Το Ρίμινι Έχει Τα Αυτοκρατορικά Λουτρά Του

 Και τώρα το Ρίμινι έχει επίσης τα αυτοκρατορικά λουτρά του. Τώρα δεν υπάρχουν πλέον αμφιβολίες: αυτό που προέκυψε από την αρχαιολογική ανασκαφή μέσω του Melozzo da Forlì ανήκει σε ένα συγκρότημα που πιθανότατα χρονολογείται στον πρώτο αιώνα μετά τον Χριστό. Κάτι εξαιρετικά πολυτελές, στολισμένο με πολύτιμα μάρμαρα, εκλεπτυσμένους βαμμένους γύψους και ψηφιδωτά. Ακόμα πρέπει να καθοριστεί εάν τα λουτρά ήταν δημόσια, ή το μεγαλείο «σπα» μιας πολυτελούς ιδιωτικής βίλας. Η κατοικία ενός πολύ εξέχοντος χαρακτήρα, αρκετά πλούσια για να περιμένει το καλύτερο.

 

 

Η αρχαιολόγος Federica Lelli

Μέχρι τώρα στο Ρίμινι δεν υπήρχαν ποτέ αντικείμενα που να μιλούν με βεβαιότητα για ιαματικά λουτρά. Σίγουρα στην πόλη είναι η πρώτη φορά που μια ανασκαφή αποδίδει τόσο εκτεταμένες αποδείξεις ενός φυτού αυτού του τύπου. Δεν είναι τυχαίο ότι επανεμφανίστηκε σε μια περιοχή πλούσια σε νερά: από εκείνες του γειτονικού ρέματος Ausa μέχρι τα λάκκους της Πατάρας και του Mavone. Χθες τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας απεικονίστηκαν από αρχαιολόγους από το Φοίνιξ, οι οποίοι εργάζονται υπό την επίβλεψη της εποπτείας της Ραβέννας. 

Η δομή της αψίδας που αποδείχθηκε θερμικό λουτρό, γεμάτη ερείπια από το καταρρέον κτίριο

Τον περασμένο Φεβρουάριο, κατά τη διάρκεια των εργασιών της Hera για τον τελευταίο αγωγό αποχέτευσης PSBO, Μια έκπληξη, γιατί βρισκόμαστε στο Borgo S. Andrea, επομένως έξω από τα τείχη του Ρίμινι και σε μια περιοχή όπου οι ιστορικές πηγές δεν θυμούνται πολλά. Μεταξύ των πρώτων υποθέσεων, μελετήθηκαν οι μεσαιωνικές κατασκευές, , Μια υπόθεση ότι σε αυτό το σημείο μπορεί να αποκλειστεί πλήρως. Αντιμετωπίζουμε κάτι λιγότερο από χίλια χρόνια πιο απομακρυσμένο και σίγουρα όχι ένα χριστιανικό θρησκευτικό οικοδόμημα.

Η αρχαιολόγος Federica Lelli στην εξήγησή της έχει λάβει όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις: «Η ανασκαφή βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, οι ημερομηνίες πρέπει να επαληθευτούν». Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία που αφήνουν μικρή αμφιβολία.

Το μαύρο και άσπρο μωσαϊκό

Πρώτα απ ‘όλα το μωσαϊκό: απέραντες επιφάνειες διακοσμημένες με ασπρόμαυρα πλακάκια, με γεωμετρικά μοτίβα. Το στυλ είναι αυτό του πρώτου αιώνα της Κοινής Εποχής. Σχεδόν πανομοιότυπα έχουν βρεθεί στην Ostia Antica. Πολύ παρόμοια παραδείγματα επίσης στο «Domus del Centenario» της Πομπηίας, επομένως πάντα τον 1ο αιώνα μ.Χ. Το μωσαϊκό οδηγεί σε ένα ημικυκλικό δωμάτιο, την αψίδα που προσελκύει αμέσως την προσοχή των μελετητών. Τώρα μπορούμε να πούμε ότι είναι μια δεξαμενή, σκάφη βαθιά στο έδαφος και επίσης καλυμμένη με μωσαϊκό. Ανάμεσα στα συντρίμμια, κομμάτια αυτών των «σωληνοειδών» τούβλων που χρησιμοποιούνται από τους Ρωμαίους στα λουτρά για αεραγωγούς ζεστού αέρα.

