ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΓΕΖΙΝΤΙ ΚΑΙ Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΜΕ

Με μεγάλη χαρά, είδα το Νόμπελ ειρήνης να μοιράζονται φέτος δύο άνθρωποι, που, επιτέλους, το άξιζαν! Πρόκειται για τον γιατρό από το Κογκό Ντένις Μουκουέγκε και την κοπέλα Γεζίντι Νάντια Μουράντ. Ο Ντένις Μουκουέγκε είναι ένας γυναικολόγος άξιος του λειτουργήματός του, που βοήθησε πολλές κακοποιημένες σεξουαλικά γυναίκες και μάλιστα είχε μιλήσει, ήδη από το 2012, στον ΟΗΕ, για το φλέγον αυτό ζήτημα, καταγγέλλοντας την ατιμωρησία που επικρατεί στη χώρα του για τους ομαδικούς βιασμούς γυναικών.

Αλλά εδώ θα ασχοληθώ ειδικότερα με την Νάντια Μουράντ. Με μεγάλο αποτροπιασμό είδα τους σχετικούς τίτλους της είδησης σε όλα σχεδόν τα δημοσιεύματα, στα οποία το πολύπαθο αυτό κορίτσι αποκαλούνταν: «σκλάβα του ISIS», «πρώην σκλάβα του σεξ» ή και απλώς… «σκλάβα του σεξ» και άλλα τέτοια «πιπεράτα» για να «πουλήσει» το δημοσίευμα.

Και ενώ η προσωπική ιστορία της Νάντια είναι, όπως και οι ιστορίες τόσων και τόσων γυναικών που είχαν την ίδια τύχη, τόσο πικρή και τόσο τραυματική, τα δημοσιεύματα καθόλου δε φώτισαν αυτή την πτυχή, την προσωπική, την ψυχική πλευρά και διάσταση του θέματος, λες και ο ανθρώπινος παράγοντας δεν τους αγγίζει καθόλου –και δεν τους αγγίζει, είναι αλήθεια, δυστυχώς! Από την άλλη, ούτε η ελάχιστη κουβέντα δεν έγινε για τον αγώνα που δίνει αυτή η γενναία κοπέλα, όχι μόνο κατά της κακοποίησης των γυναικών, αλλά κυρίως για την αναγνώριση από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών της γενοκτονίας των Γεζίντι από τον ISIS, ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο, που συνετελέσθη μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας

Και βεβαίως, καμία δημοσιογραφική αναφορά δεν έγινε για το ποιοι είναι οι Γεζίντι, οι οποίοι αναφέρονται αόριστα ως «μειονότητα». Κι αυτό γιατί οι Γεζίντι, μέσα από αιώνες και αιώνες εκχριστιανισμού και εξισλαμισμού, κατάφεραν να διατηρήσουν την αρχαία τους θρησκεία, η οποία προέρχεται εν πολλοίς από τους Ασσυρίους, τους οποίους θεωρούν και προγόνους τους. Στη θρησκεία τους υπάρχουν, επίσης, πάρα πολλά στοιχεία από την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, όπως η άποψη του Πλάτωνος: «αιτία ελομένου, Θεός αναίτιος», δηλαδή το αίτιο για ό,τι μας συμβαίνει είναι οι προσωπικές μας επιλογές, οι επιλογές που έχει κάνει ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν έχει καμιά ευθύνη πάνω σ’ αυτό. Οι Γεζίντι, πράγματι, θεωρούν ότι ο ίδιος ο άνθρωπος ευθύνεται για ό,τι του συμβαίνει και δεν αποδίδουν ποτέ στο Θείον τις ευθύνες για τα ανθρώπινα παθήματα, το θεωρούν ασέβεια –και είναι!- να κάνουν κάτι τέτοιο. Αλλά και η κύρια Θεία Προσωπικότητά τους, το συμβολικό παγώνι Τάουζι Μελέκ (Ταώς Μειλίχιος), είναι πολύ κοντά στους συμβολισμούς των μεγίστων Ολυμπίων, του Διός (Μειλίχιος Ζευς) και της Ήρας (με ιερό πουλί τον ταώ, το παγώνι)!

Αλλά για τα ζητήματα αυτά, ετοιμάζω ένα ειδικό βιβλίο σχετικό με το βίο και τη θρησκεία των Γεζίντι, αλλά και τις πολλαπλές και πανάρχαιες σχέσεις τους με τον αρχαίο ελληνικό κόσμο.

Καταθέτω εδώ ότι θεωρώ τιμή μου τη φιλία που μου έχουν δείξει πολλοί από αυτούς τους πραγματικά «μειλίχιους» ανθρώπους, που καμία σχέση δεν έχουν με τους ανερμάτιστους και αλλοπρόσαλλους φανατικούς πληθυσμούς άλλων περιοχών της Ασιατικής Ηπείρου –και όχι μόνο…

Τελειώνοντας, θέλω να πω μερικά ακόμη για τους ευγενείς αυτούς ανθρώπους, που προάγουν την ειρήνη σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και στο εσωτερικό ψυχικό τους επίπεδο. Τους Γεζίντι δεν τους γενοκτονούν πρώτη φορά. Η μεγαλύτερη γενοκτονία σε βάρος τους έγινε από τους Τούρκους, στη διάρκεια του 20ου αιώνα, εφόσον οι Μωαμεθανοί Τούρκοι τούς θεωρούσαν «απίστους» και… οπαδούς του Σατανά! Και ενώ στην αρχή του αιώνα, η κοινότητα των Γεζίντι εντός της Τουρκικής επικράτειας αριθμούσε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές, οι Τούρκοι κατέσφαξαν πάνω από 400.000 Γεζίντι, όπως κατέσφαξαν και τους Ποντίους αδελφούς μας, τους Κυπρίους αδελφούς μας, τους Αρμενίους και τόσους άλλους! Το 1982 είχαν πια απομείνει μόλις 33.000 Γεζίντι στην Τουρκία, εκ των οποίων άλλοι εξοντώθηκαν και άλλοι κατέφυγαν στη Δύση για να σωθούν, όπως έκαναν και στις μέρες μας, προερχόμενοι κυρίως από το Ιράκ και τη Συρία αυτή τη φορά. Λέμε χαρακτηριστικά, ότι το 2009, στην Τουρκία, απέμεναν μόλις 500 Γεζίντι!

Κι όμως, όσοι κατάφεραν και έφτασαν μέχρι τη χώρα μας (με τις πρόσφατες διώξεις από τον ISIS) –και οι περισσότεροι έχουν ήδη φύγει, ευτυχώς για κείνους!- όχι μόνο δε βρήκαν πραγματικό καταφύγιο εδώ, όπως νόμιζαν, αλλά τους έβαλαν στα ίδια hot spot με τους Μουσουλμάνους και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ξαναέζησαν τον εφιάλτη της βίας!

Στην Ελλάδα, το ξέρουμε, δεν ισχύει τίποτα πια, ούτε το αυτονόητο: «Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος δικός μου»…

πηγη 

Ντορέτα Πέππα

doretapeppa.blogspot.com