« Την 11 Ιουλίου 1867 ένα ελληνικό πλοίο μετέφερε από την Κρήτη στη Ζάκυνθο πεντακόσια παιδιά και λίγες γυναίκες και άνδρες. Επίσης και στις 22 του ίδιου μήνα ήλθε άλλο πλοίο με προσφυγόπουλα της Κρήτης. Η ζακυνθινή Επιτροπή[υποστήριξης και εράνων υπέρ της Κρήτης] διένειμε τα παιδιά σε διάφορες οικογένειες εντοπίων, οι οποίες τ’ ανέθρεψαν και τα μεγάλωσαν, όπως και τα δικά τους, χωρίς να τα ξεχωρίσουν ποτέ!
Ο Νικόλαος Γεωργίου Κοργιανίτης (1801-1883), βουλευτής Ζακύνθου επί αγγλικής Προστασίας, όταν ήλθαν οι Κρητικοί πρόσφυγες του 1866 κατασκεύασε μ’ έξοδά του πολλούς οικίσκους στη συνοικία της Αγίας Τριάδας πόλεως και τους εστέγασε οριστικά.
[...]
Από την Ζάκυνθο φεύγουν εθελοντές για να πολεμήσουν στην Κρήτη. 'Η ζακυνθινή Επιτροπή υπέρ της Κρητικής Επαναστάσεως, με διοικητικό συμβούλιο τούς Φραγκίσκο Δομενεγίνη, Διονύσιο Έλληνα και Ανδρέα Γιαννόπουλο, ενεργεί τακτικούς εράνους στο νησί. Επίσης ιδρύεται στη Ζάκυνθο ερανική επιτροπή κυριών, από τις κυρίες Μαρία Κρονδηροπούλου, Μαρία Α. Γιαννοπούλου, Διαμαντίνα Θ. Καραμαλίκη, Ονωρίνα Κ. Ασπρογέρακα και Μαρία Κανδιάνου Ρώμα, υπέρ του κρητικού Αγώνος. Τα προϊόντα των εράνων διαβιβάζονται στην κρητική Επιτροπή κρητικού Αγώνος των Αθηνών. Οι εφημερίδες της Ζακύνθου δημοσιεύουν τακτικούς ερανικούς καταλόγους με αξιόλογα ποσά.
'Ο ριζοσπάστης Δήμαρχος Ζακυνθίων Ιωάννης Λισγαράς συγκροτεί άλλη ερανική επιτροπή. Σημαντικά ποσά συγκεντρώνονται κάθε λίγο και στέλνονται στην κεντρική Επιτροπή Αθηνών. Κατά την διάρκεια της Κρητικής Επαναστάσεως εκδίδονται στη Ζάκυνθο άρθρα και ποιήματα εντοπίων αφιερωμένα στον αγώνα της Μεγαλονήσου.
[...]
Κι όταν η Κρήτη ανταριασμένη πολεμούσε πάλι για την λευτεριά της στα 1897 ό Αλέξανδρος Ρώμας, μέλος της κεντρικής Επιτροπής Κρητικού Αγώνος Αθηνών, συνοδευόμενος από τον βουλευτή Κεφαλληνίας Άθω Ρωμανό φόρτωσε στον Πειραιά δύο πλοία, την «Αργολίδα» και την «Ήρα», με τροφές και πολεμεφόδια (8 Μαρτίου 1897) κι αφού διέφυγε, με αληθινή αυταπάρνηση, τον άγρυπνο αποκλεισμό των ευρωπαϊκών πλοίων, έφθασε στην Κρήτη.
ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΝΟΜΟΣ(1918-1990) «ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΖΑΚΥΝΘΟΣ», 1968
.
[Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1866-1869: Από τις πιο σημαντικές σε μια σειρά επαναστάσεων τον 19ο αιώνα στην Κρήτη ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία, και ήταν υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα. Παρ' ότι η ίδια η επανάσταση δεν στέφθηκε με επιτυχία, το γεγονός της ανατίναξης της Μονής Αρκαδίου, που προκάλεσε το θάνατο 300 περίπου πολιορκημένων και 700 αμάχων, είχε μεγάλο αντίκτυπο στη διεθνή κοινή γνώμη ως μία από τις πτυχές του όλου Ανατολικού Ζητήματος.]
.
[Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1895-1898: Στα μέσα του 19ου αιώνα το Κρητικό Ζήτημα κυριαρχούσε στα διεθνή νέα. Οι Κρητικοί, μην υποφέροντας την οθωμανική κυριαρχία, επαναστατούσαν σε κάθε ευκαιρία. Το 1878 με τη Σύμβαση της Χαλέπας, ένα από τα πράγματα που πέτυχαν ήταν η δέσμευση του σουλτάνου ότι η Κρήτη θα αστυνομευόταν μόνο από Κρητικούς. Αποφασίστηκε μάλιστα η δημιουργία σώματος Χωροφυλακής μόνο από κατοίκους της Κρήτης, στο οποίο οι χριστιανοί θα μπορούσαν να γίνουν και αξιωματικοί.
Το 1889, καταργώντας το συγκεκριμένο άρθρο της σύμβασης, που όριζε ότι η Κρήτη θα αστυνομευόταν μόνο από Κρητικούς, ο σουλτάνος ανέθεσε στον συνταγματάρχη Ταξίν την αστυνόμευση της Κρήτης, θέτοντάς τον επικεφαλής σώματος 200 ανδρών που στρατολογήθηκαν στη Μακεδονία. Το 1896, επειδή οι ταραχές συνεχίζονταν, ο σουλτάνος, κάτω από την πίεση των ξένων δυνάμεων, δέχθηκε τη δημιουργία και αποστολή στο νησί σώματος 100 Μαυροβούνιων χωροφυλάκων, με διοικητή τον Άγγλο ταγματάρχη Μπορ. Η ύπαιθρος ελεγχόταν από τους επαναστατημένους Κρητικούς ενώ οι πόλεις από τους Τούρκους. Οι μεγάλες δυνάμεις (Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Αυστροουγγαρία, Ρωσία, Ιταλία, Γερμανία) έστειλαν στόλους στο νησί ώστε να ελέγξουν/βοηθήσουν την εκτόνωση της κατάστασης.
Τον Αύγουστο του 1898 οι Τούρκοι προχώρησαν σε άγριες σφαγές των χριστιανών στο Ηράκλειο, γεγονός που οδήγησε τους ξένους ναυάρχους στην απόφαση για την απομάκρυνση των Τούρκων. Η τουρκική χωροφυλακή αποχώρησε μαζί με τον τουρκικό στρατό, ενώ οι ναύαρχοι ανέλαβαν τη διοίκηση της Μεγαλονήσου. Στο διάστημα που μεσολάβησε έως την άφιξη του πρίγκηπα Γεωργίου, το Δεκέμβριο του 1898, η Μεγαλόνησος διοικείτο από τους διοικητές των διεθνών στρατευμάτων. Οι Άγγλοι διοικούσαν το νομό Ηρακλείου, οι Ρώσοι το νομό Ρεθύμνου, οι Γάλλοι το νομό Λασιθίου και οι Ιταλοί τους νομούς Χανίων και Σφακίων.]
.
[ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
—Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1866-1869: Η ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΑΡΚΑΔΙΟΥ
—Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1895-1898: Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΥΣ]
phgh
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.