«Της πόλεως υπέρκειται ένας λόφος, επάνω εις τον όποιον έχει κτισθή το φρούριον.
Ο δρόμος ο φέρων προς αυτό είνε απότομος και μόνον πεζοί και ίπποι γυμνασμένοι δύνανται να ανέβουν.
Εις την είσοδον του φρουρίου ήτο μία αιρετή γέφυρα μη σηκωνομένη όμως ποτέ, φρουρουμένη από 4-5 στρατιώτας υπό τας διαταγάς ενός λοχίου και ενός δεκανέως, πολλάκις δε δεν υπάρχουν ούτε αυτοί ως αρχηγοί.
Το οίκημα της φρουράς ήτο ένα κλουβί, όπου οι φρουροί ήσαν πολύ ευτυχείς αν ηδύνατο να εύρουν καταφύγιον κατά την βροχήν.
Εις την είσοδον του φρουρίου είνε εν χωρίον ονομαζόμενον Μπόχαλη. Οι κάτοικοί του φημίζονται ως εκδικητικοί και αιμοχαρείς.
Εισερχόμενοι εις το φρούριον βλέπομεν πρώτον μίαν πτωχικού εξωτερικού ορθόδοξον εκκλησίαν. Ανερχόμεθα κατόπιν ένα στενότατον δρόμον, από το εν πλευρόν του οποίου υψούται τοίχος υψηλός ενός μοναστηριού ορθοδόξων καλογραιών, και από το άλλο μέρος είνε χαμηλοί οικίαι. Τέλος φθάνομεν εις εν είδος πλατείας. Δεξιά είνε αι φυλάκιά, αριστερά η κατοικία και τα γραφεία τού καγκελαρίου και των άλλων πολιτικών υπαλλήλων.
Εις το βάθος της πλατείας ήτο το μέγαρον τού Προβλεπτού, πενιχρόν οικοδόμημα. Εισέρχεται κανείς πρώτον εις ένα προθάλαμον, όπου έμενον 30 περίπου στρατιώται, αποτελούντες την φρουράν τού Εξοχατάτου. Κατόπιν ήτο η αίθουσα, όπου ο Προβλεπτής απέδιδε δικαιοσύνην εις τούς πολίτας και όπου εγίνοντο αι συνελεύσεις των ευγενών της νήσου, όταν ο κακός καιρός ημπόδιζε τον εξοχώτατον να κατέρχεται εις την πόλιν. Εις το μέσον τού τοίχου ήτο η είκών της Θέμιδος.
Η επίπλωσις της αιθούσης αποτελείτο από ένα τραπέζι με ένα σκέπασμα επί τού οποίου ευρίσκετο ένα Ευαγγέλιον, τρεις καρέκλες, δια τον Προβλεπτήν και τους δύο συμβούλους και ένα βήμα κινητόν, επί τού οποίου ανέβαινεν ο ρήτωρ. Οι δικηγόροι είχον μαζί των τους γραμματείς, οι όποιοι εκράτουν την δικογραφίαν και τα νομικά συγγράμματα, τα όποια έμελλον να επικαλεστούν. ΄Οταν δε εχρειάζετο η ανάγνωσις αποσπάσματος τινός διέτασσον τον γραμματέα και το εδιάβαζε.
Τα ιδιαίτερα δωμάτια της κατοικίας τού Προβλεπτού ήσαν απλούστατα και δεν είχον τίποτε το εξαιρετικόν ώστε να αξίζουν περιγραφήν.
Το φρούριον αποτελείτο από εν απλούν περίζωμα τείχων, βλαμμένων εις πλείστα μέρη. Τελειώνει δε προς νότον με μίαν ημισέληνον όπου υψούτο η σημαία τού Αγίου Μάρκου. Υπήρχον εις το φρούριον τούτο είκοσι περίπου κανόνια σιδηρά, τα πλείστα εις κακήν κατάστασιν και χωρίς κιλλίβαντα.
Το φρούριον έχει αρκετόν και υγιεινόν ύδωρ από μίαν πηγήν καλούμένην ΝΑΡΑΝΤΖΕΡΑ, διότι ευρίσκεται πλησίον ενός πορτοκαλεώνος, η πηγή αύτη προμηθεύει νερό και εις μέγα μέρος της πόλεως, άλλα τα έξοδα της μεταφοράς δι’ ημιόνου το καθιστούν ακριβόν. Υπάρχουν εντός τού φρουρίου και πολλαί στέρναι.
Εις μικράν απόστασιν υπάρχει μονή καλόγηρων τού καθολικού τάγματος τού 'Αγ. Φραγκίσκου. Δεν υπήρχε παρά εις μόνον καλόγηρος εις αυτήν, παχύς και υγιέστατος, διότι έτρωγεν εισόδημα το όποιον ήτο προωρισμένον διά 12 καλογήρους!
Ολόκληρος ο πληθυσμός τού φρουρίου, συμπεριλαμβανομένης και της φρουράς, δεν υπερέβαινε τούς 4000-5000 κατοίκους. Τα μάλλον σημαντικά οικοδομήματα επί της κλιτύος τού όρους είναι αι εκκλησίαι. Η πρώτη, καθολική, του Προφήτου Ηλία, ήτο άλλοτε η εφημερία. Αι ορθόδοξοι εκκλησίαι ήσαν ο ‘Αγιος Ιωάννης στη Λαγκάδα, ανήκουσαν εις μοναστήριον καλογήρων, η Παναγία η Σπηλιώτισσα, η Αναφωνήτρα και ο Άγιος Γεώργιος στα Γκρεμνά, και εν μικρόν παρεκκλησιών αφιερωμένο και αυτό εις τον Άγιον Ηλίαν.
ANDRE GRASSET DE SAINT-SAUVEUR, Voyage historique, littéraire et pittoresque dans les isles et possessions ci-devant vénitiennes du Levant..., Paris, chez Tavernier, AN VIII [=1800] , Μετάφραση: Κώστας Καιροφύλας
.
[ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ ANDRE GRASSET DE SAINT-SAUVEUR.]
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.