ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ: «ΣΤΟ ΦΤΕΡΟ»

Φίλτατέ μοι Κύριε Κ. Φ. Σκόκε,

Στίχους καὶ πάλιν, φίλτατε, γυρεύεις νὰ σοῦ γράψω,

ἀλλ’ εἶναι τέτοιος ὁ καιρὸς ποῦ μοὔρχεται νὰ κλάψω.

Ἐν τούτοις, ἂν καὶ τήκωμαι ἀπὸ μελαγχολίαν,

διότι τώρα ἡ Ἐλλὰς ἀφῆκε τὴν Ἀγγλίαν,

θὰ καταστρώσω μερικοὺς πρὸς χάριν σου καὶ μόνον,

εὐχόμενος εὐδαίμονα εἰς σὲ τὸν νέον χρόνον.

Μὲ τὸ Ἡμερολόγιον τοῦ ὀγδοῆντα ἕξη,

βεβαίως θὰ ἐκέρδισες, καθὼς δὲν ἀμφιβάλλω,

κι’ ἂν εἶσαι ὄντως βέβαιος πῶς πάλι θὰ σοῦ φέξῃ,

εὐθὺς Ἡμερολόγιον νὰ ξεφουρνίσῃς κι’ ἄλλο.

Αὐτὸ καὶ δίχως νὰ ’στὸ ’πῶ, θαρρῶ πῶς τὸ σκοπεύεις,

γιατὶ παντοῦ μὲ κυνηγᾷς καὶ στίχους μοῦ γυρεύεις.

Ἔχε ὑπ’ ὄψει πάντοτε τὸ πῶς θὰ βγάλῃς κἄτι,

καὶ γὰρ εἰσὶ πολύτιμοι καὶ τῆς σχολῆς αἱ ὧραι,

ἡ ἔρημη σακκοῦλα σου ἃς ’βρίσκεται γεμάτη,

καὶ ἄφινε τοὺς παλαβοὺς νὰ γράφουν γιὰ ὀνόρε.

Γιατὶ τῆς δόξης ἂν ζητῇς μονάχα τὸ στεφάνι,

ὀγρήγορα τὰ λάχανα θὰ φᾷς τοῦ Δεληγιάννη.

Πολλοὺς ὡς τώρα συγγραφεῖς ἠρώτησα μὲ πόνον,

γιατὶ νὰ γράφουν πάντοτε χωρὶς κανὲν συμφέρον,

κι’ ἐκεῖνοι μοῦ ἀπήντησαν ὅτι συγγράφουν μόνον

γιὰ τὰς μελλούσας γενεὰς τῶν μεταγενεστέρων.

Ἀξίζει στέφανον αὐτός, ποῦ γιὰ τὸ μέλλον γράφει,

ἐν τούτοις τὰ βιβλία του μουχλιάζουν εἰς τὸ ῥάφι,

Καὶ τώρα πάλι φρόντισε σὰν πέρσυ ἐν τῷ ἅμα

γιὰ τὸ Ἡμερολόγιον τὰ δέοντα νὰ ψάλῃς,

καὶ γέμισε τῶν Ἀθηνῶν τὰ φύλλα μὲ ῥεκλάμα,

ἂν κέρδη πενταπλάσια ἐπιθυμῇς νὰ βγάλῃς,

δῶσε κι’ ἐμὲ τὸν κόπο μου ἂν εἶναι ὁρισμός σου,

καὶ ὁ Χριστὸς μας πάντοτε νὰ εἶναι βοηθός σου.

Ἐν Ἀθήναις, 30 Σεπτεμβρίου 1886.

Γεωργ. Χ. Σουρής

ΕΤΗΣΙΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ, ΕΤΟΥΣ 1887

.

[ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:

- ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ

- ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΟΚΟΣ]

 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ: Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Ενός σοφού δασκάλου η κυρά,

που ήτο κι από κόρη μαθημένη

εις έρωτας και χάδια τρυφερά,

τα ήθελε και τώρα παντρεμένη

...η καϋμένη !

Κα του δασκάλου ζάλιζε τ' αυτιά

για τα παιχνίδια, τούλεγε, πεθαίνω

όμως αυτός, δεν ένοιωθε φωτιά,

τα λεξικά τον είχαν κρυωμένο

...τον καϋμένο !

Δεν έβγαζ’ ένα λόγο τρυφερό,

τα ρήματα, αι πτώσεις και τα γένη

δεν τ' άφηναν για έρωτα καιρό,

κι’ εκείνη σπαρταρούσε λιγωμένη

... η καϋμένη !

Μα είδε δα κι’ αυτή πως χωρατά

σε δάσκαλο δεν πάνε σαστισμένο,

κι’ έπαυσε χάδια πια να του ζητά,

και μόνο του τον άφηνε κλεισμένο

...τον καϋμένο!

