Έλεγεν μίαν ημέραν με μεγάλην απορίαν
Στη μητέρα του τη φλόγα ο καπνός μουτζουρωμένος«Διατί και εγώ μητέρα, δεν μου λέγεις την αιτίαν,διατί και εγώ δεν λάμπω, ενώ είμαι γεννημένοςαπό σε την φλόγα ήτις παντού τόσην λάμψιν χύνει;και τον σκοτεινόν υιόν σου διατί δεν τον λαμπρύνει;»
Εμειδίασεν εκείνη και του είπεν «ω παιδί μου,η ερώτησίς σου αύτη δεν μ’ εκπλήττει παντελώςδιατί δεν σε λαμπρύνει η λαμπρότης η δική μουτην αιτία τούτου όλοι την ηξεύρουσι καλώς.
΄Ακουσον λοιπόν, Καπνέ μου, τι ψρονούσι περί τούτου,και εις τούτο πας μεγάλος καλόν είναι να πεισθεί.έκαστος διά να λάμπη είναι χρεία αφ’ εαυτού τουν’ απόκτηση αυτήν την λάμψιν… όχι να την δανεισθή!
Δία τούτο και τα τέκνα δία να αναδειχθώσιδεν αρκεί από μεγάλους κι ευγενείς να γεννηθώσι.ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΩΜΕΡΙΤΗΣ, ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΖΑΚΥΝΘΙΟΣ ΑΝΘΩΝ», ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» 1875
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.