Ένας Βυζαντινός πολεμιστής του οποίου το προηγουμένως σπασμένο σαγόνι επιδιορθώθηκε με χρυσή κλωστή έχει ανακαλυφθεί στην Ελλάδα . νέα υποτροφία αποκάλυψε ότι είχε χειρουργηθεί χρησιμοποιώντας μια τεχνική που πρότεινε ο Έλληνας γιατρός Ιπποκράτης 1.800 χρόνια νωρίτερα.
Σκοτωμένος στο πεδίο της μάχης σε έναν απελπισμένο αγώνα κατά των Οθωμανών τον δέκατο τέταρτο αιώνα, το σαγόνι του είχε σπάσει από ένα χτύπημα τουλάχιστον δέκα χρόνια νωρίτερα.
Ο πολεμιστής, που μπορεί να ήταν ο αρχηγός του οχυρού όπου βρέθηκε το κεφάλι του, αποκεφαλίστηκε από τους Οθωμανούς είτε κατά τη διάρκεια του αγώνα είτε ως είδος ταπείνωσης στη συνέχεια.
Εκείνη την εποχή, ήταν σύνηθες να τοποθετούν κεφάλια νεκρών εχθρών σε ακίδες για να αποθαρρύνουν τους ανθρώπους τους.
Μια νέα ανάλυση του κρανίου, που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1991, δείχνει ότι το σπασμένο σαγόνι του επισκευάστηκε με χρυσά σύρματα τυλιγμένα γύρω από τους γομφίους του για να το κρατήσουν στη θέση του.
Και η μέθοδος λειτούργησε, σύμφωνα με τον Αναγνώστη Αγελαράκη, καθηγητή ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Adelphi της Νέας Υόρκης, ο οποίος, μαζί με συναδέλφους του, αποκάλυψε για πρώτη φορά το κρανίο και την κάτω γνάθο του μαχητή στο Polystylon Fort, έναν αρχαιολογικό χώρο στη Δυτική Θράκη, στην Ελλάδα.
Ο Αγελαράκης εξηγεί όχι μόνο ότι «η γνάθος θρυμματίστηκε σε δύο κομμάτια», αλλά ότι θεραπεύτηκε επιδέξια με μη επεμβατικά μέσα που είχε προταθεί από κανέναν άλλον από τον πατέρα της Ιατρικής, Ιπποκράτη, τον πέμπτο αιώνα π.Χ. — 1.800 χρόνια πριν από τον μαχητή. το σαγόνι έσπασε στη μάχη.
Ο καθηγητής, μιλώντας σε συνέντευξή του στο Greek Reporter, εξακολουθεί να απορεί ανοιχτά για το πώς «ο επαγγελματίας του ιατρού μπόρεσε να συνδυάσει τα δύο κύρια θραύσματα της γνάθου», αποκαλώντας τον «ένα λογικό, μορφωμένο άτομο».
Βυζαντινός πολεμιστής θεράπευσε με ιπποκρατικές τεχνικές 1.800 ετών
Ο γιατρός του πεδίου μάχης που εργαζόταν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία πριν από 650 χρόνια πρέπει να γνώριζε την πραγματεία που γράφτηκε την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας .
«Σε μια από τις οδοντοστοιχίες, είδα ότι το δόντι ήταν λιμάρισμα λίγο για να μην γρατσουνίσει το μάγουλο ο κόμπος που ήταν δεμένος στο σύρμα», εξηγεί ο Αγελαράκης. «Είναι πολύ εκλεπτυσμένο — είναι συγκλονιστικό».
Με το θανατηφόρο χτύπημα που σκότωσε τον άνδρα να είναι ακραίος, ο Αγελαράκης σημειώνει στη νέα του μελέτη ότι το οχυρό του Πολυστυλώνου «δεν παραδόθηκε… πρέπει να καταλήφθηκε με τη βία». Το κρανίο έδειξε ότι υπήρξε μια «τρομερή μετωπική πρόσκρουση», που συνέβη την ώρα του θανάτου ή λίγο πριν.
Αφού το φρούριο έπεσε στον εχθρό και ο υπερασπιστής του αποκεφαλίστηκε, κάποιος πιθανότατα πήρε το κεφάλι του και το έθαψε. Αυτό πιθανότατα έγινε κρυφά, πιθανότατα χωρίς την «άδεια των υποτακτών, δεδομένου ότι το υπόλοιπο σώμα δεν ανασύρθηκε», εξηγεί ο Αγελαράκης.
Η δράση που πρέπει να έγινε από αγάπη και σεβασμό για τον πολεμιστή πήρε μια ακόμη πιο οδυνηρή πτυχή αφού οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για να σκάψει στον τάφο ήταν απλώς ένα σπασμένο κομμάτι κεραμικής, που βρέθηκε στην τοποθεσία.
