.
Οι περισςότεροι άνθρωποι στη γη,διακατεχόμαστε υπερβολικά από το ακατάπαυστο συναίθημα του εγωισμού.
Στις μέρες μας ,δεν είναι λίγα τα ζευγάρια,που εξαιτίας αυτού ,χάνουν τον προσδιορισμό τους,τον προσανατολισμό τους,μα κυρίως χάνονται οι ίδιοι μέσα σ αυτόν και στις συνέπειες ,ολέθριες ή μη,που είναι επακόλουθα στάσεως ,καταστάσεων και αποφάσεων.
Ποτέ δεν απεδείχθη καλός σύμβουλός μας,μα ιδιαίτερα εμφανιζεται απρόσμενα και ξαφνικά,απρόσκλητος και άκομψος ,όπως φαίνεται και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις,
Κάνοντας την εμφάνιςή του,αποδεικνύει περίτρανα σε όλους και σε όλες ,πόσο ασταθείς και ευάλωτοι είμαστε όλοι και όλες απέναντί του,με μοναδικό του αυτοσκοπό ,να κλονήσει και να αποσυντονήσει τα δικά μας θέλω,τις αντοχές μας,καθώς και τις ανοχές μας,απέναντι σε κάθε τι που προκύπτει τώρα ή στο μέλλον ,σύμφωνα με τις διώξεις μας τις επιδιώξεις μας ή ακόμα και τους κοινούς μας στόχους και προβλέψεις.
Στα χρόνια που ήδη έχουμε διανύσει ή και θα διανύσουμε και στο μέλλον,απαραίτητος κανόνας στο να επιτελέσουμε άξια και επάξια το έργο μας,το καθήκον μας σαν άνθρωποι νοήμονες και ποτέ βαλώμενοι και καταβαλλόμενοι από το αίσθημα του εγωισμού,υπέρμετρου ή όχι ,είναι να προσπαθήσουμε να αντέξουμε,να ελέγξουμε τις δικές μας παρορμητικές τάσεις και στάσεις,σε αντίθεση με την ψυχραιμία που πρέπει όλοι και όλοι μας να επιδεικνύουμε,ώστε να μη γινόμαστε έρμαια και άβουλα όντα,ενός εγωισμού που παροτρύνει για καταστροφές,για τραντάγματα θεμελίων,που με τόσο κόπο και ιδρώτα πασχίσαμε να τα θέσουμε και εμείς ,με δική μας και μόνο ευθύνη να συντελούμε στην κατεδάφιση αυτών,οικοδομημάτων που πασχίσαμε και καταβάλλαμε υπεράνθρωπες προσπάθειες να αναστηλώσουμε ακόμα και τα ερείπια αυτών.
Πολλοί άνθρωποι.χωρίς να είμαστε συμβουλάτορες του εγωισμού μας,καταφέρνουμε με κόπο μεν αλλά και με ειλικρινή προσπάθεια και θέληση να καταφέρουμε τα αρεστά και επιθυμητά αποτελέσματα,επιτελώντας όχι απλά το καθήκον μας,αλλά εκτελώντας τα δικά μας ένστικτα που μας παροτρύνουν στο να συμβουλευθούμε οτιδήποτε καταστεί βάλσαμο των εμείς,των από κοινών προσπαθειών και επιδιώξεων,παρά υπέρ του βάσανο του εγώ,που θα πρέπει να το πολεμήσουμε και να το καταπολεμήσουμε,προκειμένου να αυξήσουμε τα επίπεδα της δικής ανασφάλειας και προτροπής για οτιδήποτε συντελεί στην καλυτέρευςή μας,ως άνθρωποι πρώτα και μετέπειτα ως εκείνα τα πιόνια που θα διαχειρισθούν με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο,μια παρτίδα ,ένα παιχνίδι ,που θα καταστήσει εμάς υπεύθυνους και υπαίτιους για τη νίκη του,παρά για την παταγώδη ήττα του.
Ο δυναμισμός που πρέπει να διέπει και να μας προτρέπει για κάθε μας δυνατή αξίωση και ποτέ απαξίωση,είναι ο συνδετικός κρίκος,ανάμεσα στη λογική μας και την ηθική μας,ανάμεσα στη λογική μας και τους φραγμούς που πρέπει να τηρήσουμε και να διατηρήσουμε ,ώστε να αποτελέσουμε παράδειγμα προς μίμηση κι όχι προς αποφυγή.
Μια εσωτερική δύναμη που θα εσωκλύει και θα περικλύει κάθε δυνατό νόημα δυναμικής στήριξής μας και υποστήριξής μας ,σε εκείνο το ευάλωτο κι ευπαθή τμήμα του ψυχισμού μας,της ιδιοσυγκραςίας μας,που θα μελετήσει και θα εκτελέσει κατά γράμμα,όχι την αυτοκαταστροφή μας,το μεγάλο μας όλεθρο,την καταστροφή μας,παρά το μεγαλείο της επιβίωςής μας,της ανάδειξής μας και της επιβεβαίωςής μας,ανάμεσα στα θηρία που θέλουν να μας κατασπαράξουν,στην αρένα του έντιμου και αξιότιμου βίου,ενάντια του πληθωρικού και αμετάπειστου σωρού,απορριμάτων,που τρέπονται όχι προς φυγή και αποφυγή ,παρά προς καθοδηγούμενη υπαγόρευςή τους,απο τους δήθεν τάχα φίλους ,κολλητούς ,μα πάντα υποχθόνιους ,ύπουλους και δόλιους εχθρούς μας.
Το αναμενόμενο για όλους μας ,είναι να γνωρίζουμε τους εχθρούς μας ,από την εκάστοτε στάση και θέση που κρατούν ,επικριτική απέναντί μας.
Το πιο απρόσμενο και ξαφνικό όμως είναι να δεχόμαστε τα πιςώπλατα μαχαιρώματα,από φίλους,δήθεν προσκολλημένους σε εμάς,απόλυτα ταυτισμένους με τις δικές μας απόψεις,ποτέ υποψιαζόμενοι ότι επιζητούν και αναζητούν το δικό μας άδικο,κακό,μα πάντα καλά καλυπτόμενοι και υποσκιαζόμενοι ,από τις δικές τους μάσκες και προσωπίδες ,καταφέρνουν να φανούν να δηλώσουν το άριστο του χαρακτήρα τους,μα να υποθάλπτουν και να υποσκάπτουν το καλό και το ένομο συμφέρον το δικό μας ,με κάθε τρόπο και δυνατό μέσω που διαθέτουν ή και δανείζονται,αρκεί να επιφέρουν τα έσχατα και χείριστα αποτελέσματα για τους φίλους τους και τα άριστα και δήθεν μέγιστα γι αυτούς.
Το βάσανο του εγώ,δεν είναι καθόλου τυχαίο που το επέλεξα ως τίτλο αναφοράς και να επιστήσω την προσοχή μας,καθώς και το βάλσαμο του εμείς,που θα αποτελεί τη σωςίβια λέμβο και τη σωτήρια λύση,μέσα από τα δεινά και τις άσχημες καταστάσεις,προβλέψιμες ή μη,κατασταλαγμένες ή όχι,να αποτελέσουμε,το εμείς,το μέσο τον τρόπο ,την κατάληξη,για την κατάληψη του κακού μας εαυτού ,ώστε παροτρυνόμενοι από τον καλό,να το θέσουμε ως απαράβατο όρο για την καλυτέρευση,σχέσης,γάμου,συμβιώσεως ,κάθε τι που αφορά και συσχετίζεται με από κοινού τρόπο σκέψης ή και σχέσης ακόμα.
Σε μια κοινωνία που ολοένα λιθοβολείται η ειλικρίνεια,η αλήθεια ,η εμπιστοςύνη,η καλοςύνη,η πίστη και όλες ή επί των πλείστων αρετές και ηθικές αξίες,έρχεται σε άμεση ή έμμεση αντιπαράθεση με την εν λόγω και εν δράσει ,κίνηση της απάθειας,του ωχ αδερφισμού,της απέχθειας ,μα κυρίως αυτής της αδιαφορίας,που αν δεν συμπαρασταθούμε και δεν συμπαραταχθούμε,σε αυτό το εμείς,τότε όλοι μας,ακόμα και οι περισςότεροι από μας,θα βρεθούν μεσοπέλαγα,με ένα ακυβέρνητο καράβι,ανίκανοι και αδέξιοι να χειρισθούν την πυξίδα και να διαχειρισθούν τη ρότα του,που λέγεται ΖΩΗ.
Αυτή τη ζωή ,κληθήκαμε μάρτυρες και υπερασπιστές της ,να την αξιώσουμε στα μάτια των άλλων,των δικών μας,ακόμα και του ίδιου μας του εαυτού και να μην παρατείνουμε αγωνίες και δράματα,εις όφελος και σύμπραξη του εγωισμού μας,παράλογου ή μη,ενός τρόπου συμπεριφοράς που παραπέμπει σε χειραγώγηση ,παρά σε χειραφέτηση,σε αποκλειστική έκφραση επιβολής παρά επιλογής και ελεύθερης γνώμης και κρίσης.
Παρουσιαζόμαστε ως κομπάρσοι της ζωής μας,παρά ως πρωταγωνιστές που πρέπει και απαιτείται να λάβουμε δραστήρια και αποφασιστικά μέτρα ,παρά ημί μέτρα,που θα ωραιοποιούν και θα διαμορφώνουν ανθρώπους καταστάσεις.
Επιβάλλεται να δράσουμε και όχι μόνο να αντιδράσουμε ,υποκινούμενοι από τις δικές μας εσωτερικές δυνάμεις ,που θα αποτελούν το εναρκτήριο λάκτισμα και θα δίνουν το υποκινούμενο έναυσμα για ελευθερία σκέψης,για αποτύπωση και διατύπωση χαρακτήρων.
