Μην επαφίεσαι σε διάφορες στιγμές, δύσκολες

Μην επαφίεσαι σε διάφορες στιγμές, δύσκολες, να σου κάμψουν είτε το ηθικό, είτε το χριστιανικό σου υπόβαθρο. Αναλογίσου πως και ο Κύριος ηναγκάσθη να πιει το πικρόν ποτήριον τούτο, ώστε να εισέλθει εις τη Βασιλεία Του, πλησίον του Πατρός Του και Δημιουργού μας, με μοναδική έννοια και βάσανο να απαλλάξει εμάς τους αμαρτωλούς από τον πόνο και την αδικία.
Μα αυτή, θαρρείς, και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και μετερίζι τού καθενός μας ή της καθεμιάς μας. Όπου και να γυρίσεις, αντιλαμβάνεσαι εύκολα, δύσκολα, την αδικία, τον πόνο, τον Γολγοθά που καλούμαστε να ανεβούμε και να αντιμετωπίσουμε, ο καθένας μας με το δικό του μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο.
Όποιον και να ρωτήσουμε δε θα διστάσει να αποφανθεί πως, ίσως και εν γνώσει μας πια, το να διανύουμε μια πορεία δύσκολη, σκληρή, όχι ραμμένη στα δικά μας μέτρα και σταθμά, μας έχει κάνει και καλύτερους ανθρώπους, καλύτερα άτομα, ψυχές.
Θα μου πείτε, είναι ανάγκη να υποστούμε της ψυχής μας τον τάραχο για να γίνουμε καλοί και αξιοπρεπείς Χριστιανοί, να ακολουθήσουμε το δρόμο τής Αλήθειας Του και του καθοδηγισμού Του;
Φυσικά μου είναι αδύνατο, εντελώς, ν’ αντιπαραταχθώ με οποιαδήποτε θέση, κρίση, αφενός ένας θνητός άνθρωπος, με πάθη, λάθη και αδυναμίες, που με καταστούν ανήμπορη, ανάξια και ανίκανη για να τελεστούν και να εκτελεστούν τυχόν δικές μου υποδείξεις, αναδείξεις και αφετέρου ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός θα δείξει και θα αποδείξει στο κάθε του αρνάκι ότι είναι ικανό να αντιταχθεί και να προστατευτεί από μόνο του στο λύκο που το παραφυλάει και το ελλοχεύει, με τη βοήθεια πάντα Αυτού που μεριμνεί και φροντίζει για όλα τα πλάσματά Του.
Ο Γολγοθάς πάντα θα αποτελεί τον τόπο του μαρτυρίου. Ένα μαρτύριο από όλους αργότερα αποδεκτό και παραδεκτό, άδικο κρίμα μεγάλο, που επέφερε το μήνυμα για το αγόγγυστο και ακάματο ηθικό του Χριστού μας, παρά τα τελευταία λεπτά που κι ο ίδιος λύγισε, αφήνοντας να φανεί το μεγαλείο τής υπόστασής Του, ως άνθρωπος, φύση αδύναμη και ανίκητη μπροστά σε ένα μαρτύριο, σε μια σκοτοδίνη αρρωστημένων και παθιασμένων μυαλών.
Μα νικητής μέσα από όλο αυτό, ήρθε να μας διδάξει πως και εμείς έχουμε τη δύναμη, το κουράγιο, μα κυρίως την πίστη, να ανταπεξέλθει ο καθένας στο δικό του Σταυρό που κουβαλάει από τη μέρα της γέννησής του, εφόσον κρίθηκε από τον Κριτή του κόσμου να συμπορεύεται και να ακολουθεί ως ένα σημείο της ζωής του.
