Ο Ησίοδος μας μεταφέρει την πανάρχαια αντίληψη. Τρεις θεότητες καθόριζαν τη μοίρα και το πεπρωμένο του ανθρώπου.
H Κλωθώ είναι η πρώτη. Έκλωθε και ξετύλιγε το νήμα της ζωής.
H Λάχεση, η δεύτερη, είναι εκείνη που μοίραζε τα καλά και τα κακά κατά τη διάρκεια της ζωής, εξού και το ρήμα λαχαίνω και το ουσιαστικό λαχνός, λαχείο.
Η τρίτη, η γερασμένη, η άσχημη, είναι η Άτροπος. Εκείνη έκοβε αυθαίρετα και αναπάντεχα, με τα μυτερά της δόντια, το νήμα της ζωής.
Σαν πεπρωμένο εννοούμε το γραμμένο από τη μοίρα, το προδιαγεγραμμένο. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να αντιδράσει σε ό,τι η μοίρα του επιφυλάσσει για το μέλλον και την εξέλιξή του.
Ή μήπως εμείς καθορίζουμε τη μοίρα μας;
Πάντως εκ πρώτης όψεως ο μύθος δεν αφήνει επιλογές στον άνθρωπο. Τα πάντα είναι προδιαγεγραμμένα και ως εκ τούτου οδηγούμαστε σε θεώρηση του κόσμου και της ζωής εντελώς απαράδεχτη.
Οι όποιες ελευθερίες διαθέτουμε εξανεμίζονται.
Αν οι αρχαίοι μας πρόγονοι πίστευαν κατά γράμμα στον μύθο σίγουρα θα οδηγούνταν στη μοιρολατρία και στην αδράνεια, λόγω της ματαιότητας οποιασδήποτε προσπάθειας για αλλαγή και βελτίωση.
Η ιστορία όμως καταθέτει το αντίθετο.
Οι πρόγονοί μας δεν ήταν παθητικοί μοιρολάτρες. Υπήρξαν τα πλέον ανήσυχα πνεύματα όλων των εποχών και κατόρθωσαν ένα ασύλληπτο επίπεδο πολιτισμού. Φιλοσοφία τους και ιδεολογία τους η αριστεία.
‘’Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμενε άλλων’’.
(Πάντα ν' αριστεύεις, να ξεπερνάς τους άλλους).
Και ακόμη,
‘’Το εύδαιμον το ελεύθερον
Το δ’ ελεύθερον το εύψυχον’’.
(Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι).
Οι επιστήμες, οι τέχνες, η φιλοσοφία, τα μαθηματικά, η τεχνολογία, η ναυσιπλοΐα, η ποίηση, το δράμα, ο αθλητισμός θα ήταν έννοιες απλησίαστες για ένα λαό παθητικό και μοιρολάτρη.
Δε μπορεί ένας λαός ευφυής, ελεύθερος και αρχηγικός, πρωτοπόρος και εφευρετικός να εφησυχάζει και να αδρανεί θεωρώντας ότι όλα είναι γραμμένα και μάταια.
Ούτε θα πολεμούσαν για την ελευθερία τους στον Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα, ούτε θα έχτιζαν Παρθενώνες, αφού θα ήταν όλα εκ των προτέρων προαποφασισμένα τελεσίδικα και αμετάκλητα.
Συνεπώς, η ελληνική αντίληψη ήταν ότι η μοίρα τους ήταν η αντανάκλαση των πράξεων που οι ίδιοι επέλεγαν.
Κάθε μας σκέψη, κάθε μας πρόθεση και κάθε μας πράξη ορίζει και τη μοίρα μας. Ο Θεός είναι πάντα αρωγός, εφόσον εμείς επιδιώκουμε την αλλαγή προς το καλύτερο.
Ο καθένας μπορεί με τον δικό του αποκλειστικά αγώνα να βελτιώσει τη ζωή του και να ζήσει καλύτερα. Κυβερνήτης στη ζωή είναι το αυτεξούσιο και η ελεύθερη βούληση.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.