«Ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη ατίμωση για την Ευρώπη από το να πρέπει να ατενίζει τον τουρκικό βαρβαρισμό στη Μίλητο, στην Έφεσο, στην Πέργαμο, στο Βυζάντιο, στη Σμύρνη, την πατρίδα του Ομήρου, στην Αντιόχεια, στην Αδριανούπολη, στην Τραπεζούντα... Στις πόλεις που ήταν πάντοτε ελληνικές...»
Federico Carlos Krutwig Sagredο (από το βιβλίο του «Το Ελληνικό Θαύμα: από τη μαγεία στην επιστήμη»)
Στη φωτογραφία είναι τα ερείπια της αρχαίας Άσσου στην Τρωάδα, στις βόρειες ακτές του Αδραμυττινού κόλπου. Απέναντι διακρίνονται οι ακτές της Λέσβου.
Εκεί η ακρόπολη με τον λαμπρό δωρικό ναό της Αθηνάς Πολιάδος, εκεί το Βουλευτήριον, το Ηρώον, οι μνημειώδεις στοές, η νεκρόπολη, τα τείχη. Εκεί όλα τα απομεινάρια μιας σπουδαίας αιολικής αποικίας που έφερε το ισχυρό αποτύπωμα της παρουσίας του Αριστοτέλη και αποτέλεσε τη βάση μιας δεύτερης Πλατωνικής Ακαδημίας.
Η πόλη ήταν μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας και το βουλευτήριό της οικοδομήθηκε με πρότυπο το βουλευτήριο της Αρχαίας Αγοράς της Αθήνας, Χάρη στην Ακαδημία, στην οποία δίδαξε ο Αριστοτέλης στα μέσα του 4ου αιώνα, η δημόσια ζωή της Άσσου ήταν αντανάκλαση της αθηναϊκής πολιτείας και των πλατωνικών ιδεών.
Στα χρόνια που κυβερνήτης ήταν ο Μηθυμναίος Ερμείας, η Άσσος έφτασε στο απόγειο της ακμής της. Ο Ερμείας συνεργαζόταν στενά με τον Φίλιππο Β' της Μακεδονίας εναντίον της περσικής απειλής. Προδόθηκε όμως από τον Ρόδιο στρατηγό Μέμνονα, μισθοφόρο του περσικού στρατού, και συνελήφθη το 345 π.Χ. O Αρταξέρξης θα του χάριζε τη ζωή αν εξασφάλιζε τη μαρτυρία του για τα σχέδια του Φιλίππου και αν ο Ερμείας δεχόταν να κρατήσει την Άσσο ως μέρος περσικής σατραπείας.
Εκείνος όμως αρνήθηκε και, παρά τα βασανιστήρια, κράτησε το στόμα του κλειστό. Έτσι, ο Αρταξέρξης έδωσε εντολή για σταυρικό θάνατο και η Άσσος κατελήφθη. Η εκτέλεση του σπουδαίου Ερμεία συγκλόνισε τον Αριστοτέλη που ήταν προσωπικός του φίλος και γαμπρός του και γνώριζε για το δίκτυο επαφών και για τον αγώνα του. Επτά χρόνια αργότερα θα έφτανε στην Άσσο ελευθερωτής ο Αλέξανδρος.
Όλα αυτά τα διηγείται ο Στράβων στο ΙΓ βιβλίο των Γεωγραφικών του (1.57-58)
Η πόλη διοικήθηκε στη συνέχεια από τους Ατταλίδες της Περγάμου και τους Ρωμαίους. Στη βυζαντινή περίοδο ήταν έδρα επισκοπής. Λεηλατήθηκε από Γαλάτες, Σταυροφόρους και πειρατές και πέρασε οριστικά σε οθωμανική κυριαρχία τον 14ο αιώνα.
Ο αρχαιολογικός χώρος ανασκάπτεται και συντηρείται σήμερα από την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή και από τους αρχαιολόγους του Παν.μίου του Çanakkale. Δυστυχώς όμως έχει αποψιλωθεί από καλλιτεχνήματα τα οποία έχουν μεταφερθεί στο Λούβρο και σε άλλα μουσεία του δυτικού κόσμου.
Στην ίδια περιοχή, στο Ayvacik της επαρχίας Çanakkale, έχει κτιστεί η Behramkale. Η αρχαία Άσσος, αυτή η σπουδαία εστία ελληνικότητας, αναφέρεται σε τουριστικούς οδηγούς ως «προ-τουρκική» πόλη της Ανατολίας ή, ακόμα χειρότερα, ως «Turkey's ancient city of Assos, also known as Behramkale»
Πόσο δίκιο είχε ο Sagredο, αυτός ο σπουδαίος Ισπανός ελληνιστής!
Η φωτογραφία από https://www.bikeit.gr/.../23512-arxaiologiko-odoiporiko...
Η 14η Σεπτέμβρη 1922, ημέρα εμπρησμού της Σμύρνης από τα κεμαλικά στρατεύματα, έχει ανακηρυχθεί ομόφωνα από το Ελληνικό Κοινοβούλιο «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». ΠΗΓΗ
Μαίρη Αμφιτρίτη Κυρλάκη
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.