Αρχαϊκή εποχή
1.Ιωνικός Ρυθμός 2.Δωρικός Ρυθμός
Η τέχνη που ακολουθεί τους γεωμετρικούς χρόνους (7ος και 6ος αιώνας) χαρακτηρίζεται ως «ανατολίζουσα», επειδή άφθονα στοιχεία από την τέχνη των λαών της ανατολής την επηρεάζουν. Ο μεγαλύτερος αριθμός αρχιτεκτονικών κατασκευών είναι ναοί οι οποίοι στην αρχή κατασκευάζονταν από ξύλο και πηλό και στην συνέχεια από πέτρα και μάρμαρο. Οι ρυθμοί της αρχιτεκτονικής που αναπτύσσονται αυτή την περίοδο είναι ο Δωρικός και ο Ιωνικός.
Αρχιτέκτονες: Η ανάπτυξη της λίθινης αρχιτεκτονικής σε μεγάλη κλίμακα ήταν ένα σημαντικό τεχνικό επίτευγμα, που οι Έλληνες το συνέδεσαν με την δράση δύο μυθικών αδελφών, του Τροφωνίου και του Αγαμήδη, υιών του Εργίνου. Ανάμεσα στα μνημεία που τους αποδίδονται είναι ο ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς, το σπίτι του Αμφιτρίωνα και της Αλκμήνης στη Θήβα και οι θησαυροί του Υριέα και του Αυγεία. Ο Θεόδωρος επίσης ήταν περίφημος αρχιτέκτονας, γλύπτης, μεταλλουργός και εφευρέτης της εποχής. Είχε σχεδιάσει και κατασκευάσει τον πρώτο δίπτερο ναό της Ήρας. Ο Ροίκος που έζησε μια γενιά μετά τον Θεόδωρο κατασκεύασε τον δεύτερο ναό της Ήρας, ο οποίος είναι γνωστός στους αρχαιολόγους ως ναός του Πολυκράτη.
Μελανόμορφο αγγείο του Εξηκία
(1) (2) (3) (4)
Άλλοι μεγάλοι αγγειογράφοι του αττικού εργαστηρίου που εργάζονται
με την μελανόμορφη τεχνική είναι ο Λυδός, ο Κλειτίας, ο Εργότιμος
κι ακόμη:
με την μελανόμορφη τεχνική είναι ο Λυδός, ο Κλειτίας, ο Εργότιμος
κι ακόμη:
- ο Σοφίλος
- ο ζωγράφος του Άμαση
- ο Νέαρχος
- ο Αρχικλής και ο Γλαυκίτης κ. α.
Στην πλαστική τα ερεθίσματα που πήραν οι Έλληνες από την Ανατολή είναι πολύ εμφανέστερα από ό,τι στην αγγειογραφία. Δημιουργούν για πρώτη φορά γλυπτά μνημειακών διαστάσεων την λεγόμενη Δαιδαλική πλαστική. Βασικά χαρακτηριστικά των δαιδαλικών γλυπτών είναι ότι οργανώνονται με βάση τον κατακόρυφο και τους οριζόντιους άξονες, αποκτούν όγκο, ύψος και μάζα. Οι οφθαλμοί είναι αμυγδαλωτοί και μεγάλοι, το περίγραμμα του προσώπου τριγωνικό ή τραπεζιόσχημο χωρίς πλαϊνές όψεις, ενώ η κόμη αποδίδεται σαν άκαμπτη περούκα. Η συμβολή των Κυκλάδων, και ειδικά της Νάξου και των τεχνιτών της, στην ανάπτυξη της μνημειακής πλαστικής στην αρχαϊκή Ελλάδα ήταν πολύ μεγάλη. Στην Νάξο συναντούμε τα πρώτα μεγάλα λατομεία μαρμάρου, όπου οι γλύπτες αναζητούσαν το υλικό για τα έργα τους.
Γύρω στο 600 π.Χ. κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα μνημειακά γλυπτά, που διαφοροποιούνται από την Δαιδαλική τεχνοτροπία, οι Κούροι και οι Κόρες. Οι Κούροι, οι ανδρικές φιγούρες, είναι ορθοί, γυμνοί νέοι, με χέρια τεντωμένα και κολλημένα στα πλευρά, με σφιγμένες γροθιές και το αριστερό πόδι μπροστά. Τα μαλλιά είναι μακριά και τα περιβάλλει ταινία δεμένη με τον κόμβο του Ηρακλέους και στο πρόσωπο αποτυπώνεται το περίφημο “αρχαϊκό μειδίαμα”, που ζωντανεύει την έκφραση όλων των ανθρώπινων μορφών της αρχαϊκής εποχής και το οποίο σβήνει με την έλευση του 5ου αιώνα π.Χ. Οι Κόρες αντίθετα εμφανίζονται πάντα ενδεδυμένες με πλούσια ενδύματα και κοσμήματα, με περίτεχνα χτενισμένα μαλλιά, και στο ένα χέρι κρατάνε συνήθως μια προσφορά.
Τα περισσότερα γλυπτά της αρχαϊκής εποχής ήταν φτιαγμένα από μάρμαρο. Εκτός από τους Κούρους και τις Κόρες στην αρχαϊκή εποχή έχουμε τα επιτύμβια και αναθηματικά γλυπτά και τις επιτύμβιες στήλες, που τις τοποθετούσαν πάνω στους τάφους επιφανών Ελλήνων (σπουδαίων πολεμιστών και ανθρώπων των γραμμάτων). Θέμα αυτών των γλυπτών ήταν συνήθως η ζωή του νεκρού. Υπήρχαν ωστόσο και περιπτώσεις που τα επιτύμβια γλυπτά είχαν ως θέμα τις Τιτανομαχίες, την γέννηση της Αθήνας, μυθικά όντα κτλ. Γνωστό έργο του Αριστίονα του Πάριου είναι η επιτύμβια κόρη από τον τάφο της Φρασίκλειας. Άλλοι γνωστοί γλύπτες αυτής της περιόδου είναι: ο Πολυμήδης του Άργους, ο Γενελέος, ο Αντήνορας, ο Ενδοίας, ο Αριστοκλής, ο Μικκιάδης και Αρχέρμος, Βούπαλος και Άθηνις κ.α.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.