Δε λέω ,καλά και τα παιχνίδια,αλλά στην ώρα τους.
Τα παιδιά μας ,αντί να κάνουν διαλείμματα και να ασχολούνται μ αυτά ,τον ελεύθερό τους χρόνο,ασχολούνται τον ωφέλιμο μ αυτά και τον υπόλοιπο,τρέχουμε με χίλια να φτάσουν,να προφτάσουν ,αντικρύζουν τας την πραγματικότητα,σκληρή και αμέιλλικτη,να βρίσκονται πάντα στο παρά πέντε ,στο παρά ένα και για καλή τους τύχη,να καταφέρουν να προσπεράσουν εμπόδια ή τυχόν πήχεις που χουν βάλει στις ζωές τους.
Αντιδρώ ,φωνάζω κι αντιστέκομαι σε όλο αυτό ,όπως κι άλλοι γονείς ,μα η ουσία και το γεγονός ,ένα και μοναδικό.
Αν δε θέλει το ίδιο το παιδί ,τι χάνει και πόσο επικερδής θα μπορούσε να ήταν ο χρόνος του,δε θα το καταφέρει κανένας ..όσο και να φωνάζουμε,να παρακαλούμε,να ορυόμαστε και να ξεσπάμε.
Ναι ..θα ξεσπάσω ,όταν βλέπω ότι με αγνοεί επιδεικτικά ,προκλητικά και παραδειγματικά ,συνεχώς και αδιαλλείπτως.
Ας μάθουν τα καμάρια μας,πως σ αυτή τη ζωή ,όπως έχουμε δικαιώματα ,έχουμε και υποχρεώσεις και οι καθηγητές ,οι γονείς,έχουμε απαιτήσεις ,από αυτά και τις αποδόσεις τους .
Δε μιλάω σε φάση,βαθμοθηρίας,σε φάση ,απαιτήσεως σε αριστείες και βραβεία.
Μιλάω και το θέτω ,στη βάση του να μαθαίνουν και να μην παπαγαλίζουν,στο να έχουν κριτήρια ,σκέψη κι όχι να καταβροχθίζουν αμάσητο πληροφορίες ,παραπληροφορήσεις και κυρίως,έντεχνες περίπλοκες ή απλές ,αποστασιοποιήσεις ,απ τη βαθμίδα της εκπαιδεύσεως,με τυχόν δολοπλοκίες,που δεν πάει το μυαλουδάκι τους,στο να απαλαλαχτούν άλλοι ,απ τις δικές τους φροντίδες και ευθύνες.
Ο κάθε γονιός έχει υποχρέωση και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του παιδιού,να ζητά τη μόρφωσή του ,την ανάπτυξη του πεδίου ,της κρίσεως και της επικρίσεως,καταστάσεων και γεγονότων.
Φυσικότατα ,δεν αναφέρομαι σε καταστάσεις ζωής,συνθήκες ,που είναι αποτρεπτικές και μη προσβάσιμες σε όλα αυτά ,οικονομική ανέχεια ,οικονομικός μαρασμός,καθώς πλήττεται και η Ελληνική Οικογένεια από θλιβερή και πραγματική Ανεργία και Αναλφαβητισμό,σε μερικές Ευπαθείς Ομάδες,μα επιβαλλόμενος και διαχειριζόμενος ,απ τα μέλη εκείνα που επιδιώκουν να εκμεταλλεύονται το χρόνο τους και τις ψυχές τους,σε όφελός τους .
Αδράνεια,υπαρκτή, τη βλέπουμε ,μας αγγίζει ψυχικά ,τη ζούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτή ,να την εκδιώξουμε ,να την αφορέσουμε???
Κι όμως μπορούμε,να σταθούμε δίπλα τους,να νοιώσουμε τις ανησυχίες τους,να αφουγκρασθούμε τα θέλω και τα όνειρά τους,να επικοινωνούμε συνέχεια και να μας νοιώθουν πάντα μα πάντα δίπλα τους.
Αυτό θα ναι όχι ακριβώς ακατόρθωτο,αλλά αποδεδειγμένα,ψυχοφθόρο και ανέντιμο ,εκ μέρους άλλης πλευράς ,που δε θέλει την επικοινωνία για το καλό των παιδιών,παρά αδιαφορεί και ζει τις δικές του πλάνες ζωής και αποπλάνησης του πατρικού του φίλτρου,αν κι εφόσον υπήρχε ποτέ .
ΠΗΓΗ ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ,
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.