Η ζωή ποδήλατο.

Δε θα αφήσω και δε θα το επιτρέψω σε κανέναν.
Φώναζε και τσίριζε ,η μικρούλα Πεποίθηση ,στον αγριεμένο ,τότε ,εκείνο τον καιρό,Κομπασμό.

Δε θα με κάνεις εσύ κουμάντο..ξέρω τι κάνω και που θα πρεπει να απευθυνθώ,για να λύσω τις απορίες μου.

Εςύ ,μου προκαλείς συνέχεια πόνο,αγωνία ,αλλά πιο πολύ ,δε σε θέλει η ίδια σου η μητέρα ,αυτό δε σου λέει τίποτα ?

Εε και τι θες να κάνω εγώ τώρα?
Η μάνα μου ,από μικρή που ήταν έτρεμε στην ιδέα ,πως κάποιος θα αναλάμβανε δράση και εκείνη αναγκαστικά θα εκτοπιζόταν,θα παραμέριζε τα θέλω της και τα όνειρά της.

Μα δεν είναι κακό κι άδικο να μην της συμπαραστέκεται,παρά κοροιδελυεις και να την περιγελάς?

Ααα κοίταξε να δεις ,μικρή μου Πεποιθησούλα,δε μεγάλωσα εγώ με τον πατέρα μου ,τον Πλάνο,να έρθεις εσύ να μου πεις πως να φέρομαι στη μητέρα μου!!!

Μα Κομπασμούλη μου καλέ ,γιατί ,αν και μου τη δίνεις στα νεύρα,δεν μπορώ να μη θυμάμαι ,πόσο με βοήθησες,όταν μάλωσα με τον πατέρα σου τον Πλάνο και πόσο με υποστήριξης.

Εε είδες ,έχω άραγε και κανένα καλό στοιχείο,που όλη μέρα η μάνα μου με κατηγορεί και λέει ,πως μοιάζω του άντρα της του περήφανου ,του περίεργου και του δολοπλόκους.

Ισως ,,,δεν ξέρω τι να πω κι εγώ ,απ τη μια είσαι τόσο γλυκός και φιλικός,μα απ την άλλη ,αλλάζεις ,λες και τσίμπησε ,μύγα τσε-τσε..,με μπερδεύεις ,μπορώ να το ομολογήσω αυτό .

Μη σκιάζεσαι και με σένα ,ποτέ δε θα γίνω κακός και άγριος ,εσένα σε αγαπάω και θέλω να σε προστατεύω,Πεποιθησούλα μου.

Ξέρω πως ότι και να λες,έχεις δίκαιο ,το έχεις σκεφτεί ,το έχειςψάξει και έχεις καταλήξει στα δικά σου συμπεράσματα ,με σιγουριά και βεβαιότητα.

Αφού είσαι τόσο καλός,γιατί δεν αλλάζει αυτή σου η πλευρά και να δεις  πως οι άνθρωποι,γεννηθήκαμε για να βοηθάμε ο τον άλλον ,κι όχι να τους τυραννούμε με τις πράξεις μας?

Τώρα ,,,μάλιστα ,έχω μάθει πια φίλη μου.
Εξάλλου ο πατέρας μου ,κάνει τόσο ωραία σχέδια,όμορφα ταξίδια με το νου του ,που φοβάμαι πως στην πραγματικότητα δε θα γίνουν ποτέ .

Αυτό με τρομάζει,θέλω να εμπιστευτώ τη μητέρα μου ,αλλά κάτι μέσα μου ,με κάνει να κάνω πίσω.

Δε βλέπεις πως με το να ακούς τον πατέρα σου ,κάνεις τις ζωές όλων μας ποδήλατο και κυρίως τη δική σου,που ενώ ξέρεις τι πρέπει να κάνεις,εσύ κάθεσαι και ακούς τις αερολογίες του μπαμπά σου?

Μμ σα να χεις δίκιο φίλη μου,από δω και πέρα ,θα μιλώ με τη μαμά μου,θα τα συζητάμε όλα ,κι όπως και τη βαφτίσανε,η κυρά Σωφροσύνη,θα ναι πάντα δίπλα μου θα με στηρίζει και έτσι θα αφήσουμε μακριά τον πατέρα Πλάνο .

Μπράβοοοο ότι καλύτερο άκουσα ως τώρα Κομπασμούλη μου κι εσύ θα είσαι ένα καλό και συνετό αγόρι,με καλοσύνη και παιδεία ψυχής πιο πολύ,παρά μόρφωσης,ώστε να δείξεις σε όλους ,πως αν θέλει και όταν θέλει ,μπορεί να αλλάξει και να απαλλαχτεί απ΄τον κακό του εαυτό και να φορέσει ,μια για πάντα ,τον αληθινό ,τον ατόφιο του εαυτό.

Να αγαπά και να βοηθά τους άλλους,χωρίς να κάθεται να πιστεύει κάθε τι ψέμα που θα του πούνε ,για να φανούνε εκείνοι ανώτεροι στα μάτια του μεν,αλλά κατώτατη η ψυχή τους .



ΠΗΓΗ ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ,