολόγια έχουν πάρει.
Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε αυτήν την εβδομάδα στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών από Αμερικανούς και Ισραηλινούς γεωεπιστήμονες και κλιματολόγους αποδεικνύει ότι οι καλοκαιρινοί μουσώνες από την Ασία και την Αφρική ίσως έχουν φθάσει στη Μέση Ανατολή για χρονικά διαστήματα τουλάχιστον 125.000 χρόνια, κατάλληλους διαδρόμους για τη μετανάστευση των ανθρώπων.
Ο πιθανός χρόνος αυτών των βόρειων εκτάσεων των μουσώνων αντιστοιχεί σε κυκλικές αλλαγές στην τροχιά της Γης που θα έφερναν το βόρειο ημισφαίριο πιο κοντά στον ήλιο και θα οδηγούσαν σε αυξημένες καλοκαιρινές βροχοπτώσεις. Με αυξημένες καλοκαιρινές βροχοπτώσεις μπορεί να έχει αυξηθεί η βλάστηση, υποστηρίζοντας τη μετανάστευση ζώων και ανθρώπων στην περιοχή.
"Θα μπορούσε να είναι σημαντικό πλαίσιο για τους ειδικούς να μελετούν πώς, γιατί και πότε οι πρώιμοι σύγχρονοι άνθρωποι μεταναστεύουν από την Αφρική", λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Ian Orland, γεωεπιστήμονας του πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison, τώρα στην έρευνα γεωλογικής και φυσικής ιστορίας στο Wisconsin. Διαίρεση επέκτασης. "Η Ανατολική Μεσόγειος ήταν μια κρίσιμη συμφόρηση για αυτή τη διαδρομή από την Αφρική και αν η πρότασή μας είναι σωστή, πριν από 125.000 χρόνια και ενδεχομένως σε άλλες περιόδους, μπορεί να υπήρχαν πιο συνεχείς βροχοπτώσεις σε ετήσια βάση που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την ικανότητα να μεταναστεύσουν οι άνθρωποι.
Για όσο διάστημα οι άνθρωποι έχουν φυλάξει τα αρχεία, οι χειμώνες ήταν υγροί και τα καλοκαίρια ήταν ζεστά και ξηρά στο Levant, περιοχή που περιλαμβάνει το Ισραήλ, τη Συρία, το Λίβανο, την Ιορδανία και την Παλαιστίνη. Πριν από τις σύγχρονες εποχές, τα ζεστά, ξηρά καλοκαίρια θα παρουσίαζαν ένα σημαντικό εμπόδιο για τους ανθρώπους που προσπαθούν να περάσουν από το τοπίο.
Ωστόσο, οι επιστήμονες δυσκολεύτηκαν να προσδιορίσουν ποια είδη κατακρημνισμάτων θα μπορούσαν να υπήρχαν στο προϊστορικό Levant. Ορισμένες μελέτες που εξετάζουν μια ποικιλία στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των γύρων, των αρχαίων λιμναίων και των ιζημάτων της Νεκράς Θάλασσας, μαζί με μερικές μελέτες κλιματολογικής μελέτης, υποδεικνύουν ότι τα καλοκαίρια στην περιοχή μπορεί να έχουν, σε ορισμένες περιπτώσεις, υγρό.
Για να κατανοήσουν καλύτερα αυτή τη εποχικότητα, ο Όρλαντ και οι συνεργάτες του κοίταξαν τους σπηλαιώδεις σχηματισμούς που ονομάζονται σπηλαιώμες στο σπήλαιο Soreq του Ισραήλ. Τα σπηλαιώδη, όπως οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες, σχηματίζονται όταν το νερό στάζει σε μια σπηλιά και εναποθέτει ένα σκληρό ορυκτό που ονομάζεται ασβεστίτης. Το νερό περιέχει χημικά δακτυλικά αποτυπώματα, που ονομάζονται ισότοπα, τα οποία διατηρούν ένα ρεκόρ, όπως ένα αρχείο, σχετικά με το χρόνο και τις περιβαλλοντικές συνθήκες υπό τις οποίες έχουν αυξηθεί τα speleothems.
Μεταξύ αυτών των ισοτόπων υπάρχουν διαφορετικές μορφές μορίων οξυγόνου - μια ελαφρά μορφή που ονομάζεται O16 και μια βαριά μορφή που ονομάζεται O18. Σήμερα, το νερό που συμβάλλει στην ανάπτυξη του σπηλαιοθέματος καθ 'όλη τη διάρκεια του χρόνου έχει τόσο βαρύ όσο και ελαφρύ οξυγόνο, με το ελαφρύ οξυγόνο να παραδίδεται κατά κύριο λόγο από καταιγίδες κατά τη διάρκεια της χειμερινής υγρής περιόδου.
Ο Όρλαντ και οι συνάδελφοί του υποθέτουν ότι θα μπορούσαν να διακρίνουν από τα σπηλαιώδη αν δύο εποχές των βροχών είχαν συμβάλει στην ανάπτυξή τους κατά το παρελθόν επειδή μπορούσαν να παρουσιάσουν μια παρόμοια υπογραφή ελαφρού οξυγόνου τόσο στη χειμερινή όσο και στην καλοκαιρινή ανάπτυξη.
Αλλά για να γίνει αυτή η σύγκριση, οι επιστήμονες έπρεπε να κάνουν μετρήσεις ισοτόπων σε ζώνες μίας ανάπτυξης, οι οποίες είναι στενότερες από τις ανθρώπινες τρίχες. Χρησιμοποιώντας ένα ευαίσθητο όργανο στο τμήμα Geoscience του UW-Madison που ονομάζεται microprobe ιόντων, η ομάδα μέτρησε τις σχετικές ποσότητες ελαφρού και βαρέος οξυγόνου σε εποχιακές προσαυξήσεις στις ζώνες ανάπτυξης δύο σπηλαιώμων 125.000 ετών από το σπήλαιο Soreq
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι εποχιακές μεταβολές μετρήθηκαν απευθείας σε ένα παλαιό σπηλαιώμη.
