Είμαι εγώ ,μη με φοβάσαι.

Τρέμεις στην ιδέα μην και σε καταλάβω.
Φοβάσαι μήπως και αντιληφθώ τι θες να αποδείξεις,όχι σε μένα,γιατί εγώ σε ξέρω,αλλά πιο πολύ θες να αποδείξεις,με λάθος τρόπο,τη λάθος εξέλιξή σου,ως άνθρωπος,ως οντότητα.

Μα το ξέρεις πολύ καλά κι ας με αποφεύγεις,πως θέλω να σε βοηθήσω,να σε στηρίξω,αλλά με πείσμα και γινάτι,δε θες να το παραδεχτείς και έτσι παλεύεις με μένα,με τον εαυτό σου,να νικήσεις και να υπερβείς ,τα σωστά σου κομμάτια,αλλά πάντα με λάθος τρόπους ,θες να επιδεικνύεσαι και να αποδείξεις πως κι εγώ θα γίνω ένα με σένα.

Αλλά πλανιέσαι φίλε μου,πλάνην οικτράν.
Ποτέ δε θα σταθώ μαζί σου,σε ότι δύσκολο,ακατόρθωτο ,αλλά συνάμα απρόσιτο και απόμακρο,θες να επιδείξεις και να αποδείξεις,σε μια ψυχή,που σου δώθηκε ψυχή τε και σώματι.

Μια ψυχή,που ενώ την έχεις καταλάβει και αποδεχτεί,παλεύεις και μάχεσαι να αποδείξεις όχι τα αυταπόδεικτα και αναμενόμενα,αλλά τα εντελώς παραννοικά και ακατανόμαστα.

Μη με φοβάσαι,συμφιλιώσου με τις ιδέες ,πως είμαι δικό σου κομμάτι,αναπόσπαστο και αναφαίρετο .
Παλεύω να μαι δίπλα σου,να σου δείξω πως μόνο αυτή η ψυχή ρε κορόιδο ,σε νοιάζεται και σ αγαπάει,κάνοντας αληθινή και μόνιμη υπέρβαση του εαυτού της,του είναι της,αποδεχόμενη ,πια τι άλλο?

Στάθηκε και σου συμπαραστάθηκε κι ακόμα είναι δίπλα σου,αντί να σε φτύσει ,μην και σε ματιάσουμε,να τρέξει να φύγει μακριά σου,να χαθεί απο προςώπου γης δικού σου,αλλά αντίθετα τι κάνει?

Μένει και εμμένει στις θέσεις της ,στα θέλω της,στα πρέπει της ,τα δικά της καθωσπρέπει ,αγνοώντας και αδιαφορώντας για τα πρέπει τα δικά σας.

Εγινε ένα το μυαλό της,η ψυχή της ,για σένα ,που ακόμα και εγώ ο ίδιος σου ο εαυτός παλεύω να σου δείξω ότι άλλαξες,ότι είσαι ένα αληθινό διαμάντι,ακατέργαστο μεν,αλλά με όλη την καλή σου θέληση,θα αποκτήσεις σάρκα και οστά σε ένα όνειρο,που εςύ και μόνο εςύ,της έδωσες την άδεια ,να εισβάλλει και να θέλει να το δει ,να πραγματοποιείται.

Δε φταίει εκείνη,η ψυχή της ,το μυαλό της,τα πάντα που έχουν εγκλωβιστεί και απανθρακωθεί ,απ τη δικιά σου πυρκαγιά ,που της βάζεις όλο και πιο συχνά ,δεινοπαθώντας και προσπαθώντας ,απ τα αποκαίδια της ,να αναστηλωθεί και να βγει νικήτρια.

Πάντα και παντού θα είναι μέσα σου,θα την κουβαλάς,γιατί δεν έχει αξία τι θέλουμε ή τι επιδιώκουμε,αλλά με ποιου σκέψη κοιμόμαστε και ξυπνάμε.

Ολες οι άλλες είναι λίγες ,ελάχιστες,μηδαμινές μπροστά της,το ξέρεις,το πιστεύεις,αλλά την αρνείσαι επιδεικτικά και απαγορευμένα.

Δε σου το επιτρέπω να τρέπεσαι σε φυγή,να μη διαβάζεις τα τόσο ξεκάθαρα μηνύματα που σου στέλνω και να θες να αποδείξεις πάντα εσφαλμέννα ,το ηγετικό και παραπλανητικό πρόσωπο,της δικιάς σου κατάστασης,απαλλαγμένης από ευθύνες,αλλά πάντα αναζητώντας το παραμικρό από κείνη.

Οχι φιλαράκι,αν είσαι μάγκας,να παίξεις επί ίσοις όροις,αλλά ξέρω δεν μπορείς,στην ιδέα να σκεφτείς ξένο χέρι,αντρικό πάνω της,καν να της περάσει απ το μυαλό ακόμη.
Μην είσαι σίγουρος ποτέ ,γιατί ο πόνος η απόγνωση η θλίψη το κενό,επιφέρουν,αναμονές.