ΠΙΟ ΕΘΕΛΛΟΤΥΦΛΟΥΣΑ...ΤΟΤΕ .....ΠΕΘΑΙΝΕΣ....

Μη διανοηθείς

Μη σου περάσει απ το μυαλό

Η σκέψη η τρελλή

Πως από δω και μπρος 

Θα είμαστε πάλι  μαζί

Προσπάθησα και πάλεψα 

Μ απόκριση δεν είδα

Αποτέλεσε μάταια

Η τούτη φρούδα ελπίδα

Του στήσιμου ξανά

Του νοικοκυριού μας 

Της έντιμης τροπής 

Εδώ του ένομου εχθρού μας

Αυτού που αποτέλεσε

Θηλιά εις το λαιμό μας 

Αυτού που εκατήντησε

Βάσανο του εγώ μας

Γιατί να φταίνε πάντοτε 

Οι φίλοι και οι τρίτοι

Αδέρφια μα και συγγενείς

Να φέρνουνε τη λύπη?

Ενός χωρισμού.

.ενός αργού θανάτου

Αφού εκαταφέραμε

 και ήταν του φευγάτου??

Εφιάλτη αυτού 

Που κάποιοι για μας στήσαν

Μα πρωτοπόρους στη ζωή 

Αυτοί μας καταστήσαν

Αιτία μα και αφορμή

Ευρίσκεται συνάμα

Στου πως του πότε του γιατί

Εκρύβεται το γράμμα

Εξήγηση κι αν δώθηκε 

Δεν ήταν αμοιβαία

Αφού απόφαση εσύ

Την πήρες πια λαθραία

Δεν εσυλλογίστηκες 

Τα τόσα μας τα χρόνια

Μα εγώ άδικα πίστευα 

Πως θα μας εύρισκαν τα χιόνια

Μιας σχέσης αληθινής

Συμπεριφοράς κι αλήθεια 

Μα τα εκατάστρεψε αυτά

Τα κανες παραμύθια

Αυτά θα αφηγούμε εγώ

Στα εγγόνια τα δικά μας 

Γιατί τα αμαρτήματα γονιών

Παιδεύουν τα παιδιά μας 

Αυτά κι αν δεν εφταίξανε

Κι αν θέση έχουν λάβει

Ποια τύχη τώρα άμοιρη

Σπεύδει να τα προλάβει?

πηγη ANNA ZANIDAKH