Της αρχαίας Ελλάδας Το πραγματικό τέλος

Στην Πύλη του (Αυτοκράτορα) Αδριανού, καμάρι (;;;)της Αθήνας

υπάρχουν δυο επιγραφές:

ΑΙΔ' ΕIΣΙΝ ΑΘΗΝΑΙ ΘΗΣΕΩΣ Η ΠΡΙΝ ΠΟΛΙΣ

(Εδώ είναι η Αθήνα, που παλιά ήταν η πόλη του Θησέα).

Και η άλλη:

ΑΙΔE ΑΔΡΙΑΝΟΥ ΚΟΥΧI ΘΗΣΕΩΣ ΠΟΛΙΣ (αυτή είναι η πόλη του Αδριανού, και όχι του Θησέα)

Επιμένετε πως το Βυζάντιο κατάστρεψε την Ελλάδα;

Ή μήπως πιστεύετε πως οι Έλληνες που ανέχτηκαν αυτές τις επιγραφές

άξιζαν τίποτα παραπάνω από την περιφρόνησή μας,

ειδικά μάλιστα όταν παράλληλα βασάνιζαν και εκτελούσαν Χριστιανούς,

όπως τον φιλόσοφο Αριστείδη επειδή

έστειλε μια αναφορά υπέρ των Χριστιανών στον Αδριανό;

Σουητώνιος «Ζωή των δώδεκα Καισάρων» Κλαύδιος, 16.
Ο Αυτοκράτορας Κλαύδιος «όχι μόνο διέγραψε από την λίστα των Δικαστών έναν ευγενή, έναν από τους αρίστους της Επαρχίας της Ελλάδος, επειδή δεν μίλαγε Λατινικά, αλλά του στέρησε και την ρωμαϊκή υπηκοότητα.»

Ιωάννης ο Λυδός, De Magistratibus ΙΙΙ, 68

«Ηταν από παλιά νόμος, οτιδήποτε διαβήματα έκαναν οι έπαρχοι, αλλά και οι υπόλοιποι κρατικοί υπάλληλοι, να γίνονται στη γλώσσα των Ιταλών (τα Λατινικά)» «Και αυτά που γίνονταν στην Ευρώπη στην παλιά εποχή, από ανάγκη παρέμειναν εν ισχύ για τους πολίτες, παρά το ότι ήταν Έλληνες κατά πλειοψηφία, να μιλάνε δηλαδή Λατινικά, ειδικά όταν ασχολούνταν με δημόσιες υποθέσεις»

Σάρδεις, Μ. Ασία.

Η ρωμαϊκή Σύγκλητος είναι και ιερή,

είναι και φίλη, είναι και σύμμαχος...

Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΗ ΡΩΜΗ

"ΑΥΡΗΛΙΑΝ ΑΡΤΕΜΕΙΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΠΑΣΙΩΝΟΣ"

Στο ταφικό αυτό μνημείο βλέπουμε την μίξη

ρωμαϊκών και ελληνικών ονομάτων...
Κυριολεκτικά χιλιάδες είναι

αυτές οι επιγραφές που αποδείχνουν

ατράνταχτα την κατάντια

του Ελληνικού Έθνους...

Π. Εὔφημος κ̣αὶ Τ̣υλλία Σπ̣ένδου̣σα̣, οἱ ἱεραφόροι, καθιέρωσαν |

τοὺς θεούς, οὓς ἡ θεὸς ἐκέλευσε·

Σάραπιν, Εἶσιν, Ἄνουβιν, Ἁρφο|κράτην, Ὄσειριν, Ἆπιν, Ἥλιον ἐφ’ ἵππῳ

καὶ ἱκέτην παρὰ τῶι ἵππῳ, Ἄρη, Διοσ|κόρους....κλπ

Και οι ιερείς ακόμη είχαν Ρωμαϊκά ονόματα

και καθιέρωναν ξένους θεούς...

