Εφταιξα εγώ μαμά ?

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ,αυτή την τόση μικρή προτασούλα ,αλλά με τόσο βαθύ και πολλές φορές αιτιολογημένο νόημα.

Τα παιδιά νομίζουν,πως φταίνε αυτά ,γιατί ίσως και εμείς καμιά φορά ,ή πολλές φορές ,στο να επιδειξουμε τις δικές μας καλές κι όχι πάντα αγνές προθέσεις,μετατοπίζουμε έτσι το βάρος ευθύνης,ώστε να βρεθούν απέναντι σε ένα ζευγάρι και μη έχοντας ,ξέροντας τι θέση να κρατήσουν ,να τα μεταθέσουμε λανθασμένα ,αποδεδειγμένα,ευθύνες ,που δεν τους αναλογούν και δεν τους πρέπει.

Αυτό συμβαίνει τάχιστα στα διαζύγια,που οι γονείς,ή ο ένας απ τους δύο,θέλοντας να αποδείξει το μη σωστό ,αλλά πάντα εις όφελός του μερίδιο,καταστρατηγεί τέτοιο σχέδιο ,ώστε να φέρει το βάρος το παιδί,να καταλάβει ,πως αν δεν υπήρχε,ίσως και να ήταν καλύτερα τα πράγματα,γιατι ένα παιδί ,πάντα θα είναι ,όχι βάρος,ποτέ,αλλά μια σημαντικότατη απόφαση ζωής,τόςο για το ίδιο ,όσο για αυτούς ,που θα το φέρουν σ αυτόν τον κόσμο.

Αλλόφρωνες και παράλογοι όμως,θέτοντας τις περισςότερες φορές,αμέτοχους τους εαυτούς τους,εκτός των ευθυνών τους και ότι τους αναλογούν και τους αρμόζουν ,θέτουν έτσι τα πράγματα ,ώστε να μην καταλάβουν,πόσο κακό και μέγιστο λάθος συμβάλλουν ,στην παιδοψυχολογία του και κυρίως,στα μετέπειτα χρόνια του.

Στάσεις και καταστάσεις ζωής,που θα τις κουβαλά,χωρίς να ναι σε θέση πολλές φορές ,να αναλογιστεί,πως δε φταίει εκείνο σε τίποτα ,αλλά πάντα ,στο πίσω μέρος του μυαλου του,να υπάρχει και να διαχέεται η εντύπωση,πως ίσως κάτι δεν έκανε καλά ,κάτι του χε ξεφύγει και δεν εκφράστηκε ή δε φέρθηκε ανάλογα των περιστάσεων.

Τα χρόνια όσο και να περνούν,οι ψυχολογικές βεβιασμένες κατά κόρρον καταστάσεις,δρουν,επιδρούν και αντιδρούν,τόςο στα παιδικά εκείνα μυαλουδάκια,όσο και στων εφήβων,δη των ενηλίκων.

Ποιός μπορεί να μας διαβεβαιώσει,πως ότι έζησε,ότι πέρασε και ότι προσπάθησαν κάποιοι,κάποιος ή κάποια να περάσει λανθασμένα,αλλά πάντα επιδεικτικά και ανόητα ,δε θα το ακολουθεί και δε θα το τυραννάει ,μαυρίζοντας εκείνα τα φωτινά όπως θα πρεπε σκοτεινά του μονοπάτια,για να διαβεί το πέρας της ζωής του?

Ποιός μπορεί να σιγουρέψει εμάς και τους άλλους ,πως θα καταφέρει σε κάποια στιγμή της ζωής του ,να απεμπλακεί απ τις ευθύνες και τα ζόρικα βράδια ,που θα τον κατατρέχουν,ακόμα και στα μεγαλύτερα ηλικιακά του χρόνια,αφού κανείς δε θα χει σταθεί να του εξηγήσει και να του επιβεβαιώσει,τη μοναδική άποψη και σκέψη?

Οι μεγάλοι φταίνει ,μόνο αυτοί ,γιατί δεν ήταν σε θέση να δουν ώριμα και ψύχραιμα ,κάθε πτυχής της ζωή ςτου ,παρασυρόμενοι από εγωιστικά τερτίπια και αγχώδεις συμπεριφορές ,που δεν κατάφεραν να τις ελέγξουν,ξέφυγε το θέμα τους ή τα θέματά τους και φέρθηκαν και στάθηκαν ανίκανοι να τα λύσουν και να τα ξεπεράσουν.

Αλλά όλα αυτά για να συμπραχθούν,απαιτείτο καλή θέληςη και ωριμότητα,που αν σίγουρα την είχαν,δε θα κατέφευγαν σε συναινετικές ,να τις κάνει ο Θεός λύσεις ή κατά αντιδικία και αντιπαραθέσεις ,διαζύγια,αλλά κυρίως ,ζωντανούς αργούς θανάτους,αθώων ,ψυχών,των παιδιών τους.

Μακάρι να εξαλειφτεί αυτό το ευρέως διαδεδομένο πλέον φαινόμενο των διαζυγίων και να υποστεί απόλυτη ύφεση,αν όχι εξάλειψη.

Αλλά όσο οι άνθρωποι,δε σέβονται τα θέλω των άλλων και υπερτερούν μόνο τα δικά τους πρέπει,τα δεδομένα γίνονται απωθημένα και τα απωθημένα ,ζητούμενα.



πηγη ANNA ZANIDAKH