Με τον καιρό φρονίμεψε πολύ,

και ήσυχος ο δάσκαλός της μένει,

για έρωτες ποτέ δεν του μιλεί,

και μόνη στον περίπατο πηγαίνει

... η καϋμένη!

Αλλά κανείς τα γέλια δεν κρατεί

σαν φαίνεται αυτός ο παντρεμένος.

Κι’ αυτός, χωρίς να ξέρη το γιατί,

γελά με τους πολλούς καμαρωμένος

... ο καϋμένος!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ (1852-1919)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ: « ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» (Κατά την εβδομάδα των Παθών)

.

Κορίτσι, εἴκοσι χρονῶν στὸ πλάϊ τῆς μαμμᾶς του,

στὴν ἐκκλησία στέκεται μὲ χέρια σταυρωτά,

μὰ δὲν τ' ἀφίνουν ἥσυχο οἱ κτύποι τῆς καρδιᾶς του,

καὶ στὸ ἀντρίκιο κάποτε κρυφαῖς ματιαῖς πετᾷ.

Τὸ βλέπει ἡ μητέρα του, γυναῖκα ἁγιασμένη,

καὶ – κύττα, ἀθεόφοβη, τῆς λέει, ἐμπροστά σου,

γιατὶ ἀλλοιῶς τὸ τσόκαρο τοῦ μαγειριοῦ, καϋμένη,

θὰ σπάσω στὰ πλευρά σου.

- Μητέρα, μὲ παράπονο τῆς λέει, τί σοῦ φταίω;...

γιὰ κύττα ἕνα μορφονειὸ στ' ἀριστερὸ καντῆλι·

μὲ βλέπει, μοῦ χαμογελᾷ καὶ γνέφει μὲ μαντῆλι·

γιατί μὲ βρίζεις ἄδικα καὶ μοὔρχεται νὰ κλαίω;

- Βρὲ σκάσε, ἀθεόφοβη, καὶ ἔλα στὰ μυαλά σου,

γιὰ σταύρωσε τὰ χέρια σου ν' ἀκούσῃς τὸ τροπάρι

γιατὶ ἀλλοιῶς μὲ τὸ ραβδὶ ποὺ ἔχω στὸ κελλάρι

θὰ σπάσω τὰ πλευρά σου.

Μὲ θυμιατὸ ὁλόχρυσο ὁ διᾶκος θυμιατίζει,

κι' ἀπ' τὸ κορίτσι τ' ἄδολο διαβαίνει ντροπαλά·

ἐκεῖνο μὲ χαμόγελο τὸν διᾶκο ἀντικρύζει,

ἀλλὰ κι' ὁ διάκος τὸ θωρεῖ καὶ τοῦ χαμογελᾷ.

- Βρὲ κόψε, ἀθεόφοβη, τ' ἀδιάντροπα σου γέλοια·

καὶ μὲ τὸ διᾶκο τἄβαλες ἀκόμη;... μπᾶ! στοχάσου!

ἀπόψε νά, μὰ τοῦ Χριστοῦ τὰ δώδεκα βαγγέλια,

θὰ σπάσω τὰ πλευρά σου.

- Εἶναι ὁ διᾶκος ὤμορφος, ἔχει πολὺν ἀέρα...

γιὰ ρίξε μόνον μιὰ ματιὰ καὶ παρεκεῖ κομμάτι·

ἡ κάθε μιὰ τὸ διᾶκο μας τὸν τρώει μὲ τὸ μάτι,

καὶ σὺ τὸν καλοκύτταξες, θαρρῶ, καλὴ μητέρα.

- Τὴν τόση σου κακογλωσσιά, καταραμένη, κόψε,

μ' ἀνέβασες τὸ αἷμα μου μὲ τὴν ξετσιπωσιά σου,

καὶ μὰ τὸν διᾶκο... φτοῦ! φτοῦ! φτοῦ! μ' ἐκόλασες ἀπόψε,

θὰ σπάσω τὰ πλευρά σου.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ(Ερμούπολη 1853-Αθήνα 1919) ,Απρίλιος 1880.

.

Με πολύ μεράκι αλλά και υπομονή συνεχίζουμε την προσπάθεια μας .Αθόρυβα …σιγά σιγά με πολύ   υπομονή αλλά και διάθεση προχωράμε 

Στόχος μας παραμένει να αρθρογραφούν οι πολίτες σε αθρα με   θέματα πολιτισμού   που  επιλέξουν

Το όνομα και επώνυμο αλλά η ευπρέπεια των άρθρων είναι απαραίτητα .Η διεύθυνση μας για επιστολές Άρθρα είναι   zantedanias@gmail.com 

Όπως έχουμε από την αρχή της προσπάθεια μας αναφέρει θα αναρτώνται μετά από έγκριση μας

Σας ευχαριστούμε από καρδιας

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους ο οποίος φέρει και την ευθύνη των γραφομένων και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας

https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang