Της ζωής μου ο Σταυρός.

Της ζωής μου ο Σταυρός,όνειρο,παιδεμός,ολάκερο κόλαφος συνεπειών
Μα όχι για μένα,ποτέ για μένα,για τους άλλους,εκείνους που ήθελαν
Να είναι ,να λέγονται ,να παρουσιάζονται ,να αποκαλούνται,μάταια
Γονείς,πατέρας ,μητέρα ,αλλά πώς?με ποιό προςόν και ποιά ποιότητα?

Ζωής,κατάσταςη υπόστασης,θελημμενης,υποφερτής,ανίσχυρης πλέον
Στα δικά μου αποτυπώματα,στα δικά μου σκαμπανεβάσματα οδυνών,ψυχής
Πού ήταν?πού βρισκόταν?χωρίς ίχνος ,παντελή απάθεια ,μηδαμινή από μένα
Συμπάθεια,θέληση για δικαιολόγηση των αδικαιολογήτων?

Οχι ,ποτέ δε θα καταφερθώ ενάντια των ηρώων της ζωής μου
Σ αυτούς που χρωστώ όχι τη ζωή,αλλά την ύπαρξή μου ,μέσα σ αυτή,
Την καταπληκτική αγωγη,όπως λένε οι άλλοι κι ας κάποιοι θέλησαν αυτή
Να τη δολοφονήσουν ,να τη σκοτώσουν,σε αθώα μάτια,ανεύθυνα,αγνά

Αλλά και πάλι ίσως συγχωρέςω ,αυτή την αρρωστημένη ψυχή,που θέλησε
Να κατακερματίσει τη ζωή μου ,να ευννουχήσει τη σκέψη μου,βόλευε
Να μαι το πρόβατο εις τη σφαγή,μα τα σφαγια ,τα έντερα,η χολή,πάγωσε
Τα πάντα που κινούνται και διακινεί ο οργανισμός μου,κώφευσαν σκόπιμα

Θέλοντας να αναδείξω ένα μεγαλείο,ποτέ ψυχής,μα φόβου τρόμου
Σε ένα άγνωστο,στο χάος που δεν έλεγε να διαλευκάνει τα σκοτάδια μου
Σε ένα μετέωρο άλμα,όχι πελαργού,μα αστού,να απεγκλωβιστεί να ελευθερωθεί
Απ τη φυλακή ,που του επιφύλλασσε η μοίρα,η τύχη ,το πεπρωμένο

Που ζήτησε να το αλλάξει ,να το διαμορφώσει με χρώματα πολύχρωμα
Φανταχτερά ,να ακούνε καινα υπακούνε σε μια καλοςύνη ψυχής,σε κάλλος
Ομορφιάς σκέψης ,ώστε οι αποφάσεις να μη μαυρίζουν και αμαυρώνουν
Καταστάσεις,διεγέρσεις του νου,εξεγέρσεις του κατεστημένου

Ποτέ οφειλόμενου ,μα πάντα παρατημένου και αφημένου σε χέρια
Ξένα,παγωμένα,κρύα,με έλλειψη ανθρωπιάς,τι κι αν κάποτε
Ζέσταιναν,έκαιγαν και θέρμαιναν τους ίδιους ,κάποτε αγαπημένους
Μα τα μυστικά ,δεν πρέπει να ανοίγονται,η Πανδώρα δεν πρέπει να επωφελείται με τίποτα

Η ψυχή,η κούραςή της,η αντοχή της,τα όρια της να ναι σεβαστά
Να ναι απόλυτα και απαραίτητα ειλικρινή και πάντα να διαχειρίζεται
Η αλήθεια το ψέμμα ,όχι το ψέμμα την πλάνη ,την αποπλάνηση ευκαιριακής
Στιγμής,εις αντίδραση,εμπαιγμό και κυρίως προς κατάντια ζωής

Οι ζωές μας ανήκουν,το Γολγοθά μας,το Σταυρό μας,τονκουβαλούμε
Δεν ειναι ανάγκη να τον επισημαίνουν,να τον χαρακώνουν μέσα μας
Να στέκονται με σεβασμο,αγάπη ,καταννόηση,η έλλειψη σκοτώνει
Θαυμασμού,θάρρους,ιςότητας και ισοτιμίας,μα η επικράτηση στυγνού
Εγωισμού ,εγωκεντρισμού,εγωπαθών λαθών ,προς τέρψιν του ίδιου μας

του κακού εαυτού,σκοτώνει,ακαριαία ,αργά ,βασανιστικά,
Δίχως να καταλάβει κανένας πως το τέλος το επιφέρει αυτός μα εμείς
Ποτέ σθεναροί παρατηρητές,αλλά ενεργοί και δραστήριοι αντίθετοι
Προς κάθε πλευρά,πάσαν εγκατάλειψιν και συγκάληψιν ,απλά και μόνο

Η ΖΩΗ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΔΕ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ
ΤΑ ΛΑΘΗ ΑΝΤΡΕΙΩΝΟΥΝ ΔΕΝ ΥΠΟΣΚΑΠΤΟΥΝ
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΤΑΜΑΡΤΥΡΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝΤΑΙ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ,,,ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΖΟΥΝ
ΟΧΙ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΥΣΗ ΤΟΥΣ ,,ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥΣ!

ΠΗΓΗ ANNA ZANIDAKH