Ίσως δεν υπήρχε χρόνος και δεν ήταν ασφαλές να δει κανείς να σκάβει έναν σωστό τάφο, έτσι όποιος έκανε αυτή την τελευταία υπηρεσία για τον πεσμένο άνδρα έβαλε το κεφάλι του σε έναν τάφο που ανήκε ήδη σε ένα πεντάχρονο παιδί. Δεν είναι γνωστό αν αυτός και το παιδί είχαν συγγένεια.
Βρίσκεται στο κέντρο ενός νεκροταφείου με είκοσι οικόπεδα στο οχυρό Πολυστύλων, ο τόπος ταφής ήταν αδιατάρακτος όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι που βρέθηκε από τον Αγγελαράκη και την ομάδα του.
Επειδή η κάτω γνάθος του άνδρα και το υπόλοιπο κρανίο του βρέθηκαν μαζί, φαίνεται ότι το κεφάλι του πιθανότατα είχε μαλακούς ιστούς, συμπεριλαμβανομένων μυών και δέρματος, ακόμα πάνω του όταν θάφτηκε μετά τη μάχη στα μέσα της δεκαετίας του 1380, σύμφωνα με καθηγητής.
Εμφανίζοντας ορατά σημάδια επούλωσης μετά τον πρώτο τραυματισμό, ο Αγελαράκης σημείωσε αμέσως το μοναδικό εύρημα και δημοσίευσε την ανακάλυψή του σε επιστημονική εργασία που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Byzantina Symmeikta το 2017.
Χρειάστηκε, ωστόσο, χρόνος για να συνδυάσουμε πώς ακριβώς είχε συμβεί η επούλωση, κοιτάζοντας τα στοιχεία οδοντικών συσσωρεύσεων που είχαν συσσωρευτεί γύρω από τα μικροσκοπικά καλώδια που κρατούσαν ενωμένη τη γνάθο του άνδρα.
Χρυσά σύρματα τυλιγμένα γύρω από γομφίους αγκυροβόλησαν το σαγόνι του πολεμιστή
Επιπλέον, ο Αγελαράκης ανέλαβε διεξοδική έρευνα στο περιβάλλον της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των χειρουργικών τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν στη βυζαντινή Ελλάδα. Δηλώνει ότι η «κλειστή παρέμβαση», δηλαδή η τεχνική αντιμετώπισης του κατάγματος χωρίς να ανοίξει η περιοχή χειρουργικά, που εφαρμόστηκε στον πολεμιστή, από τη φύση της θα έπρεπε να περιλάμβανε το τύλιγμα συρμάτων γύρω από τους γομφίους του άνδρα ως «αγκυρώσεις. Μόνο έτσι μπορείς να το κάνεις», εξηγεί στο Greek Reporter.
Και φυσικά τα στοιχεία αυτών των συρμάτων, τα οποία θα έπρεπε να ήταν κατασκευασμένα κυρίως από χρυσό, υπάρχουν ακόμα, με τη μορφή των ασβεστολιθικών αποθέσεων γύρω τους. Όπως λέει ο Αγελαράκης, πρέπει να υπήρχε και λίγο ασήμι ανακατεμένο με τον χρυσό ως κράμα, ώστε να είναι αρκετά ισχυρό ώστε να αντέχει στις δυνάμεις που εμπλέκονται.
Φυσικά, μετά από τόσο καιρό στο έδαφος, δεν έχει μείνει καθόλου σύρμα, αλλά ο Αγγελαράκης πιστεύει ότι ήταν χρυσός, με αρκετό κράμα ασημιού για να το κάνει δυνατό. Οποιαδήποτε περισσότερη περιεκτικότητα σε ασήμι θα είχε αφήσει τα ενδεικτικά σημάδια του γκρι στα δόντια,
Ομοίως, δεν υπήρχε επίσης καμία άλλη μεταλλική πατίνα ή σημάδια χαλκού οξέος, που στην περίπτωση του χαλκού ή του μπρούντζου, θα άφηναν πίσω την πρασινωπή απόχρωση καθώς αποσυντέθηκαν.
Η καλωδίωση του σαγονιού του Warrior έλαβε προσεκτικές, εξειδικευμένες προσαρμογές με την πάροδο του χρόνου
«Πρέπει να ήταν κάποιο είδος χρυσοκλωστή, ένα χρυσό σύρμα ή κάτι τέτοιο, όπως προτείνεται στο Ιπποκράτειο σώμα που συντάχθηκε τον πέμπτο αιώνα π.Χ.», λέει ο Αγελαράκης.
