Αφέσεις.

Διαμαρτύρεται η σκέψη,αντιστέκεται η λογική και η αντίληψη,μα εμείς εκεί σταθεροί και αμεταννόητοι ,δίνοντας και παραχωρώντας κι άλλο χώρο στις αδικαιολόγητες και αβάσιμες για μας πληροφορίες και κινήσεις των άλλων.

Ετοιμοι πάντα να δώσουμε τις δικές μας αφέςεις,άσχετα αν ξέρουμε και γνωρίζουμε την ουςία το βάθος και κυρίως αν αναγνωρίζουμε εκείνα τα δείγματα που καταλήσουν και παραπέμπουν σε μια δική μας αρνητική αντιμετώπιση και στάση απέναντί τους.

Μα πάλι καλοπροαίρετοι και θετικά σκεπτόμενοι ,δίνουμε ευκαίριες,παραδίδουμε δικά μας προσωπικά μαθήματα ανθρωπιάς,λεβεντιάς ψυχής και ανδρείας συνάμα.

Στο τέλος τίποτα ,αποδεκτό,εφικτό και παραδεκτό.
Τα πάντα στριφογυρίζουν στο μυαλό μας,αλλά φαινόμαστε και φερόμαστε αδύναμα,άτονα,υποτονικά,με αποτέλεσμα,να ξέρουν και να μας ψυχολογούν άνετα και ξεκάθαρα.

Δίνουμε αφέσεις αμαρτιών,αφού εμείς οι ίδιοι ξέρουμε για τα καλά ,πως τα πάντα δρούν και επιδρούν μέσα μας ,με συστατικο την ανθρωπιά μας και τηνκαλή μας θέληση να δούμε και να απολαύσουμε τους καρπούς των κόπων μας.

Κόποι αναμετάδοσης και πρόσβασης σε έργα και εγκλήματα,ραδιουργά και καθοριστικά ,σε θέματα και καταστάσεις,άκρως σημαντικές και καίριες,μα πάντα θα υποβόσκει και θα αναπαράγεται η δήθεν,τάχα πρόθεση για να μην επαναληφθεί και να μην ξαναγίνει,αυτό για το οποίο,με το οποίο μας πόνεσαν και μας ποδοπάτησαν.

Ποτέ δεν αλλάζει η κατάσταση,απλά και μόνο εθελλοτυφλούμε και εντάσσουμε τον εαυτό μας σε ένα σπαραχτικό θρήνο,ένα βουβό πένθος,που φοράμε τα μαύρα στη σκέψη,λησμονούμε τα δικά μας θέλω ,τα δικά μας πρέπει και παραμένουμε ικέτες και προσκυνητές ενός τυχαίου μοιραίου και σατανικού ακόμα γεγονότος.

Που μας δείχνεικαι προτείνει να τα σκεφτούμε πάλι απ την αρχή,να κάνουμε τα πισωγυρίσματά μας και με διάφορες απέλπιδες και ανεπιθύμητες κινήσεις να ταχθούμε ενάντια στα πιστεύω μας και να δίνουμε για μια πολλωστή ακόμα φορά μια άφεση,αμαρτίας,λάθους ,πάθους,αλλά πάντα αρνητικά προσκείμενου προς εμάς.

Το βέβαιο και το σίγουρο είναι,πως όσες φορές βρούμε εμείς τη δύναμη και το θάρρος και δώσουμε όλο και πιο πολλές αφέσεις αμαρτιών,τόσο πιο γρήγορα και απανωτά θα ναι τα χτυπήματα και τα πλήγματα που θα μας επιφέρουν και θα καταφέρουν πάνω μας,οι αποδέκτες αυτών τωναφαίσεων.

Λειτουργώντας πάντα εκ του ασφαλούς και του σίγουρου τρόπου ,δικής μας αντιμετώπισης ,είναι απολυτα βέβαιοι και σίγουροι ,πως θα βγουν οι νικητές σ αυτή τη μάχη ,δίχως να μαι απόλυτοι γνώστες,πως κέρδισαν τη μάχη,κι όχι τον πόλεμο.

Ο πόλεμος στέκεται απέναντι σε σκέψεις,λογικές ή παράλογες και προςμένει με χαρά να αντικρούσει και να αντιπαρέλθει των γεγονότων ,των προςώπων ή των καταστάσεων.

Αμέτρητες φορές πιάσαμε τονεαυτό μας,να μη θέλει,να μην έχει τη διάθεση να παραχωρήσει κι άλλη κι άλλη άφεση ,μα η ελπίδα όπως ξέρουμε ,πεθαίνει τελευταία.

Η παραμικρή κίνηση και ελάχιστη επιδίωξη για να δώσουμε τις αφέσεις μας,πρέπει να ναι καθοδηγούμενες και παροτρυνόμενες από την αλήθεια της ψυχής μας,ώστε να δώσουν τις τελευταίες ευκαιρίες αναπροσαρμογής ,αντιμετώπισης και καθορισμού ,χαρακτήρα και διαφόρων απόψεων και στάσεων  και τάσεων ζωής

  

ΠΗΓΗ ANNA ZANIDAKH