Το μόνο που μπόρεσε να ικανοποιήσει αυτό τον λαό που καυχώμεθα να θεωρούμε πρόγονό μας, ήταν η οριστική του απελευθέρωση από τον Μακεδονικό ζυγό από τους… Ρωμαίους, πάντα με τις ευλογίες του Μαντείου των Δελφών. Οι Δελφοί, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν έστω και έναν υποτυπώδη φιλελληνισμό. Συνεργάστηκαν με τους Ρωμαίους, που παρουσιάζονταν σαν εκδικητές της Τροίας και του θεού της, του Απόλλωνα.

Οι Ρωμαίοι δήλωναν πως δεν κατάκτησαν την Ελλάδα, αλλά την βοήθησαν να απελευθερωθεί. Φυσικά οι ελευθερωτές μας δεν παρέλειψαν να λεηλατήσουν κατόπιν τους φιλικούς τους Δελφούς, αλλά και όλες τις μεγάλες πόλεις της πατρίδας μας, γιατί αυτή είναι η ανταμοιβή της προδοσίας και της βλακείας. Μετά από αυτές τις καταστροφές, η τιμή των δούλων έπεσε σε πρωτοφανή επίπεδα για την αρχαία ιστορία. Αυτό αποκαλείται Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός, ένας πολιτισμός «που τον διδάσκουν δούλοι», όπως δήλωσε ο Ρωμαίος Γάιος Μάριος.. Έτσι κατέληξε η αρχαία Ελλάδα, που καταστράφηκε τάχα από τους… Χριστιανούς.

Ο Ρωμαίος ύπατος Φλαμινίνος, που παράσταινε τον ελευθερωτή μας, λατρεύτηκε σε κοινό ναό με τον «Δελφίνιο Απόλλωνα»,[1] το πατριωτάκι του από την Τροία. Σαν να λέμε σήμερα, δισυπόστατος ναός του Άη Γιώργη και του Τζωρτζ Μπους, βοήθειά μας. Η κατάληξη των… Σαλαμινομάχων!

Οι Περγαμηνοί θεωρούν έναν Ρωμαίο ως κτίστη της πόλης τους.

Σχολιαστές υποθέτουν πως ο Κούσπιος Πακτουίνος κλπ

έχτισε κάποια σπίτια στην Ακρόπολη της Περγάμου

και στέγασε μερικούς.

Κάνουν λάθος.

Η λέξη "Πέργαμος", που δεν είναι Ελληνική,

σημαίνει "Ακρόπολη", και "παλάτι" (που ήταν αρχικά πάνω στην Ακρόπολη)

δηλαδή το κάστρο.

Οι Περγαμηνοί απλά μετάφρασαν το όνομα της πόλης τους στα Ελληνικά.

Όμως, ο όρος Έλληνας στη Ρωμαϊκή περίοδο ήταν υποτιμητικός. Έτσι εμφανίστηκε και ο όρος «Ελλαδικός» = αυτόχθων Έλληνας, σε αντίθεση μάλιστα, με το «Έλληνας». Αυτός ο όρος δεν κατασκευάστηκε την Βυζαντινή περίοδο, όπως πολλοί ισχυρίζονται. Υπήρχε τουλάχιστον από τον Β΄αι. μΧ. [2]

Άλλωστε, η λέξη «Ελληνάκι» (Γραικύλος) ήταν πλέον Ρωμαϊκή βρισιά… Ακόμα και ο επίσημος όρος «Γραικός» ήταν επίσης υποτιμητικός, σύμφωνα με τον Ιουλιανό τον Παραβάτη. Σε μια υποθετική συζήτηση Αλεξάνδρου – Καίσαρα, ο δεύτερος λέει υποτιμητικά στον Αλέξανδρο πως δεν έκανε τίποτα παραπάνω από «μυρίων Γραικών κρατήσαι» (εννοεί την Χαιρώνεια και τη Θήβα) και ο Μακεδόνας προσβάλλεται:

«Επεί ώσπερ διασύρων των μυρίων εμνημόνευσας Γραικών ότι μεν και υμείς εντεύθεν γεγόνατε και τα πλείστα της Ιταλίας ώκησαν οι Γραικοί…»[3] (μνημόνευσες τους δέκα χιλιάδες Γραικούς σα να ήθελες να με κοροϊδέψεις, αν και εσείς από δω κατάγεστε και το μεγαλύτερο κομμάτι της Ιταλίας κατοικήθηκε από Γραικούς)

Ο Αυτοκράτορας Αδριανός τιμάται ως θεός από τους Εφέσιους

Δεν ακούω κανένα να διαμαρτύρεται κατά των απογόνων του Ιούλιου Καίσαρα, με τον ίδιο τόνο που διαμαρτύρονται κατά των αρχαίων Πατέρων της Εκκλησίας… Δυστυχώς, η εθνική συνείδηση –και η αξιοπρέπεια- των Ελλήνων άρχισε να υποχωρεί, με κύριο υπεύθυνο την θρησκεία του. (αρχαία και νέα) Πολύ σύντομα, ήταν πλέον ντροπή να σε λένε Έλληνα. Σήμαινε παρακμασμένος, δουλοπρεπής, δειλός, απόλεμος, φαντασμένος. Με μια λέξη, Γραικύλος!

Ο όρος δεν ήταν χριστιανική εφεύρεση, και σε πολλές Ευρωπαϊκές γλώσσες το «Έλληνας» (Γραικός) εξακολουθεί να είναι βρισιά, όπως ήταν και στη Ρωμαϊκή εποχή. Αυτή η ερμηνεία διαγράφηκε από το Λεξικό «Λαρούς» μετα από διαμαρτυρίες της Ελληνικής κυβέρνησης… Πρόκειται για μια γνήσια κληρονομιά των αρχαίων προγόνων μας, που εξευτελίστηκαν με την δουλοπρεπή τους στάση απέναντι στους Ρωμαίους.

Το λήμμα του "Larousse"
"(Γραικός): άνθρωπος πολύ πονηρός, που κλέβει στα τυχερά παιχνίδια" ...

"γνώστης κάποιου θέματος, πράγμα που τον οδηγεί στην απάτη"

Οι Χριστιανοί αποκαλούσαν καθαρά τους Έλληνες «δειλούς»[4], όπως και ο υπόλοιπος πλανήτης άλλωστε! Πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις μια παγκόσμια αυτοκρατορία που υποτάχθηκε σε μια Ιταλική πόλη – κράτος;

Προτιμάτε το «ηλίθιους»; Δεν με πολυνιάζει!

"Θα μιλήσουν οι πέτρες".

Δεν κατάργησαν οι Χριστιανοί τα Ελληνικά ονόματα...

Οι ίδιοι οι Ελληνες το έκαναν, από ραγιαδισμό.

Ιδού ο τάφος του"Κορνήλιου", που ήταν Κορίνθιος,

και νικητής σε ένα σωρό αγώνες...

Για την εθελοντική αλλαγή των ονομάτων σε ρωμαϊκά,

υπάρχουν και γραπτές μαρτυρίες....

Αυτή η τεράστια Εθνική Ντροπή, φορτώνεται από τους θαυμαστές της αρχαιότητας στους… Χριστιανούς, που δεν υπήρχαν καν όταν οι Εθνάρχες μας καλούσαν τους Ρωμαίους να τους απελευθερώσουν από τους… Μακεδόνες. Εδώ γέλαγε η Υφήλιος, και ακόμα γελάει, βλέποντας στον κινηματογράφο πως οι Ρωμαίοι περίμεναν στην ουρά για να πηδήξουν την Ελληνίδα βασίλισσα της Αιγύπτου… (μιλάω για την Κλεοπάτρα, καθαρόαιμη απόγονο του στρατηγού του Μεγαλέξαντρου Πτολεμαίου, χωρίς μια σταγόνα Αιγυπτιακό αίμα)

Έπρεπε να περάσουν πάνω από χίλια χρόνια για να τολμήσουμε να χρησιμοποιήσουμε ξανά το εξευτελισμένο από εμάς τους ίδιους όνομά μας. Και να μην ξεχνάμε πως ήταν οι Βυζαντινοί που το ξανάφεραν στην επιφάνεια…

Ένας άγγελος διώχνει την Συναγωγή, που συμβολίζεται από την γυναίκα δεξιά,

και άλλος άγγελος καλεί την Ελλάδα (την ασπροντυμένη και στεφανωμένη γυναίκα στη μέση)

να ακούσει το κήρυγμα του Γρηγόριου του Θεολόγου.

Τα ανθελληνικά σχέδια της Εκκλησίας αποκαλύπτονται, επιτέλους.

Αν ο Νεμέριος Καστρίκιος Λεύκιος Πακωνιανός κλπ

ήταν ίσως Ρωμαίος, η γυναίκα του,

Αυρηλία Σαπφούς Πλάτωνος Λικινιανή, ήταν σίγουρα Ελληνίδα,

κόρη κάποιων Πλάτωνα και Σαπφούς...

Και ήταν και ιερείς της πάτριας θρησκείας,

ανάθεμα τον εθνικισμό τους!!!

Ασε που βλέπουμε και την διαστροφή της γλώσσας

με λατινισμούς που υπάρχουν μέχρι σήμερα...

"Φαμίλια"

Είναι προφανές πως οι Χριστιανοί περιλάμβαναν και τους Ρωμαίους στον όρο «Έλληνες». Είναι ο Εβραϊκός τρόπος θεώρησης των Δυτικών εχθρών, που αποκαλούνται χωρίς κανένα διαχωρισμό «Κιττείμ» (Κιττιείς) από το Κίττιον της Κύπρου, το σημείο συγκέντρωσης όσων ήθελαν να επιτεθούν στο Ισραήλ από τη Δύση. Στα νεότερα χειρόγραφα της Ερυθράς Θάλασσας ο όρος Κιττείμ εμφανώς εννοεί τους Ρωμαίους. Ανάλογη χρήση είχε και το Έλληνας, που πρέπει να θεωρηθεί εξελληνισμός του Κιττείμ. Και σήμερα λέμε «Φράγκοι» και «Λατίνοι» εννοώντας τους Δυτικούς, που όμως δεν είναι όλοι Φράγκοι ή Λατίνοι. Άλλωστε, πολύ έξυπνα οι Χριστιανοί μίλαγαν εναντίον των «Ελλήνων» εννοώντας όλο τον ρωμαϊκό κόσμο, ώστε να απαλλαχθούν από την κατηγορία του αντικαθεστωτικού, πράγμα που δεν απόφυγαν…

Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί οι αρχαιολάτρες καταγγέλλουν την υποτιθέμενη προδοσία της Εκκλησίας, που λένε πως συμμάχησε με τους Τούρκους. Τους ενοχλεί, που οι παπάδες μπορεί να μιμηθήκαν τους Απολλώνιους ιερείς, λες και οι Νεοέλληνες δεν έχουν δικαίωμα να σταθούν στο ύψος των προγόνων τους…

Οι Ρωμαίοι έλεγαν πως είναι απόγονοι του Τρώα Αινεία, και οι Πέρσες, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, είχαν επωμιστεί την εκδίκηση όλων των δεινών που επέφεραν οι Έλληνες στην Ασία, ξεκινώντας από την αρπαγή της Ευρώπης και της Μήδειας και καταλήγοντας στην άλωση της Τροίας. Όλοι οι εχθροί της Ελλάδας από την αρχή της καταγραμμένης ιστορίας ταυτίζονταν με τους Τρώες.

Αθήνα....

Επάνω:
Κείμενα του Ρωμαίου ιστορικού Φλόρου

για την καταστροφή της Κρήτης και της Κορίνθου από τους Ρωμαίους.

και συμπληρώνω:

ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ;

Οι Χριστιανοί; Μπά...

Την Επίδαυρο κατάστρεψε ο Ρωμαίος Λούκουλλος κατά τους Μιθριδατικούς πολέμους.

ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕ ΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ;

Οι Χριστιανοί; Μπα...

Τους Δελφούς κατάστρεψαν οι Φωκείς κατά τους "Ιερούς πολέμους",

και ο Ρωμαίος Λούκουλλος κατά τους Μιθριδατικούς πολέμους.

ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕ ΤΗ ΔΗΛΟ;

Οι Χριστιανοί; Μπα...

Η Δήλος καταστράφηκε κατά τους Μιθριδατικούς πολέμους, το 88 π.Χ.

ΟΜιθριδάτης, βασιλιάς του Πόντου και σύμμαχος των Αθηναίων, επιτίθεται στη Δήλο, και την καταστρέφει,

σκοτώνοντας περί τους 20.000 ανθρώπους.

Και το 69 π.Χ. οι πειρατές του Αθηνόδωρου, συμμάχου του Μιθριδάτη,

ολοκλήρωσαν την καταστροφή εξαφανίζοντας κάθε ίχνος ζωής εκεί.

ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ;

Ο Ρωμαίος στρατηγός Σύλλας

κατά τους Μιθριδατικούς πολέμους

Και οι Ευρωπαίοι του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης έλεγαν πως είναι απόγονοι Τρώων, [μέσω Ρώμης] ώστε να δώσουν <<ιστορικό>> υπόβαθρο στην αντίθεσή τους με το Ελληνικό Βυζάντιο. Ας αναφέρουμε και τη γνωστή μάρκα προφυλακτικών «Ο Τρώας», ενδεικτικό… σκληρότητας και αντίστασης. Δεν κάνω χιούμορ. Η χρήση του ονόματος αυτού για διαφημιστικούς λόγους, απευθυνόμενο στο Ευρωπαϊκό κοινό, αποδείχνει πολλά… Μέχρι και οι Τούρκοι σήμερα, αισθάνονται πως εκπροσωπούν τους αρχαίους Τρώες, αν και δεν είναι συγγενείς φυλετικά.

Βλέπουν -και βλέπουμε- την ιστορία μας μέσα από τα μάτια των Δυτικών, που μισούν το Βυζάντιο γιατί απογύμνωσε τη Ρώμη από τη δύναμη της. Οι δυτικόφιλοι δεν μπορούν να το συγχωρήσουν και να το ανεχθούν, έτσι συκοφαντούν την αναγέννηση της Ελλάδας μετά την Ρωμαϊκή λαίλαπα, που ξεκίνησε με το Βυζάντιο.

Πολλοί θα προτιμούσαν να είμαστε ακόμα δούλοι των Λατίνων. Πράγματι, φαίνεται πως αποδεχτήκαμε την ελευθερία μας μόνο αφού μας την πρόσφερε ένας Ρωμαίος. Ο Κωνσταντίνος επέβαλλε, για δικούς του λόγους, τη μετατόπιση του κέντρου του κράτους από τη Ρώμη στην Ελλάδα, χωρίς ανάλογο αίτημα ή αγώνα των Ελλήνων. Για αυτούς, για μας, δηλαδή, θα ήταν (και εξακολουθεί να είναι) κάτι αδιανόητο!

Οι Έλληνες ήταν πολύ υπερήφανοι να ονομάζονται «Ρωμαίοι», μια που άλλαζαν μέχρι και τα ονόματά τους σε Ρωμαϊκά: «πριν υπήρχαν τα ονόματα ηρώων, ναυμάχων και νομοθετών, τώρα δε Λουκούλλων και Φαβρικίων και Λευκανίων, των μακαρίων»[5] λέει ο Απολλώνιος Τυανεύς κατηγορώντας τους Έλληνες. Οι περισσότεροι είχαν διπλό όνομα (πχ, Γάιος Ιούλιος Ευρυκλής, ηγεμόνας της Σπάρτης) και πολλοί είχαν μόνο Λατινικό.