Αυτό που μπορεί να εκπλήσσει ακόμη περισσότερο, προσθέτει, είναι ότι η επισκευή της γνάθου του άνδρα υπέστη μια σειρά προσαρμογών με την πάροδο του χρόνου. Λόγω των συνεχών κινήσεων που σχετίζονται με το φαγητό, την ομιλία και τις άλλες δραστηριότητες της ζωής, λέει, πρέπει να έγιναν πολλές διαφορετικές προσαρμογές από τον εξειδικευμένο ιατρό.
Αυτό δείχνει επίσης, λέει, την υψηλή θέση του πολεμιστή, ο οποίος πρέπει να ήταν ένα εξαιρετικά εξέχον άτομο σε εκείνη την περιοχή.
Όλες αυτές οι πληροφορίες αποτελούν μέρος της νέας εργασίας του καθηγητή για το αξιοσημείωτο εύρημα, που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο στο τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού Mediterranean Archaeology and Archaeometry.
Ο Αγελαράκης λέει ότι δεν μπορεί να είναι σίγουρος τι προκάλεσε το αρχικό κάταγμα, αλλά επειδή ο άνδρας ήταν ξεκάθαρα πολεμιστής, πιθανότατα επρόκειτο για μάχη, είτε από βλήμα που προωθείται από μαύρη σκόνη, από πτώση από άλογο ή από κεφάλι δόρατος.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, ο πολεμιστής σκοτώθηκε όταν ήταν μεταξύ 35 και 40 ετών.
Αν ο πολεμιστής εξακολουθούσε να μάχεται μετά τον τραυματισμό του δέκα χρόνια πριν από το θάνατό του, αυτό θα συνεπαγόταν μια ακολουθία ανθρώπων που του έφτιαχναν ειδικά φαγητά για να φάει αφού το σαγόνι του ήταν καλωδιωμένο μέχρι να επουλωθεί, λέει ο Αγελαράκης.
Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε αν τραυματίστηκε και η γλώσσα του πολεμιστή στο περιστατικό, αλλά θα ήταν αδύνατο να πιστέψουμε ότι δεν θα υπήρχαν προβλήματα ομιλίας για τον άτυχο άνδρα μετά τον φρικτό τραυματισμό του, ειδικά επειδή, όπως λέει ο Αγελαράκης, πρέπει να έχουν επίσης μυϊκές βλάβες.
Ο καθηγητής σημείωσε ότι αν ο πολεμιστής είχε γένια, θα μπορούσε σίγουρα να είχε κρύψει τυχόν παραμορφώσεις που προέκυπταν από τον φρικτό τραυματισμό του.
Η μεσαιωνική πόλη του Πολυστύλου ήταν μέρος της αρχαίας πόλης των Αβδήρων. Η οχύρωση του Πολυστύλου χτίστηκε γύρω στον 7ο ή 8ο αιώνα μ.Χ. Τα τείχη της βυζαντινής εποχής βασίστηκαν στα τείχη της αρχαίας ακρόπολης των Αβδήρων.
Ο βυζαντινός ιστορικός Νικηφόρος Γρηγόρας πιστεύει ότι το 1342 ο Ιωάννης Καντακουζηνός ενίσχυσε τις οχυρώσεις του Πολυστυλώνου, επισκευάζοντας το πάνω μέρος της οχύρωσης, τη λεγόμενη «βυζαντινή ακρόπολη».
Πριν από τον 13ο αιώνα, το Πολύστυλο ήταν έδρα επισκόπου ή Μητροπολίτη, αλλά κατά τη διάρκεια των επόμενων αιώνων, η λατινική κατάκτηση και άλλες αναταραχές προκάλεσαν την παρακμή του. Η περιοχή εγκαταλείφθηκε γύρω στο 1380, την εποχή της μεγάλης μάχης που κόστισε τη ζωή του πολεμιστή.
https://greekreporter.com/202
Με πολύ μεράκι αλλά και υπομονή συνεχίζουμε την προσπάθεια μας .Αθόρυβα …σιγά σιγά με πολύ υπομονή αλλά και διάθεση προχωράμε
Στόχος μας παραμένει να αρθρογραφούν οι πολίτες σε αθρα με θέματα πολιτισμού που επιλέξουν
Το όνομα και επώνυμο αλλά η ευπρέπεια των άρθρων είναι απαραίτητα .Η διεύθυνση μας για επιστολές Άρθρα είναι zantedanias@gmail.com
Όπως έχουμε από την αρχή της προσπάθεια μας αναφέρει θα αναρτώνται μετά από έγκριση μας
Σας ευχαριστούμε από καρδιας
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους ο οποίος φέρει και την ευθύνη των γραφομένων και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας
https://www.youtube.com/channel/UC0wk2ge3sheyTkgpAkeBang
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.