Σωληνοειδές τούβλο για μεταφορά θερμαινόμενου αέρα

«Ποτέ δεν βρήκα τόσα πολλά μάρμαρα σε τριάντα χρόνια ανασκαφών!» Αναφωνεί ένας από τους αρχαιολόγους. Στην πραγματικότητα, τα ευρήματα που έχουν αποκαλυφθεί μέχρι τώρα μιλούν για μια πολύ άφθονη χρήση του πιο ακριβού υλικού της εποχής, που εισάγονται πάντα και μερικές φορές από πολύ απομακρυσμένα μέρη. Εδώ χρησιμοποιήθηκε επίσης για εικονιστικά ένθετα, όπως μπορεί να μαντέψει από το σχήμα κάποιων θραυσμάτων. Τώρα θα μελετήσουμε περισσότερο σε βάθος για να προσδιορίσουμε την προέλευσή του. Προς το παρόν έχουμε παρατηρήσει ένα κίτρινο μάρμαρο που συνήθως προερχόταν από την Αίγυπτο, ένα άλλο ίσως από τα λατομεία της Καρράρα, ενώ ξεχωρίζει η κόκκινη πορφυρίτη της Βερόνας, η οποία στο Ρίμινι θα εξακολουθήσει να επιλέγεται από τον Σιγκονμόντο Μαλατέστα για τον Ναό του.

Μάρμαρο των διακοσμήσεων τοίχων

Βαμμένα σοβάδες

Εξαιρετικά πολυτελή περιβάλλοντα, επομένως, ειδικά επειδή οι τοίχοι που δεν καλύπτονται με μάρμαρο ήταν τοιχογραφίες με λεπτή γεύση. Οι σοβάδες των οροφών ήταν επίσης ζωγραφισμένες. Ενώ τα μωσαϊκά δεν περιορίζονται στη μπανιέρα και στον περιβάλλοντα χώρο. Ανακαλύφθηκε επίσης ένα δεύτερο δωμάτιο, το οποίο δεν είχε ανασκαφεί ακόμη, όπου τοποθετήθηκε ένα άλλο ψηφιδωτό δάπεδο σε κίονες, με τον ίδιο τρόπο όπως αυτό που ήταν ορατό στο Domus del Chirurgo στην Piazza Ferrari. Το δάπεδο επομένως θερμαίνεται, μεταφέροντας τον αέρα που φτάνει στην κατάλληλη θερμοκρασία από ειδικό φούρνο στις κοιλότητες παρακάτω.

Κάτω από τον αγωγό Hera βρίσκεται ένα άλλο ψηφιδωτό δάπεδο που θερμάνθηκε μέσω υποκείμενων κοιλοτήτων

Έχουν βρεθεί πολλά νομίσματα, τα παλαιότερα ακόμη και που χρονολογούνται από την ίδρυση του Ariminum , στη Ρεπουμπλικανική εποχή τον τρίτο αιώνα π.Χ. Απεικονίζει από τη μία πλευρά την πλώρη ενός ραμφισμένου πλοίου, από την άλλη το κεφάλι ενός κόκορα: ήταν οι τυπικά νομίσματα που χρησιμοποιούνται από τους νέους κυρίους Ρωμαίους για συναλλαγές με τους προϋπάρχοντες και τους πρόσφατα υποταγμένους πληθυσμούς της Σέλτικ. Επίσης από τη Ρεπουμπλικανική εποχή είναι ένα «pocula deorum» , μια κοπή κεραμικών στην οποία έχει χαραχθεί επίκληση σε μια θεότητα.

Ρωμαϊκό νόμισμα του 3ου αιώνα. Π.Χ. που χρησιμοποιείται στο εμπόριο με τους Γαλάτες