Λένε πως ο Παντοκράτορας στέλνει τέτοιο σταυρό όσο μπορεί ο ώμος τού καθενός μας να αντέξει να κουβαλήσει. Αγιασμένο το όνομά Του, αδέρφια μου, καθώς όλοι δεν αποτελούμε τίποτα, παρά μια σκέψη, έναν στοχασμό μπροστά στο θεόπεμπτό του έργο, καθαγιασμένο και μοιρασμένο, όπως ο ίδιος κρίνει και διακρίνει, μέσα από τις πλειάδες των λογισμών Του και των απασχολήσεών Του.
Τίποτα δε στέκεται ικανό και αντάξιο, όσο η θέληση, η σκέπη του Κυρίου μας να είμαστε υπό την Προστασία Του και την εύνοιά Του, την αγάπη Του και τη φροντίδα Του.
Αν κατορθώσουμε να το λησμονήσουμε, να απαλλαγούμε απο την παρουσία Του, μένοντας προσκολλημένοι μόνο στα εφήμερα και στα τραγικά στάσιμα κατατόπια ζωής και έμπνευσης, ρηχής και ανούσιας, τότε δε θα φταίει κανείς, παρά μόνο ο ίδιος μας ο φτωχός και άσιτος εαυτός από πνευματικη τροφή και κυρίως από την επικοινωνία του με τον Πλάστη και Οδηγό Του, μέσω και μόνο της προσευχής και της απόδοσης, αποτίμησης, απαρίθμησης ειλικρινέστατης, στιγμών, λαθών προς μετάνοια αυτών.

_Μην επαφίεσαι σε διάφορες στιγμές, δύσκολες, να σου κάμψουν είτε το ηθικό, είτε το χριστιανικό σου υπόβαθρο. Αναλογίσου πως και ο Κύριος ηναγκάσθη να πιει το πικρόν ποτήριον τούτο, ώστε να εισέλθει εις τη Βασιλεία Του, πλησίον του Πατρός Του και Δημιουργού μας, με μοναδική έννοια και βάσανο να απαλλάξει εμάς τους αμαρτωλούς από τον πόνο και την αδικία.
Μα αυτή, θαρρείς, και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και μετερίζι τού καθενός μας ή της καθεμιάς μας. Όπου και να γυρίσεις, αντιλαμβάνεσαι εύκολα, δύσκολα, την αδικία, τον πόνο, τον Γολγοθά που καλούμαστε να ανεβούμε και να αντιμετωπίσουμε, ο καθένας μας με το δικό του μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο.
Όποιον και να ρωτήσουμε δε θα διστάσει να αποφανθεί πως, ίσως και εν γνώσει μας πια, το να διανύουμε μια πορεία δύσκολη, σκληρή, όχι ραμμένη στα δικά μας μέτρα και σταθμά, μας έχει κάνει και καλύτερους ανθρώπους, καλύτερα άτομα, ψυχές.
Θα μου πείτε, είναι ανάγκη να υποστούμε της ψυχής μας τον τάραχο για να γίνουμε καλοί και αξιοπρεπείς Χριστιανοί, να ακολουθήσουμε το δρόμο τής Αλήθειας Του και του καθοδηγισμού Του;
Φυσικά μου είναι αδύνατο, εντελώς, ν’ αντιπαραταχθώ με οποιαδήποτε θέση, κρίση, αφενός ένας θνητός άνθρωπος, με πάθη, λάθη και αδυναμίες, που με καταστούν ανήμπορη, ανάξια και ανίκανη για να τελεστούν και να εκτελεστούν τυχόν δικές μου υποδείξεις, αναδείξεις και αφετέρου ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός θα δείξει και θα αποδείξει στο κάθε του αρνάκι ότι είναι ικανό να αντιταχθεί και να προστατευτεί από μόνο του στο λύκο που το παραφυλάει και το ελλοχεύει, με τη βοήθεια πάντα Αυτού που μεριμνεί και φροντίζει για όλα τα πλάσματά Του.
