Στις αρχές Ιουλίου του 1716, κατά την διάρκεια του έβδομου και τελευταίου Ενετοτουρκικού Πολέμου (1714-1718), οι Οθωμανοί Τούρκοι πολιόρκησαν από θαλάσσης την Κέρκυρα.Οι σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων για την κατάληψη της Κέρκυρας κράτησαν για έναν ολόκληρο μήνα. Οι ντόπιοι, Ενετοί και Έλληνες, υπό την αρχηγία του γερμανού κόμη Γιόχαν Ματίας φον ντερ Σούλενμπουργκ (1661-1747), αντέταξαν σθεναρή και αποτελεσματική άμυνα, αποκρούοντας τις τουρκικές επιθέσεις. Στις 8 Αυγούστου, οι Τούρκοι πραγματοποίησαν γενική έφοδο, αλλά αποκρούστηκαν από τους πολιορκημένους με καλά οργανωμένη αντεπίθεση.
Την επομένη , 9 Αυγούστου, σφοδρή θύελλα προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στα τουρκικά πλοία. Την νύχτα της 10ης Αυγούστου, οι Τούρκοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το εγχείρημα κατάληψης της Κέρκυρας και την επομένη, 11 Αυγούστου, άρχισαν να αποχωρούν από το νησί.
Κατά τη θρησκευτική εκδοχή, η λύση της πολιορκίας σχετίζεται με θαυματουργή εμφάνιση του Αγίου Σπυρίδωνα, του οποίου το σκήνωμα φυλάσσεται στην Κέρκυρα. Σύμφωνα με αυτή, Στις 9 Αυγούστου 1716 ξέσπασε στο νησί μια ισχυρή καταιγίδα - γεγονός ασυνήθιστο αυτή την εποχή - και ταυτόχρονα στο στρατόπεδο των Τούρκων κυκλοφόρησε η είδηση ότι πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Σπυρίδωνα με τη μορφή καλόγερου να βγαίνει από το ναό όπου βρίσκεται το λείψανό του, απειλώντας τους επιτιθέμενους μουσουλμάνους με αναμμένο πυρσό ή με ξίφος. Αυτά δημιούργησαν πανικό που οδήγησε στην άρση της πολιορκίας. Η διήγηση αυτή καταγράφηκε από τον ιερέα Δημ. Μανάτο και κατατέθηκε σε συμβολαιογράφο τον Αύγουστο του 1716. Την εκ θαύματος σωτηρία της πόλης καταγράφει και ο στρατάρχης των χερσαίων δυνάμεων της Κέρκυρας κόμης του Σούλενμπουργκ, που κλείνει το Ημερολόγιό του για τα γεγονότα του 1716 με τη φράση: «Αλλά ο Θεός θέλησε να σώσει την Πόλη, και γι’ αυτόν τον λόγο έσπειρε τον πανικό στους Απίστους τόσο στη θάλασσα όσο και την ξηρά». Έκτοτε, με διάταγμα του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Ανδρέα Πιζάνη της 19/30 Μαρτίου του 1717, γίνεται λιτανεία. Η Βενετική Σύγκλητος αφιέρωσε στο ναό του Αγ. Σπυρίδωνος ασημένιο καντήλι.
Έναν αιώνα μετά ο νεαρός τότε και μετά διαπρεπής ιστορικός Σπύρος Δε Βιάζης σχετική με το γεγονός εργασία του παρέλειψε να αναφερθεί στο θαύμα του Αγίου. Τον κατηγόρησαν πως το έκανε από δόλο και όχι επειδή αυτή ήταν η άποψή του (πάντα τα έκαναν αυτά τα συντηρητικά στοιχεία), τον προπηλάκισαν και για να γλυτώσει κατέφυγε στην Ζάκυνθο ντυμένος γυναίκα, μέσω Ηπείρου. Στην Ζάκυθο έμεινε για πάντα.
.
Μετά την Κέρκυρα οι τούρκοι κατευθύνθηκαν προς νότον με σκοπό να λεηλατήσουν την Ζάκυνθο. Η λεηλασία αποφεύχθηκε. Γιατί;
Ο Λεωνίδας Χ. Ζώης γράφει:
«Θωμάς τις Καπνίσης λαβών ηχμαλώτησεν νεαρόν τούρκον, Διανούμ ονόματι, και ενώ οι άλλοι αιχμάλωτοι , κατ’ ανωτέραν διαταγήν, είχον φονευθή. Ο Καπνίσης εφείσθη της ζωής του νεαρού τούρκου και τον ηλευθέρωσε.
Ο Διανούμ ούτος έγινε κατόπιν ο περίφημος ναύαρχος του τουρκικού στόλου , του πολιορκήσαντος την Κέρκυραν το 1716, την οποίαν μη κατορθώσας να κυριεύση, ηθέλησεν να εκδικηθή λεηλατών την Ζάκυνθον, αλλ’ ενεθυμήθη τον ευεργέτην του Καπνίση, εις τον οποίον εμήνυσε ν’ απομακρυνθή με την οικογένειάν του προ του βομβαρδισμού, αλλ’ εκείνου αποποιηθέντος ο ναύρχος θαυμάσας την μαγαλοψυχίαν του, απέπλευσε χωρίς να προσβάλη την Ζάκυνθον».
ΛΕΩΝΙΔΑ Ζ. ΖΩΗ «ΛΕΞΙΚΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ, ΕΚ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ, 1963
ΠΗΓΗ
Dionisis Vitsos
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.