Την ίδια στιγμή που ο Όρλαντ αναζητούσε γεωλογικές απαντήσεις, ο συνάδελφός του UW-Madison στο Ινστιτούτο Κλιματικής Έρευνας του Nelson, Feng He, χρησιμοποιούσε ανεξάρτητα κλιματικά μοντέλα για να εξετάσει πώς άλλαξε η βλάστηση στον πλανήτη με εποχιακές διακυμάνσεις τα τελευταία 800.000 χρόνια. Οι συνάδελφοι από το μεταπτυχιακό σχολείο, ο ίδιος και ο Orland συνεργάστηκαν για να συνδυάσουν τις αντίστοιχες προσεγγίσεις τους αφού μάθαιναν ότι οι σπουδές τους ήταν συμπληρωματικές.
Μια προηγούμενη μελέτη το 2014 από τον κλιματολόγο UW-Madison και τον ομότιμο καθηγητή John Kutzbach έδειξε ότι η Μέση Ανατολή μπορεί να ήταν θερμότερη και πιο υγρή από ότι συνήθως κατά τη διάρκεια δύο χρονικών περιόδων που αντιστοιχούσαν σε περίπου 125.000 χρόνια πριν και 105.000 χρόνια πριν. Εν τω μεταξύ, σε ένα σημείο στο μεταξύ, πριν από 115.000 χρόνια, οι συνθήκες ήταν πιο παρόμοιες με αυτές σήμερα.
Οι πιο υγρές χρονικές περίοδοι αντιστοιχούσαν στην αιχμή της καλοκαιρινής ηλιοφάνειας στο βόρειο ημισφαίριο, όταν η Γη περνάει πιο κοντά στον ήλιο λόγω των λεπτών αλλαγών στην τροχιά του. Η χρονική περίοδος ξηράνσεως αντιστοιχούσε σε μία από τις μακρύτερες τροχιές του από τον ήλιο. Οι εποχές των μουσώνων τείνουν να είναι πιο δυνατές κατά την διάρκεια της ηλιοφάνειας.
Αυτό έδωσε την ευκαιρία να μελετήσει τις βροχοπτώσεις υψηλού και χαμηλού βαθμού ηλιακής ακτινοβολίας κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών περιόδων στη Μέση Ανατολή και να μελετήσει τις ισοτοπικές υπογραφές του.
Το κλιματικό μοντέλο «τροφοδότησε την υπόθεση του καλοκαιριού του μουσώδους» επειδή πρότεινε ότι «κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι μουσώνες θα μπορούσαν να έχουν φτάσει στη Μέση Ανατολή και να έχουν χαμηλή υπογραφή O18», λέει ένας συν-συγγραφέας της μελέτης. "Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος όσον αφορά το κλίμα και την ανθρώπινη εξέλιξη
Το μοντέλο του έδειξε ότι η βόρεια επέκταση των καλοκαιρινών μουσώνων της Αφρικής και της Ασίας ήταν δυνατή κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, θα είχε προκαλέσει σημαντικές βροχοπτώσεις στο Levant τους καλοκαιρινούς μήνες, θα είχε σχεδόν διπλασιάσει την ετήσια βροχόπτωση στην περιοχή και θα είχε αφήσει ένα ισοτόπιο οξυγόνου υπογραφή παρόμοια με τις χειμερινές βροχές.
Ταυτόχρονα, η ανάλυση ισότυπου του speleothem του Ορλάντο υποδεικνύει επίσης ότι τα καλοκαίρια ήταν πιο βροχερά κατά τη διάρκεια της αιχμής της ηλιοφάνειας στα 125.000 και 105.000 χρόνια πριν.
Για παρόμοιους λόγους, η Μέση Ανατολή μπορεί να ήταν επίσης ζεστή και υγρή περίπου 176.000 χρόνια πριν, λένε οι ερευνητές - για το πότε η σιαγόνα έφτασε στο Σπήλαιο Misliya. Και πριν από τη γνάθο, τα παλαιότερα παλαιότερα σύγχρονα απολιθώματα ανθρώπων που βρέθηκαν έξω από την Αφρική βρίσκονταν στο σπήλαιο του Ισραήλ, που χρονολογείται από 80.000 έως 120.000 χρόνια πριν.
Συνολικά, η μελέτη δείχνει ότι κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που οι άνθρωποι και οι πρόγονοί τους εξερευνούσαν πέρα από την αφρικανική ήπειρο, οι συνθήκες μπορεί να ήταν ευνοϊκές για να διασχίσουν το Levant.
"Η ανθρώπινη μετανάστευση από την Αφρική εμφανίστηκε σε παλμούς, κάτι που είναι σίγουρα σύμφωνο με την ιδέα μας ότι κάθε φορά που η Γη είναι πιο κοντά στον ήλιο, ο καλοκαιρινός μουσώνας είναι ισχυρότερος και αυτό είναι το κλιματικό παράθυρο που ανοίγει και παρέχει ευκαιρίες για ανθρώπινη μετανάστευση από την Αφρική, "λέει ο ίδιος.
Συντάκτης: Kelly April Tyrrell | Πηγή: Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madi
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας http://www.tapantareinews.gr, για περισσότερη ενημέρωση. ⭐Εγγραφείτε - SUBSCRIBE: http://bit.ly/2lX5gsJ Website —►http://bit.ly/2lXX2k7 SOCIAL - Follow us...: Facebook...► http://bit.ly/2kjlkot
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.