Αξίζει να το χάσουμε?

Είναι το πολυτιμότερό μας ,αγαθό,συγκρινόμενο στοιχείο,στην υπεροχή μας και την  ανοχή μας.
Ο ίδιος μας ο εαυτός,που μέρα με τη μέρα ,συγκρούεται,αποκρούει,μάχεται και διαπληκτίζεται,με ανθρώπους,στοιχεία ,καταστάσεις,αλλά που πρέπει να βγει ,αλόβητοι και αναίμακτος,πράγμα ,γεγονός,δύσκολο όχι μόνο,αλλά πρακτικά ακατόρθωτο.

Οταν τον αγαπήσουμε,συμφιλιωθούμε με τα τρωτά και άτρωτά μας σημεία,τότε θα καταλάβουμε,πόσο αξία και πόσο σημαντικός,είναι για μας και για όσους ,μας περιτριγυρίζουν.

Μα το κυριότερο και το πιο βασικό,είναι να δούμε και να ενστερνιστούμε καταστάσεις,προδιαθέσεις,εκείνων των ατόμων,που θα θέλουν ,όχι να τον εκμεταλλευτούνε,γιατί,από δαύτους ,χορταίνει η πλάση,αλλά να ναι σωστοί και να μην αποζητούν το κατακρεούργημά του,την  παντελή του ,αποστασιοποίηση και απομάκρυνςή του.

Ο εαυτός μας,πολύτιμο στολίδι,ανεκτίμητος θησαυρός,αλλά κυρίως,μονάκριβο διαμάντι,κόσμημα ,του δικού μας κόσμου,του ψυχικού,που ζητάνε ανελλέητα,να τον ποδοπατήσουν και να τον εξαφανίσουν.

Θα τους κάνουμε όμως εμείς το χατήρι?
Θα δεχθούμε την παρακμή του και το μαράζωμά του?

Οσο και να μας πονάνε,όσο και να μας πηγαίνει πίσω ,στα δικά μας θέλω και τα δικά μας ,καθωσπρέπει,όνειρα και σχέδια,θα πρέπει να φανούμε αντάξιοι των δικών μας και μόνο περιστάσεων,των δικών μας αντιλήψεων και οραμάτων,για μια ζωή,ανέξοδη ,και ακούραστη,σχετικά με τα εξαργυρωμένα γραμμάτια,τα οφειλούμενα χαρτιά ,τη ζωή μας ,σε ένα καλοτυλιγμένο,περιτύλιγμα ,μα στην ουσία ,κενό και άδειο ,παντελώς ..χωρίς καν το παραμικρό ,ουσιώδες,άγγιγμα ,ψυχής ..μόνο.

Το σώμα για να ανταποκριθεί,θέλει από κοινού ,ζέση και όχι παντελή παγωνιά και απομάκρυνση,μα αυτό ,δε μας αφορά ,όταν φτάσει ο εαυτός μας να χάνεται,το σαρκικό κομμάτι...μηδαμινό.ωχριά,μπροστά στον πόνο και την απόρριψη,όχι τόσο τη σαρκική,αλλά την πνευματική,την  ψυχική ,οδύνη,που δύναται και αδυνατεί να συμπράξει και να συμβάλλει,σ αυτόν καταιγισμό,αναπάντητων και συνεχών,ερωτηματικών  και ερωταποκρίσεων.



ΠΗΓΗ ANNA ZANIDAKH