Ήρθες να δεις τι σκέφτομαι?
Ανασήκωσες το πάπλωμά των σκέψεών μου ,να δεις τι κρύβω,τι θέλω να αφομοιώσω ,ακόμα και να μοιραστώ μαζί σου?
Απαιτείς,καθοδηγείς,επιδιώκεις,αλλά το κενό δυσαναπλήρωτο,μεγάλο ,φευγαλέο,σαν τις ματιές σου ,που δεν εστιάζονται σε μένα,αλλαάστα παρελλειπόμενα και στα καθαυτά παρελκόμενα,που τα συνεπαίρνει,ο ωχ αδερφισμός,η απάθεια,η εμπάθεια,το δήθεν,το κάλπικο το χαμόγελο,το σαρδώνιο.
Ζήτησες να ταξιδέψεις μαζί μου ,με το μυαλό μου ,σε μέρη ανεξερεύνητα κα απρόσιτα στο δικό σου κατεστημένο και εφιστάμενο απο χιλιάδες παράγοντες ,που αρνούμαι να καθυποσταχτώ και να τους υπηρετήσω?
Στάθηκες καθόλου στα δικά μου θέλω,παραβιάζοντας τα δικά σου πρέπει ,τα δικά σου όνειρα,τις φιλοδοξίες και τις ματαιοδοξίες σου?
Αναρωτήθηκες αν μπορώ ,αν τα καταφέρνω ,πάνω από τη δική μου θέληση,μονο και μόνο να ευχαριστήσω εςάς,όλοςυ τους άλλους,δίνοντας μια μικρή παράταση,ενός αργού ζωντανού θανάτου που νωχελικά και οκνηρά,αβίαστα,του δίνω παράταση ζωής?
Προσπάθησες να με καταλάβεις και να γίνεις ένα με τις σκέψεις μου,τα θέλω μου,να τα οργανώσεις στο μυαλό σου,χωρίς ναπροσπαθείς να αποδιοργανώσεις τις σκέψεις μου ,τα όνειρά μου?
Κατάφερες να δεις και λιγο παρά έξω,μια σταλιά ,απ τα δικά σου απωθημένα ,αποδεκτά ,λατρεμένη η στάση σου,αλλά πάντα αντετιθέμμενη στη δική μου συννειδητοποίηση και ταύτιση ψυχής,αγγίγματός της ?
Συγχώρεςέ με έστω και τώρα ,για την επιλογή μου,τη αδιάψευστη στάση διαμαρτυρίας μου,για μια ζωή,εικονική,ψεύτικη,ελλεινή,προσελκύοντας τη σάρκα και αφήνοντας παρατειμένο το πνεύμα,τις λειτουργίες .
,δυσλειτουργώντας και παραβιάζοντας τις αγαθές του προθέσεις και καταβάλλοντας τις δικές μου υπεράνθρωπες προσπάθειες ,να σταθώ όρθια στο δικό σας κόσμο,ευκαιριών ,παρατημένων και αφημένων, ηθικών αξιών,απαξιώνοντας ,όχι μόνο την οντότητά μου.
αλλά κυρίως,την υποσταςή μου,ως Χριστιανή,ως Μάρτις της δικής μου ζωής,που αδιαμφισβήτητα μου ανήκει και θέλω να τη διαχεσριστώ κατά τον καλύτερο δυνατόν τρόπο,προς εμένα,την ίδια.
Ισως να είναι αργά ,ίσως και νωρίς ,αλλά κανείς δεν πρέπει να ναι το επικεντρο ,το άλας της γης,της δικής μας οικογενειακής,αλλά να δείχνουμε ιςόποση καταμέτρηση,δόσης αγάπης και των παρεμφερή.
Ποτέ δεν είναι αργά να μεταννοήσουμε και να φερθούμε ανθρώπινα,με αξία κι όχι απαξίωση,με λατρεία κι όχι θεοποίηση,αλλά κυρίως με το να με αφουγκραστείτε και να με νοιώσετε ,να διεκδικήσετε χώρο και χρόνο στη δική μου ζωή.
Όχι στη δική σας καθωσπρέπει,όχι στην ταυτιζόμενη και χαραζόμενη απ τα δικά σας μέτρα και σταθμά,αλλα απλά ,στη δική μου,αυτή που θέλω,τολμώ και επιδιώκω ,να σας αναδείξω και υποδείξω καιρό τώρα.
ΠΗΓΗ ANNA ZANIDAKH
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.