Ο Γολγοθάς πάντα θα αποτελεί τον τόπο του μαρτυρίου. Ένα μαρτύριο από όλους αργότερα αποδεκτό και παραδεκτό, άδικο κρίμα μεγάλο, που επέφερε το μήνυμα για το αγόγγυστο και ακάματο ηθικό του Χριστού μας, παρά τα τελευταία λεπτά που κι ο ίδιος λύγισε, αφήνοντας να φανεί το μεγαλείο τής υπόστασής Του, ως άνθρωπος, φύση αδύναμη και ανίκητη μπροστά σε ένα μαρτύριο, σε μια σκοτοδίνη αρρωστημένων και παθιασμένων μυαλών.
Μα νικητής μέσα από όλο αυτό, ήρθε να μας διδάξει πως και εμείς έχουμε τη δύναμη, το κουράγιο, μα κυρίως την πίστη, να ανταπεξέλθει ο καθένας στο δικό του Σταυρό που κουβαλάει από τη μέρα της γέννησής του, εφόσον κρίθηκε από τον Κριτή του κόσμου να συμπορεύεται και να ακολουθεί ως ένα σημείο της ζωής του.
Λένε πως ο Παντοκράτορας στέλνει τέτοιο σταυρό όσο μπορεί ο ώμος τού καθενός μας να αντέξει να κουβαλήσει. Αγιασμένο το όνομά Του, αδέρφια μου, καθώς όλοι δεν αποτελούμε τίποτα, παρά μια σκέψη, έναν στοχασμό μπροστά στο θεόπεμπτό του έργο, καθαγιασμένο και μοιρασμένο, όπως ο ίδιος κρίνει και διακρίνει, μέσα από τις πλειάδες των λογισμών Του και των απασχολήσεών Του.
Τίποτα δε στέκεται ικανό και αντάξιο, όσο η θέληση, η σκέπη του Κυρίου μας να είμαστε υπό την Προστασία Του και την εύνοιά Του, την αγάπη Του και τη φροντίδα Του.
Αν κατορθώσουμε να το λησμονήσουμε, να απαλλαγούμε απο την παρουσία Του, μένοντας προσκολλημένοι μόνο στα εφήμερα και στα τραγικά στάσιμα κατατόπια ζωής και έμπνευσης, ρηχής και ανούσιας, τότε δε θα φταίει κανείς, παρά μόνο ο ίδιος μας ο φτωχός και άσιτος εαυτός από πνευματικη τροφή και κυρίως από την επικοινωνία του με τον Πλάστη και Οδηγό Του, μέσω και μόνο της προσευχής και της απόδοσης, αποτίμησης, απαρίθμησης ειλικρινέστατης, στιγμών, λαθών προς μετάνοια αυτών.

Μην επαφίεσαι σε διάφορες στιγμές, δύσκολες, να σου κάμψουν είτε το ηθικό, είτε το χριστιανικό σου υπόβαθρο. Αναλογίσου πως και ο Κύριος ηναγκάσθη να πιει το πικρόν ποτήριον τούτο, ώστε να εισέλθει εις τη Βασιλεία Του, πλησίον του Πατρός Του και Δημιουργού μας, με μοναδική έννοια και βάσανο να απαλλάξει εμάς τους αμαρτωλούς από τον πόνο και την αδικία.
Μα αυτή, θαρρείς, και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και μετερίζι τού καθενός μας ή της καθεμιάς μας. Όπου και να γυρίσεις, αντιλαμβάνεσαι εύκολα, δύσκολα, την αδικία, τον πόνο, τον Γολγοθά που καλούμαστε να ανεβούμε και να αντιμετωπίσουμε, ο καθένας μας με το δικό του μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο.
Όποιον και να ρωτήσουμε δε θα διστάσει να αποφανθεί πως, ίσως και εν γνώσει μας πια, το να διανύουμε μια πορεία δύσκολη, σκληρή, όχι ραμμένη στα δικά μας μέτρα και σταθμά, μας έχει κάνει και καλύτερους ανθρώπους, καλύτερα άτομα, ψυχές.