Αργότερα, όταν οι αείμνηστοι Εικονομάχοι Αυτοκράτορες μας απέσπασαν από την εκκλησιαστική εξουσία του Ρωμαίου Πάπα (Η Ελλάδα δεν υπάγονταν στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως μέχρι τότε) οι Έλληνες… επαναστάτησαν, επειδή τους έκαναν… ανεξάρτητους με το ζόρι! (727 μΧ, επανάσταση του Κοσμά) Το σημάδι της Ρώμης δεν θα σβηστεί σύντομα, και η Εθνική μας Συνείδηση θα είναι τόσο ελλιπής, όσο και τότε.

Τσακωνόμαστε για την τιμή και την υπόληψη δυο… Ρωμαίων, (του Ιουλιανού του Παραβάτη και του Μεγάλου Κωνσταντίνου) θεωρώντας πως το θέμα είναι υψίστης… εθνικής σημασίας, και σχετίζεται απόλυτα με τον… πατριωτισμό μας. Δεν νομίζω πως υπάρχει λαός που μπορεί να πέσει πιο χαμηλά από εμάς. (εμού συμπεριλαμβανομένου…)

Εκεί είχε καταντήσει η αρχαια Ελλάδα...

Ο Αδριανός είναι:

"Ολύμπιος, θεός σεβαστός", και η Ρώμη είναι "θεά"

Επιγραφή από την Πέργαμο, Μικρά Ασία.

Προσέχτε (ξανά) την μίξη των ονομάτων:

[ἀγαθῆι τύχηι. Αὐτοκρά]τορι Καίσα[ρι Τραϊανῶι] | [Ἁδριαν]ῶι Ὀ(λ)υμπίωι, σωτῆρι καὶ

| [κτί]στηι, ὑμνῳδοὶ θεοῦ | Σεβαστοῦ καὶ θεᾶς Ῥώμης || Τ. Φλ. Φιλόξενος, Π. Κειυντίλιος Μείδων

| Γν. Ὀτακίλιος Πωλλίων, Πωλλίων ὑός | Λ. Ἀνείνιος Φλάκκος, Λ. Στατείλιος Μοσχιανός | Π. Αἴλιος Διονύσιος, Αἲ. Διονύσιος ἒκγονος |

Τ. Φλ. Ἑρμογένης, Φλ. Κυιντ. Ἑρμογένης ἔγγονος | Τι. Οὔλπιος Διογένης, Μόσχος Μόσχου ὀλυμπιονείκης || Μ. Ἰού. Οὐλπιανὸς Ἀσκληπιόδωρος |

Α. Καστρίκιος Παῦλος [ - - - ] | Τι. Κλ. Παυλεῖνος [ - - - ] | Τ. Φλ. Ἀλέξανδρος [ - - - ] | Ἀ. Ἰούλιος Διονύσιος, Ἀ Γέσσιος Ἀλέξανδρος |

Τ. Φλ. Ἰουλιανός || Κάεικος Καείκου | Ἀ. Ἰούλιος Νόητος, Λ. Ἄννιος, Κλ. Φίλητος Ἰο[υλιανὸς ὑός] | Τ. Φλ. Καικιλιανός, Αἴλιος Τατιανός | Τι. Κλαύδιος Προκιλλιανός, |

ἀ[ναθέντων] τ[ό]ν βωμὸν ἐκ τῶν ἰδίων Καστρικίων || [--- Καπί]τωνος θεολόγου | [ - - - ] φων | [ - - - ] Ἰουι|[ - - - ]

[1] Ελευθερουδάκης, λήμμα «Δελφίνιος»

[2] Κλήμη Αλεξανδρείας, «Στρωματείς» ΣΤ ΧVΙΙΙ σελ 241 «τοις Ελλαδικοίς εκείνοις γράφων, [τους] Κορινθίους»

[3] Ιουλιανού, «Συμπόσιον ή Κρόνεια» 22-25

[4] Κλήμη Αλεξανδρείας, «Προτρεπτικός προς Έλληνας» ΙΙΙ, σελ 36.

[5] Φιλόστρατος, Τα ες Απολλώνιον Τυανέα 3, 271