Γιατίι δεν ησυχάζεις?

Ωρες λεπτά και δευτερόλεπτα στοχάζομαι ,απολογούμαι,κατηγορώ δριμύτατα
Αλλά τίποτα δε βγάζω άκρη,ούτε καταλήγω και σε κανένα συμπέρασμα,
Θολά τα πάντα ,αναποδογυρισμένα χρόνια,κιτάπια άγραφα και πολυγραφόμενα
Μα τώρα άδικα,μάταια,παιδεύομαι,το ξέρω,ίσως και να το αποζητώ ως λύτρωση.

Μου το φωνάζουν είναι κρίμα ,άδικο για σένα ,για ότι κουβαλάς ,ότι ειςέπραξες
Πάει τελείωσε ,δώθηκε το τέλος,ευτυχώς ή δυστυχώς,θα μας κρίνει η ιστορία
Του καθενός τα κεφάλαια ανέγγιχτα ανέπαφα απ τη δεινά και τα ανδραγαθήματα
Σκέψης ,ζωντάνιας ή ακόμα και παρατειθέμενων αμφιβολιών,αμφισβητήσεων όλα

Στο βωμό,στη θυςία,στο γεύμα και στο βραδινό δείπνο που δεν κληθήκαμε μόνο
Ακάλεστοι παραβρεθήκαμε σε διάφορες απαξιωτικές και αποσβολωμένες θωρριές
Στου είναι μας του διάβα ,φυγόδυκοι και καταδικασμένοι από λιποταξίες αρχής
Εξουςίας,υποβολής,αναβολής,καταβολής δεδομένων ενθραρρυμένων παρωπίδων

Που δε λέγανε να πέσουν να φανεί η αλήθεια ,να δωθεί εκείνο το τέλος που άρμοζε
Που μας άξιζε και όχι τόσος πόνος,φθόνος,κακια,αλληλένδετη απαξίωση και ποταπή
Αναιπαίτια κατάργηση κανόνων ηθικών με προστριβές και καθ αυτούς δοξαςίες μάταιες
Δήθεν ,άμα ,ίσως ,αν αυτό αν εκείνο και όλα να εκτίθενται σε κοινή θέα οφθαλμών

Ζητούν και αποζητούν συμπόνοιας θαλπωρή,αγγίγματος ακροδαχτύλων διαβεβαίωσης
Είναι εκεί σε κάθε απόμερη τους σκέψη,η αγκαλιά ,τα χέρια ανοιχτά πάντα για κείνα
Μόνο για τα δικά τους ανέμελλα βράδια φροντίζω ,υπερτερεί μόνο και πάντα θα ναι
Δικό μου μέλημα ,ποτέ απροσεξία καν δευτερολέπτου ,η αμέλλεια και η ανευθυνότητα

Μπορεί να καταχωρήθηκε και να υποβάλλεται σε στιγμές ,διαφωνίας πρόσκρουσης
Αλλά το ξέρουν για τα καλά ,πως γίνομαι ύαινα ,βγάζω όχι με τα νύχια σάρκα,δέρμα
Μάτια που εθελλοτυφλούν και έχουν τις μάσκες για εφαρμογές και απαράδεκτες ιαχές
Και διαμάχες ,του είναι τους ,σκορπισμένοι και ναυαγοί ,τα κομμάτια τους και οι ρότες τους

Πυξίδες που μείναν στο χρονοντούλαπο,αφού αφεθήκαν σπαρακτικά αν και επιδιώχθηκαν
Παροτρύνσεις ,λυγμοί ,θέματα,ορδές ,ρομφαίες ,δεινοπαθημάτων ,με παιδεμό και γρήγορση
Να δοθούν,να παραδοθούν ,όχι σε λυχνίες ,χωρίς φως,αλλά σε φωταγωγημένους ψυχής
Δρόμους ,μονοπάτια άκαιρα,άκυρα,αλλά σε λεωφόρους πυγμής ποτέ ρωγμής αλλά ατίθασσης ψυχής.

Δεν ησυχάζεις,δεν ηρεμείς,άστους να πάλλεσαι στους ρυθμούς της αγάπης,μόνο αυτής
Που ειςχώρησε και καταχώρησε στα δικά σου τα κατάστιχα την αλήθεια και την ανθρωπιά
Το σεβασμό,την περηφάνια,λόγια,λόγους ,ξεχασμένους και παρατημένους,επί σκοπώ
Αλλοθι μόνο ,αυτά διακυβεύουν δήθεν επιρροές ,διαρροές ,αλλά το θεαθήναι ,ξεγυμνώθηκε και ντύθηκε το ύφασμα ,το πέπλο της ευπρέπειας της τιμής πια .



ΠΗΓΗ ANNA ZANIDAKH