απορθητο καστρο

 Ο καθένας από μας ,έχει τα δικά του κάστρα ,που τα θεωρεί απόρθητα και φροντίζει κανείς και τίποτα να μη βρεθεί ,ώστε να υποστούν τυχόν άλωση και  βεβήλωση.      Τα θέλω του καθενός μας ,στέκουν αδιαμαρτύρητα και μας παροτρύνουν,στο να καταφέρουμε να δούμε κατάματα την αλήθεια και τηνπραγματικότητα,αδιαφορώντας μεν για τα πρέπει των άλλων,αλλά σε σχέση με το τι θέλουμε και επιθυμούμε ,μια συνειφασμένη συνάρτηση,ώστε να αποβούν λυτρωτικά και καθησυχαστικά,τυχόν μέτρα ,που θα πάρουμε ,για να αποφύγουμε ίσως κάποιες δύσκολες αναμενόμενες καταστάσεις και προβλέψεις..

...Από τα συμφραζόμενα,θα μπορείτε εύκολα να καταλάβετε ,πως το μέγα και σημαντικό βήμα είναι και θα ναι πάντα,να καταλαβαίνουμε από πριν,νωρίτερα ,το τι μέλλει γενέσθαι και να βρισκόμαστε απολύτως προετοιμασμένοι και ποτέ εφησυχασμένοι,μέσα στη ρότα της καθημερινότητας και της ρουτίνας της ζωής του καθενός μας.,,,,,

Τα διάφορα ατυχήματα,ζωής,καταστάσεων ,ακόμα και γεγονότων,που κάποια στιγμή,ίσως καταφέρναμε να τα αποφύγουμε,να μοιραστούμε τις ευθύνες μας,μα κυρίως να ήμασταν εμείς στην ευχάριστη θέση και να τα αποφύγουμε,αλλά κυρίως ,να γινόταν,να μην είχαν γίνει ποτέ....Μα ο άνθρωπος,πολλές φορές στη ζωή του,συναντά κρουσεις και συγκρούσεις ,με τον ίδιο του τον εαυτό,με συγκυρίες δυσμενείς ,καταστροφικές,αλλά πρέπει να είναι πάντα σε γρήγορση και ετοιμότητα να αντισταθεί και να αντιπαρέλθει αυτώ,με σκοπό ,αυτοσκοπό,τη δική του λύτρωση και απομάκρυνση από τις τυχόν άσχημες συνέπειες ,ακόμα και τραγικές πολλές φορές.

Ο συνδυασμός της κάθε προτροπής με τη λογική συνναίνεση της τυχόν αποτροπής,δίνει και δηλώνει συστηματικά και αποτελεσματικά την πάσα αλήθεια που κατέχει και διακατέχει την ψυχή του καθενός μας,με κύριο στόχο και σκοπό,να αποδειχθεί η λογική μας συνέταιρος,σε μια επιχείρηση παραλογισμού και επιβεβαιώσεως ,του ηθικού τους παραπτώματος ή και του ανήθικου δεδομένου και ζητούμενου απολογισμού και καταλογισμού ευθυνών.

Σε συνδυασμό των δύο αυτών σκελών του ναι μεν,αλλά.έρχεται να επεκτείνει την κάθε θέληση και απόδειξη στο να πράξει και να διαπράξει κάτι ,αλλά η αντίρροπη κατάσταση έρχεται και αποδεικνύει,πως η πλάστιγγα,η ζυγαριά ,κλείνει και συγκλίνει στην αρεστή και επιθυμητή ανταπόκριση,θέληση,του να διαπραγματευτεί,νέα όνειρα μεν,νέες αναζητήσεις,αλλά αποδεικνύονται περιτρανα,ύφαλοι ,που πάνω τους σκοντάφτουν,πέφτουν,άλλοτε σηκώνονται και άλλοτε όχι,άτομα επιρρεπή ευάλωτα μα κυρίως μη δεμένα και προσκολημένα,στο οικογενειακό τους στενό περιβάλλον,στην κοινή τους κλίνη,που αποδιοργανωμένοι πλέον,ζητούν και αναζητούν πρόσκαιρες χείμμαιρες,ποταπές ηδονές ευχαρίστησης ,σε αντιπαράθεση με την τιμιότητα που θα πρεπε να τους διακρίνει και να κρίνονται όχι πάντα σκληρά και επιθετικά ,αλλά στο να σκύψουν όσοι τους επικρίνουνε,να δούνε και λίγο πιο μέσα ,από την επιφάνεια,την ψυχή τους,τα κενά της,που ίσως επιχείρησαν να τα καλύψουν,μα βρήκαν τοίχος,απροςπέραστο και αδιαπέραστο,μα αξεπέραστο και πάντα υπενθυμιζόμενο και ανεπούλωτο τμήμα,του μυαλού τους ,της ψυχής τους.

Στη ζωή μας,στο διάβα της,όλοι περνάμε,προσπερνάμε,αγγίζουμε,απομακρυνόμαστε από διάφορες καταστάσεις,συνθήκες,γιατί ίσως στο πίσω μέρος καμιά φορά του μυαλού μας ,να χτυπάνε τα καμπανάκια του εσωτερικού μας προβληματισμού σε σχέση με τη διαμάχη του είναι μας,των καστρών εκείνων που τα θέτουμε υπο περιορισμό ,μόνο και μόνο του εαυτού μας και όσων εμείς θα επιλέξουμε να τους αφήσουμε χώρο να συνυπάρξουν και να συμπράξουν με εμάς


ΠΗΓΗ ANNA ZANIDAKH