“Νέστορα, του Νηλέα ώ γιέ, των Αχαιών καμάρι,

ποπούθε ερχόμαστε ρωτάς, αυτό θα σου ορμηνέψω.

Από το Θιάκι ερχόμαστε, ποκάτω από το Νείο,για ανάγκη που όχι του λαού, παρά δική μας είναι.
Νά μάθω που ‘ναι ο κύρης μου, τη φήμη του ακλουθώντας,του καρτερόψυχου Οδυσσέα, που έναν καιρό μαζί σου λεν πολεμώντας κούρσεψε τη χώρα της Τρωάδας”

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ (Ραψωδία Γ’)

(Άφιξις του Τηλεμάχου στο παλάτι του Νέστορα, ψάχνοντας για τον πατέρα του , τον Οδυσσέα.)

Ήταν παλιό όνειρο η επίσκεψη στο παλάτι του Νέστορα στην Πύλο.

Είχα πάει και παλιότερα αλλά ήταν κλειστό λόγω εργασιών (βάζανε το στέγαστρο).

Αλλη μια φορά τονίζω πως οτι εργασίες κι αν απαιτούνται, οι αρμόδιοι πρέπει να κόβουν το σβέρκο τους να τις κάνουν χωρίς όμως να αποκόπτουν την πρόσβαση απο τον επισκέπτη. Ειδικά τον Έλληνα επισκέπτη, του οποίου κτήμα και κληρονομιά είναι όλα αυτά και οι “αρμόδιοι” είναι απλοί διαχειριστές, χωρίς δικαίωμα απαγόρευσης της εισόδου!

Τέλος πάντων η πρόσφατη επίσκεψή μου με αποζημίωσε. Και αποκατέστησε την εκτίμησή μου στους υπαλλήλους που φροντίζουν τον χώρο. Ευγενικοί, γνώστες και κυρίως με φανερή αγάπη για το αντικείμενό τους.

Μπήκα μέσα και οι βεράντες του στέγαστρου που σε φέρνουν σε κάποιο ύψος σου επιτρέπουν να εχεις μία γενική άποψη απο την δομή του παλατιού. Πύλη, προθάλαμος (μέγαρον), εσωτερική αυλή, δωμάτια βασίλισσας, βοηθητικοί χώροι, λουτρό, αποθήκη με αγγεία για λάδια, κρασιά κλπ, αίθουσα αρχείου (με τα πολλά σπαράγματα πινακίδων Γραμμικής Β γραφής , που φυλάσσονται στο μουσείο), οπλοστάσιο, ιερό και τέλος η περήφανη αίθουσα του θρόνου. Εκεί που ο σοφός γερο Νέστορας, δεχόταν τους επισκέπτες. Η πύλη δείχνει στα δεξιά την θέση του θρόνου (παρόμοιου με αυτόν του Μίνωα στην Κνωσσό), ενω στην μέση της αίθουσας μία τεράστια κυκλική εστία που οδηγούσε τον καπνό έξω απο την οροφή μέσω μίας πήλινης καπνοδόχου (μουσείο Χώρας).

Όπως είδαμε και στο μουσείο, ο θρόνος περιβαλλόταν απο τοιχογραφίες εξαιρετικής τέχνης. Οι επιροή απο την Μινωϊκή τεχνοτροπία είναι παραπάνω απο φανερή!

Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για την εποχή που οι Μυκηναίοι (Αχαιοί) είχαν υπερισχύσει των Μινωϊτών και άντλησαν πάρα πολλά απο τον πολιτισμό τους.

Αν δεν επισκεφτείς το μουσείο στην Χώρα Τριφυλίας ( ελάχιστα χιλιόμετρα παραπέρα ) δεν μπορείς να φανταστείς τον πλουσιότατο διάκοσμο και την δομή του παλατιού.

Συνδυάζοντας αυτά τα δύο (ανάκτορο + μουσείο) εχεις μία αρκετά πλήρη εικόνα ενός ακμάζοντος βασιλείου με πολύ προηγμένο πολιτισμό.

