Ο Μανώλης Ρασούλης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 28 Σεπτεμβρίου του 1945. Κατά κύριο επάγγελμα ήταν στιχουργός, δίνοντας τραγούδια του σε πάρα πολλούς Έλληνες τραγουδιστές, ξεχωρίζοντας πάντα τον καρδιακό του φίλο Νίκο Παπάζογλου, αλλά παράλληλα υπήρξε δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος, ανήσυχο πνεύμα με διαύγεια σκέψης και έντονο το αίσθημα της δημιουργίας, αναζητούσε διεξόδους από το κατεστημένο τόσο για τον ίδιο όσο και για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Υποδειγματικός μαθητής, άριστος χορευτής και λάτρης του Καζαντζάκη, αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, στους κόλπους της αριστερής κουλτούρας.
Έζησε ένα διάστημα στο Λονδίνο, στο Παρίσι και εντάχθηκε στο Τροτσκιστικό κίνημα.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εργάστηκε στα ναυπηγεία του Περάματος όπου διώχτηκε από τους λιμενικούς για την απεργιακή του δράση και αργότερα τον κέρδισε η αγάπη του για τη μουσική και συνέχισε ως στιχουργός, έχοντας στο ενεργητικό του περισσότερα από 200 τραγούδια.
Ρομαντικός, ευαίσθητος, αδάμαστος και ελεύθερος στο να εκφράζει την άποψή του χωρίς ενδοιασμούς, με μια άγρια λαιμαργία για τη ζωή, κατηγορήθηκε ως αναρχικό και επικίνδυνο στοιχείο, φτάνοντας στο σημείο να του καταλογίσουν την «πρωτοκαθεδρία» της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη».
Τραγούδια του όπως τα, αχ Ελλάδα σ΄ αγαπώ, Η εκδίκηση της γυφτιάς, χαράτσι, αν πεθάνει μια αγάπη, οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, Υδροχόος, λεμόνι στην πορτοκαλιά, όνειρο μου και ζωή μου και τόσα άλλα, αντέχουν στο χρόνο για να μας θυμίζουν την άσβεστη φλόγα που έκαιγε στα μάτια του και τη δύναμη της ψυχής του.
Έφυγε από τη ζωή στις 13 Μαρτίου του 2011, από έμφραγμα του μυοκαρδίου, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο κενό και ένα βουρκωμένο βλέμμα στο πρόσωπο των συνοδοιπόρων του, των θαυμαστών του και εκείνων που δηλώνουν ασυμβίβαστοι, ονειροπόλοι, οραματιστές και πάντα νέοι!!!
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.