Θα συμμορφώνουν και δε θα παραμορφώνουν καθεστώτα επιβολής ,παρά θα συσχετίζουν τρόπους και μέσα άμεσης αναβολής αυτής και αυτοψίας καταβολής συναισθηματικών μεταβολών,που θα τείνουν και θα προτείνουν λύσεις και θα δίνουν επιλύσεις στα διάφορα θέματα και προβλήματα.
Προκειμένου να αντιταχθεί το δύσμοιρο εγώ ,στο ευνοικό και καλοπροαίρετο εμείς,για να μην αποκαρδιωθεί κανενός η ύπαρξή τους και η συνήπαρξή του ,με το άμεσο και ενδιαφερόμενο καθεστώς υγιούς σχέσης,παρά υπόσχεσης.
Στη διάρκεια πολλών χρόνων,που περνάμε και προσπερνάμε,διακρίνονται και συγκρίνονται καταστάσεις ,αποτελέσματα ,μα πάντα επιδερμικά και διόλου εις βάθος.
Το βάθος είναι που χαρακτηρίζει και δίδει εκείνους τους τίτλους που αρμόζουν και εφαρμόζουν οι διάφοροι χαρακτήρες και τύποι των ανθρώπων,που περνούν από δίπλα μας,από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας,κοντινού ή όχι.
Γίνονται παραδείγματα ,συμπεριφορές και τρόποι απομάκρυνςής μας απο αυτούς,καθώς στο διάβα και στο πέρασμα της ζωής μας,αποκτούμε ο καθένας στο δικό του χρονοχώρο,τις ανάλογες εμπειρίες,στάσεις ζωής,που αποτρέπουν ή προτρέπουν τον καθένα από μας να καταφύγει,να διαφύγει και να προσφύγει σε ανάλογα μέρη,τόπους ,ακόμα σε μέρη,που κανένας μας ,δεν είναι σε θέση να φανταστεί,καν να στοχαστεί.
Τόποι παραδειςένιοι ,μέρη ουτοπικά ,που μόνο η φανταςία μας,είναι ικανή να τα αγγίξει να προστρέξει σε αυτά ,με μόνη ελπίδα και παρηγοριά ,να κλέψει δικό της ωφέλιμο ή μη χρόνο.
Να κατασταλάξει τα πονεμένα της σχέδια και να παρηγορηθεί ,εθελλοτυφλώντας πως είναι σε θέση να τα νικήσει να υπερνικήσει,το δύσμοιρο και κατατρεγμένο τη εγώ,να παρανομήσει και να θέσει τον ίδιο της τον εαυτό,υπόλογο και υπαίτιο,με μοναδικό κατηγορητήριο και δριμύτατο κατηγορώ ,το δικό της εγώ .
Που δεν την άφησε ,δεν την αποδέσμευσε ώστε να κατακτήσει και να επιτύχει να συναντήσει εκείνο το εμείς,που φαντάζει απόμακρο και δυσπρόσιτο,για τη μόνη αιτία και βασικό λόγο ,ότι δεν αποκόπηκε από αυτό,θέλοντας να υπερισχύσει και να δείξει δήθεν δυνατή .
Παρά αδύναμη,μα το μόνο που κατάφερε,είναι μέσα από αυτό το χαοτικό ταξίδι,ονείρων και παραισθήσεων να επιφέρει το χειρότερο πόνο και να επιβάλλει το δικότης μαρτύριο,τη στυγνή και στείρα συννειδητοποίηση.
Να υποφέρει γιατί έβαλε το εγώ ,πάνω από το εμείς και έτσι μένει πια μόνη και έρημη,η πλευρά του εαυτού της ,που αντιστοιχεί στην πλήρη ταύτιςή του,αλλά τώρα αργά και καθυστερημένα,μα απόλυτα συννειδητοποιημένη αντίληψή του εγώ,σε συνάρτηση με τη συσχετιζόμενη και συγκρινόμενη απόλυτη καταννόηση και ποτέ παραννόηση του εμείς.
Το εμείς πάντα θα είναι υποστηρικτό μέσο και τρόπος αντίληψης και καταννόησης,ανάληψης ευθυνών και ποτέ κατακριτέων,μονομερών απαρτιζομένων από έναν μόνο αίτιο και υπαίτιο,παρά συντελείται και τελείται απόκοινού στήριξη και υποστήριξη ,έναντι του εγώ,του υπερβολικού,του κατάφορου και παράφορου,ενός και μοναδικού αίτιου ,ρόλου,απευθυνόμενου και απόλυτα αρνητικά εμπλεκόμενου και καθοδηγούμενου και παροτρυνόμενου ,από έναν ψυχικό κόσμο,ευμετάβλητο και υποβαλλόμενο εύκολα και απλά σε κάθε είδος επιρροή και παρότρυνση.
Τείνουμε δυναμικά,το χέρι στο εγώ.
πηγη ANNA ZANIDAKH
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.