Ωστόσο, οι τοιχοποιίες που έχουν προσδιοριστεί μέχρι στιγμής δεν είναι τόσο αρχαίες, ακόμα κι αν τα λουτρά είχαν μια αρκετά μεγάλη διάρκεια ζωής. Το πιο πρόσφατο νόμισμα είναι του αυτοκράτορα Μαξιμίν της Θράκης (235-238 μ.Χ.). Και υπάρχει επίσης το «μυστηριώδες αντικείμενο»: ένας δωδεκάεδρος. Δώδεκα πρόσωπα, δημοφιλή μεταξύ του 1ου και του 4ου αιώνα, σε χαλκό ή μερικές φορές σε πέτρα. Αλλά κανένα αρχαίο κείμενο δεν το μιλάει. Και ακόμα κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει τον σκοπό του. Πάνω από εκατό έχουν βρεθεί, από την Ουαλία έως την Ουγγαρία, από την Ισπανία έως την ανατολική πλευρά της Ιταλίας, η πλειοψηφία στη Γερμανία και τη Γαλλία. Ο κατάλογος των υποθέσεων που έχουν προταθεί μέχρι στιγμής μιλάει πολλά για το σκοτάδι στο οποίο οι μελετητές συγκλίνουν. Ήταν να βελτιώσουμε τη λήψη των ιμάντων ή να ελέγξουμε το διαμέτρημα των σωλήνων; Για να φτιάξετε υφάσματα ή για να υπολογίσετε αποστάσεις, ή τις ημέρες στο ημερολόγιο; Ως φυλαχτό ή απλό παιχνίδι για παιδιά; Ένα άλυτο μυστήριο της αρχαιολογίας που επίσηςΤο Ariminum προσθέτει τώρα το δικό του κομμάτι.

Το δωδεκάεδρο

Βρέθηκαν ρωμαϊκά δωδεκαεδρικά στη Γερμανία (Rheinisches Landesmuseum στη Βόννη)

Βίλα ή δημόσια λουτρά όπως ήταν, αυτό το μεγάλο και πλούσιο συγκρότημα υπέστη καταστροφή σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Κατέρρευσε λόγω ενός σεισμικού γεγονότος και δεν ξαναχτίστηκε ποτέ επειδή οι χρόνοι δεν το επιτρέπουν πλέον; Ή καταστράφηκε σαν το Σπίτι του Χειρουργού κατά τη διάρκεια των βαρβαρικών επιδρομών του τρίτου αιώνα; Προς το παρόν δεν μπορούμε να πούμε τίποτα γι ‘αυτό. Σίγουρα ο ιστότοπος εγκαταλείφθηκε μετά την καταστροφή. Όπως στην Piazza Ferrari, οι τάφοι σκάβονται με την πάροδο του χρόνου και διαπερνούν το μωσαϊκό παρακάτω.

Τα νομίσματα που βρέθηκαν, από τα ρωμαϊκά έως τον δέκατο έκτο αιώνα, ήταν δυσανάγνωστα

Τα ακόμη υψηλότερα κράτη επιστρέφουν για να επιστρέψουν κέρματα από τον δέκατο τρίτο έως τον δέκατο έκτο αιώνα. Επίσης από τον 16ο αιώνα υπάρχει μια όμορφα χρωματισμένη κανάτα νερού. Υπάρχουν ίχνη χωματόδρομων, επαναλαμβανόμενα πολλές φορές. Αλλά είναι επαρχιακές λωρίδες, δεν υπάρχει πλέον κανένα ίχνος σημαντικών κατασκευών. Αντ ‘αυτού, ταπεινά εργαλεία αγροτών επανεμφανίζονται: ένα δρεπάνι, ένα τσεκούρι, καρφιά, στοιχεία αργαλειού στην τερακότα.

Αναγεννησιακή κανάτα

 

Εργαλεία αγροτών στο σίδερο

Τα χωράφια παρέμειναν ως τέτοια μέχρι τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, όταν το φόρουμ τοποθετήθηκε εδώ. στο παρελθόν η αγορά κτηνοτροφίας Rimini στην τρέχουσα Via Raffaele Tosi, σε απόσταση αναπνοής από την Piazza Ferrari. Για αιώνες ο λαός του Ρίμινι είχε δει τα κοπάδια που προέρχονταν από την προβλεπόμενη παρέλαση στο κέντρο, μέχρι την εποχή του Ναπολέοντα αυτή η νέα υποδομή παρέχεται επίσης προς όφελος της δημόσιας υγιεινής.

Η ανασκαφή μέσω Melozzo da Forlì έχει καλύψει μέχρι στιγμής έκταση 160 τετραγωνικών μέτρων. Θα συνεχίσουμε όσο μπορούμε, μετά από αυτό θα απομείνει να αποφασίσουμε τι να κάνουμε με αυτό που έχει αποκαλυφθεί, ξεκινώντας από τα ψηφιδωτά.

Stefano Cicchetti