Στο αρχικό στάδιο παρουσιάζεται μια κοκκινίλα και ένα ελαφρύ πρήξιμο του δέρματος και είναι σε όλους γνωστό ότι με τη βοήθεια ενός εντελώς απλού εμπλάστρου, ο δοθιήνας, που τον ονομάζουν “καλόγερο” μπορεί να θεραπευτεί.Μετά από 3-4 ημέρες, όταν περισσεύει το πρήξιμο εσωτερικά και εξωτερικά, τον ονομάζουν “καλόγερο απίστομο” ή απλώς “απίστομο”.
Συνήθως ο κατώτερος λαός χρησιμοποιεί για κάθε τέτοιο απόστημα ένα επίθεμα από ψωμί που το έχουν μουσκέψει με λινοκόκι, που φτιάχνουν από λιναρόσπορο. Εάν δεν παρουσιαστεί μετά από 5-6 μέρες από τη χρήση αυτών των «ιατρικών μέσων» η διαπύηση, τότε θεωρείται αυτό σαν εξαιρετικά κακό δείγμα και πιστεύουν ότι θα παρουσιαστεί σύντομα, μια πολύ πιο σοβαρή ασθένεια ο “κοσκινάς”.
Για τον κατώτερο λαό αυτή η αρρώστια θεωρείται θανατηφόρα.
Ο “κοσκινάς” αντιμετωπίζεται με μια αλοιφή που παρασκευάζουν μυστικά τρεις πρακτικοί γιατροί πολύ φημισμένοι ως ειδικοί γι’ αυτήν. Είναι για την ακρίβεια δυο γιατροί και μια γιατρίνα: ο Μυξής, η Μπονίσενα και ο Καλαμάς. Ο πρώτος είναι ταβερνιάρης, η δεύτερη είναι μια συγγενής του ράφτρα και ο τελευταίος ένας γέρος πρώην χωροφύλακας.
Αυτή η γεμάτη μυστήριο αλοιφή που ονομάζεται «Αλοιφή του Κοσκινά» συνίσταται στο μεγαλύτερο μέρος της από πίσσα. Η αλοιφή, όμως, έχει διαβαστεί με ένα ειδικό ξόρκι σε ένα τρίστρατο της πόλης.
Οι προαναφερθέντες «ειδικοί» προσδίδουν στο μυστικό μέσο τους μεγάλη σπουδαιότητα.
Αν τα μέσα της επιστήμης με το λινονοκόκι δεν έχουν αποδειχθεί ως εναντίον αυτής της αρρώστιας είναι αναγκαίο να καταφύγουν οι ασθενείς προς τα μυστηριώδη ενός των τριών κομπογιαννιτών. Ο ασθενής υπόκειται στην θεραπεία και μετά από 2-3 φορές που θα χρησιμοποιήσουν αυτήν την ξορκισμένη αλοιφή παρουσιάζεται η διαπύηση και σε συντομότερο χρόνο η πλήρης αποθεραπεία, δηλαδή “σπάει ο κοσκινάς”.
Το όνομα κοσκινάς προέρχεται από τη λέξη κόσκινο. Σχηματίζονται δηλαδή στην επιφάνεια του δοθιήνα μικρές τρύπες, αφού διευρύνονται οι πόροι του τεταμένου δέρματος. Αυτά τα ανοίγματα προσδίδουν στην επιφάνεια του δέρματος μορφή σαν το κόσκινο.
Καμιά φορά παρουσιάζεται στην κατάσταση του ασθενούς σοβαρή επιδείνωση. Τότε δεν βοηθούν ούτε αλοιφές και κόσκινα, ούτε επιθέματα, ούτε τα ξόρκια. Από ένα καλοήθη, απλό δοθιήνα προκύπτει έντονη φλεγμονή οπότε πείτε «αντίο» στο καλάθι μαζί με όλα τα πιάτα [αναφέρεται στην βενετσιάνικη παροιμία εν χρήσει στην Ζάκυνθο «adio mastello con tutti i piatti» όταν κάτι χάνεται] ή, όπως είναι η έκφραση στα ελληνικά «βάρτου ρίγανη».
ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΣΑΛΒΑΤΟΡ(1847-1915), «ΖΑΝΤΕ», ΠΡΑΓΑ 1904
.
[ΤΡΙΣΤΡΑΤΟ: Τριπλή διασταύρωση του δρόμου. Κατά τον Λουδοβίκο Σαλβατόρ σύμφωνα με τη γνώμη του λαού τόσο στην πόλη όσο και στην ύπαιθρο είναι «ο πιο επικίνδυνος τόπος, που μπορεί κανείς να σκεφθεί. Εκεί μαζεύονται το μεσημέρι από ώρα 12-2 και έπειτα από τα μεσάνυχτα ίσαμε τα χαράματα ούλοι οι διαόλοι, τα ξωτικά, οι ανεράιδες, και το περγαλιό, όπου χορεύουν και διασκεδάζουν. Αλιά σ’ εκείνονε που περάσει κείνη την ώρα από το τρίστρατο, κινδυνεύει να παρθεί, αυτό σημαίνει ότι μπορεί: Να σακατευτεί, να σεμπιάρει, να βουβαθεί. Σε ένα αγόρι που πήγαινε στο σχολείο 2 με 3 το μεσημέρι μια γριά υπηρέτρια του σπιτιού του φώναζε: “Μη στέκεσαι παιδάκι μου στο τρίστρατο και σε πάρουνε μεσημεριάτικα οι ανεράιδες.”»
.
[ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Τρίστρατο]
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.