H δύναμη της μοναξιάς …

 

Η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η κατά κόσμον κυρά της Ρω, γεννήθηκε το 1890 στο Καστελόριζο. Υπήρξε ενεργό μέλος της Αντίστασης, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της απομονωμένη και βραβεύτηκε από πολλούς φορείς για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της»

Ήταν παντρεμένη με τον Κώστα Αχλαδιώτη όταν το 1927 αποφάσισαν να μετακομίσουν απέναντι στη Ρω, τέσσερα μίλια από το Καστελόριζο και δώδεκα από τις τουρκικές ακτές, για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία καθαρά για βιοποριστικούς λόγους, σε μια βραχονησίδα  όπου ζούσαν μονάχα λιγοστοί κάτοικοι!

Το άγονο μέρος, ένας ξερότοπος με αραιό χορτάρι φιλοξένησε το ζευγάρι μέχρι το 1940. Ήταν η χρονιά όπου αρρώστησε βαριά ο άντρας της Δέσποινας, μα εκείνη δε το έβαλε κάτω. Άναψε φωτιά για να ειδοποιήσει τους ψαράδες και με περίσσιο θάρρος γιατροπόρευε τον ετοιμοθάνατο σύντροφο της ζωής της, που τελικά έχασε τη μάχη, τη στιγμή που αργοπορημένος μεταφερόταν στο Καστελόριζο.

Έμεινε μόνη της, αλλά επέλεξε να μη συμμαχήσει με τις ερινύες της. Αποφασίζει να πάρει κοντά της την τυφλή μητέρα της και ενόσω η Ελλάδα διένυε την δύσκολη περίοδο της Κατοχής, το νησί ερήμωσε, χάνοντας τους λιγοστούς κατοίκους του, απομένοντας η ίδια καπετάνισσα στο απέραντο γαλάζιο…

   

https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang

Όλα αυτά τα χρόνια η θρυλική γυναίκα ύψωνε με θάρρος για σχεδόν 40 χρόνια την ελληνική σημαία κάθε πρωί στο λόφο της βραχονησίδας και με ευλάβεια την κατέβαζε στη δύση του ηλίου, αγέρωχη και γεμάτη υπερηφάνεια, ορκιζόμενη πίστη στο σύμβολο του έθνους μας, όπου είχε μόνη της φτιάξει από σεντόνια και υφάσματα, ξεχασμένα για καιρό στο σεντούκι των προικώων της. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, στις 13 Μαΐου του 1982 και ενταφιάστηκε μαζί με τη σημαία στη δική της βραχονησίδα, όπως η ίδια επιθυμούσε

Για χρόνια ολόκληρα, αντλούσε δύναμη από την αγάπη της για την πατρίδα, αψηφώντας τον κίνδυνο, κάνοντας τη μοναξιά πολύτιμο σύμμαχό της. Συμφιλιώθηκε με τα πάθη της και έμαθε να ζει παρέα με τις αναμνήσεις και τις αλλοτινές τις σκέψεις, έχοντας συντροφιά τα αφρισμένα κύματα, τα ανεμοδαρμένα βράχια, το άπλετο φως του ήλιου και την αναζωογονούσα πνοή του αέρα.

Μια ξεχωριστή προσωπικότητα, παράδειγμα προς μίμηση που κατάφερε τα δώσει μια διαφορετική χροιά στη μονότονη όπως θα ισχυρίζονταν πολλοί (η ίδια όχι) ζωή της. Κατάφερε να δαμάσει την εκκωφαντική ησυχία που κυριαρχούσε γύρω της. Επικαρπώθηκε με το βάρος μιας προσωπικής αποστολής, θεωρώντας χρέος της να διασφαλίσει τα ελληνικά χώματα, μια ανάσα από τον τούρκικο κλοιό. Ύψωσε το ανάστημά της χωρίς φόβο, αγνοώντας τον κίνδυνο. Ανδρώθηκε με πάθος, ρουφώντας τις ρανίδες του πελάγους

…με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες...

Αντιλαμβάνομαι, όπως φαντάζομαι οι περισσότεροι, ότι η κυρά της Ρω ήταν μια ασυμβίβαστη, δυναμική  γυναίκα που επέλεξε να μη λυγίσει, ακόμα κι όταν η ζωή της έδειξε το σκληρό της πρόσωπο, καταδεικνύοντας την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά της στα δείνα και τις κακουχίες του δικού της «γίγνεσθαι». Θεωρούσε προσωπικό της χρέος να συνδράμει για την πατρίδα εισπράττοντας  χαρά και ευγνωμοσύνη κάθε μέρα που κατακτούσε το στόχο της.  

Η ισορία της μας διδάσκει πολλά. Ίσως να γνώριζε ότι ένας κούκος δε θα φέρει την άνοιξη, αλλά εκείνη είχε προσφέρει το δικό της λιθαράκι και ήταν ευγνώμων για αυτό της το επίτευγμα. 

https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang

Η κυρά της Ρω είναι η προσωποποίηση του ανθρώπου εκείνου που δυναμώνει τις αντοχές του από το ελάχιστο και το μηδαμινό, εκείνου που αντιμάχεται τη δυσκολία και παλεύει να τη νικήσει. Ας μου επιτραπεί ο όρος, πρόκειται για ένα εθνικό μας σύμβολο που υπομονετικά περιμένει να μας διδάξει, αξίες που χάθηκαν στον χρόνο. Ο πατριωτισμός, η πίστη, η ελπίδα, η τόλμη, τα ιδανικά, ο στόχος, τα κίνητρα, η ελευθερία παντός τύπου αλλά και η Ιθάκη του καθενός από εμάς, είναι εφικτό να κατακτηθούν, να πάρουν σάρκα και οστά και να εισβάλλουν στις ζωές μας, δίνοντας νόημα και λόγο ύπαρξης.

Είναι η φωνή του αδυνάτου, του κατατρεγμένου, του λαβωμένου από τη ζωή ανθρώπου που υψώνει το ανάστημά του, που θεριεύει τη ψυχή του και τολμά να συνεχίσει το δύσβατο δρόμο, αγνοώντας επιδεικτικά τα κακώς κείμενα.

Ας αναλογιστούμε την ιστορία της, ας πάψουμε να γκρινιάζουμε για μικροπράγματα, ας δώσουμε το αληθινό νόημα σε αυτά που μας περιβάλλουν και ας αναζητήσουμε τις χαμένες πατρίδες μας στον κυκεώνα του σήμερα!

 https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang

Γεννήθηκα και ζω στις Πλαταιές Βοιωτίας. Σπούδασα Πληροφορική & Φυσικές Επιστήμες και το γράψιμο παντός είδους είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το διάβασμα και οι μοναχικοί περίπατοι στη φύση, γεμίζουν ευχάριστα τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου. Έμπνευσή μου αποτελεί κάθε τι που μπορεί να μας διδάξει και να μας προσφέρει το έναυσμα να δούμε τη ζωή από άλλη οπτική.

    

Κατερίνα Σιδέρη

Με πολύ μεράκι αλλά και υπομονή συνεχίζουμε την προσπάθεια μας .Αθόρυβα …σιγά σιγά με πολύ υπομονή αλλά και διάθεση προχωράμε

Στόχος μας παραμένει να αρθρογραφούν οι πολίτες σε οποίο θέμα επιλέξουν.

Το όνομα και επώνυμο αλλά η ευπρέπεια των άρθρων είναι απαραίτητα .Η διεύθυνση μας για επιστολές Άρθρα είναι   zantedanias@gmail.com

Όπως έχουμε από την αρχή της προσπάθεια μας αναφέρει θα αναρτώνται μετά από έγκριση μας.

Σας ευχαριστούμε από καρδιάς.

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους ο οποίος φέρει και την ευθύνη των γραφομένων και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας