Το τέλος του Άρη (3ο μέρος) Γράφει ο Θεόδωρος Παναγόπουλος // *

Και βέβαια «συνετέλεσε» ο κ. Ρόντουελ τα μέγιστα στην εξόντωση των ανταρτών του Άρη. Δεκάδες Άγγλοι, υπηρετούσαν, εκείνη την εποχή, στα διωκτικά αποσπάσματα της Εθνοφυλακής και των παρακρατικών, καμουφλαρισμένοι, ως Εθνοφύλακες και Εδεσίτες, με την ιδιότητα δήθεν του «στρατιωτικού συμβούλου», ενώ στην πραγματικότητα ήταν άνδρες των ειδικών δυνάμεων του αγγλικού στρατού (κομάντος), με τα σακίδια γεμάτα λίρες που τις σκόρπαγαν αφειδώς για την επιτυχία του αντικειμενικού τους σκοπού, που ήταν η εξόντωση του ΕΛΑΣ και του Άρη. Γι αυτό άλλωστε, πλήρωναν για κάθε αντάρτη του ΕΔΕΣ δυο λίρες μισθό τον μήνα και όχι για την ψυχή της μάνας τους.

Ένας από αυτούς τους Άγγλους, τουρίστας, το 1970 στην Χαλκιδική, δήλωνε δημόσια ότι συμμετείχε  το 1945 σ αυτές τις παρακρατικές ομάδες και είχε λάβει μέρος στην καταδίωξη, τις τελευταίες μέρες, του Άρη, αναφερόμενος σε τοποθεσίες και λεπτομέρειες, που δεν μπορούσε να τις ξέρει, αν δεν τις είχε ζήσει, επιδεικνύοντας μάλιστα και την φωτογραφία του κομμένου κεφαλιού στον φανοστάτη των Τρικάλων, την οποία, όπως έλεγε,  είχε ο ίδιος τραβήξει.


Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν μαρτυρίες προσώπων, που ισχυρίζονται ότι έζησαν τα γεγονότα εκείνων των ημερών. Και γράφω μαρτυρίες, γιατί δεν πρόκειται για επίσημες καταθέσεις (τέτοιες δεν βρήκα, άγνωστο αν υπάρχουν ή όχι και τι έγιναν), αλλά για αφηγήσεις, καταχωρημένες, είτε στον ημερήσιο τύπο, είτε  σε διάφορα βιβλία


Για να βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια σειρά, τα άτομα, που το όνομά τους αναφέρεται με τον ένα ή το άλλο τρόπο σ’ αυτή την ιστορία, είναι επτά:


Από την πλευρά των καταδιωκόμενων


Σωτήρης Δράκος, από το Γιαννοχώρι Καστοριάς, ένας από τους άνδρες του Άρη, που φέρεται ότι τον αποκεφάλισε. Αυτός δεν μίλησε ποτέ για το τι συνέβη και για την δική του συμμετοχή. Έχει όμως δώσει καταθέσεις στις αρχές, των οποίων το περιεχόμενο είναι άγνωστο. Άλλωστε, όποιος έχει στοιχειώδη εμπειρία, του πώς δίνονται, γίνονται και παίρνονται οι καταθέσεις σ’ αυτές τις περιπτώσεις (ακόμα και σήμερα) μέσα στα γραφεία των διωκτικών αρχών, ιδιαίτερα εκείνη την «Εποχή της Παρακρατικής Χωροφυλακής» και της «Βασιλείας του Χωροφύλακα», είναι σε θέση να καταλάβει τι έγινε, εν προκειμένω.

Γεγονός όμως είναι ότι ο Δράκος, αφού έδωσε ό,τι είχε να δώσει, συνεργάστηκε με την Ασφάλεια του μετεμφυλιακού κράτους, φυλακίστηκε για λίγο, αποφυλακίστηκε και διορίστηκε θυρωρός σε πολυκατοικία των Αθηνών!


Βαγγέλης Γκονέζος. Ένας από τους πλέον έμπιστους αξιωματικούς του Άρη, από τους Μελισσουργούς Άρτας, δάσκαλος και έφεδρος αξιωματικός στο Ελληνοϊταλικό πόλεμο, που γλίτωσε την σφαγή, πέρασε στην Γιουγκοσλαβία και από εκεί κατέφυγε στην Τασκένδη και το 1988 δίνει συνέντευξη, για την αυτοκτονία του Άρη και του Τζαβέλα, στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ .


Γιάννης Νικολόπουλος ή Λέων. Και αυτός δίπλα στο Άρη, σώθηκε, αλλά δεν υπάρχει καμιά απόδειξη, ότι μίλησε ποτέ σε κάποιον.


Από την μεριά των Κεφαλοκυνηγών.


Ζαχαρίας Π. Πρόσωπο φάντασμα, χωρίς ταυτότητα, προφανώς κάποιος άλλος κρύβεται, πίσω από αυτό το όνομα. Η μαρτυρία του, εν μέρει ψευδής και σκόπιμα χαλκευμένη


Α. Λύκας. Μέλος της ομάδας του Βόϊδαρου, από την Ελάτη Άρτας, διηγείται τα γεγονότα το 1985 και τα καταγράφει ο γιατρός Χρ. Γκούβας.

Γιώργης Ζαγκαβιέρος, από την Μεγαλόχαρη Άρτας, μέλος της ίδιας ομάδας. Κρατούσε ένα είδος ημερολογίου για τα γεγονότα, με ιδιόχειρες σημειώσεις, που βρίσκονται στα Αρχεία του ΓΕΣ, στην Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, που εντελώς πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν. Η μαρτυρία του θεωρείται, ως η πλέον αξιόπιστη.

Κώστας Βοϊδαρος. Αρχηγός της ομάδας των παρακρατικών (120 άτομα ).

Πρώην οπλαρχηγός του Ζέρβα, φανατικός εχθρός του Άρη. Τα υπόλοιπα πραγματικά του στοιχεία είναι άγνωστα και προστατεύονται, λες και πρόκειται για κρατικό μυστικό. Γιατί άραγε; τι έκανε; τι είχε να φοβηθεί;  Ποίοι τον κάλυψαν και γιατί; ποιος μπορεί να απαντήσει;

Το «Βόϊδαρος» αναφέρεται σε παρωνύμιο, παρατσούκλι, και ανάγεται στον σωματότυπό του. Έτσι τον έλεγαν. Έχουν όμως διαρρεύσει, μερικές μικρές πληροφορίες, για τον εν λόγω. Ότι ήταν πρώην καρβουνιάρης και εκδοροσφαγέας, με καταγωγή μάλλον  από την Κέρκυρα, εξαιρετικά βίαιος και κτηνώδης. Και φυσικά, όπως όλοι που υπηρετούσαν στις παρακρατικές αυτές ομάδες, ακραίος αντικομμουνιστής.

Υπάρχει ένα και μοναδικό έγγραφο στοιχείο γι’ αυτόν. Μια ιδιόχειρη αναφορά του, που έστειλε τον Νοέμβριο του 1943, στον Γερμανό Φρούραρχο της Άρτας.

Η αναφορά αυτή έπεσε στα χέρια του ΕΛΛΑΣ το φθινόπωρο του 1943 και τη καταχωρώ, ως έχει:



«εμή η μη κομμουνισταί δεν χτιπάμε τους Γερμανούς δεν έχομε τίποτα με τα Γερμανικά στρατεύματα. Μόνο εμης πολεμάμε τους κομμουνιστάς και αμήτες.

Εμείς οι καθαρί φασιστέ δεν σας πειράζομη ποτέ. Έχετε το λόγω της ελληνικής μας τιμής…. Κύριε Φρούραρχε σας κάνω έκλισι δια τον ελληνικόν, να σκοτόνιτε και να τιμορίτε τους κομμουνιστέ και όχι όλους τους έλλινας, διότι δεν ύμαστε όλη εχθρί σας και πάλην σας δίδομε τον λόγον μας ότι δεν πιράζομε Γερμανούς στρατιώτας» (8)

Να τον χαιρόσαστε! Πέστε μας μόνο που τον διορίσατε….



Γεια σας.