Είναι κάποιες μέρες που η σκιά τους βαραίνει πιότερο...
Όπως η 10η του Ιούνη.
Το 1944, οι ναζί εκτελούσαν 228 αμάχους στο Δίστομο του νομού Βοιωτίας. Μεταξύ των νεκρών βρίσκονταν 119 γυναίκες, αλλά και 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων.
Την ίδια εκείνη ημέρα πραγματοποιουσαν και την μεγαλύτερη σφαγή στην Δυτική Ευρώπη, στο μικρό ορεινό χωριό Οραντούρ-συρ-Γκλαν στη βορειοδυτική Γαλλία, 20 χλμ. από τη Λιμόζ.
Οι Γερμανοί εκτέλεσαν εν ψυχρώ 642 αμάχους - ανάμεσά τους 254 γυναίκες και 207 παιδιά.
Μα και δύο χρόνια νωρίτερα, πάλι στις 10 Ιουνίου, οι Γερμανοί "στρατιώτες" είχαν διαπράξει ένα ακόμη από τα πλέον φρικτά έργα της κυριαρχίας τους, όταν εξαφάνισαν από τον χάρτη το χωριό Λίντιτσε της Τσεχίας, με πρόσχημα ότι η αντίσταση είχε εκτελέσει σε ενέδρα τον εμπνευστή του ολοκαυτωματος των Εβραίων, Χάιντριχ (ή ''ξανθό κτήνος''), μια εβδομάδα νωρίτερα.
150 άνθρωποι εκτελέστηκαν πριν περάσει η εβδομάδα.
Στη συνέχεια οι ναζί περικύκλωσαν το χωριό. Με το πρόσχημα ότι εκεί κρύβονταν οι δράστες της ενέργειας εναντίον του ναζί στελέχους τους.
Εκτελεστηκαν όλοι οι άνδρες του χωριού, 198 συνολικά, και 78 γυναίκες.
Οι 184 που επέζησαν οδηγούνται στο στρατόπεδο του Ραβενσμπιρκ.
Οι Γερμανοί "στεατιωτες"επιδειξαν ιδιαίτερη μεταχείριση σε όσες γυναίκες είχαν την δυστυχία να περιμένουν παιδί, ξιφολογχωντας τις στην κοιλιά.
82 παιδιά μεταφέρονται στο στρατόπεδο εξόντωσης Chelmno και δολοφονούνται από τους Ναζί με δηλητηριώδη αέρια.
Αυτά τα 40 αγόρια και 42 κορίτσια, σήμερα στέκονται ως μπρούτζινα αγάλματα στο σημείο του ολέθρου.
Και τα τρία χάροκαμένα χωριά, σήμερα έχουν αδελφοποιηθει.
10 Ιουνίου 1942: Λίντιτσε, Τσεχία.
10 Ιουνίου 1944: Δίστομο, Ελλάδα.
10 Ιουνίου 1944 Οραντούρ Συρ Γκλαν, Γαλλία.
Η Ενωμένη Ευρώπη, όπως την οραματίστηκε το γερμανικό κεφάλαιο και την οικοδομούσαν οι στρατιές του Ράιχ.
"Στους εκτελεσμένους του Διστόμου.
Δεν σας ξεχάσαμε.Είναι η καρδιά μας ένα ευρύ πεδίο αναστάσεως.Δεν σας αφήσαμε άνιφτους κι άντυτους ,όλο αίματα , τρύπες και χώματα.Μάρτυς ο ήλιος μας δεν σας ξεχάσαμε !Η καρδιά μας μεγάλωσε , απόχτησε ουρανόμε σελήνη κι αστέρια δικά της , λαμπρά ,για τους ήρωες , τους μάρτυρες τους αγίους της.Σκηνώσατε μέσα της κι υπάρχει απ’ ότανχάσατε εδώ τα παιδιά και τα σπίτια σας.Υπάρχετε μέσα κι έξω από μας , στα δέντραπου φυτέψατε και ψήλωσαν , άνθισαν , κάρπισανμόνα τους , δίχως εσάς. Δεν σας ξεχάσαμε !Κι αν δεν σας κάναμε αιώνιο τραγούδιδεν φταίμε εμείς. Σε τούτο τον τόποείναι πολλά αυτά που το ύψος τουςφαίνεται δύσκολα. Περιβλημένες από έναπλατύγυρο φως καμωμένο από διάφανο αίμαοι μορφές σας , στέκουν πάνω απ΄την ποίηση.Δε χωράνε στη μουσική.Ούτε φθόγγοι ούτε λέξειςδεν φτάνουν να φτιάξουμε , ωραίο ωραίο ,καθώς θα της ταίριαζε , ένα ένδυμα στη θυσία σας.Αν μπορείτε ν’ ακούσετε τη σιωπή μας , ακούστε τηαδελφοί.Συγχωρέστε μας. Δεν σας ξεχάσαμε ! ''Νικηφόρος Βρεττάκος, Επιμνημόσυνη γονυκλισία .Χρέοs Μνήμηs άσβεστο.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.