Θα μου πείτε, είναι ανάγκη να υποστούμε της ψυχής μας τον τάραχο για να γίνουμε καλοί και αξιοπρεπείς Χριστιανοί, να ακολουθήσουμε το δρόμο τής Αλήθειας Του και του καθοδηγισμού Του;
Φυσικά μου είναι αδύνατο, εντελώς, ν’ αντιπαραταχθώ με οποιαδήποτε θέση, κρίση, αφενός ένας θνητός άνθρωπος, με πάθη, λάθη και αδυναμίες, που με καταστούν ανήμπορη, ανάξια και ανίκανη για να τελεστούν και να εκτελεστούν τυχόν δικές μου υποδείξεις, αναδείξεις και αφετέρου ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός θα δείξει και θα αποδείξει στο κάθε του αρνάκι ότι είναι ικανό να αντιταχθεί και να προστατευτεί από μόνο του στο λύκο που το παραφυλάει και το ελλοχεύει, με τη βοήθεια πάντα Αυτού που μεριμνεί και φροντίζει για όλα τα πλάσματά Του.
Ο Γολγοθάς πάντα θα αποτελεί τον τόπο του μαρτυρίου. Ένα μαρτύριο από όλους αργότερα αποδεκτό και παραδεκτό, άδικο κρίμα μεγάλο, που επέφερε το μήνυμα για το αγόγγυστο και ακάματο ηθικό του Χριστού μας, παρά τα τελευταία λεπτά που κι ο ίδιος λύγισε, αφήνοντας να φανεί το μεγαλείο τής υπόστασής Του, ως άνθρωπος, φύση αδύναμη και ανίκητη μπροστά σε ένα μαρτύριο, σε μια σκοτοδίνη αρρωστημένων και παθιασμένων μυαλών.
Μα νικητής μέσα από όλο αυτό, ήρθε να μας διδάξει πως και εμείς έχουμε τη δύναμη, το κουράγιο, μα κυρίως την πίστη, να ανταπεξέλθει ο καθένας στο δικό του Σταυρό που κουβαλάει από τη μέρα της γέννησής του, εφόσον κρίθηκε από τον Κριτή του κόσμου να συμπορεύεται και να ακολουθεί ως ένα σημείο της ζωής του.
Λένε πως ο Παντοκράτορας στέλνει τέτοιο σταυρό όσο μπορεί ο ώμος τού καθενός μας να αντέξει να κουβαλήσει. Αγιασμένο το όνομά Του, αδέρφια μου, καθώς όλοι δεν αποτελούμε τίποτα, παρά μια σκέψη, έναν στοχασμό μπροστά στο θεόπεμπτό του έργο, καθαγιασμένο και μοιρασμένο, όπως ο ίδιος κρίνει και διακρίνει, μέσα από τις πλειάδες των λογισμών Του και των απασχολήσεών Του.
Τίποτα δε στέκεται ικανό και αντάξιο, όσο η θέληση, η σκέπη του Κυρίου μας να είμαστε υπό την Προστασία Του και την εύνοιά Του, την αγάπη Του και τη φροντίδα Του.
Αν κατορθώσουμε να το λησμονήσουμε, να απαλλαγούμε απο την παρουσία Του, μένοντας προσκολλημένοι μόνο στα εφήμερα και στα τραγικά στάσιμα κατατόπια ζωής και έμπνευσης, ρηχής και ανούσιας, τότε δε θα φταίει κανείς, παρά μόνο ο ίδιος μας ο φτωχός και άσιτος εαυτός από πνευματικη τροφή και κυρίως από την επικοινωνία του με τον Πλάστη και Οδηγό Του, μέσω και μόνο της προσευχής και της απόδοσης, αποτίμησης, απαρίθμησης ειλικρινέστατης, στιγμών, λαθών προς μετάνοια αυτών.

πηγη ANNA ZANIDAKH