Δευτέρα 19 Ιουλίου 2021

Recorriendo las estancias del Museo Arqueologico de Madrid

Όλπε Κορινθιακού, δώρο του Ποσειδώνα ".
Περιηγημένοι στις διαστάσεις του Αρχαιολογικού Μουσείου στη Μαδρίτη, φτάσαμε σε μια αίθουσα αφιερωμένη στην ελληνική κεραμική της γεωμετρικής και ανατολικής περιόδου. Σε μία από τις βιτρίνες του πιάνει το μάτι μας και μας εκπλήσσει για το μεγάλο του μέγεθος, Κορινθιακό τιμολόγιο Olpe, που το σώμα του χωρίζεται σε οριζόντιες ρίγες, βλέπουμε κάθε είδους μυθολογικά ζώα (φτερωτές σφίγγες, πάνθηρες, λιοντάρια, κλπ). Αν και πραγματικά, είναι η ιστορία της που μας εκπλήσσει περισσότερο. Το 1886 το μουσείο απέκτησε διάφορα αντικείμενα που ανήκουν στη συλλογή D. Bartolome Ferra και Perelló. Ανάμεσά τους ήταν και αρκετά ελληνικά αγγεία εκ των οποίων διατηρούνται μόνο δύο: η προαναφερθείσα Όλπη Κορινθιακού, με ημερομηνία 600 π.Χ. Και μια σοφίτα Υδρία που οι φιγούρες της ήταν μάλλον επιδεινωμένες. Δεν είναι ακριβώς γνωστό που ανακαλύφθηκαν. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ένας θαλάσσιος πιλότος, στη δεκαετία του 1830, είδε ένα κουτί να επιπλέει στη θάλασσα στις ακτές της Μαγιόρκα. Η έκπληξή του κεφαλαιοποιήθηκε όταν το άνοιξαν, ανακάλυψε ότι ήταν γεμάτη κεραμική έξοδο από Εργαστήρια Αττικής και Κορινθίους. Η απάντηση στο ερώτημα ως προς το πώς βρέθηκαν εκεί είναι ένα μυστήριο, αν και είναι ύποπτη ότι θα πρέπει να αποτελέσουν μέρος φορτίου που προορίζεται για ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κατοικίες πλειστηριασμών λεηλατημένοι από τους τάφους των Ετρούσκων που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στο Βούλτσι. Αν η απώλεια οφείλεται σε ναυάγιο, ή σε αβλεψία κατά μήκος του δρόμου, δεν θα μάθουμε ποτέ. Παρ ' όλα αυτά, είναι υποβλητικό να σκεφτεί κανείς το μακρύ περίπλο που ταξίδευε αυτό το σκεύος, από την ζαχαροπλαστική του σε εργαστήριο Κορινθίας, κατά την τυραννία του Περιάνδρου, όταν η πόλη βρισκόταν στη σύνοδο της φήμης και του πλούτου της, όταν η αγγειοπλαστική της αγγειοπλαστική ήταν θαυμαστή η λεκάνη της Μεσογείου, πώς το ερωτεύτηκε ένας Ετρούσκος αριστοκράτης, το αγόρασε, μετά τον συνόδευσε στον τάφο του, όπου έμεινε για 2500 χρόνια, όταν ανακαλύφθηκε, ξαναπήρχε με άγνωστο προορισμό μέχρι να φτάσει στον τελικό του προορισμό βιτρίνα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Μαδρίτης. Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Θεό Ποσειδώνα, ο οποίος για μια φορά, απέρριψε το δικαίωμά του να απολαμβάνει ό, τι πέφτει στους χώρους του και μας έδωσε αυτό το αριστούργημα που μπορούμε σήμερα να θαυμάσουμε στο Μουσείο μας.

"Olpe corintio, regalo de Poseidon".
Recorriendo las estancias del Museo Arqueologico de Madrid, llegamos a una sala dedicada a la cerámica griega del periodo geométrico y orientalizante. En una de sus vitrinas, nos llama la atención y nos sorprende por su gran tamaño, un Olpe de factura corintia, en cuyo cuerpo dividido en franjas horizontales, observamos toda clase de animales mitológicos (esfinges aladas, panteras, leones, etc). Aunque verdaderamente, es su historia lo que más nos sorprende. En el año 1886, el museo adquirió diversos objetos pertenecientes a la colección de D. Bartolome Ferra y Perelló. Entre ellos había varias vasijas de procedencia griega de las cuales sólo se conservan dos: el mencionado Olpe Corintio, fechado en el año 600 a c. y una hidria ática cuyas figuras estában bastante deterioradas. No se sabe con exactitud dónde se descubrieron. Lo que si sabemos, es que un piloto de la marina, en la década de 1830, vio flotando una caja en el mar, cerca de las costas de la isla de Mallorca. Su sorpresa fue mayúscula cuando al abrirla, descubrió que estaba llena de ceramica salida de talleres áticos y corintios. La respuesta a la pregunta de cómo llegaron hasta allí es un misterio, aunque se sospecha que debían formar parte de un cargamento con destino a las casas de subastas de las capitales europeas, saqueadas de las tumbas etruscas recientemente descubiertas en Vulci. Si la pérdida fue debida a un naufragio, o a un descuido durante el trayecto, nunca lo sabremos. No obstante, resulta evocador pensar el largo periplo recorrido por esta vasija, desde su confección en un taller de Corinto, durante la tiranía de Periandro, cuando esta ciudad se encontraba en la cumbre de su fama y riqueza, cuando su cerámica era admirada y solicitada en toda la cuenca del Mediterráneo, cómo un aristócrata etrusco se enamoró de ella, la compró, para posteriormente acompañarle a su tumba, donde permaneció durante 2500 años, cuando fue descubierta, embarcada de nuevo con destino desconocido hasta llegar a su destino ¿final? a una vitrina en el Museo Arqueológico de Madrid. Debemos agradecer al dios Poseidon, que por una vez, rechazara su derecho a disfrutar de todo aquello que cae en sus dominios y nos regalara esta obra maestra que actualmente podemos admirar en nuestro Museo. 

 


Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας ή κάνετε την αρχή σε μία συζήτηση

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Δημοφιλείς κατηγορίες

...
Οι πιο δημοφιλείς κατηγορίες του blog μας

Whatsapp Button works on Mobile Device only