Ο ΠΑΠΑ-ΣΑΝΌΣ

 Τύπος ιδιόρρυθμος, στίλε[στιλ] σχολής Διογένη ήτο o γνωστός με το παρώνυμον παπά Σανός. Ταπεινός και αφελής το ήθος, ατημέλητος την περιβολήν και όχι ευπρόσωπος την εμφάνισιν. Ήτο όμως χαρακτήρος τιμίου και ειλικρινούς, και εξεπλήρωνε τα καθήκοντά του ανάλογα με τας περιορισμένας γνώσεις του, αλλά με την επίγνωσιν της ιερότητας του σχήματός του.

Ήτο φιλαναγνώστης και είχε ψύχωσιν με την Γαλλικήν ιστορίαν και τα πολεμικά κατορθώματα τού μεγάλου Ναπολέοντος. Πολλά γεγονότα της γαλλικής ιστορίας και επεισόδια της γαλλικής επαναστάσεως τα είχεν αποστηθίσει και τα διηγείτο με ρήσεις ιδικάς του. Με όλη την ατημέλητον εμφάνισίν του ήτο ευχάρι¬στος εις τας συναναστροφάς διά τα αστεία του και τα φιλοσο¬φικά του ευφυολογήματα. Προφητεύων δε περί του μέλλοντος των λαών κατέληγε πάντοτε εις το δυσοίωνον συμπέρασμα ότι o κόσμος θα καταστροφή όταν γίνη παγκόσμιος πόλεμος και ηΰχετο να μη ζήση να ιδή τέτοιο κακό. Και η ευχή του εισακούσθη γιατί απέθανεν εις τας παραμονάς της κηρύξεως του πρώ¬του παγκοσμίου πολέμου.
Διά την εξωτερικήν του εμφάνισιν δεν έδιδε καμμίαν σημα¬σίαν. Στο αναμαλλιασμένο κεφάλι του εφορούσε στραβά το καλυμμαύκι του και το ράσο του ήτο πεπαλαιωμένον.
Εφημέρευεν εις παρεδρείον του δήμου Ζακυνθίων και ένεκα τούτου σπανίως εισήρχετο εις την πόλιν. Συχνά οι αρχιεπίσκοποι τον «προέτρεπαν να ντύνεται ευπρόσωπα, αλλ’ αυτός αδιαφορούσε εις τας συστάσεις και έλεγεν ότι δεν είναι από τους γραμματείς και τους φαρισαίους (υπαινισσόμενος συγχρόνους του Ιερείς) οι οποίοι εξωτερικώς έχουνε λούσα και εσωτερικώς βρωμάνε.
Ένα από τα ευφυέστερα καλαμπούρια του είναι η μεταξύ αυτού και του επίσης μπαρτζολετάντε[που αγαπούσε τα αστεία] παπά Σαράντη στιχομυθία, κατά την οποίαν υπερέβαλε τον παπά Σαράντην. Διά την χειροτονίαν εις ιερέα του Σανού συνέτεινε κατά πολύ διά της επιρροής του εις τον τότε αρχιεπίσκοπον και o παπά Σαράντης και ευγνωμόνως το ανεγνώριζεν o Σανός.
Κάποιο καλοκαιρινό βραδάκι πού κατά το σύνηθες εκαθότανε με την παρέα του (διάφορες κανκάγιες[άτομα παλαιών αρχών]) o παπά Σαράντης απέξω στο φαρμακείο του Καρακίτσου (τώρα Ιθακήσι¬ου) επερνούσε o παπά Σανός. Για να κάμη μπούφα ο παπά Σαράντης όταν επλησίαζε είπε στην παρέα αρκετά δυνατά ώστε να τον ακούσει o πλησιάζων παπά Σανός.
— Είδατε, σινιόροι, σπετάκολα[θαύματα] που έχει η εποχή μας να γένουνται κι οι σανοί παπάδες;
Τον άκουσε o παπά Σανός, επλησίασε τους καθημένους που εχαμογελούσαν για το αστείο του παπά Σαράντη, εστάθηκε και απαθέστατα τους λέει.
— Καλή σπέρα, αφεντάδες. Και αποτεινόμενος εις τον παπά Σαράντην τού λέει με ειρωνικό χαμόγελο.
— Καλά το είπες, δέσποτα, άλλα δεν ξέρεις πως δίχως κροπία[κοπριά] δεν γένεται σανός; Καλή νύχτα, αφεντάδες.
Και έφυγε βάζοντας πιο στραβά το καλυμμαύκι του.
ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΒΟΥΡΗ(1866-1948), «ΤΥΠΟΙ ΙΕΡΕΩΝ», Ζάκυνθος 1940
.
Ο κ. Γερασιμος Βαρβαριγος, έκανε εδώ, σε προηγούμενη ανάρτηση το εξής σχόλιο:
«Κάποτε κάλεσε ο Δεσπότης Λάτας τον Παπά-Σανό στη Μπόχαλη να του δείξει το ανάκτορό του.
Αφού το θαύμασε στάθηκε την ώρα του τράτου[κεράσματος] και κοίταζε επίμονα το ταβάνι.
«Για τη κοιτάς πάνω Σανέ;»
«Να, του λέει, Σεβασμιώτατε. Να, του λέει, ψάχνω να βρω το παράθυρο που άφησες για να περάσεις για να πας στον Παράδεισο».
Ο Σανός ήταν χωριανός μου, Αρβανιτάκης.

ΠΗΓΗ 

Dionisis Vitsos