Το ανάκτορο καταστράφηκε στις αρχές του 12ου π.Χ. αιώνα απο φωτιά. Είναι η εποχή της παρακμής των Ελληνικών (Μυκηναϊκών κυρίως) βασιλείων, μετά τον Τρωϊκό πόλεμο που οδήγησε τους Έλληνες σε 500 χρόνια “μεσαίωνα”. Τους λεγόμενους “Σκοτεινούς αιώνες”. Σκοτεινούς αιώνες που τον 8ο αιώνα, τους ξαναφώτισε το Ολυμπιακό πνεύμα με την αναβίωση (επαναλαμβάνω: αναβίωση) των αγώνων που πρωτο-ίδρυσε ο Ηρακλής προς τιμήν του Διός. Τους Ολυμπιακούς αγώνες δηλαδή.

Είναι το καλύτερα σωζόμενο Μυκηναϊκό ανάκτορο. Ήταν διόροφο με 105 διαμερίσματα στο ισόγειο τμήμα του.

Επαναλαμβάνω οτι για μένα τα σημαντικώτερα είναι η υπέροχη αίθουσα του θρόνου, οι τοιχογραφίες και οι 1100 πινακίδες Γραμμικής Β γραφής που επιβεβαίωσαν την αποκρυπτογράφιση που έκανε ο Michael Ventris.

Το ανάκτορο ανακαλύφθηκε απο τον Κ.Κουρουνιώτη το 1939 και την έρευνα ολοκλήρωσε ο Carl Blegen προτομή του οποίου υπάρχει στον περίβολο του μουσείου της Χώρας, μαζί με αυτήν του πατριάρχη της Ελληνικής αρχαιολογίας , Σπύρου Μαρινάτου.

Φεύγοντας απο το ανάκτορο περνάς και απο τον θολωτό ταφο. Κλασσικός Μυκηναϊκός θολωτός τάφος. Με τον “δρόμο” του (τον διάδρομο), την πύλη, τον θόλο και το σημείο ταφής.

Δεν μπορείς να μην “ταξιδέψεις” όταν μπαίνεις σε ένα θολωτό ταφικό μνημείο….

Δίπλα απο τον θολωτό τάφο βρέθηκε σχετικά πρόσφατα (2015) και ο “τάφος του πολεμιστή” (αλλοιώς τάφος του “Γρύπα πολεμιστή”, απο απεικονίσεις γρύπα που βρέθηκαν στα κτερίσματα). Δεν είναι θολωτός. ΄Ενας απλός τάφος είναι. Βρέθηκε όμως ασύλλητος. Και αυτά που βρέθηκαν είναι ένας τεράστιος θησαυρός που έχει απομακρυνθεί “για μελέτη και συντήρηση” (και εδω εχω τις αντιρρήσεις μου!) στο αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας, μη προσβάσιμος στο κοινό, προς το παρόν.

Υπάρχει μάλιστα και μία άποψη οτι ο τάφος του πολεμιστή (ταπεινός σε σύγκριση με τον διπλα του θολωτό) ήταν ο πραγματικός τάφος του προσώπου για το οποίο έγινε ο θοωτός τάφος. Ξέροντας οτι οι μεγαλοπρεπείς τάφοι ήταν επιρεπείς απο την αρχαιότητα ακόμη σε λεηλασίες, έφτιαξαν τον θολωτό τάφο, αλλά έθαψαν το πρόσωπο και τα κτερίσματά του δίπλα σε έναν “αφανή” χώρο , προστατεύοντάς τον.

Πάμε σιγά-σιγά στην Χώρα που βρίσκεται και το μουσείο.

Πολλά τα εκθέματα (ευρήματα απο το ανάκτορο) που σου συμπληρώνουν την εικόνα του ανακτόρου. Οι τοιχογραφίες εκπληκτικές ! Ζώντας μέσα σε τέτοια ομορφιά, δεν μπορεί, παράγεις πολιτισμό ! Και εκείνα τα αντίγραφα των πινακίδων Γραμμικής Β’…. Αχχ! Είμαι σίγουρος οτι ο νεαρός Βέντρις (πέθανε νεώτατος σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα) είναι εκεί σε μία γωνιά της μεγάλης αίθουσας και χαμογελάει

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : https://photos.app.goo.gl/MhS7Yu1SD4kFNJjd9

https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang