Αμέριμνοι καθόμαστε
Φευγάτο το μυαλό μας
Συγκρουόμαστε αποκρουόμαστε
Τάχα για το καλό μας
Ξεφεύγει και μονολογεί
Μοναχό κατατρεγμένο
Απ της λάβας τις φωτιές
Αυτό ναι πια θλιμμένο
Σπίθες κι αν εκάνανε
Εμφάνιση και βγήκαν
Του κόσμου όλα τα δεινά
Αυτά διαλυθήκαν
Σε μιας βιτρίνας όνειρα
Σ ενός καθρέφτη λόγια
Παραμεριστήκανε αυτά
Γενήκαν μοιρολόγια
Της τύχης του καθενός
Στήσανε γαιτανάκια
Σε πόνους και σε βάσανα
Πλήθος πια τα σαράκια
Γυάλινα σαν ήτανε
Σπάσαν θρυμματιστήκαν
Απ της βιτρίνας τη μορφή
Αυτά...καταστραφήκαν
Τα εσώψυχα τα ενδόμυχα
Δεσμό ελύσαν με πάθος
Το γόρδιο περιπλοκής
Αυτού ..λύσαν εις βάθος.
πηγη ANNA ZANIDAKH
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.