Μες της νυχτός τα σκότηΣτην αγκαλιά μου απάνωΓυρεύω να θερμάνωΜια παγωμένη οχιά.Αλύπητα τα σπλάχναΜου τρώει για να χορτάσειΣφυρίζουνε στην πλάσηΤα φίδια, τα στοιχειά.Το αίμα ρούφηξέ μου,Δεν θέλω να σ’ αφήσωΔύο δάκρια θε να χύσωΣτα μαύρα σου μαλλιά.Και μεσ’ από το νου μουΣπαράζοντας πως σ’ είδαΘα στείλω μιαν αχτίδαΓια να σε κυνηγά.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΡΤΖΩΚΗΣ (Ζάκυνθος 1855- Αθήνα 1913).
[Για τον Στεφ. Μαρτζώκη γράφει ο Νίκος Γρυπάρης ότι «μεσουρανούσε τότε στο πανελλήνιο ποιητικό στερέωμα σαν ο αντίποδας ρομαντικός πόλος στον παλαμικό συμβολισμό»].
https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang
Ενημέρωση
και ψυχαγωγία. Επικοινωνία στο dsgroupmedia@gmail.com.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.